Mijn leven

Geplaatst op 21 oktober, 2023 

Het is alweer even geleden dat ik de film ‘Mi Vida’ zag.

Mi Vida is een prachtige film over de worsteling van Lou, gespeeld door Loes Luca, om haar leven in eigen hand te nemen. Ze voelt wat ze wil, geeft daar dapper gehoor aan en komt helemaal tot leven.

Maar dan…..

Zo gaat dat in films, dat je voelt aankomen dat het allemaal iets te gemakkelijk gaat en dat er wel weer een probleem zal opduiken. En dat gebeurt: Lou wordt onder druk gezet door haar familie om haar nieuwe avontuurlijke leven in Spanje toch maar weer in te ruilen voor datgene wat anderen van haar verwachten, haar oude leventje in Nederland en er zijn voor anderen.

En daar geeft ze gehoor aan.

Als ervaren kijker weet je dan al lang en breed dat dit niet het einde is maar dat je wel even moet denken ‘Lou, doe dat nou niet!’. Maar Lou keert om, letterlijk en ook figuurlijk, naar haar eigen leven.

 

Na het zien van deze film kun je haast niet anders dan jezelf levensvragen te stellen. Daarnaar handelen is helaas wel iets lastiger dan wat Loes Luca deed, het volgen van een filmscript. Maar niet Loes is waar het om draait maar Lou. Dat is het mooie van films: de acteur verdwijnt en het verhaal verschijnt.

Bewaard onder Films | Reageer

Tags: ,

Ali & Ava

Geplaatst op 29 juli, 2022 

Eerder deze maand zag ik de film Ali & Ava, een mooi kijkcadeautje op fietsafstand dankzij Film op locatie en H19.

Ik vond het een lieve film waarin de liefde voor muziek een belangrijke rol speelt in het leven van twee mensen en die elkaar vinden mede dankzij die liefde. Mede dankzij die liefde want er is nog een andere kracht in het spel en dat is pijn, relatiepijn. Pijn kan een vruchtbare bodem zijn waar iets moois uit op kan bloeien.

Hun pijn is niet klein maar eerder een zwart gat waar ze elke dag mee moeten leven. Aan een zwart gat kan in het heelal door de enorme zwaartekracht zelfs geen licht ontsnappen. Ali & Ava hebben elkaar nodig om hun pijn naar elkaar in de openheid te brengen en daardoor weet hun licht wel aan dat zwarte gat te ontsnappen.

Zou ik de film in een enkele zin moeten samenvatten, dan deze: een film over twee verschillende mensen die door muziek en pijn bij elkaar komen. Maar zo zakelijk als het hier staat is de film niet, verre van dat:

Verder niet over nadenken maar gewoon gaan kijken naar Ali & Ava.

Bewaard onder Films, Muziek | Reageer

Tags: , ,

From source to sea: hoop en vertrouwen na de film

Geplaatst op 17 februari, 2019 

Het was eind vorig jaar tijdens een ZAPZATERDAG, samen de wijk Oosterheide in om zwerfafval op te ruimen, dat Jan Daamen me vertelde over de film ‘From Source To Sea’ van Merijn Tinga en dat hij deze film en Merijn graag naar Oosterhout wilde halen.

Een mooi idee, een groot idee, beetje on-Oosterhouts ook dus ja, laten we het gewoon gaan doen.

Afgelopen vrijdag stond hij in de Blikken: Merijn Tinga, internationaal bekend als de Plastic Soup Surfer, om voor een volle tribune zijn film ‘From Source To Sea’ te presenteren en te vertellen over zijn strijd tegen de plastic soep.

Dat moet je maar in je hebben, zo’n project. Jezelf confronteren met de enorme omvang van het probleem en met alle krachten en machten die meer om geld geven dan om een schoon en gezond leefmilieu voor mens en dier. En dan toch doorzetten, al jaren aan een stuk.

