Dagboek

Geplaatst op 31 mei, 2010 

Deze maand is het zeven jaar geleden dat ik een dagboek begon. Vanuit de behoefte aan een uitlaatklep waren daar ineens de eerste zinnen van een dagboek.

In die zeven jaar is mijn dagboek uitgegroeid tot een plek om feestjes en successen te vieren, frustraties en irritaties van me af te schrijven, antwoorden te vinden door mezelf vragen te stellen. Het is ook een plek om af en toe terug te bladeren en tot de ontdekking te komen dat welke problemen of situaties er ook speelden, alles steeds op z’n pootjes terecht is gekomen. Kortom, een dagboek is een multifunctionele oplossingsgerichte self help tool.

Nu ik erop terugkijk kan ik zeggen dat die eerste zinnen zeven jaar geleden me uiteindelijk ook aan het schrijven en bloggen hebben gezet. Een klein stapje met grote gevolgen.

Ik had zeven jaar geelden ook een andere uitlaatklep kunnen bedenken zoals de boel af en toe eens kort en klein slaan maar dat geeft zo’n rommel na afloop.

Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 8 Comments

Van mening veranderd

Geplaatst op 28 mei, 2010 

Begin vorig jaar schreef ik in ‘KvK goes Web 2.0‘ nog dat ik zo tevreden was over de Kamer van Koophandel en dat het helemaal geen dinosaurus-achtige organisatie uit het VOC tijdperk is.

Wat maakte dat ik zo tevreden was over de Kamer van Koophandel? Ik had een geweldige contactpersoon, altijd betrokken en belangstellend. Mijn contactpersoon was een echte Linchpin zoals Seth Godin dat noemt, iemand die vanuit menselijkheid het verschil weet te maken. Ze kreeg een nieuwe functie en ik een nieuwe contactpersoon.

Mijn nieuwe contactpersoon weet het verschil niet te maken. Hij is geen Linchpin. En ineens is mijn beeld van de Kamer van Koophandel als een betrokken organisatie weer veranderd in dat van een VOC kolos.

Het zijn de mensen die een organisatie smoel geven. De Linchpins wel te verstaan.

Bewaard onder Ondernemen | 17 Comments

Tags: ,

Vaardiger en onzekerder

Geplaatst op 27 mei, 2010 

Coert Visser schreef onlangs op één van zijn vele blogs over een verschijnsel dat het Dunning – Kruger effect heet. In het kort komt dit effect erop neer dat als je ergens vaardiger in wordt, ook de onzekerheid toeneemt. Volgens het artikel van Coert komt dit omdat als mensen hun vaardigheden verbeteren, ook hun vermogen verbetert om zichzelf te beoordelen met als gevolg een meer kritische zelfbeoordeling.

Soms lees ik wel eens wat van mijn eigen blogs terug zoals die over focussen en de kracht van focussen en heb ik het idee dat iemand anders ze heeft geschreven. Heb ik dat geschreven? Weet ik dan hoe ik kan focussen? Heb ik dat geleerd? Waarom pas ik het dan niet toe GRRRRRRR!?

Maar dankzij Coert kan ik opgelucht adem halen: ooooooh, het is het Dunning – Kruger effect maar.

Ook de Wikipedia geeft een beschrijving van dit effect en citeert daarbij Bertrand Russell:

‘Het probleem met de wereld is dat de dommen overlopen van zelfverzekerdheid, terwijl de intelligenten vol twijfel zitten.’

Laat mij maar lekker twijfelen 🙂

Twijfelen kan best gezond zijn. Door te twijfelen stel je jezelf vragen en kom je tot nieuwe inzichten en verdieping.

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 8 Comments

Tags:

Niet op de koffie bij de gemeente

Geplaatst op 25 mei, 2010 

Weet je nog dat ik 6 mei die afspraak had bij de gemeente? Een afspraak om te komen praten over de aanbevelingen die ik had gedaan om de overstap te maken van ‘even een bewonersbrief schrijven’ naar echt communiceren met de wijkbewoners?

