Kindcentrum de Ontdekking: leren via mini ondernemingen

Geplaatst op 22 februari, 2019 

Onlangs was ik op Kindcentrum de Ontdekking in onze wijk Oosterheide te gast bij een van de vele mini ondernemingen die de Ontdekking rijk is: De Lettertuin.

De Lettertuin, een van de vele mini ondernemingen van Kindcentrum de Ontdekking

Nou is de Ontdekking al een rijke school in de zin van dat het een ontwikkelingsgerichte school is maar tel daar nog eens tien verschillende mini ondernemingen bij op en de caps Lock mag aan: RIJK.

Als je op woensdagmiddag de Lettertuin binnen stapt, word je meteen omringd door een wolk van energie. De kinderen die in de Lettertuin werken, hebben daar zelf voor gekozen. Sterker nog: ze moesten ervoor solliciteren en motiveren waarom de Lettertuin hun favoriete mini onderneming is.

De Lettertuin is een echte bibliotheek

In de Lettertuin draait het om samenwerken met als doel het bevorderen en stimuleren van lezen, of het nou lezen is om weg te dromen of om te leren, kom lekker lezen in de Lettertuin. Lezen is veel meer dan letters, woorden en zinnen scannen want lezen voedt en stimuleert je hersenen. Superbelangrijk en de kinderen die in de Lettertuin werken, weten dat.

Lezen voedt

Net als bij de grote bibliotheek in de stad, komt er bij de Lettertuin aardig wat kijken om zo’n bibliotheek op school draaiende te houden.

Die woensdag waren de kinderen van groep vier te gast in de Lettertuin en dat betekent voor de kinderen die in de Lettertuin werken dat de mouwen moeten worden opgestroopt. Zo wordt er hulp geboden bij het kiezen van de juiste boeken, is er voor wie dat wil of nodig heeft advies. Gelezen boeken worden ingeleverd en die moeten worden gescand, geregistreerd in de computer en weer netjes op z’n plek worden gezet zodat een ander het boek weer kan lezen. De Lettertuin moet een gezellige plek zijn die uitnodigt tot lezen en dat betekent de boel versieren en leuk aankleden.

Gezellige leeshoekjes

En als mede ondernemer wil je natuurlijk wel weten wat de gebruikers van de Lettertuin ervan vinden dus wordt er een echte enquête op touw gezet. Enthousiasme werkt aanstekelijk en daarom wordt al dit werk vol overgave gedaan.

Beetje hulp van een betrokken ouder

Als gast werd me gevraagd of ik nog tips heb? Even denken… Ja: misschien wat eenvoudige Engelse boekjes voor kinderen die graag Engels willen leren. En wat rustige achtergrondmuziek zou ik zelf ook best aangenaam vinden. De Lettertuin grenst aan een zijingang van de school en als daar kinderen of volwassenen doorheen lopen die zich niet realiseren dat ze dwars door een bibliotheek lopen, kan dat best storend zijn. Een vriendelijk informatiebordje misschien om erop te wijzen dat je door een bibliotheek loopt. Of zo’n streng kijkende bewaker zoals in de grote bibliotheek in de stad? Nee, doe dat maar niet zo’n bewaker.

Wat leer je zoals via zo’n mini onderneming? Samenwerken natuurlijk, overleggen, afstemmen, ordenen, opruimen, computergebruik, behulpzaam zijn en nog veel meer.

Klaar met ingeleverde boeken inscannen, dan duik je zelf even in een boek

Wil je ook eens een kijkje nemen bij een van de vele mini ondernemingen? Ze zijn actief op woensdagmiddag van half een tot twee uur en ze vinden het vast leuk als je eens komt kijken. Wel van te voren even melden dat je graag komt.

Ondernemen is vaak synoniem voor zoveel mogelijk geld verdienen, maar de kern ervan is toch echt dienstbaarheid, elkaar vooruit helpen. Kinderen snappen dat en dat kunnen we maar al te goed te goed gebruiken in onze samenleving.

Iedereen die me alles heeft verteld over de Lettertuin en me heeft laten zien hoe deze mini onderneming werkt: dank jullie wel!

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

Nederlandse les +++

Geplaatst op 19 juni, 2014 

Nederlandse les +++, dat is Nederlandse les met extra’s.

Zoals vandaag.

Omdat een paar weken geleden tijdens de les het woord ‘milieustraat’ ter sprake kwam, ontstond het idee om samen maar eens een kijkje te gaan nemen op de milieustraat. Vandaag kregen we er een rondleiding met een uitgebreid verhaal. In het Nederlands natuurlijk. Meteen een leuke en praktische les.

