Durf te voelen. Durf te verbinden.
Geplaatst op 16 november, 2010
Vandaag las ik één van de mooiste ‘ga-schrijven-pleidooien’ die ik ooit gelezen heb: Dare to feel. Dare to connect van Mark David Gerson. Lees zijn blog, zelfs als je niet van schrijven houdt is het een prachtstuk. Één citaat:
‘The call to write is a call to share our emotional depth with others. It’s a call to be vulnerable. It’s a call to connect.’
De oproep om onze emotionele diepte te delen met anderen en om kwetsbaar te zijn doet me bibberen. Ik doe mijn best maar durf niet altijd. En daar schrik ik soms van want weet je wat dat betekent? Dat we onze menselijkheid zo ver zijn kwijtgeraakt.
Vandaar ook de crisis waar we ons in bevinden: het is de menselijkheid die in crisis verkeert. Niet de banken, het geld, de economie, de politiek. Nee, de menselijkheid is in crisis. Nu we dit weten kunnen we eraan werken.
Bewaard onder Citaten, Schrijven
Tags: kwetsbaarheid, menselijkheid
Reacties
11 Reacties to “Durf te voelen. Durf te verbinden.”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Interessant. But I don’t know. Emotionele diepten… menselijkheid? Moeten we dat nou zo nodig altijd delen? Bevestigen, dramatiseren, enz..? Misschien hou ik daarom stiekem meer van kinderboeken!
Er moet natuurlijk niks @Petra maar ik denk dat het wel nodig is en heilzaam voor onszelf en de planeet, als we onze menselijkheid herkennen, erkennen en eren. Dat gaat in mijn beleving onder andere over emotioneel eerlijk zijn. Dramatiseren hoort daar voor mij niet bij.
[…] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Peter de Kock en Maarten Smit, Bas Dreef. Bas Dreef heeft gezegd: RT @peterdekock: Durf te voelen. Durf te verbinden. (nieuwe blogpost) http://tinyurl.com/2f9jr4h […]
Boeiend dat voelen en verbinden zo vaak geassocieerd worden met dramatiseren of zelfs zweverigheid. Hoe vaster een mens vast zit in verstarde patronen de de diepe angst voor afwijzing zal de menselijkheid (zoals Peter die beschrijft nooit een echte kans hebben/krijgen. Om te durven voelen en te verbinden moet je eerst je angsten overwinnen! Maar alles is mogelijk:-)
Dank je wel @Els. Ik kan me wel voorstellen dat ‘menselijkheid’ en het (kwetsbaar) delen ervan allerlei verschillende associaties oproept. Veel gezonde rolmodellen hebben we, zoals ik het zie dan, niet in onze Westerse cultuur. Van wie kunnen we het dan leren? Pionieren denk ik dan en erover delen. Dus jij bedankt voor het delen 🙂
“Go for the demon you would run from”, de “demon” in mijn leven schrijf ik regelmatig van me af. Het werkt erg bevrijdend, en heerlijk eerlijk! Op mn blog schrijf ik ook van me af en, met het risico een zeikerd gevonden te worden, ik blijf het doen. Dramatiseren is vermoeiend, blijf bij de waarheid, blijf bij jezelf. Lekker om te lezen dat dit door Mark wordt gestimuleerd.
Waar kan ik je blog vinden @Hanneke? Ben benieuwd naar je schrijfsels. Schrijven werkt inderdaad bevrijdend. Het heeft een helende en werking en brengt kracht. Ik denk dat dit in de Middeleeuwen al bekend was bij dat kleine groepje dat kon lezen en schrijven en daar graag het monopolie op had. Het is niet voor niks dat steeds meer mensen gaan schrijven.
Mijn blog staat op Hyves, Peter.
Oh, vandaar dat ik zo 1,2,3 niets vond via Google. Dank je wel @Hanneke.
Ben het er zeker helemaal mee eens hoor dat het zin heeft om naar je gevoel te kijken! Ben ook de laatste die zal ontkennen dat het schrijfproces daarin heel nuttig kan zijn! Je kunt er steeds dichter mee bij jezelf komen. En ook ‘van hart tot hart’ daar geloof ik zeker in.
Als het proces van ‘erdoorheen’ komen, een level verder, ook bereikt wordt op die manier is dat prachtig en het delen waard. Maar het delen en uitbesteden of aandacht vragen of erin blijven hangen, het slachtofferachtige zeg maar, daar heb ik wat moeite mee. Dat zie je helaas ook veel gebeuren.
Overigens is jouw volgende blog juist een mooi voorbeeld van wel benoemen en kwetsbaar durven zijn, maar er ook weer uitstappen en er een handreiking bij geven voor wie er ook mee bezig is! Daar heb de medemens wat aan!
Dank je wel @Petra. Wat je schrijft over slachtoffergedrag, dat deel ik met je. Zoals ik het zie is dat geen emotioneel eerlijk gedrag en is het ook niet wat ik versta onder menselijkheid. De menselijkheid die ik bedoel gaat over emotioneel eerlijk zijn.
Overigens las ik vandaag nog een mooie blogpost van Steve Pavlina die mooi aansluit bij dit onderwerp: http://www.stevepavlina.com/blog/2010/11/connecting-from-the-heart/