Deze afspraak ging dus niet door en ik was daarover niet geïnformeerd, er was bij de gemeente iets mis was gegaan met een e-mail over deze afspraak. De meneer die me had uitgenodigd, verontschuldigde zich toen telefonisch en beloofde volgende week een nieuwe afspraak met me te maken.  Twee en een halve week verder heb ik van de gemeente nog helemaal niets gehoord. Over communiceren gesproken.

Ik ga ervan uit dat mensen altijd een hele goede reden hebben om de dingen te doen die ze doen of juist niet doen. Misschien heeft de gemeente hij het zo druk met het verbeteren van de communicatie dat ze de afspraak helemaal zijn vergeten.

Ik zit te bedenken wat ik zal doen. Ik kan de gemeente bellen of mailen en ze in geweldloze, niet-oordelende communicatie laten weten wat een zootje de gemeente ervan maakt als het gaat om communicatie. Ik kan zelf een nieuwe afspraak maken met de gemeente. Maar wil ik dat wel?

Wat ik de gemeente te bieden heb is zeker van waarde. Maar ik denk dat de gemeente niet de plaats is om die waarde in te zetten. Om van waarde te zijn is meer nodig dan een waardevol product of dienst. Er is ook een plaats nodig, er zijn mensen nodig, bij wie die waarde in vruchtbare aarde valt. En de gemeente is die vruchtbare aarde niet.

Ik heb in de loop der jaren ook geleerd om te kijken naar wat mensen doen in plaats van af te gaan op wat ze zeggen. Alle mooie woorden ten spijt dat de gemeente wel degelijk bezig is met de aanbevelingen om beter te communiceren, ik merk er in de praktijk niks van.

Nee, ik ga niet op de koffie bij de gemeente.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 10 Comments

De letterlijke kracht van focus

Geplaatst op 24 mei, 2010 

Vorige week dinsdag hadden we Tai Chi les. De tweede les uit een serie van tien om kennis te maken met het onderdeel ‘Pushing hands’. Na de warming up deden we ‘omarm de boom’, een oefening waarbij je een denkbeeldige boom omarmt en die helpt om stevig te gronden.

Daarna deden we ‘omarm de boom’ in tweetallen: nummer één deed ‘omarm de boom’ en nummer twee duwde stevig tegen de arm en schouder van nummer één om te proberen hem/haar van zijn/haar plek te krijgen.

Na wat oefenen lukte het iedereen steeds beter om stevig te blijven staan. Het bovenlichaam beweegt dan wel en de armen ook, net zoals de takken van een boom in de wind, maar de onderste helft van het lichaam blijft stevig op de plaats staan zoals de stam van een boom.

Op een gegeven moment voelde ik hoe de kracht waarmee tegen me aan werd geduwd verder werd opgevoerd. Even, heel even maar, verplaatste ik mijn aandacht van mijn centrum, naar mijn voeten om te checken of ik nog wel stevig contact maakte met de grond. En in de fractie van en seconde dat in met mijn aandacht naar mijn voeten ging, werd ik omgeduwd. Ik was met mijn aandacht weg uit mijn centrum en dat was genoeg om mezelf uit balans te halen. De boom viel om.

Over focussen en de kracht ervan kun je nadenken, praten, bloggen en je kunt het oefenen maar er gaat niets boven het fysiek ervaren van de kracht van focussen om definitief af te rekenen met het laatste restje scepsis.

Door te focussen zet je jezelf in je kracht en haal je jezelf er ook weer uit. Je doet het allemaal zelf en het heeft niets te maken met wie of wat er al dan niet letterlijk tegen je aanduwt.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

De belangrijkste menselijke eigenschap

Geplaatst op 20 mei, 2010 

Wat DE belangrijkste menselijke eigenschap is, weet ik niet want het idee dat er één eigenschap is die het belangrijkste is, diskwalificeert gemakkelijk andere eigenschappen die ook belangrijk zijn. Maar sinds ik het boek ‘The Age of Empathy’ aan het lezen ben van Frans de Waal, herontdek ik het wezenlijke belang van het vermogen om meningen, percepties  en paradigma’s te bevragen, verwerpen, bijstellen en veranderen door actief op zoek te gaan naar nieuwe informatie en door vragen te stellen.

Vragen stellen aan jezelf en anderen en in het bijzonder in die situaties waarin een mening, perceptie of paradigma als een zekerheidje wordt gepresenteerd. Zekerheidjes zijn er altijd al geweest en zullen er altijd zijn. Ooit waren ‘de aarde is plat’ en ‘de aarde is het middelpunt van het heelal’ zekerheidjes. Meer van deze tijd waren het kapitalisme en communisme zekerheidjes.

Maar al deze zekerheidjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze waren tijdelijk van aard. Ze zijn allemaal verdwenen of zijn bezig te verdwijnen en hebben dankzij wetenschap of maatschappelijke ontwikkelingen plaatsgemaakt voor andere zekerheidjes. Tot ook die weer verdwijnen want alle zekerheidjes zijn tijdelijk. Hetzelfde geldt voor persoonlijke zekerheidjes, dingen die je zeker denkt te weten over jezelf.

De grootse dienst die we elkaar kunnen bewijzen, is het stellen van vragen. Door elkaar vragen te stellen kunnen oude zekerheidjes plaatsmaken voor nieuwe zekerheidjes. Maar wat is het nut van de ene tijdelijke zekerheid inruilen voor de andere? Het antwoord is ruimte, ruimte om te groeien.

Nieuwe zekerheidjes bieden meer ruimte dan de oude. Het is net als met kleding waar je letterlijk en figuurlijk uit groeit. Kleding die altijd prima paste, zit ineens te strak en je kunt niet meer prettig bewegen. Dan is het tijd voor nieuwe kleding. Met zekerheidjes werkt het ook zo: die zitten op een gegeven moment ook te strak.

Een tijdje geleden las ik de blogpost ‘Metaphors for life’. Er volgde een interessante uitwisseling met Irina, de schrijfster. Ze vroeg me naar mijn verborgen overtuiging over het leven. Mijn eerste reactie was: het leven is niet te vertrouwen. Hmmm, interessante overtuiging maar is het ook echt waar? Nee, het is niet waar, het is een projectie van mijn gebrek aan vertrouwen in mijzelf op dat moment.

Maar Irina bleef doorvragen en ik bedacht een nieuwe metafoor: het leven is een zachtaardige leraar/lerares. Ook interessant maar als ik het leven zie als een leraar of lerares, dan zie ik het leven als leren, studeren en werken. Niet iets waar ik helemaal blij van wordt. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe metafoor, eentje met de woorden plezier en spelen erin.

En zo heb ik dankzij de vragen van Irina enkele overtuigingen blootgelegd waar ik me niet zo bewust van was. Overtuigingen die ik nu kan inruilen voor andere overtuigingen die wat ruimer zitten van de vorige.

‘Every metaphor empowers and limits, no matter how fabulous they might sound’ schreef Irina me en het klopt. Metaforen, overtuigingen, zekerheidjes, ze bieden in eerste instantie ruimte, net zo lang tot je eruit groeit en ze beginnen te knellen. Dan is het tijd om vragen te stellen want vragen stellen brengt het proces van ruimte op gang. Als je wilt groeien: durf te vragen.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

De belangrijkste beslissing

Geplaatst op 18 mei, 2010 

Wat is de belangrijkste beslissing die je in een mensenleven kunt nemen? Volgens Albert Einstein is dat de beslissing of je in een vriendelijk universum leeft of  in een vijandig universum, of je in een ondersteunend universum leeft of in een universum waar je geen enkele steun van hoeft te verwachten.

Op het blog ‘Home is where the heart is singing‘ kwam ik de woorden van Einstein als volgt tegen:

“The most important decision you will ever make is to decide, once and for all, whether you live in a Universe that is supportive and friendly or whether you live in a Universe that is hostile and unsupportive.”

Prachtig! dacht ik toen ik het las en veranderde meteen weer van mening over het universum. Want anders dan Einstein het zegt (once and for all), verander ik voortdurend van mening over het universum. Ik ben het wel met Einstein eens dat de keuze hoe je het universum ziet een hele belangrijke is, maar dat het een keuze is die je voor eens en voor altijd maakt, daarover verschillen we van mening.

Ik vraag me af hoe Einstein dat zelf in de praktijk bracht, bijvoorbeeld toen de eerste atoombom viel. Ik kan me niet voorstellen dat hij het universum toen op zijn knieën heeft bedankt. En toch begrijp ik wel wat hij ermee bedoelt: dat  wat je denkt ook jouw werkelijkheid wordt.  En juist dat is bijzonder moeilijk te accepteren als de dingen anders lopen dan gewenst. Accepteren dat mijn werkelijkheid werkelijk de mijne is. En dat als ik mijn werkelijkheid wil veranderen, ikzelf moet veranderen. Oei.

Ik heb de woorden van Einstein nog eens gegoogeld en ontdekte verschillende varianten zoals:

“The most important decision we make, is whether we believe we live in a friendly or a hostile universe.”

Het ‘once and for all’ is hier weggevallen of misschien heeft Einstein het ‘once and for all’ wel nooit gezegd. Ik denk dat de beslissing of het universum vriendelijk of vijandig is, een beslissing is die je steeds weer opnieuw kunt nemen. Want ik denk dat de belangrijkste menselijke eigenschap het vermogen is om van mening te veranderen. Maar daarover later deze week meer.

Bewaard onder Citaten, Mening, spiritualiteit | 11 Comments

Tags: , ,

Focus en de cirkel van invloed

Geplaatst op 17 mei, 2010 

Dankzij een comment van Michael Minneboo herontdekte ik Stephen Covey’s cirkels van invloed en betrokkenheid.

Stel je een grote cirkel voor met daarin alles waar je op een of andere manier bij betrokken bent. Binnen deze cirkel staan dingen waar je wel bij betrokken bent maar geen invloed op hebt (het nieuws, de prijzen in de supermarkt, de vorming van een nieuwe regering, je collega’s op het werk of het gedrag van je partner) en ook dingen waar je bij betrokken bent en waar je wel invloed op hebt (de keuze van je hobby’s, je tijdsbesteding, je eetgewoonten, het werk dat je doet of je eigen gedrag).

De grote cirkel heet de cirkel van betrokkenheid. Binnen die grote cirkel bestaat een kleinere cirkel: de cirkel van invloed. Als je nagaat aan welke van de twee cirkels je de meeste tijd en energie besteedt, kun je bepalen hoe proactief je bent.

Covey zegt hierover dat proactieve mensen hun tijd en energie vooral richten op hun cirkel van invloed. Met hun positieve energie vergroten ze hun cirkel van invloed. Reactieve mensen richten hun tijd en energie vooral op de cirkel van betrokkenheid. Hun focus genereert negatieve energie en zorgt ervoor dat ze de dingen waar ze wel invloed op kunnen uitoefenen, verwaarlozen. Hierdoor verkleinen ze hun cirkel van invloed.

De cirkels van invloed en betrokkenheid sluiten mooi aan op het thema focussen. Focussen betekent in eerste instantie je aandacht, tijd en energie richten op die dingen waar je invloed op hebt. Als je dat doet, oefen je je eigen macht uit. Richt je je aandacht, tijd en energie op de dingen waar je geen invloed op hebt, dan kom je terecht in de beleving van machteloosheid. Je geeft je eigen macht als het ware weg.

Ook de serenity prayer wijst in gebedsvorm op het maken van onderscheid tussen de dingen die je wel kunt veranderen en de dingen die je niet kunt veranderen. Zo is de serenity prayer het spirituele equivalent van de cirkels van invloed en betrokkenheid en een spiritueel hulpmiddel bij het focussen.

Lees ook:

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →