Boekwaarschuwing

Geplaatst op 23 mei, 2011 

Ik ben het boek ‘I thought it was just me (but it isn’t)’ aan het lezen van Brene Brown. De subtitel van het boek luidt: ‘Telling the truth about perfectionism, inadequacy and power’.

Een mondvol maar ik mis het belangrijkste woord: SHAME. Jawel, het is een boek over SCHAAMTE.

Als je nou denkt dat schaamte voorbehouden is aan incidenten zoals met je gulp wagenwijd open een belangrijke bespreking instappen, dan heb je het mis. Wat ik tijdens het lezen van het boek ontdek, is dat schaamte een bijna dagelijkse ervaring is. Onze cultuur waarin perfectionisme wordt verheerlijkt en waarin kwetsbaarheid gelijk wordt gesteld aan zwakte, speelt daarin een belangrijke rol.

Een boekwaarschuwing is dan ook op z’n plaats: LET OP, DIT BOEK GAAT OVER SCHAAMTE EN KAN ZEER CONFRONTEREND ZIJN.

Alleen het lezen over schaamte kan al een schaamte trigger zijn. Weet waar je aan begint. Schakel voordat je gaat lezen je hulptroepen in, mensen waarmee je over schaamte kunt praten, mensen die hun eigen schaamte niet op jou dumpen, mensen die jouw pijn kunnen uithouden als je jouw ervaringen van schaamte en kwetsbaarheid deelt.

Wat bijzonder helpt is dat Brene Brown zich in haar boek zelf ook kwetsbaar opstelt en voorbeelden van andere mensen aanhaalt die dat ook doen.

‘I thought it was just me (but it isn’t)’ is ondanks deze boekwaarschuwing één van de meest waardevolle boeken die ik ken.

Lees ook: De kracht van kwetsbaarheid

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , ,

Schokdempers voor de ziel

Geplaatst op 3 mei, 2011 

Ontkenning wordt ook wel eens een schokdemper voor de ziel genoemd. Ik denk dat hier waarheid in zit. Stel dat ik vandaag alle waarheid ineens onder ogen zou zien, dan zou de schok te groot zijn om te overleven. En daarom hebben we schokdempers nodig om die waarheid te dempen. Ontkenning is zo’n schokdemper, een hele goede zelfs.

Oordelen (over onszelf en anderen) heeft ook zo’n schokdempende werking.

Neem als voorbeeld iemand die een leuke baan door de vingers ziet glippen en reageert met: ‘Ach, het was eigenlijk toch maar een kutjob’. Door te oordelen over die baan hoeft hij/zij zich niet zo kwetsbaar te voelen. Kwetsbaarheid staat in onze maatschappij gelijk aan zwakte en wie wil er nou zwak zijn? Nee, dan maar liever het masker van ‘het doet me allemaal niks’ ophouden. Kwetsbaarheid afgeweerd.

In dit voorbeeld gaat het over oordelen achteraf maar oordelen vooraf heeft dezelfde functie: oordelen helpt om de schok van een toekomstig verlies te dempen.

Leven is veranderen en verandering is onvermijdelijk. Ik denk dat maar weinig mensen het hier niet mee eens zullen zijn. Maar vervang het woord veranderen door verliezen en vervang het woord verandering door verlies en het is nog steeds waar: leven is verliezen en verlies is onvermijdelijk.

Elke verandering gaat gepaard met verlies. Dat verandering betekent dat er iets nieuws in de maak is, willen de meeste mensen nog wel accepteren. Maar dat verandering ook betekent dat er iets gaat verdwijnen, dat we iets gaan verliezen, dat ligt qua acceptatie wat moeilijker want verlies gaat gepaard met verdriet, pijn en angst. Verlies raakt in onze kwetsbaarheid en AUW, dat willen we nou juist niet.

Door te oordelen over de dingen en mensen waar we juist zo om geven en van houden, bereiden we ons onbewust voor op het verlies ervan en voelen we ons niet zo kwetsbaar. De prijs die we ervoor betalen is dat we ook minder vreugde beleven. Oordelen werkt net als een pilletje dat ongewenste gevoelens afzwakt. En of het op de bijsluiter staat of niet: het pilletje zwakt ook hele prettige gevoelens af.

