Met andere ogen kijken

Geplaatst op 21 september, 2015 

Afgelopen weekend was ik op Breda Barst. 20 jaar bestaat dit prachtige festival alweer en het is altijd weer heerlijk er te zijn, vooral als ook het weer een beetje meehelpt en dat deed het dit jaar.

De meest indrukwekkende Breda Barst minuten waren niet afkomstig van de speed beat van the Deaf of van de psychedelische rocksound van Pauw en ook niet van de jaren 70 rockinvloeden van Navarone of van de zangeres van For I Am King die kan grunten dat je jezelf even moet ondersteunen.

Hoewel deze bands zeker indruk hebben gemaakt, was ik toch het meest onder de indruk van UNSEEN en dat is niet eens een band…

UNSEEN is een project van de dames van Stuif. Je gaat op een stoel zitten en kijkt naar voorbijlopende festivalgangers, dat doe je door een schilderijlijstje. Dat maakt het kijken al tot een bijzondere ervaring en te zien aan het aantal voorbijgangers dat stil bleef staan om even een foto te maken van die mensen die achter die lijstjes zaten, ook voor de mensen die we zo heerlijk zaten waar te nemen.

Via een koptelefoon kregen we een verhaal voorgeschoteld over waarnemen, over kijken naar andere mensen. Alles bij elkaar duurde het misschien vijf minuten en tijdens die minuten veranderde er van alles. Iedereen die ik zag werd steeds leuker, aardiger, liever, intrigerender, spannender en mooier.

En the fun thing is dat dit effect na afloop nog een tijdje duurde. Daarna ebde het langzaam weg en kon ik het  gevoel van zachtheid en mildheid naar anderen terug oproepen door even bewust om te schakelen van hoe ik gewoonlijk naar anderen kijk naar hoe ik ook anders naar anderen kan kijken.

Als we zo anders kunnen kijken met een simpel lijstje voor onze neus en een stem die ons een kort verhaaltje vertelt over waarnemen, dan kunnen we ook zonder deze hulpmiddelen onszelf andere verhaaltjes vertellen over anderen.

UNSEEN, werkelijk de meest indrukwekkende Breda Barst minuten.

Ook indrukwekkend was het crowdsurfen van de zanger van the Greatest Handshake. Die wilde graag op handen gedragen worden en dat werd ie. Het werd alleen geen rondje door de tent van ‘de Spaanse Kraag’ maar hij verdween op handen richting Kasteelplein.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Vindt de gemeente burgerinitiatieven wel leuk?

Geplaatst op 13 september, 2015 

Ja hoor, nou en of. De gemeente juicht het van harte toe als mensen zelf initiatieven nemen om hun buurt een beetje leuker en mooier te maken. Althans, dat is wat de gemeente zegt. Maar is dat wel echt zo?

Ja, dat is echt zo als je bij je initiatief netjes de regels en procedures van de gemeente volgt. Dan kunnen ze bij de gemeente doen wat ze altijd al hebben gedaan en komen ze niet voor verrassingen te staan. Dan is er duidelijkheid en zekerheid en is iedereen gedekt door de regels en procedures mocht er toch iets mis gaan.

Nee, dat is helemaal niet zo als je van de regels en procedures afwijkt. Dan wordt de gemeente uitgedaagd iets te doen wat ze nog nooit eerder hebben gedaan. Dat is eng en gevaarlijk want mocht het mis gaan, dan is er geen dekking van regels en procedures.

Regels en procedures in overvloed.
Wat nou als je tijdens de nationale burendag op een grasveldje een tentje wilt wegzetten om wat eten en drinken in te zetten en naast dat tentje een springkussen voor de kinderen. Of weet je wat, laten we gek doen en er nog een tweede springkussen bij zetten zodat jonge en oudere kinderen een eigen springkussen hebben. Of toch maar één springkussen en in plaats van dat tweede springkussen een stukje houten vloer voor een korte Salsa workshop. Gezellig toch? Goed weer, mensen uit de buurt van verschillende culturen bij elkaar en dan heeft iedereen het naar z’n zin.

Volgens de gemeente moet je dan een evenementenvergunning aanvragen en dat moet je zeer op tijd doen want zo’n aanvraag gaat over tien afdelingen. Evenementenvergunning, daar kan ik me iets bij voorstellen als ik midden in de wijk bijvoorbeeld een vet rockfestival wil organiseren. Moeten er verkeersregelaars zijn, EHBO, een veiligheidsplan, ik snap dat.

Maar een tentje met wat klein vermaak ernaast? Jawel zegt de gemeente want de veiligheidsdiensten zoals de brandweer moeten op de hoogte zijn. Tentje met klein vermaak, brandweer?

Doe je een beroep op het buurtbudget van de gemeente voor de financiering waarvan je al meteen EUR 36 mag aftikken voor de evenementenvergunning. Dat doe je per e-mail want dat gaat lekker snel. Word je aanvraag niet in behandeling genomen omdat je de daartoe bestemde formulieren niet hebt gebruikt.

Het  antwoord: de gemeente geeft je niet zomaar geld.  Waarmee de aandacht wordt verschoven naar wat je met al die vrijwilligers te bieden hebt naar wat je aan bijdrage van de gemeente vraagt. Je zou je bijna schuldig gaan voelen. Vijf ambtenaren die een uurtje vergaderen kosten ook al gauw EUR 500 en met ditzelfde bedrag bouwen wij in de wijk een mooie burendag.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Een goed gesprek

Geplaatst op 9 september, 2015 

Ik vertel haar waar ik voor bel, dat we op 26 september in de buurt iets leuks willen organiseren ter gelegenheid van de landelijke burendag en dat me is geadviseerd eventueel benodigde vergunningen te checken.

Wat een leuk initiatief, hoe kan ik u daarbij helpen?

En vervolgens hadden we een goed gesprek, althans, dat had gekund want het gesprek liep iets anders.

Ik vertel haar waar ik voor bel, dat we op 26 september in de buurt iets leuks willen organiseren ter gelegenheid van de landelijke burendag en dat me is geadviseerd eventueel benodigde vergunningen te checken.

Daar bent u te laat mee.

Bewaard onder Communicatie | 8 Comments

Tags:

De ballenbakouders

Geplaatst op 8 september, 2015 

Je hebt in de binnenspeeltuin drie soorten ouders:

  1. De ouders in korte broek en op slippers of ander makkelijk schoeisel. Dat zijn de ouders die thuis al hebben besloten dat ze hun kind niet alleen of met andere kinderen laten spelen. Met voorbedachte rade kruipen ze samen met hun kind de ballenbak in.
  2. De ouders die daar niet op zijn voorbereid en ter plaatse beslissen dat ze hun kind niet alleen of met andere kinderen laten spelen. Deze categorie herken je eraan dat ze zich met ongemakkelijk zittende kleding door de binnenspeeltuin voortbewegen waar ze met hun veel te grote lijven de hele boel blokkeren voor de kinderen.
  3. De ouders die aan de kant zitten en zich ergeren en die hopen dat die veel te grote lijven van categorie 2 ergens vast komen te zitten.

Toen diezelfde ouders zelf kind waren gingen ze de straat op om met andere kinderen te spelen. Ja, daar gebeurde wel eens wat. Een ruzie, een bloedneus, een geschaafde knie. Vallen, opstaan, pleister, kusje en weer verder spelen. Die binnenspeeltuinen die aan god mag weten hoeveel veiligheidseisen moeten voldoen bestonden toen niet. Kinderen klommen in echte bomen en vielen daar wel eens uit ja.

En nu, als ouders, zijn ze bang om hun kind alleen of met andere kinderen te laten spelen, bang dat er wat gebeurt. Het is juist de bedoeling dat er wat gebeurt, daar is spelen voor bedoeld! En die kinderen hebben echt niet bij elke poep of scheet aanmoedigingen nodig hoor. Moet je voorstellen dat je vroeger zelf in een boom klom en dat je ouders je onderaan die boom staan te roepen: je kunt het, kom op, je bent er bijna, ja goed zo, toppie! En waar je vriendjes/vriendinnetjes bij staan natuurlijk. Je zou je toch kapot schamen?

Maar goed, ik moest even naar het toilet en bedacht me dat ik erover zou gaan bloggen. Dat geeft dan toch nog wat zin en betekenis aan zo’n binnenspeeltuinervaring. Ik loop even later terug naar de plek waar ik zat en zie hoe een moeder met haar kind in de ballenbak ligt.

Ze maakt een selfie die over twee seconden wel op Facebook zal staan. Tijd om dringend naar huis te gaan.

Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Ik kan bijna niet wachten

Geplaatst op 5 september, 2015 

Het was zaterdagmiddag en hij draaide Pleased to Meet Me van the Replacements voor me, de hele plaat. Ik had nog nooit van ze gehoord en was van de wereld tot en met het laatste nummer Can’t Hardly Wait:

Een paar weken geleden tijdens de vakantie kwam deze plaat ineens weer voorbij. Dat is het leuke van de vakantie, je pakt zomaar eens wat uit je platenkast.

En weer had ik die zaterdagmiddag thrill: zou zij er vanavond ook zijn? Ik kan bijna niet wachten.

De kracht van muziek die je door de tijd en al je emoties doet reizen.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags:

Majestueuze aftakeling

Geplaatst op 2 september, 2015 

In het voorjaar word je als zaadje in de grond van de buurtmoestuin gestopt. De grond is erg arm  maar je doet je uiterste best er vocht en voedingsstoffen uit te halen.

De meeste zaadjes redden het niet maar jij, samen met nog enkele anderen, wel.

Zonnebloem 1

Je groeit hard en al snel ben je met je prachtige en grootse bloem een welkome plek voor bijen en hommels.

Zonnebloem 2

Als de herfst in aantocht is en jij het beste en mooiste hebt gegeven, vloeien langzaam de krachten uit je mooie lijf weg. Je kunt de zwaartekracht niet langer trotseren en je zomerse kleuren maken plaats voor stemmige herfsttinten. Majestueus takel je af.

Zonnebloem 3

Je hoort ze wel, die voorbijgangers: ‘Het ziet er niet uit‘. Maar dat ligt niet aan jou hoor mooie zonnebloem. Stadsmensen snappen de natuur niet, die willen alleen groei en bloei zien en ook maar alleen als die recht en strak is als een liniaal. Mensen zijn ook bang om zelf af te takelen en jij herinnert ze eraan dat aftakeling nu eenmaal bij het leven hoort.

Sommigen willen dat je uit de grond wordt gerukt en verdwijnt. Misschien gebeurt dat ook maar niet door mij. Ik ga je laten staan en geef je alle tijd om op je eigen tempo neer te zakken op aarde. Diezelfde aarde zal jou liefdevol in zich opnemen en op het plekje waar jij hebt gestaan zal de grond volgend jaar weer een stukje vruchtbaarder zijn.

Bedankt schoonheid.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , , ,