Aan de ketting van de regels

Geplaatst op 10 januari, 2016 

We hadden in de bibliotheek afgesproken want ze had wat te vertellen, persoonlijk spul.

Zoek jij alvast maar een plekje waar we rustig kunnen praten, dan haal ik even koffie en thee.

Ik bestel.

Ik kom het wel bij je brengen zegt het meisje achter de bar, ik moet even groene thee halen want die is op.

Ik wacht hier wel even want we gaan daar achteraan zitten en blijf aan de bar staan.

Maar daar mag je geen koffie en thee drinken, dat mag alleen hier vooraan.

Dat is nieuw voor me, de bibliotheek is ingericht met allerlei gezellige zithoekjes die juist nadrukkelijk uitnodigen te gaan zitten met een kopje koffie.

Als je daar gaat zitten met koffie en thee heb je kans dat de bewaking je wegstuurt. Zeg dan dat ik je heb gewaarschuwd.

Dat zal ik zeggen en ook dat ik je niet heb begrepen.

En weg is ze om groene thee te halen.

Ik vind het bespottelijk…

Ik draai me om en verwacht in de ogen te kijken van iemand die het ook nogal overdreven vindt dat we daar geen koffie mogen drinken. Als we elkaar aankijken zie ik dat hij het heel anders bedoelt.

Je hebt je hier gewoon aan de regels te houden…

Achter me staat een oudere man, ook gewoon een bibliotheekbezoeker, en hij is boos. Niet omdat ik iets heb gedaan waar hij last van heeft maar omdat ik aan een tafeltje koffie wil gaan drinken waar dat niet mag. In een discussie heb ik geen zin en zeg dat ik hem wel  begrijp. Hij reageert nog bozer:

Je snapt er geen zak van.

We, gelukkig niet iedereen, zijn vroeger opgegroeid met deze boodschap: gehoorzaam! Opvoeding, school en kerk: gehoorzaam, gehoorzaam, gehoorzaam. En zo niet, dan straf in welke vorm dan ook want gehoorzamen zul je. Regels worden een ketting waar je aan wordt vastgeketend, soms levenslang. Niet omdat anderen het nog langer kunnen eisen als je eenmaal volwassen bent maar omdat je jezelf eraan vast legt.

Voor me staat inmiddels de koffie en thee klaar en ik besluit een medewerker van de bieb even om raad te vragen want ik wil mijn gesprekspartner graag behoeden voor gedoe met een bewaker middenin haar verhaal. Waar kan ik het beste met iemand gaan zitten voor een een persoonlijk gesprek waar we ook koffie en thee mogen drinken?

Behulpzaam worden we naar een tafeltje geleid, terug naar de voorkant van de bibliotheek, de strook waar koffie en thee zijn toegestaan. Vooruit dan maar, ik geef het een kans.

En ze begint haar verhaal. De woorden komen keihard bij me binnen, niet omdat ik geen kwetsbaar verhaal kan uithouden, in tegendeel, maar omdat het om ons heen muisstil is. Vooraan zit het bijna helemaal vol maar niemand praat, helemaal niemand. Woorden die alleen voor mijn oren zijn bestemd zijn tien meter verderop nog te horen, hoe zachtjes we ook praten.

Weet je, we drinken onze koffie en thee op en gaan ergens anders naar toe.

We steken de Markt over en vinden een heerlijk plekje in Café de Beurs. Persoonlijke verhalen zijn misschien wel het meest kostbare wat we met elkaar kunnen delen en hebben een kostbare plek nodig om tot hun recht te komen. En die plek hebben we gevonden in de echte huiskamer van de stad.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

The Wolfpack: de energie van levenslust

Geplaatst op 27 november, 2015 

De afkeur was duidelijk te horen in het bioscoopzaaltje als pa aan het woord kwam. Pa is de vader van een gezin met zeven kinderen: zes jongens en een meisje. Er is ook een moeder die de kinderen thuis onderwijs geeft want ze mogen van pa het huis niet uit. Ja, 1x per jaar of soms 2x per jaar en soms ook helemaal niet want pa vindt het middenin New York veel te gevaarlijk.

Pa heeft een misplaatst gevoel van superioriteit en ma heeft vooral spijt dat haar kinderen niet lekker op het platteland kunnen opgroeien. En de kinderen? Het meisje komt amper in het stuk aan bod, het verhaal gaat vooral om de zes jongens.

Die vervelen zich natuurlijk te pletter en daarom doden ze hun tijd met het kijken naar films, heel veel films, die ze vervolgens naspelen zoals Reservoir Dogs en Pulp Fiction. Alles was ze daarbij nodig hebben knutselen ze zelf in elkaar met wat er in het kleine appartement te vinden is tot en met een compleet Batman kostuum aan toe.

Pa heeft en veroorzaakt een flink probleem, duidelijk. Hij laat zijn kinderen opgroeien in een gevangenis en is ook stevig aan de drank. Wat mij vooral fascineerde waren die kinderen. Hun schoonheid en creativiteit, hun vermogen om onder gevangenisomstandigheden samen plezier te maken en er voor elkaar te zijn. Werkelijk indrukwekkend en ontroerend. Pa boeide mij niet, als hij aan het woord kwam zat ik alweer te wachten op de volgende scene met die kinderen.

Die kinderen worden ouder en uiteindelijk gaan ze zelf de straat op, ontdekken wat er buiten allemaal voor moois te beleven is en wat ze hun hele kindertijd is onthouden. Pijnlijk en mooi tegelijk.

Deze film is geen film maar een documentaire: The Wolfpack. Een herinnering aan al het moois waar we toe in staat zijn, ook al zijn de omstandigheden zeer beroerd.

 

Bewaard onder Films | 4 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Oude mannen of diepgaande verhalen

Geplaatst op 3 mei, 2015 

Zaterdag zaten er in Café de Kloek vier oude mannen.

Daar heb je dan een beeld bij en een herhaal, jouw verhaal.

Maar dan beginnen ze te vertellen, hun verhaal, over hoe belangrijk 5 mei voor ze is, hoe belangrijk vrijheid voor ze is. Omdat ze als jonge mannen, uitgezonden als  beroeps militair of als dienstplichtige, oorlogsgeweld hebben meegemaakt.

Vrijheid is geen flauwekul

Ja, dat zegt zo’n oude man, zo’n man waar je verhalen over hebt en waar geen reet van over blijft als die oude man zijn eigen verhalen vertelt.

27 april gaat nergens over, 5 mei gaat over alles.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: ,

De grootste vijand van de buurtmoestuin

Geplaatst op 23 mei, 2014 

De grootste vijand van de buurtmoestuin is niet:
droogte…..
rupsen…..
vogels…..
slakken…..
ziekten…..

Deze dingen zouden alleen de planten schade toebrengen. Nee, de grootste vijand van de buurtmoestuin is de aandrang deze onder controle te plaatsen want dat zou het sociale experiment schade toebrengen.

De buurtmoestuin gaat over de samenleving van de toekomst, een samenleving waar niemand ‘de baas’ is en waar mensen vanuit vrijheid bijdragen wat ze willen, hoe ze het willen en wanneer ze het willen. Handelen vanuit eigen behoeften in plaats van dat iemand zegt wie wat wanneer moet doen.

En zo ontstaat langzaam de filosofie van de buurtmoestuin.

De schrijver Ilja Leonard Pfeijffer had een filosofie van de heuvel nodig om zich voor te bereiden op het overwinnen van de heuvels tijdens zijn fietstocht van Leiden naar Rome. Voor de buurtmoestuin is een filosofie nodig om de uitdagingen ervan aan te kunnen. En die uitdagingen liggen vooral op het gebied van vertrouwen en het loslaten van de controle.

Je kunt dit hele project volgen op de wijkblog Oosterheide via de tag buurtmoestuin. De meer beschouwende stukken publiceer ik op mijn persoonlijke blog.

Lees ook: Het hart van de buurtmoestuin

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Imperfectie rules

Geplaatst op 14 april, 2014 

Die activiteiten in de wijk, wat krijg ik daar veel vragen over zeg.

Vragen naar details waar ik zelf totaal niet bij stil heb gestaan. Vragen naar details die me ineens heel belangrijk lijken. Vragen naar details dat ik denk: hoe verzin je het? Vragen naar details waarvan ik denk: wat heb je eraan om hier antwoord op te krijgen? Kortom: heel veel vragen en maar heel weinig antwoorden.

En dan denk ik: WTF, ik zou hier eigenlijk wel een antwoord op moeten hebben.

En dan denk ik: WTF WTF: ik hoef helemaal geen antwoord te hebben.

En dan denk ik: WTF WTF WTF: het project mag zelfs mislukken.

En vanuit de vrijheid die je dan ervaart creëer je de mooiste dingen. Meestal dan.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Levensvreugde

Geplaatst op 6 januari, 2014 

Levensvreugde, wat is het? Dat je altijd plezier hebt en nooit eens verdriet?

Volgens Alice Miller  in haar boek ‘Het drama van het begaafde kind – Op zoek naar het ware zelf’, is het dit:

‘(….) de vrijheid om spontaan optredende gevoelens waar te maken. Het is een onderdeel van de verscheidenheid van het leven dat zulke gevoelens niet altijd opgewekt, ‘mooi’ en ‘goed’ hoeven te zijn – ze openbaren het gehele scala van het menselijke, dat wil zeggen: ook afgunst, jaloezie, boosheid, verontwaardiging, vertwijfeling, verlangen en rouw.’

Bewaard onder Boeken, Citaten | 2 Comments

Tags: , , , ,

Leven in vrijheid

Geplaatst op 27 mei, 2013 

Leven in vrijheid

Bewaard onder Fotobloggen | 11 Comments

Tags: ,

Tralies of vrijheid

Geplaatst op 21 december, 2012 

Vrijheid, een kwestie van anders kijken. En staat er iets in de weg, zet dan een stapje opzij, vooruit of achteruit en je ziet het: vrijheid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bewaard onder Fotobloggen | 7 Comments

Tags: ,

Volgende pagina →