Voor oordelen geldt hetzelfde. Daarom zijn het ook schokdempers. Voor de ziel.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

In wonderen geloven

Geplaatst op 31 maart, 2011 

Veertig dagen lang gewerkt aan ‘Project Miracle’ zoals Melody Beattie het noemt in haar boek ‘Make Miracles in Forty Days’. Veertig dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Alleen of samen met een iemand die je genoeg vertrouwt om je dagelijkse schrijfsels mee uit te wisselen.

De subtitel van Melody’s boek luidt: ‘Turning what  you have into what you want’. ‘What you have’ gaat over dankbaarheid voor alles wat er is. Alles, niet alleen de leuke momenten maar ook, of juist vooral, momenten die gepaard gaan met boosheid, frustratie, verdriet en angst. ‘Project Miracle’ betekent ‘what you have’ via dankbaarheid veranderen in ‘what you want’.

Op papier klinkt het allemaal geweldig en ook het opschrijven van de dagelijkse dankbaarheid is leuk om te doen. Vooral schrijven over waar ik van baal of wat niet gaat zoals ik wil, brengt opluchting en verlichting.

Maar nu ben ik toe aan de wonderen en ik heb ze na veertig dagen nog niet zien gebeuren. Ja, wel die kleine alledaagse wondertjes. Die zijn ook leuk en het is fijn om er even een moment bewust bij stil te staan. Zoals vandaag toen mijn dochter me zei: ‘Ik ga op de trampoline springen en jij wordt blij’.

Ik ben toe aan de grote wonderen. Ik wil dat het universum eens flink uitpakt met een wonderen festijn. In haar boek schrijft Melody om na veertig dagen door te gaan met de dankbaarheid, maar om het minimaal veertig dagen de kans te geven. Ik ga er graag mee door want ik ben nieuwsgierig en heb ook wel een paar wonderen nodig.

De afgelopen weken voelden aan als shit. Robery Burney schrijft in ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘ dat als je je shit voelt, dat je dan bemest wordt om te groeien. Nou, bemesting genoeg de voorbije weken: projecten die niet lopen, samenwerkingen die niet echt van de grond komen  en vooral twijfel en onzekerheid of ik mijn koers wil gaan verleggen en zo ja, hoe.

En alsof dat nog niet genoeg is, ben ik op dit moment Brene Brown’s boek ‘The Gifts of Imperfection’ aan het lezen met ook al zo’n mooie subtitel: ‘Let go of who you think you’re supposed to be and embrace who you are’. Door Brene Brown’s onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid, begin ik me bewust te worden hoe dat in mij werkt en dat is confronterend om onder ogen te zien. Maar gelukkig heb ik dan weer ‘Project Miracle’ om daar dankbaarheid op los te laten.

Er is wel een ander wondertje gebeurd trouwens. Vorige week viel ineens en onverwacht het nieuwe boek van Petra Maartense in de brievenbus: ‘De Magische Gouden Ring’. Een vertelling die je in één adem uitleest. Een verhaal dat voor mij perfect aansluit bij ‘Project Miracle’ van Melody Beattie. Als je ‘De Magische Gouden Ring’ leest, ga je namelijk weer in wonderen geloven. Sterker nog: je gaat erop vertrouwen dat ze gebeuren.

En zo heb ik met ‘Project Miracle’ en ‘De Magische Gouden Ring’ een ijzersterk duo in handen om me de wonderen te brengen die ik nodig heb.

Mijn dochter had vandaag op school een toverstafje geknutseld. De symboliek van een  toverstafje in huis bevalt me wel.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Japangevoel

Geplaatst op 15 maart, 2011 

Nee, deze blog gaat niet over hoe erg het is wat er in Japan is gebeurd. Deze blog gaat ook niet over hoe we de Japanners kunnen helpen. Deze blog gaat al helemaal niet over de diepere of hogere betekenis van deze ramp.