Maar behalve dat, is zo’n uitstapje ook een mooie manier om de deelnemers aan de Nederlandse les de stad te leren kennen en te leren over hoe we in Nederland bijvoorbeeld omgaan met afval en recycling. Je zou het een speelse manier van inburgeren kunnen noemen. Meteen kwam één van de deelneemsters met het idee om vaker samen uitstapjes te maken. Bijvoorbeeld naar een museum of naar een Albert Heijn en daar dan meteen alles wat we zien in het Nederlands te benoemen.

Tijdens de Nederlandse les leren we ook over elkaars geboorteland. Mag iedereen om de beurt daar iets over vertellen en mogen de anderen daarna vragen stellen.  Zo werd laatst aan iemand de vraag gesteld: wat mis je aan je geboorteland? Alles, zo was het antwoord. Kijk, dan zijn we met z’n allen even stil.

We hebben natuurlijk ook volop plezier. Vandaag zagen we op de milieustraat een aantal lege blikken knakworst liggen. Dan is het woord ‘knakworst’ ineens het woord van de dag dat naarmate iedereen het vaker uitspreekt, steeds grappiger klinkt.

Het zou best eens heel leuk kunnen worden schreef ik 5 mei over de Nederlandse. Van alle activiteiten waar ik in de wijk bij betrokken ben geraakt, is dit misschien wel de allerleukste geworden.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Waarom wil je weten wat je wilt weten?

Geplaatst op 20 november, 2013 

We zijn getraind om antwoord te geven.  Iemand stelt een vraag en hop, aan het werk om antwoord te geven. Soms kennen we die persoon niet eens. Maakt niet uit. Vaak weten we niet eens waarom die persoon ons die vraag stelt. Maakt niet uit.

Vraag = antwoord geven.  Dat is beleefd, zo hoort het. Denken we.

En zo laten we ons door de vragensteller aan het werk zetten want we zullen en moeten antwoorden. Volgt er op ons antwoord een andere vraag? Gaan we gewoon nog meer aan het werk want we zullen en moeten antwoorden.

De wedervraag = verlossing.

Stel een wedervraag. Is je wijs gemaakt dat dat onbeleefd is? Dat is je dan vast en zeker verteld door vragenstellers die er plezier aan beleven anderen voor ze te laten werken. Er is niks onbeleefd aan een wedervraag.

Ik had een trainster Geweldloze Communicatie en die zei dat als iemand iets wil weten, hij/zij ook weet waarom. Meestal wil de ander dan iets leren, de vraag is wat?  Dus laat die vragensteller eerst zelf even zijn/haar eigen huiswerk maken en jou vertellen wat hij/zij via jouw antwoord wil leren. Kun je daarna alsnog bepalen of je het leuk vindt daaraan bij te dragen met jouw antwoord.

‘Omdat ik nieuwsgierig ben’ = terug naar af.

Met dat antwoord op jouw wedervraag neem je natuurlijk geen genoegen.

Bewaard onder Communicatie | 2 Comments

Tags: , , , ,

Levensreddende fouten

Geplaatst op 17 december, 2012 

Ik heb vorige week twee fouten gemaakt die iemand het leven hebben gekost. Ik zag hem op de grond liggen en wist  meteen dat het foute boel was. Bewustzijn gecontroleerd, ademhaling gecontroleerd en meteen gaan reanimeren. Omstander gevraagd een AED te gaan halen. Die was er binnen een paar minuten.  Twee dingen zijn gruwelijk mis gegaan: ik deed de mond op mond beademing te krachtig, blies te veel en te hard lucht in de longen en toen de AED arriveerde maakte ik mijn serie van 30 hartmassages af in plaats van die onderbreken en meteen de AED aan te sluiten.

Het voorval vond vorige week plaats tijdens een herhalingstraining reanimeren en de persoon met wie het niet zo goed afliep was een oefenpop. De fouten die ik beschreef heb ik wel echt gemaakt maar hebben gelukkig niemand het leven gekost. Sterker: ze kunnen iemand het leven redden. Doordat ik deze fouten maakte is de kans dat ik ze ooit nog een keer maak een stuk kleiner. Ik weet wel dat je van je fouten leert maar dat maakt op mij pas echt indruk als ik  er twee maak die in de toekomst misschien iemand het leven kunnen redden.

Hulde aan de lerares die ons meteen liet oefenen in plaats van eerst de theorie te herhalen. Iedereen ging tijdens het eerste rondje reanimeren wel ergens in de fout en het zijn de meest levensreddende fouten die ik ooit heb gezien.

Bewaard onder Persoonlijk | 5 Comments

Tags: , ,

Wat had ik graag eerder willen weten?

Geplaatst op 18 september, 2010 

Wat ik absoluut graag eerder had willen weten is dat er zoiets bestaat als behoeften en dat gevoelens een functie hebben bij het signaleren van bevredigde en onbevredigde behoeften.

Ik denk dat het nu zo’n zes jaar geleden is dat ik dit leerde tijdens mijn eerste trainingen Geweldloze Communicatie. Ik  voelde me blij en boos tegelijk. Blij dat ik iets leerde dat van grote waarde voor me was. Boos om al die onzin die ik op school had geleerd. Waarom had nooit iemand op school hierover verteld of thuis? Waarom kende ik wel die stelling van Pythagoras en wist ik niet dat gevoelens een functie hebben bij het signaleren van behoeften? Grrrrrrrr…

Credits: het idee voor deze blogpost heb ik te danken aan Ian Peatey’s ‘5 Things I Wish I’d Known Earlier’

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Een blogger blogt wat hij of zij aan het leren is

Geplaatst op 25 juni, 2010 

Laatst las ik een persoonlijke blog van iemand met daarin een stellingname die door diezelfde blogger niet veel later op Twitter grondig overboord werd gegooid.  Zoiets als wanneer ik een blog schrijf over het belang van respectvol omgaan met elkaar en een uur later op Twitter iemand verbaal fileer.

Als ik artikelen van een ander lees, heb ik vaak het idee dat die ander datgene waar hij/zij over schrijft, zelf beheerst en er daarom over schrijft. Je leert iets, beheerst het en deelt het vervolgens met anderen. Maar dit klopt niet. Mensen schrijven of bloggen over datgene wat ze zelf aan het leren zijn. En fouten maken en af en toe eens heerlijk incongruent zijn horen daarbij. Bloggen is samen leren.

Bewaard onder Bloggen | 11 Comments

Tags:

Vaardiger en onzekerder

Geplaatst op 27 mei, 2010 

Coert Visser schreef onlangs op één van zijn vele blogs over een verschijnsel dat het Dunning – Kruger effect heet. In het kort komt dit effect erop neer dat als je ergens vaardiger in wordt, ook de onzekerheid toeneemt. Volgens het artikel van Coert komt dit omdat als mensen hun vaardigheden verbeteren, ook hun vermogen verbetert om zichzelf te beoordelen met als gevolg een meer kritische zelfbeoordeling.

Soms lees ik wel eens wat van mijn eigen blogs terug zoals die over focussen en de kracht van focussen en heb ik het idee dat iemand anders ze heeft geschreven. Heb ik dat geschreven? Weet ik dan hoe ik kan focussen? Heb ik dat geleerd? Waarom pas ik het dan niet toe GRRRRRRR!?

Maar dankzij Coert kan ik opgelucht adem halen: ooooooh, het is het Dunning – Kruger effect maar.

Ook de Wikipedia geeft een beschrijving van dit effect en citeert daarbij Bertrand Russell:

‘Het probleem met de wereld is dat de dommen overlopen van zelfverzekerdheid, terwijl de intelligenten vol twijfel zitten.’

Laat mij maar lekker twijfelen 🙂

Twijfelen kan best gezond zijn. Door te twijfelen stel je jezelf vragen en kom je tot nieuwe inzichten en verdieping.

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 8 Comments

Tags:

Afleidingen bestaan niet

Geplaatst op 12 mei, 2010 

Wat is de belangrijkste oorzaak van het verlies van of gebrek aan concentratie? Met stip op nummer één: afleidingen. Overal om ons heen zijn afleidingen. Het dagelijks leven is er vol van. Via onze zintuigen komt er continu een stortvloed aan prikkels op ons af en dat zijn allemaal afleidingen. Gevolg: weg concentratie, weg aandacht, weg focus.

Maar is dat wel zo? Jaren geleden had ik elke maandagavond Tai Chi les. De lerares begon de les altijd met een paar eenvoudige warming ups om, zoals ze dat noemde, even binnen te komen. Warming ups om aanwezig te zijn in het zaaltje in plaats van in je hoofd nog aanwezig zijn bij die ene vergadering eerder op de dag of bij de afwas. Daarna oefenden we ‘de vorm’ en leerden we de bewegingen zo vol mogelijk uit te voeren. Vol betekent weg zijn uit het hoofd en echt helemaal aanwezig zijn in de beweging.

Toevallig oefende er op maandagavond in hetzelfde gebouw ook een rockbandje. Hoe goed wij ons best ook deden op onze oefeningen en bewegingen, zodra de muzikanten begonnen te spelen wat het afgelopen met ons en lagen we eruit. Alle aandacht, concentratie en focus foetsie. We zaten meteen in ons hoofd en dat was te merken aan de bewegingen.

De lerares lachte dan en zei dat als je Tai Chi beoefent, de grootste uitdaging is de oefeningen te doen midden op een kruispunt in een drukke stad. We hadden op maandagavond eigenlijk twee leermeesters: onze lerares en het rockbandje.

Na verloop van tijd lukte het ons steeds beter om onze aandacht bij de bewegingen te houden en ons minder te laten afleiden door het rockbandje. De geluiden van de rockband waren er nog steeds maar het waren niet langer afleidingen. Hoe kwam dat?

Afleidingen als zodanig bestaan helemaal niet. Iets is pas een afleiding als de denkgeest er aandacht aan geeft en er de focus op richt. En dat is wat wij na jaren Tai Chi leerden: wat de rockband ook speelde, of het nou mooi of lelijk was, zuiver of vals, wij leerden met onze aandacht en focus bij onszelf te blijven. Als het rockbandje dan begon te spelen, hadden we een soort van innerlijke glimlach, (meestal) niet meer dan dat.

Alles wat wij afleidingen noemen, is in feite het ‘werk in uitvoering’ van de denkgeest met de intentie, misschien onbewust maar wel doelbewust, om onze aandacht en focus te verstrooien.

Als ik de metafoor van de zaklantaarn weer gebruik zoals genoemd in ‘Machteloosheid als teken van kracht‘ , dan kun je dit proces vergelijken met het in een donkere kamer wild om je heen zwaaien met een zaklantaarn. Het geeft een leuk lichteffect in de kamer maar je wordt er vreselijk onrustig van en je ziet in feite niks van wat er in de kamer is. Als je de zaklantaarn echter op één punt richt, zie je pas wat er is. En als je genoeg hebt gezien en besluit dat je wat anders wilt zien, richt je de zaklantaarn rustig op iets anders en laat je het licht daarop schijnen zodat je kunt zien wat daar is.

De zaklantaarn is niet een op zichzelf staand ding dat een geheel eigen leven leeft en er maar een potje op los schijnt. De hand en arm die de zaklantaarn bedienen, bepalen waar deze op is gericht en voor hoe lang.

Wij zijn het zelf die de zaklantaarn (onze aandacht en focus) bedienen, niks of niemand anders dan wijzelf doen het. Als er een rockband begint te spelen, bepaal je zelf of je er je aandacht en focus op richt of niet. Als je dat doet terwijl je met Tai Chi bezig bent, geef je je eigen macht in de vorm van aandacht en focus uit handen aan de rockband. In ons dagelijks taalgebruik zeggen we dan dat de rockband ons afleidt maar wat er feitelijk gebeurt, is dat we toestaan dat onze aandacht en focus verschuift van de Tai Chi oefeningen naar de rockband. Het verschuiven van aandacht en focus doen we zelf.

De menselijke denkgeest is wereldkampioen in het zoeken en bedenken van afleidingen. Is er geen rockband in de buurt, dan zorgt de denkgeest wel voor een gedachtenstoom van dingen die zijn gebeurd (en die toch niet meer veranderd kunnen worden)  of van dingen die gaan gebeuren (en waarvan niet eens zeker is of ze daadwerkelijk zullen  gebeuren).

Het is niet gemakkelijk dit ineens anders te doen maar als we ons zelf hebben aangeleerd om onze aandacht en focus te versnipperen, dan kunnen we het ook weer afleren. We kunnen leren om het anders te doen.

Het is daarom dat het dagelijks leven zo boordevol prikkels is: elke prikkel is een gelegenheid onze aandacht en focus te trainen zodat we weer meesterschap uitoefenen over onze eigen zaklantaarn. Alles wat we een afleiding noemen is een leermeester in vermomming.

Perfectie is niet mogelijk maar progressie is gegarandeerd.

Lees ook: Bewustzijn en focus.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk, spiritualiteit | 11 Comments

Tags: , , , ,

Volgende pagina →