De inleiding kwam van Jan Daamen en hij had een bijzondere primeur: hij gaat zich voortaan fulltime bezig houden met het opruimen van zwerfafval en met het verbinden van strijders tegen de plastic soep. Hij gooit er zijn leven flink voor overhoop omdat dit is wat hij het allerliefst wil doen. De handen gingen flink op elkaar in de Blikken en terecht.

Jan en Merijn zij aan zij in de strijd tegen de plastic soep

Het mooiste compliment over deze avond in de Blikken mocht ik een dag later in ontvangst nemen toen iemand me tijdens de open dag van het Frencken College aansprak. Hij was die avond ervoor ook in de Blikken geweest en was het meest geraakt door het feit dat er nog mensen zijn met een roeping, een missie, en daar vol overgave gehoor aan geven.

Dit, zo zei hij, geeft mij hoop. Ik maak mij zorgen, veel zorgen maar zolang er mensen opstaan zoals Jan en Merijn durf ik te hopen. En ook omdat er weer jonge mensen opstaan die van zich laten horen.

De film was indrukwekkend, de opkomst ook, maar het was vooral een avond vol hoop en vertrouwen.

Missie, roeping, of hoe je het ook wilt noemen, is geen zwart/wit ding, het is niet zo dat je het hebt of niet hebt. Tussen 100% en 0% liggen nog een heleboel andere smaken, voor ieder wat wils, voor jou, voor mij, voor ons allemaal.

En daar ging deze avond over.

Iedereen die erbij was, die heeft meegeholpen en bijgedragen en dat zijn er een heleboel, dank jullie wel!

Bewaard onder Films, Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , , , , ,

Film ‘From Source To Sea’ met de Plastic Soup Surfer in Oosterhout

Geplaatst op 31 december, 2018 

Op vrijdag 15 februari 2019 vindt in Oosterhout in het voormalige zwembad de Blikken, sinds twee jaar alweer het creatieve onderkomen van Stichting Bock, de vertoning plaats van de indrukwekkende film ‘From Source To Sea’.

‘From Source To Sea’ is een project van Merijn Tinga, wereldwijd bekend als de Plastic Soup Surfer. Merijn heeft zich als doel gesteld het stoppen van de plastic vervuiling van ons leefmilieu en kreeg hiervoor eerder internationaal aandacht door zijn overtocht over de Noordzee op zijn van plastic zwerfafval gemaakte surfboard.

In ‘From Source To Sea’ maakt hij, eveneens op een van plastic zwerfafval gemaakt board, een nieuwe tocht van meer dan 1.000 kilometer vanaf de oorsprong van de Rijn tot aan de Noordzee om duidelijk te maken waar de plastic soep vandaan komt: die enorme hoeveelheden plastic die in onze oceanen drijven en inmiddels zijn doorgedrongen tot in onze voedselketen.

 

 

Oosterhout kent meer dan 200 vrijwilligers die regelmatig de straat opgaan in hun buurt of wijk om zwerfafval op te
ruimen. Zij kiezen ervoor om zelf iets te doen voor hun buurt of wijk en om een bijdrage te leveren aan het bestrijden van de plastic soep. Vanuit deze vrijwilligers is het via crowd funding en met hulp van de gemeente Oosterhout mogelijk gemaakt ‘From Source To Sea’ gratis in de Blikken te vertonen en de maker ervan, Merijn Tinga, naar Oosterhout te laten komen om zijn film zelf toe te lichten en vragen te beantwoorden.

Dankzij het initiatief van Jan Daamen, als ZAPPER bekend als Capt.ZAPpoz, een unieke en inspirerende kans om kennis te maken met de strijd tegen de plastic soep en om deze te steunen.

Datum: vrijdag 15 februari
Tijdstip: inloop vanaf 19:00 uur, start film 19:30
Waar: voormalig zwembad de Blikken, Paterserf 10 in Oosterhout in de wijk Oosterheide
Entree: gratis, consumpties voor eigen rekening

Vragen? Mail naar netwerkoosterheide@gmail.com

Bewaard onder Films, Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , , , , , ,

En treinen kijken was nog wel zo leuk

Geplaatst op 5 oktober, 2017 

Was ik een jaar of 10 eerder begonnen met bloggen, dan had ik je in 1996 helemaal lam geblogd over de film Trainspotting en om je helemaal omver te blazen ook over het  boek en de CD met de soundtrack.