Nee, deze blog gaat er ook niet over dat het allemaal al in de sterren stond geschreven wat er in Japan is gebeurd. Deze blog gaat ook niet over welke lessen we hieruit moeten leren. Deze blog gaat al helemaal niet over de wereld die gewoon door draait.

Ik had deze blog willen schrijven over God die nu echt te ver is gegaan met zijn kosmische plan maar ik doe het niet. Ik had iets willen zeggen over het drama infuus dat twitter is geworden na de ramp maar ik zwijg. Ik zou een sarcastisch  stukje kunnen schrijven over al die pijnlichamen die zich te goed doen aan de beelden van de ramp maar dat is me te gemakkelijk. En stil zijn wil ik ook niet want daarvan heb ik na de oproep tot een twitterstilte mijn buik al vol.

Ik wil eigenlijk alleen zeggen hoe ik me voel: machteloos en kwetsbaar.

Bewaard onder Actualiteit | 3 Comments

Tags: , ,

Flowchart schaamte

Geplaatst op 24 februari, 2011 

Met een knipoog hier mijn flowchart schaamte:

Lees ook: De kracht van kwetsbaarheid

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , ,

Geboren om verhalen te vertellen

Geplaatst op 17 februari, 2011 

It’s a fact that we are wired for story. From the beginning of human time, we are wired to tell our stories. We are not born to keep secrets. We are not born hating things about us and not sharing them with other people. We are born to tell our stories.

Brené Brown

Bron: Shame & Empathy by Dr. Brené Brown (video)

Lees ook: Wij zijn verhalenvertellers

Bewaard onder Citaten | 3 Comments

Tags: , , ,

De kracht van kwetsbaarheid

Geplaatst op 24 december, 2010 

‘Menselijkheid’ is al een tijdje een thema waar ik me mee bezig hou en over blog. Ik zat laatst op een kladje wat woorden en zinnetjes op te schrijven die voor mij de essentie van menselijkheid weergeven. ‘De essentie van de menselijke ervaring is ons herinneren dat we geliefd worden en dat we liefdevol zijn‘  schreef ik onder andere en ook het woord ‘kwetsbaarheid‘.

Gisteravond zag ik in mijn RSS reader ineens de TED-talk van Brene Brown: The power of vulnerability. Ik wilde deze feed bijna ongelezen markeren als gelezen toen mijn oog viel op het woord vulnerability. Kijken en luisteren dus naar Brene Brown. De eerste minuten had ik het idee mijn tijd te verspillen maar daarna….. Brene Brown geeft hier één van de meest inspirerende en ontroerende TED-talks die ik ken.

Wat zij vertelt is werkelijk de essentie van menselijkheid:  de kracht van kwetsbaarheid. Haar woorden ‘the courage to be imperfect‘ echoën nog na.

Meer van Brene Brown:

Lees ook: In je kracht staan

Bewaard onder Inspiratie | 5 Comments

Tags: , , ,

Durf te voelen. Durf te verbinden.

Geplaatst op 16 november, 2010 

Vandaag las ik één van de mooiste ‘ga-schrijven-pleidooien’ die ik ooit gelezen heb: Dare to feel. Dare to connect van Mark David Gerson. Lees zijn blog, zelfs als je niet van schrijven houdt is het een prachtstuk. Één citaat:

‘The call to write is a call to share our emotional depth with others. It’s a call to be vulnerable. It’s a call to connect.’

De oproep om onze emotionele diepte te delen met anderen en om kwetsbaar te zijn doet me bibberen.  Ik doe mijn best maar durf niet altijd. En daar schrik ik soms van want weet je wat dat betekent? Dat we onze menselijkheid zo ver zijn kwijtgeraakt.

Vandaar ook de crisis waar we ons in bevinden: het is de menselijkheid die in crisis verkeert. Niet de banken, het geld, de economie, de politiek. Nee, de menselijkheid is in crisis. Nu we dit weten kunnen we eraan werken.

Bewaard onder Citaten, Schrijven | 11 Comments

Tags: ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →