Mijn therapeut

Geplaatst op 14 november, 2011 

Mijn therapeut:

Over het belang van je verhalen vertellen, schrijven Dan Heath en Chip Heath in hun boek ‘De Plakfactor’ het volgende:

‘Onderzoek wijst uit dat je je beter redt uit een situatie, als je deze in je hoofd reeds hebt doorlopen. Luisteren naar verhalen is een soort vluchtsimulatie, waardoor je sneller en doeltreffender kunt reageren’

En daarom, zo schrijven ze, wisselen brandweerlieden na een brand ervaringen uit.

Om diezelfde reden schrijf en blog ik en heb er mijn ideale therapeut aan te danken: mijn dagboek. Verhalen vertellen, schrijven en delen, verandert alles.

Credits: ik kreeg het boek ‘De Plakfactor’ als cadeautje van Jos Peschen

Bewaard onder Boeken, Citaten, Schrijven | 4 Comments

Tags:

Project dankbaarheid mislukt

Geplaatst op 26 augustus, 2011 

Sinds 12 februari werk ik aan project dankbaarheid.

Aanleiding: Melody Beattie’s boek ‘Make Miracles in Forty Days’.

Werkwijze: 40 dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent.

Doel: wonderen.

Meer dan zes maanden heb ik aan project dankbaarheid gewerkt, elke dag dankbaarheid opgeschreven. En dan verwacht ik wel wonderen ja. Niet van dat slappe gedoe als: elke dag is toch een wonder ? Nee, ik heb hard gewerkt aan dit project en wil echte wonderen, grote wonderen. Iets van tien miljoen netto op mijn bankrekening zou een mooi begin zijn.

Maar de grote wonderen zijn uitgebleven. Sterker nog, ik heb het vermoeden dat project dankbaarheid een paar nare bijwerkingen heeft gehad. Ik merk namelijk aan mezelf, en zie het terug in de toonzetting van een aantal van mijn blogs, een soms cynische toon. Misschien heeft het niets met project dankbaarheid te maken, misschien ook wel.

Project dankbaarheid is dus mislukt. Wat nu?

Ik zou ermee door kunnen gaan in de hoop dat die grote wonderen alsnog gebeuren en me dan over een half jaar extra gefrustreerd voelen dat die wonderen zijn uitgebleven. Ik zou ermee kunnen stoppen en me afvragen wat er gebeurd zou zijn als ik er wel mee door was gegaan.

Ik ga ermee stoppen. Het zit zo: ik mis mijn dagboek zoals het was voordat ik met project dankbaarheid begon. Sinds 12 februari gebruik ik mijn dagboek voor project dankbaarheid en schrijf er elke dag 5 – 10 dingen op waar ik dankbaar voor ben. Dat zijn meestal vrij korte stukjes. Voordat ik met project dankbaarheid begon, schreef ik stukjes in mijn dagboek met veel meer diepgang. Als er dan iets gebeurde wat me raakte of als ik ergens over in verwarring was of ergens mee zat, ging ik erover schrijven, stelde ik mezelf vragen en beschreef nog een dieper laagje.

Ik mis deze diepgang. Ik mis het contact met mezelf via mijn dagboek. Project dankbaarheid biedt me niet diezelfde diepgang en contact.

Nu zou ik project dankbaarheid kunnen aanpassen en mijn dankbaarheid in mijn oude dagboekstijl kunnen beschrijven maar dat is niet wat ik ga doen. Ik hou op mezelf vast te klampen aan een oefening die misschien voor veel mensen werkt maar die voor mij niet werkt. Wat voor mij werkt is het gebruik van mijn dagboek in ere herstellen. Te beginnen vanaf vrijdag 26 augustus.

Project dankbaarheid: het is mooi geweest, bedankt. Je kent het nummer van mijn bankrekening dus als je nog iets van je wilt laten horen…..

Lees ook:

PS (1): Het idee dat ik in mijn reacties en manier van bloggen soms wat cynisch ben als gevolg van project dankbaarheid, roept meteen de gedachte op dat dit betekent dat project dankbaarheid wel werkt. Dat het project een grote innerlijke schoonmaak op gang heeft gebracht en dat, net zoals wanneer je middenin een echte schoonmaak zit, de zooi eerst groter wordt voordat alles netjes schoon is. Ik geloof deze gedachte niet. Deze komt voort uit angst dat als ik niet doorga met project dankbaarheid, de wonderen niet komen. Ik laat me niet manipuleren, zeker niet door mijn eigen gedachten en al helemaal niet door angst. Ik ben er nou echt klaar mee.

PS(2): Zoals ik weer in mijn dagboek ga schrijven, met meer diepgang en in contact met mezelf, is een vorm van schrijven waar veel aandacht voor nodig is. Ergens volle aandacht aan schenken is ook een vorm dan dankbaarheid.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven | 19 Comments

Tags: , , ,

Dichte mist

Geplaatst op 26 juli, 2011 

Writing is like driving at night in the fog. You can only see as far as your headlights, but you can make the whole trip that way.

E.L. Doctorow

Vervang ‘writing‘ door ‘living‘ en het citaat is nog steeds mooi. En waar. Alleen is die mist wel erg dicht en dik en met alleen koplampen redden we het niet. Mistachterlicht dan? Handig en veilig: doen. Maar vooral: intuïtie inschakelen. Op volle kracht.

Bewaard onder Citaten, Schrijven | 2 Comments

Tags:

Bloggers en schrijvers

Geplaatst op 30 mei, 2011 

Zondag was het weer schrijverscafé. Als blogger voel ik me daar een beetje als een tijger in een kooi. Bloggen kent geen regels, schrijven wel. Bloggers moedigen andere mensen aan om ook te gaan bloggen. Schrijvers, vinden het prima dat één miljoen Nederlanders ambities hebben als schrijver, zolang er ze er maar niet mee naar buiten treden, zolang ze maar niet vertellen dat ze schrijven. Voor schrijvers heeft schrijven nog de lading die het in de middeleeuwen had: alleen de uitverkorenen kunnen het. Voor bloggers heeft schrijven de lading die muziek maken tijdens de punk periode had: iedereen kan het.

Als ik aan schrijven denk, denk ik aan een boek waar ik me gruwelijk aan heb geërgerd. Ergens in het begin van dat  boek las ik iets over een tafel die pokdalig was van de herinneringen. Tussen dat boek en mij is het nooit meer goed gekomen.

Mijn favoriete schrijver op de middelbare school was Maarten Biesheuvel. Later werd ik verliefd op het werk van Charles Bukowski en nog later werd Herman Brusselmans de lieveling van mijn boekenkast. Over tafels die pokdalig waren van de herinneringen heb ik bij deze schrijvers nooit iets gelezen. Op dit moment is het Paulo Coelho waarvoor ik naar de boekwinkel ren. Ook zijn tafels zijn niet pokdalig. Maarten, Charles, Herman en Paulo zijn eigenlijk bloggers of schrijvende punkers.

Mijn tafels zijn ook niet pokdalig. Ze hebben vier poten waarmee ze stevig op de grond staan.

Lees ook: Je eigen weg vinden

Bewaard onder Bloggen, Schrijven | 4 Comments

Tags: ,

Bloggen leuk?

Geplaatst op 20 mei, 2011 

Gisteren alweer het derde afspraakje met de bloggers Michael Minneboo en Jooper.  Natuurlijk spraken we over bloggen en waarom bloggers bloggen. De meeste bloggers bloggen omdat ze het leuk vinden.

Ik vind bloggen niet leuk.

Dat wil zeggen, bloggen is voor mij een creatief proces, een proces dat ik graag vergelijk met het proces van een bevalling vanaf de conceptie tot en met het moment dat het kindje geboren wordt. Wat ik wel heel erg leuk vind aan bloggen is het ontstaan van het idee, als een soort van helderziende de volgende blog die dan nog niet geschreven is, ineens voor me zien.

Maar daarna wordt het creatieve proces net als bij een zwangerschap anders. Er moet gewerkt worden: schrijven, veranderen, deleten, opnieuw, schrijven… En tijdens dat proces is er twijfel, frustratie, irritatie, verwondering, blijdschap, teleurstelling, dankbaarheid, afzien, doorzetten, willen opgeven, toch maar doorzetten.

Ik kan niet zeggen dat ik alles aan dat proces leuk vind.  Niet alles aan bloggen vind ik leuk. Maar de conceptie, het idee,  vind ik heerlijk net als het laatste duwtje als ik op de ‘publish knop’ druk.

Bewaard onder Bloggen, Schrijven | 12 Comments

Tags: , , , ,

Mijn eerste keer

Geplaatst op 27 april, 2011 

Ik denk nog regelmatig terug aan mijn eerste keer.  Met gemengde gevoelens, dat wel.  En hoewel ik nog erg jong was,  was het een bewuste keuze.

Ik was een jaar of vier toen ik met een blauwe balpen een hele grote letter ‘P’ op het lichtbruine leren bankstel van mijn ouders schreef. Het was mijn eerste schrijfervaring en ik zal nooit vergeten hoe het was. Met mijn eerste lezers had ik een ongelukkige relatie, ik denk dat ze het te blauw vonden en te veel  ‘P’. Ik heb me er nooit door laten tegenhouden.

Later is me regelmatig gevraagd wat ik ermee wilde bereiken. ‘Hetzelfde als met ademhalen’ zeg ik dan, ‘dat er na elke ademhaling een andere ademhaling volgt, dat er na elke letter een andere letter volgt’.

Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 6 Comments

Durf te voelen. Durf te verbinden.

Geplaatst op 16 november, 2010 

Vandaag las ik één van de mooiste ‘ga-schrijven-pleidooien’ die ik ooit gelezen heb: Dare to feel. Dare to connect van Mark David Gerson. Lees zijn blog, zelfs als je niet van schrijven houdt is het een prachtstuk. Één citaat:

‘The call to write is a call to share our emotional depth with others. It’s a call to be vulnerable. It’s a call to connect.’

De oproep om onze emotionele diepte te delen met anderen en om kwetsbaar te zijn doet me bibberen.  Ik doe mijn best maar durf niet altijd. En daar schrik ik soms van want weet je wat dat betekent? Dat we onze menselijkheid zo ver zijn kwijtgeraakt.

Vandaar ook de crisis waar we ons in bevinden: het is de menselijkheid die in crisis verkeert. Niet de banken, het geld, de economie, de politiek. Nee, de menselijkheid is in crisis. Nu we dit weten kunnen we eraan werken.

Bewaard onder Citaten, Schrijven | 11 Comments

Tags: ,

Vertrouwen

Geplaatst op 26 augustus, 2010 

‘Een sprong in het onbekende. Erop vertrouwen dat het volgende akkoord en de volgende noten komen. Soms komt er niets. Dan voel je je ’n grote sukkel die niks kan, geen gitaar kan spelen. En geen nummers kan schrijven.’

Uit diezelfde documentaire ‘It might get loud‘ over de gitaristen Jimmy Page (Led Zeppelin), The Edge (U2) en Jack White (The White Stripes) .

Wat voor gitaar spelen geldt, geldt ook voor schrijven. Wat een opluchting dat Jimmy Page, The Edge en Jack White  daar af en toe ook mee worstelen.

Als het mij niet lukt een fatsoenlijke noot of akkoord te vinden op de gitaar, dan zet ik de distortion op maximaal, een beetje chorus erbij en wat delay en sla ik keihard een e-mineur aan, dat klinkt altijd goed.

Lees ook: Ineens zie je het

Bewaard onder Citaten, Muziek, Schrijven | 1 Comment

Tags:

Volgende pagina →