Trainspotting was mijn film, mijn boek en mijn soundtrack. Mooi en gruwelijk, lief en bikkelhard, humoristisch en schokkend, Trainspotting was alles tegelijk. Misschien zoals het leven maar dan alles in standje overdrive.

Begin dit jaar was daar ineens het vervolg met dezelfde cast. Ik zag T2 Trainspotting onlangs.

Het begin is veelbelovend als langzaam alle hoofdpersonen uit deel 1 een plaatsje in het nieuwe verhaal krijgen en hun paden opnieuw kruisen. Yes!!! Nu kan T2 Trainspotting echt gaan beginnen. En dan is er geen reet meer aan.

De overdrive is goed kapot en de enige die dat probeert te compenseren is Begbie die daardoor wel heel extreem gestoord lijkt en niet meer in de film past. Hey Begbie, uit welke film kom jij? Uit the Shining deel 2? Ah zo.

In een recensie van het concert van the Rolling Stones las ik dat ze er beter mee kunnen stoppen om de herinneringen intact te houden. Wat een kul! Alsof het hun taak is om voor onze herinneringen te zorgen. Not!

Zorg lekker zelf voor je herinneringen fan. Laat ik dat ook maar doen. Moeilijk? Nee!

Bewaard onder Films | 4 Comments

Tags:

Dromen hebben beperkingen nodig

Geplaatst op 27 april, 2017 

Dat we moeten durven dromen en vol-voller-volst gaan voor wat we zielsgraag willen, daar zal niemand bezwaren tegen hebben. Maar toch, dromen kunnen niet zonder beperkingen. Kom, ik licht het even toe.

Gisteren zag ik de film ‘Mein Blind Date mit dem Leben’. Natuurlijk in ons altijd weer gezellige Oosterhouts filmcafé , precies de juiste plek voor deze film.

Moet je voorstellen dat je gezichtsvermogen maar een paar procent is en je dolgraag wilt slagen in een luxueus vijfsterrenhotel. Haast blind of niet, je wilt je droom realiseren en dus doe je net alsof je kunt zien.

Maar als je alleen alleen maar droomt en vol gas geeft om je droom te realiseren, dan kun je wel eens een gevaar worden voor jezelf zijn en en voor anderen.

Saliya is haast blind en houdt dat zoveel mogelijk verborgen om toch maar te slagen in zijn droomhotel. Daardoor brengt hij zichzelf en anderen in gevaar. Zo verwondt hij zichzelf met een snijmachine en raakt hij het zoontje van zijn nieuwe liefde Laura kwijt.

Pas als hij al zijn kansen in het hotel verprutst en ook zijn nieuwe liefde kwijt raakt, kan hij niet anders dan uit de kast komen: hij is vrijwel blind. En pas dan keren zijn kansen, opent hij samen met zijn goede vriend Max een eigen restaurant en komt ook Laura weer op zijn pad.

Dromen is prima, meer dan dat zelfs, maar vergeet de beperkingen niet. Alleen maar focussen op de droom en de beperkingen negeren is gevaarlijk en alleen maar focussen op de beperkingen brengt je nergens.

Maar droom en beperking samen in een gezonde mix, wow, dat brengt je echt ergens!

Bewaard onder Films | 2 Comments

Tags: ,

Leeg en niks meer

Geplaatst op 23 maart, 2017 

Vorige week donderdag, wat lijkt dat alweer lang geleden, samen met Sjoerd naar ons eigen filmcafé naar Manchester by the Sea: Oosterheide maakt even een uitstapje naar het centrum.

Toen Sjoerd me vroeg of ik zin had om mee te gaan herinnerde ik me alleen de trailer die ik even daarvoor had gezien. Geen feel good movie had hij er nog bij gezegd. Nou so what, dan maken we er een feel good napraat van.

Meestal laat een trailer de belangrijkste momenten van de film zien maar de trailer van Manchester by the Sea laat deze momenten juist weg zo ontdekten we tijdens de film. Mijn god, wat een filmavond werd dit zeg.

Het moment dat mij het meeste greep was niet toen het huis in de fik stond met daarin de kinderen van Lee. Ook niet toen later bleek dat Lee, goed bedoeld vanwege de kou, de open haard had aangestoken en daarbij het haardscherm was vergeten te plaatsen. En ook niet het moment toen hij de politie vertelde dat ie dat waarschijnlijk was vergeten na een avondje feesten met zijn vrienden met alcohol en drugs. Toen Lee het wapen van één van de agenten ontfutselde in een mislukte poging zichzelf door zijn hoofd te schieten was ook dat niet het moment dat mij het zwaarst pakte.

Als alle flashbacks achter de rug zijn die het verhaal vertellen van hoe Lee Lee is geworden, komt hij zijn ex-vrouw tegen die de brand heeft overleefd maar die in de brand haar kinderen heeft verloren. Zij heeft inmiddels een nieuwe partner en is weer moeder geworden. Het wordt me een gesprek zeg:

Het moment van de film dat mij de hele verdere avond en de dag erna en ook nu nog terwijl ik dit blogje tik bij de keel pakt is als Lee haar zegt: ‘There is nothing there’.

We willen graag geloven dat nare dingen alleen de bad guys overkomt en dat is niet zo: iedereen kan iets naars overkomen. En Lee was trouwens helemaal geen bad guy, integendeel.

De film was goed, erg goed, en inderdaad, geen feel good movie. Dat hebben we tijdens de napraat nog even rechtgezet.

Sjoerd: avondje hoor!

Bewaard onder Films | Reageer

Tags: , , , , ,

Als je dochter ongelukkig is

Geplaatst op 24 februari, 2017 

Wat doe je als vader als je merkt dat je dochter veel te hard werkt en ongelukkig is? Voorzichtig zeggen dat ze eens wat minder moet werken? Of dat ze wat beter voor zichzelf moet zorgen? Of misschien een voorzichtig pleidooi dat van het leven genieten toch ook wel belangrijk is?

De meeste vaders zouden iets in deze geest tegen hun dochter zeggen. Er zullen er ook een aantal zijn die niets zeggen, zo van: ze is een volwassen vrouw, het is haar leven, ze doet ermee wat ze zelf wil.

Één vader kiest voor een wel zeer onorthodoxe aanpak: Winfried Conradi. Als hij merkt dat zijn dochter Ines alleen maar werkt, werkt en werkt verzint hij de personage Toni Erdmann. Met pruik, een nepgebitje en een verhaal dat hij consultant en coach is, duikt Toni op in het leven van Ines om dat met nog meer verhalen en verzinsels en humor eens flink op z’n kop te zetten.

Ik zag de film vandaag in ons Oosterhoutse filmcafe samen met veel te weinig anderen. Het was een lange zit, inclusief pauze van half elf tot half twee. Het eerste deel van de film ontwikkelt zich maar traag, dat je denkt: wat een V.S. Film. Vage Shit dus. Maar dan is daar ineens Toni Erdmann en weet je dat je naar een verhaal zit te kijken dat werkelijk alle kanten op kan.

Ik vond het een lief prachtverhaal en zou zelf een vader als Winfried Conradi best willen maar liever nog (lees: makkelijker nog) iemand willen kennen met zo’n vader.

Ik was voorbereid op een onverwachts einde en dat kwam nog onverwachtser dan ik had gedacht. Op de fiets terug naar huis was ik vooral geraakt ook vader te zijn van een dochter. Ik zou nu niet weten wat ik zou doen als zij later ongelukkig is. Misschien de blablabla zoals de meeste vaders zouden doen maar ja, ik heb nu Toni Erdmann gezien en ken nu een andere strategie…..

Een goed weekend allemaal.

Bewaard onder Films, vaderschap | 6 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →