Operatie #PeukMeuk

Geplaatst op 4 juli, 2023 

Afgelopen zaterdag samen met een heleboel andere Oosterhoutse ZAPpers peuken gaan rapen voor de actie #peukmeuk, een actie bedoeld om het probleem van de sigarettenpeuken op straat zichtbaar te maken en om aandacht te vragen voor een oplossing zoals het verbieden van de micro plastics bevattende filters.

In Oosterhout was Jan Daamen, aka Capt.ZAPpoz, initiatiefnemer voor deze actie en hij werd daarin onder andere bijgestaan door Annefried , Gwen, Patricia en de gemeente Oosterhout. En niet te vergeten: een heleboel ZAPpers die  het raapwerk verrichten.

Zelf ben ik die ochtend op Winkelcentrum Zuiderhout bij ons in Oosterheide gaan rapen en had in amper een half uurtje over een traject van zo’n 200m al gauw een plastic zakje vol met peuken.

Slechts een half uurtje peuken rapen

Daarmee naar de Markt in het centrum van de stad waar ik mijn bescheiden bijdrage van 412 geraapte peuken mocht overhandigen aan Jan die alle peuken zorgvuldig aan het tellen was. Om half 12 stond de teller op 2.645 ingezamelde peuken.

#peukmeuk hoofdkwartier op de Markt

Om 3 uur, het eindtijdstip dan deze actie, stond de teller op 7.342 peuken maar daarmee waren we er nog niet want bij het sluiten van de actie lagen er nog enkele zakken met peuken te wachten die nog geteld moesten worden. Na telling daarvan kwam de eindscore in Oosterhout uit op 9.395 opgeruimde peuken.

Operatie #peukmeuk was een internationale actie, de totaalscore van alle 80 deelnemende Nederlandse steden werd een dag later bekend gemaakt: zo’n 600.000 opgeruimde peuken.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , ,

Goed bezig

Geplaatst op 24 december, 2022 

Eerder deze week tijdens het hardlopen in boswachterij Dorst was me opgevallen dat er aan beide zijden van de Ketenbaan erg veel blikjes lagen. Dus vandaag op de fiets naar de Hannebroeck en van daaruit langs de Hoevestraat en Ketenbaan een potje Kerst-Zappen.

Het eerste wat ik vond was een veelzeggend stukje papier met de tekst ‘We heb…..Elkaar”. Wat heeft daar gestaan? Dat moet natuurlijk zijn We hebben elkaar nodig. En zo is dat.

 

Wat vond ik daarna? Blikjes, veel blikjes. 74 in totaal, vastgelegd in de Litterati app. Vooral bierblikjes en op de tweede plaats energy drink blikjes.

.

Wat nog meer? Een uit de grond gereden verkeerspaaltje met de vorm van een kerstboom. Merry Christmas allemaal.

.

En dan? Zoveel zwerfafval in een mooi bosrijk buitengebied doet pijn maar die pijn delen, kan dat dan? Ja, dat kan. Loop ik langs de Ketenbaan in de richting van Bos & Co, komt er vanuit de tegenovergestelde richting een andere ZAPper mijn kant op. Net als ik geraakt door de hoeveelheid blikjes en de wens daar wat aan te doen. Super, wat een cadeautje.

.

Wat zeggen twee ZAPers dan tegen elkaar? Goed bezig natuurlijk.

Na een mooi uurtje terug bij de Hannebroeck met een zak vol blik.

.

Nog even een mooi visitekaartje (met dank aan Hans van den Herik ) eraan vast maken en melden bij de gemeente om deze zak op te halen.

.

En dan driving home for Christmas. Een fijne Kerst allemaal.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , ,

Burgerberaad in Oosterhout

Geplaatst op 16 juli, 2022 

Nee, er komt geen burgerberaad in Oosterhout, niet nu in ieder geval. In de toekomst misschien ook niet maar aan wie dat in ieder geval niet zal liggen is Eva Rovers, schrijfster van het boek Nu is het aan ons – Oproep tot echte democratie.

Een boek over het burgerberaad waarin ze beargumenteert dat we politiek niet teveel aan politici moeten overlaten omdat onze problemen daarvoor te complex zijn en waarom burgers cruciaal zijn voor het oplossen van de grootste uitdagingen van deze tijd.

Dinsdag 5 juli vertelde ze erover in de raadzaal van de gemeente Oosterhout.

Na een heldere en voor iedereen gemakkelijk te begrijpen uiteenzetting van de tekortkomingen van de democratie zoals we die de dag van vandaag kennen, biedt ze met het burgerberaad een uitweg aan.

Een uitweg, niet de uitweg want wat haar vertelling zo toegankelijk maakte, zelfs voor de grootste lokale sceptici, was een zekere mate van ingetogenheid waarmee ze vertelde.

Ik hou van deze manier van vertellen die ook iets van kwetsbaarheid uitdraagt want ook al heeft ze gedegen onderzoek gedaan naar het burgerberaad, het gaat over iets nieuws, over een verandering.

Nieuwe dingen en veranderingen zijn nou meestal niet bepaald de dingen waar we voor op tafel gaan staan dansen, liever duiken we ervoor weg, onder de tafel.

Het meest indrukwekkende voorbeeld van een geslaagd burgerberaad wat ook in haar boek uitvoerig aan bod komt, is dat van het burgerberaad in Ierland over de abortuswetgeving. Polarisatie alom, politiek en maatschappelijk, tot een groep burgers de politiek een handje gaat helpen. Dat handje werd een burgerberaad. En het werkte.

De presentatie van Eva Rovers redde die avond mijn week, gaf het nieuwe energie en vertrouwen. Niet dat Oosterhout met het burgerberaad aan de slag gaat want dat zie ik net als EVR het deze week in zijn artikel ‘In Oosterhout een burgerraad? in weekblad Oosterhout schreef, zo 1,2,3 niet gebeuren.

Maar wat doet het er ook toe. Wat er toe doet is de nieuwe energie, de  nieuwe vibratie die ons wereldwijd op alle gebieden een stroom aan nieuwe mogelijkheden brengt.

Een paar dagen later had ik met een andere bezoeker aan deze burgerberaad avond een gesprek over afgehaakt Nederland, groepen mensen die het gevoel gevoel hebben dat zij er niet toe doen voor de politiek en daarom democratisch afhaken. Oosterhout doet hier volgens de kaart van afgehaakt Nederland ook flink aan mee.

Ik ben niet afgehaakt zo vertrouwde hij mij toe, ik ben gewoon ergens anders aangehaakt.

Ik denk dat het burgerberaad zo’n ander haakje kan zijn.

Meer weten? Kijk eens bij

Of bestel het boek van Eva Rovers: https://kiosk.decorrespondent.nl/products/nu-is-het-aan-ons-eva-rovers

Griffie van de gemeente Oosterhout: dank jullie wel voor het organiseren van deze burgerberaad avond met Eva Rovers. Nu is het aan ons.

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Circulaire CityGard containertuintjes

Geplaatst op 24 juli, 2021 

Als we vroeger op zondagochtend in het Mastbos klaar stonden voor onze wekelijkse hardlooptraining, vroegen we de trainer wel eens naar het programma dat hij voor ons had bedacht. Dat verklapte hij dan nooit: ontdek het zelf maar het komende anderhalf uur.

Vrijdag 16 juli zijn in Oosterheide en in de Besterd Citygard containertuintjes geplaatst: op Zuiderhout, het Paterserf en de van Boischotlaan. In december 2019 blogde ik daar al eens over toen we met dit project van start waren gegaan: Citygard – hoe afval jouw buurt kan helpen.

De ‘conceptie’ van het project

Voor de ‘conceptie’ van dit project moeten we wat verder terug in de tijd, naar juli 2018 toen ik de gemeente een artikel toestuurde ‘Dankzij gras en bloemetjes gooien mensen hun rotzooi wél in de container’ met de vraag een aantal ondergrondse containers op Zuiderhout te gebruiken voor een proef zoals in dit artikel beschreven,

Bovenaan het verlanglijstje: CityGard containertuintjes

De gemeente heeft contact met stichting BOCK om door één van de kunstenaars een ontwerp voor dit project te laten maken. Helemaal in strijd met zoals ik BOCK ken, komt er geen actie uit voort en in januari 2019 vind ik de allermooiste oplossing om iets te doen aan het probleem van bijplaatsing: de CityGard containertuintjes, een bijzonder fraai en duurzaam product dat is ontstaan vanuit Room for Concepts.

Een oplossing die veel meer doet dan mensen stimuleren hun afval in de container te plaatsen in plaats van ernaast. Dankzij echte planten en bloemen transformeert het de afvalcontainer tot een heus minituintje wat er niet alleen prachtig uitziet en een verrijking is voor elke straat, maar wat ook nuttig is voor de  biodiversiteit. Kortom: meteen met stip bovenaan het verlanglijstje.

CityGard containertuintje Paterserf

Ik geloof hierin, ga het maar organiseren

In oktober 2019 krijgt dit project eindelijk momentum als ik tijdens het symposium over buurtgestuurd werken in contact kom met Patricia Eykelenboom van de gemeente Oosterhout. Het geluk waar het tot dan toe aan had ontbroken, iemand die zo’n idee omarmt en zegt: ik geloof hierin, ga het maar organiseren.

Om de CityGard containertuintjes te laten maken, heb ik vanaf dat moment regelmatig contact met Henk-Jan Room van CityGard B.V.. De optie om deze containertuintjes te laten maken van grondstof die hier letterlijk op straat ligt in de vorm van polypropyleen (PP), zeg maar hard plastic, spreekt mij enorm aan want circulair is de toekomst dus laten we daar nu alvast mee beginnen.

Grondstof van de straat rapen

Om drie containertuintjes te laten maken hebben we er 50 kilo van nodig. Best veel en omdat we in Oosterheide elke laatste zaterdag van de maand tijdens ZAPZaterdag samen de straat opgaan om zwerfafval op te ruimen, lijkt het me een mooie uitdaging deze maandelijkse opruimacties te gebruiken om samen 50 kilo PP van de straat te rapen als grondstof voor de CityGard containertuintjes. Ik schat in dat we daar wel een jaar mee onder de pannen zijn.

Voordat we hier goed en wel mee van start gaan tijdens de maandelijkse ZAPZaterdag, zijn Theo Fijneman en Wilfred Hermans al zo hard uit de startblokken gevlogen met het verzamelen van PP, dat ze de benodigde 50 kilo al hebben verzameld.

Da’s pech, grondstof weg

Het idee was het naar de gemeentewerf te brengen en daar samen met alle betrokkenen een leuke informatieve ochtend te organiseren rondom het thema afval en recycling en te vieren dat we met dit project de volgende fase ingaan: de productie van drie CityGard containertuintjes.

Maar dat loopt anders als in het voorjaar van 2020 de coronacrisis losbarst en een gezellige samenkomst op de gemeentewerf niet meer mogelijk is. Als deze coronacrisis er ook toe leidt dat we tijdens de lockdown massaal gaan opruimen en klussen in en rondom het huis, komt de gemeentewerf in een hectische drukte terecht en laat een medewerker van de gemeentewerf per ongeluk onze PP-verzameling afvoeren naar een afvalverwerker. Da’s pech, grondstof weg.

CityGard containertuintje Zuiderhout

Opnieuw beginnen

De teleurstelling hakt erin en als we ons herpakt hebben, besluiten we door te gaan met dit project. Ook nu rapen Theo en Wilfred binnen no time de grondstof van de straat, dit keer maar liefst bijna 100 kilo dat we veiligheidshalve dit keer niet op de gemeentewerf opslaan.

Nu lijkt 100 kilo misschien niet zoveel maar geloof me dat het qua volume een enorme berg plastic is en waar laat je die? Als het tuinhuisje van Theo en de berging van Wilfred tot de nok toe vol liggen met plastic, hebben we dringend een opslagplek nodig. Ik denk meteen aan het Floraliapark in Oosterheide, een zekerheidje. Maar helaas, Floralia is bang dat de opslag ratten zal aantrekken en durft het niet aan omdat ze onlangs met het rattenprobleem hebben afgerekend.

Afvalverwerker gezocht

Dan maar doorschakelen naar het vinden van een afvalverwerker die in staat is onze 100 kilo plastic apart te verwerken om het vervolgens door te zetten naar CityGard B.V. voor de productie van de containertuintjes. Afvalverwerkers zijn er genoeg maar vind er maar eens eentje die 100 kilo apart kan verwerken. Diverse tips worden nagetrokken maar de gouden tip ontbreekt helaas. Tot Patricia Eykelenboom van de gemeente Oosterhout in contact komt met Kunststof Recycling Nederland.

Zij werken graag mee en zetten onze plastic afvalberg na sorteren, reinigen en shredderen om in de zo gewenste grondstof voor de CityGard containertuintjes. Het is dan inmiddels september 2020, voor ons een belangrijk moment want nu weten we zeker dat het project gerealiseerd gaat worden zoals we dat vooraf hadden gewenst: drie circulaire containertuintjes, gemaakt van grondstof dat door Theo en Wilfred van de straat is geraapt.

Locaties verdelen

Het oorspronkelijke idee was om twee CityGard containertuintjes op Zuiderhout te plaatsen en de derde even achter de hand te houden voor het geval een andere wijk of buurt belangstelling zou hebben. Maar omdat Theo en Wilfred zo enorm veel werk hebben verricht, veranderen we het plan en wijst ieder van ons in zijn eigen buurt een plek aan voor een CityGard containertuintje. En zo komen Zuiderhout, Paterserf en de Besterd in beeld waar we ook zelf voor het onderhoud aan de containertuintjes gaan zorgen. We meten de containers zorgvuldig op want niet alle ondergrondse containers zijn identiek.

Productie en een lange lockdown

Dankzij onze grondstof, het ontwerp en faciliteren van CityGard B.V., en de 3D printtechniek van samenwerkingspartner 10XL, komen de drie containertuintjes in november 2020 uit productie. Omdat we op dat moment weer in een nieuwe lockdown zitten en het niet is toegestaan om samen te komen, besluiten we de plaatsing uit te stellen. Immers, we willen bij de plaatsing wel alle betrokkenen erbij hebben. De lockdown duurt aanzienlijk langer dan verwacht ik word er soms een beetje moedeloos van maar gelukkig helpt het regelmatige contact met Henk-Jan en Gerard van CityGard B.V. me daar dan weer overheen. Pas begin juni kunnen we gaan nadenken over een mogelijke plaatsingsdatum. Dat wordt vrijdag 16 juli.

Een laatste tegenvaller is dat Wilfred er helaas niet bij kan zijn omdat hij door onverwachte werkomstandigheden die dag moet werken.

CityGard containertuintje de Besterd

Eindelijk plaatsing en feestje

De plaatsing en de beplanting van de containertuintjes is door CityGard B.V. in handen gegeven van Braat Groenbeleving uit Den Hout en in slechts een paar uur tijd zijn de drie containertuintjes geplaatst en werkelijk prachtig beplant.

Ik was vooraf een beetje bang dat ik van dit moment misschien niet zo kon genieten vanwege de lange aanloop en alle tegenvallers onderweg. Deze angst bleek ongegrond want vrijdagochtend 16 juli was een feestje en zo voelde het ook. Een afvalcontainer zien veranderen in een mini tuintje, ik kan het iedereen aanraden.

Op het Paterserf en de Besterd krijgt dit project misschien nog wel een mooi vervolg. Daar bleek tijdens de plaatsing van de CityGard containertuintjes dat enkele omwonenden wel interesse hebben om samen met andere buurtbewoners een community tuin aan te leggen en samen te onderhouden.

Aan het einde van deze rit die drie jaar geleden is begonnen, ben ik bijzonder dankbaar voor alle hulp en steun van CityGard B.V. (Henk-Jan en Gerard), de gemeente Oosterhout (Patricia), Kunststof Recycling Nederland, Braat Groenbeleving en at last but not least: Theo en Wilfred.

Na afloop van de hardlooptraining zaten we altijd compleet stuk. Kijk, zei onze trainer dan, als je vooraf niet weet wat je te wachten staat, kun je meer. In het geval van de CityGard containertuintjes zou ik daaraan toe willen voegen ‘…with a little help from my friends’

CityGard containertuintje

Ook Interesse?

Heb je ook interesse in een CityGard containertuintje of heb je een ander leuk idee voor jouw straat of buurt, neem dan contact op met de gemeente Oosterhout. Bijvoorbeeld via de website doemee.oosterhout .

Ons CityGard project in de lokale media

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Buurtgestuurd werken hoort een feest voor de buurt te zijn

Geplaatst op 18 september, 2020 

Op 22 september spreekt onze gemeenteraad zich uit over het buurtgestuurd wijkgericht werken in Oosterhout. Ter voorbereiding hierop verscheen enkele weken geleden de Raadsnota wijkgericht werken en de Nota visie wijkgericht werken. Je kunt deze stukken hier lezen.

.

Een bijzondere positie is voorbehouden voor de denktank Buurtgestuurd werken, die vanuit verschillende perspectieven als klankbord fungeert voor de ontwikkeling van het wijkgericht en buurtgestuurd werken.

Ja, het staat er echt in het raadsvoorstel, een voorstel dat diezelfde denktank definitief heeft doen besluiten er een punt achter te zetten.

Oktober vorig jaar organiseerde deze denktank een bijzonder goed bezocht symposium over buurtgestuurd werken. De prikkelende presentatie van ‘samen stad en gemeenschap maken’ Frans Soeterbroek is me zeer goed bijgebleven net als de workshop die ik volgde over het grootste burgerinitiatief van Nederland: Spoorpark Tilburg.

Af en toe kunnen knokken, niet alles in zielloze processen smoren.
(Frans Soeterbroek tijdens het symposium over wat burgers belangrijk vinden)

Wat me echter nog het meest is bijgebleven is de zinderende energie die tijdens de naborrel door de kantine van het stadhuis raasde. Had onze gemeenteraad diezelfde avond al kunnen  beslissen, dan had Oosterhout nu al bijna een jaar ervaring gehad met buurtgestuurd werken.

Maar het liep anders want van de zinderende energie van toen is inmiddels weinig of niets meer over. Helaas toch gesmoord in zielloze processen.

Buurtgestuurd werken hoort een feest voor de buurt te zijn. Buurtgestuurd werken hoort over onze buurten te gaan, over de mensen. Over hoe die het stuur in handen krijgen om al die mooie ideeën die er in deze buurten leven, nu eens eindelijk uit te realiseren. Over tools, middelen en ondersteuning voor deze buurten om dat mooie en dankbare werk te doen: je eigen buurt vooruit helpen.

Maar ik lees hier bar weinig van terug in de stukken voor de gemeenteraad.

De gemeente houdt het stuur vooral zelf stevig in handen getuige de omvang van de managementstructuur die wordt opgetuigd en woorden als (….) maar de eerste focus ligt op het wijkgericht werken als middel om onze doelen in het sociale en fysieke domein te realiseren.

Mooie en veelbelovende woorden over van buiten naar binnen werken zoals daar in het begin van het proces rondom buurtgestuurd werken over werd gesproken, hebben plaatsgemaakt voor een gemeente die hoofdzakelijk met zichzelf bezig is. Wat buurten en bewoners willen staat niet op de eerste plaats, ook niet op de tweede of derde plaats maar zweeft ergens tussen wat regels door.

Dat gemeente en buurten nog niet zover zouden zijn om het stuur wat meer over te dragen, doet me denken aan een passage uit het boek ‘Brida’ van Paulo Coelho waarin de hoofdpersoon Brida terugkijkt op haar kinderjaren:

Ze was met haar vader op het strand en hij vroeg haar te voelen of de temperatuur van het water goed was. Ze was vijf, en was blij dat ze mocht helpen; ze liep tot bij het water en stak haar voeten erin. ‘Ik heb mijn voeten erin gestopt, het is koud’ zei ze tegen hem. Haar vader nam haar op de arm, liep met haar naar het water en gooide haar, zonder enige waarschuwing, in het water. Ze schrok maar moest toen lachen om zijn geintje. ‘Hoe is het water?’ vroeg haar vader. ‘Heerlijk’ antwoordde ze. ‘Nou dan, als je iets wil weten, spring er voortaan dan gewoon in.’

Gemeente, gooi die buurten het water in. Buurten, gooi die gemeente het water in. Vanavond schreef iemand op Twitter dat als je in dit land iets echt wilt veranderen, er maar één plek is en dat is de Tweede Kamer. Waarop hoogleraar transities Jan Rotmans schrijft:

Als je zoiets schrijft begrijp je echt helemaal niets van hoe transities werken. Alsof transities alleen door de politiek worden gestuurd. Tijd voor een beginnerscursus transities…

Komt het buurtgestuurd werken niet van bovenaf, dan maar van onderaf. Of er dan geen conflicten ontstaan? Ja, dat kan gebeuren maar heb daar dan vertrouwen in dat een conflict zo nu en dan best gezond kan zijn en ook nodig is om vooruit te komen, om te groeien.

Ik heb wel eens gelezen dat onze ziel na het overlijden van ons lichaam nog enige tijd op aarde blijft rondhangen om daarna te vertrekken naar de zielenwereld. De bezieling is al enige tijd uit het buurtgestuurd werken maar wat nou als we het hart van het buurtgestuurd werken weten te reanimeren?

Volgende week dinsdag gaan we het zien. Het draait dan in de gemeenteraad niet over nota’s en visies maar over slechts deze vraag: hoeveel hart voor de buurt durft iedereen te laten zien?

Dat gaat over lef.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: ,

Waarom Oosterhoutse buurten het stuur (nog) niet in handen krijgen

Geplaatst op 19 juli, 2020 

We hadden momentum, een stadhuis tjokvol momentum. Als die avond, direct na afloop van het symposium buurtgestuurd werken, de gemeenteraad had kunnen beslissen, dan was buurtgestuurd werken in Oosterhout nu niet zo’n discussiepunt geweest maar hadden we er een half jaar vet veel ervaring mee gehad en konden andere gemeenten hun inspiratie hier komen ophalen.

Nu hebben we er alleen discussie over, onenigheid, verwijten, misverstanden en verder helemaal niks.

Ik heb me de afgelopen maanden regelmatig afgevraagd hoe dit zo heeft kunnen komen, dat we dat momentum volledig door de plee hebben gespoeld. Ik kwam er maar niet uit en wie ik er ook over sprak, iedereen had er weer andere ideeën over. Ik sprak ook mensen die me vertelden dat het met buurtgestuurd werken juist erg goed gaat, dat er al veel goede gesprekken over zijn gevoerd. Maar ja, gesprekken alleen geven de buurt nog niet het stuur in handen.

Gisteren kwam ik er eindelijk achter hoe het zit. Per toeval…..

Normaal gesproken roept verandering weerstand op maar is godzijdank Oosterhout de uitzondering op deze regel.

Daarom is het gelukkig niet zo dat er krachten actief zijn die het helemaal niks vinden dat buurten zelf gaan sturen en dat diezelfde krachten daar ook nog eens zelf aan mee moeten werken en daarvoor hun kantoren moeten verlaten en naar de mensen in de de wijken en buurten toe moeten.

Het is niet zo dat er krachten actief zijn die de buurten graag afhankelijk houden omdat zonder deze afhankelijkheid hun verdienmodel foetsie is.

Zo is het gelukkig ook niet zo dat er krachten actief zijn die denken dat Oosterhout een tweede Boxtel is en dat het enige verschil is dat wij 0162 als kengetal hebben en Boxtel 0411.

Het is ook niet zo dat er krachten actief zijn die er niet op durven vertrouwen dat buurten goede keuzes kunnen maken als het gaat om het inschakelen van onafhankelijke buurtcoaching.

Verder is het ook niet zo dat er krachten actief zijn die het niet uit kunnen staan als een wijk wat anders wil dan wat de gemeente ze voorschrijft.

Tot slot is het ook niet zo dat er in Oosterhout krachten actief zijn die alles willen laten zoals het is en voor wie het woord ‘verandering’ een soort van vloek is. Godzijdank is Oosterhout niet die natte blusdeken die creatieve vonken zo snel mogelijk wil blussen.

Ik ben er echt dankbaar voor dat dit in Oosterhout allemaal niet het geval is maar wat dan wel?

Gisteravond bekeek ik sinds lange tijd weer eens mijn blogstatistieken en zag dat iemand een blogje had gelezen over verbindend bestuur. Verbindend bestuur, was dat ook al weer? Eerst maar eens lezen wat ik daar zelf over had geschreven:

In 2015, het zal kort na de vorming van een nieuwe gemeenteraad en college zijn geweest, organiseerde de gemeente Oosterhout een bijeenkomst over verbindend bestuur, een nieuw collegethema om eens vier jaar de mouwen voor op te stropen.

Dat ik nu niet meer weet wat er daarna van verbindend bestuur terecht is gekomen, zegt eigenlijk al genoeg. Die ene informatieavond leefde het onderwerp in ieder geval volop maar daarna? Ja, er werd  vier jaar lang regelmatig over gepraat maar verder? Misschien is het toen met verbindend bestuur wel net zo gegaan als nu met buurtgestuurd werken. Momentum? Ja. Daar wat mee doen? Niet echt.

Als je ver wilt springen is de aanloop cruciaal. Je hebt een flinke aanloop nodig en veel snelheid. Als je die hebt, spring je veel verder dan wanneer je springt vanuit een sukkeldrafje.

Verbinden bestuur was de aanloop voor de sprong die buurtgestuurd werken heet.

Die aanloop was niet goed, laten we daarover eerlijk zijn. Het was een gedurfde poging, zeer zeker. Maar een zelfverzekerde aanloop tot een geweldige sprong? Nee, niet echt.

We moeten een nieuwe aanloop nemen. Het symposium buurtgestuurd werken in oktober vorig jaar was zo’n nieuwe aanloop. We kunnen zoiets opnieuw proberen maar niet eindeloos. Op een gegeven moment moeten we durven springen, zonder de handrem erop, zonder de weerstand en zwevend door de lucht schreeuwen ‘leve de verandering’. En erop vertrouwen dat de landing geweldig zal zijn.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , ,

Wat kunnen we van Stichting BOCK leren over werken in en met een wijk?

Geplaatst op 3 mei, 2020 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober vorig jaar, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook Oosterhout kent volop initiatieven om van te leren. Wilma Rekkers en Pauline Klein Paste van Stichting BOCK vertellen over hun project in Slotjes Oost en de samenwerking met de bewonersorganisatie Slotjes Oost.

Foto: Bewonersorganisatie Slotjes Oost

Peter: Hoe zijn jullie bij Slotjes Oost terecht gekomen?

Wilma: Ik ben daar drie en een half jaar geleden komen wonen en toen zei iemand tegen mij: ge gaat toch ni op de Veurrai wonen? Toen dacht ik nou ja zeg, het is een hartstikke leuke wijk. Wat is daar mis mee? Ik kende de geschiedenis natuurlijk wel maar het is een hartstikke mooie wijk die ook heel sociaal is. Ik stapte naar mijn mede Bockers en we bedachten daar een project te gaan doen. Wij zijn in eerste instantie in contact gekomen met de bewonersorganisatie van Slotjes Oost. Die hadden in het begin wel zoiets van wat willen die allemaal? Nu zijn ze allemaal super enthousiast.

Peter: Vertel eens wat je project inhield.

Wilma: Collega Bocker Juul Langenberg en ik zijn in eerste instantie begonnen met bewoners interviewen. Dat was toen nog niet echt een project, dat is gaandeweg ontstaan. Voor de nieuwjaarsborrel hadden we een brievenbus gemaakt zodat mensen briefjes konden insturen en de mensen van de bewonersorganisatie waren zo vriendelijk om te laten zien dat het niet eng is, dat het OK is en dat het met goede intenties wordt gedaan. En zo is het balletje gaan rollen. Op een gegeven moment wilde de bewonersorganisatie graag een boek over de wijk uitgeven. Uiteindelijk bedachten we een expositie door de wijk heen zodat je de wijk dan ook echt beleeft, met dat boek erbij natuurlijk.

Peter: Jullie hebben daar best veel PR mee gekregen.

Ik denk dat dat heel sterk is, echt kijken naar zo’n wijk. Wat wil die wijk nou en wat kunnen we ermee?

Pauline: Ik denk dat dat ook echt de kracht van dit project is. Juul en Wilma zijn gestart met een bepaalde intentie en hebben gekeken naar die wijk, waar behoefte aan is en wat er kan in zo’n wijk. Ik denk dat dat heel sterk is, echt kijken naar zo’n wijk. Wat wil die wijk nou en wat kunnen we ermee? En hoe kunnen we dat samen met de bewoners vormgeven en tot iets positiefs maken? Als je daar een soort bruis van maakt…

Wilma: Het is ook wel dat Slotjes Oost een overzichtelijke wijk is, het is bijna een dorpje an sich binnen Oosterhout. Als je bijvoorbeeld kijkt naar Oosterheide, dan is dat supergroot. Maar dat enthousiasme van de mensen….. We waren nog niet zo heel lang bezig met het project en het had nog niet echt vorm, dat ik bedacht dat het ook wel leuk zou zijn om een muziekpodium te maken. Dat mailde ik naar het bestuur vinden jullie dat wat? Ja, doen! En dan gaat dat ineens helemaal lopen en stromen. Toen heeft Juul me heel erg geholpen want voor mij was subsidieland helemaal nieuw. We hebben daar voor het eerst een buurtpodium weggezet. Ik was eigenlijk te laat met subsidie aanvragen en ik weet nog dat de voorzitter van de bewonersorganisatie op een gegeven moment zei, dan betalen we het buurtpodium zelf. Omdat hij en al die mensen in die organisatie het zo belangrijk vinden.

Foto: Bewonersorganisatie Slotjes Oost

Pauline: We hadden ook een aantal quotes van bewoners op de schutting achter het speeltuintje. Om van dat speeltuintje ook echt een plek te maken komt ook van de bewoners zelf, een plek die veilig is voor kinderen om te spelen en niet een of andere racebaan of afvalberg. De teksten waren quotes van de bewoners en om die op de schuttingen te spuiten, gaf een positieve impuls aan het project. Dat zijn een soort van warmlopertjes geweest voor de uiteindelijke foto expositie.

Foto: Bewonersorganisatie Slotjes Oost

Peter: Je vertelde in het begin dat je op zoek was naar wat die bewoners eigenlijk zelf wilden maar wat wilden ze eigenlijk zelf?

Wilma: Wat ze vanuit de bewonersorganisatie Slotjes Oost zelf willen is dat zij het heel belangrijk vinden om betrokken te zijn bij hun wijk en dat graag over willen brengen op andere mensen.

Peter: De kring groter maken, hoe is dat met jullie project op gang gekomen?

Wilma: Dat blijft volgens mij wel het probleem, dat mensen wel komen maar om echt mee te helpen…. ? Het gebeurt ook nog wel dat mensen zeggen kunnen jullie dit niet een keer doen? Maar het is niet de bedoeling dat de bewonersorganisatie in opdracht van buurtbewoners handelt. Kom met je plan en gaan we je helpen maar het is niet zo dat we alle plannetjes kunnen uitvoeren. Mensen bij elkaar krijgen lukt wel maar om ze vast te houden dat ze volgende keer ook meedoen is een tweede.

Pauline: Het is gewoon de tijdgeest, je merkt dat in welke groep je ook zit. We hebben de mooiste plannen met elkaar, we kunnen uren met elkaar praten maar de volgende stap zetten, in actie komen en het uit gaan voeren, en dan hopen dat het opgepakt wordt, ik denk dat dat bijna illusie is.

Peter: Hoe zou jullie project eraan hebben bijgedragen dat dat wel een beetje op gang is gekomen?

Wilma: Volgens mij waren er op de opening tachtig mensen of zo, op die manier maak je een eerste stap. Mensen die bij elkaar komen en elkaar leren kennen, met elkaar kletsen, dat is in elk geval al een begin.

Dus je moet zorgen dat je ze inspireert en je stuurt een beetje mee maar je probeert zoveel mogelijk vanuit henzelf te laten komen.

Peter: Uiteindelijk moet zo’n buurt het zelf doen.

Pauline: Zeker. Waar wij als team ook wel mee zitten is dat je de verwachting moet loslaten dat zij de ideeën gaan creëren. Dat is gewoon niet zo, en als zij dat wel doen is dat heel mooi maar je kunt het niet verwachten. Dus je moet zorgen dat je ze inspireert en je stuurt een beetje mee maar je probeert zoveel mogelijk vanuit henzelf te laten komen.

Wilma: Met de rondleidingen die we hadden georganiseerd, hadden wij bedacht dat het wel leuk zou zijn als buurtbewoners zelf de rondleidingen zouden geven. Of in elk geval aansluiten zodat zij vanuit hun geschiedenis een persoonlijk verhaal kunnen vertellen. Maar dan wordt er toch nog op ons geleund en zijn wij uiteindelijk degenen die de rondleidingen geven.

Foto: Bewonersorganisatie Slotjes Oost

Peter: Stel voor dat we zoiets in de Bloemenbuurt van Oosterheide zouden doen waar ik woon, wat zou ik kunnen leren van jullie project om daar bewoners te organiseren en die buurt wat meer zichtbaar te maken? Jullie vragen?

Pauline: Ja dat mag altijd. Maar ga in eerste instantie maar eens waarnemen. Wat komt er en wat speelt er bij de mensen. Wat komt er los als ik aanbel en vraag of ik een kopje thee mag drinken? De waarnemers stand: wat heeft zo’n wijk eigenlijk nodig? Wat zijn de behoeften? Wat missen ze? Dus veel meer de vraag ophalen in plaats van zelf een idee bedenken wat wel leuk is om te doen. We hebben daar in Slotjes Oost veel tijd voor genomen. Uit dit project zijn ook weer dingen naar boven gekomen voor een vervolg zoals het gemis van een buurthuis in Slotjes Oost. Een buurthuis dat sociale functies vervult, dat is daar dus niet. Er is wel een buurthuis in Slotjes midden maar dat is niet hun buurthuis. Dat is een andere buurt en voelt anders. Dus ja, ik zou in een Bloemenbuurt als waarnemer gaan kijken en praten met mensen.

Wilma: Waar we ook wel eens aan voorbij gaan is dat mensen hier geen behoefte aan hebben. Die wonen in Slotjes Oost ook wel: ik hoef zo’n project niet, ik leef mijn eigen leven. Die mensen heb je overal.

Pauline: je hebt een paar kartrekkers nodig. Eerst onderzoek en daarna wat kartrekkers die hetzelfde gemeenschappelijke doel hebben.

Wilma: En ga ergens maar gewoon iets doen. Dan gaan mensen vanzelf nadenken of aanhaken zo van dat is best wel grappig, misschien wil ik dat ook wel.

Haal dat resultaat eraf en hou het open. Voor een gemeente zijn dat natuurlijk bizarre vragen. Geef ons het vertrouwen dat wij iets kunnen neerzetten in die wijk maar haal het resultaat eraf.

Pauline: Wat voor mij ook heel erg een regel is, is haal het resultaat eraf. Als je begint met ik moet zoveel mensen bereiken of ik moet zoveel mensen met elkaar verbinden… Haal dat resultaat eraf en hou het open. Voor een gemeente zijn dat natuurlijk bizarre vragen. Geef ons het vertrouwen dat wij iets kunnen neerzetten in die wijk maar haal het resultaat eraf. We hebben het niet over cijfers maar over mensen. En inderdaad, je zult er maar net twee of drie bereiken die door jouw project ineen veel meer contact hebben met overburen of zo. Dan is er al iets in gang gezet.

…..hoe kun je dan zeggen minstens honderd mensen? Je moet al bij zijn met vijf of zo. Als je die wakker krijgt en aangespoord, mensen die trots zijn op hun buurtje, dan is dat toch al fantastisch?

Peter: Die prestatie, dat zie je ook terug in vragen over het buurtgestuurd werken. Wat gaat het opleveren, hoe weet je dat zeker, hoe meten we dat?

Pauline: Dat weet je dus niet. Dat is de tijdgeest waarin we allemaal resultaatgericht zijn. Als je dit soort projecten draait en je bouwt steeds meer vertrouwen op met de gemeente, dan wordt het wat makkelijker om je gang te gaan omdat je al iets in beweging hebt gebracht en al iets positiefs in gang hebt gezet.

Wilma: Als je in jouw Bloemenbuurt iets wil gaan doen, hoe kun je dan zeggen minstens honderd mensen? Je moet al bij zijn met vijf of zo. Als je die wakker krijgt en aangespoord, mensen die trots zijn op hun buurtje, dan is dat toch al fantastisch?

Alle gebruikte afbeeldingen zijn van de bewonersorganisatie Slotjes Oost en met toestemming gebruikt waarvoor dank.

Wil je meer lezen over dit project in Slotjes Oost?

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , ,

Wat buurtgestuurd werken leert van Stichting Bock

Geplaatst op 7 maart, 2020 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober vorig jaar, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook onze eigen stad kent volop initiatieven waar we van kunnen leren. Zo sprak ik in voormalig zwembad de Blikken met Pauline Klein Paste, Wilma Rekkers en Juul Langenberg van stichting BOCK over samenwerking en het gebruik van gemeentelijk vastgoed: hun bijzondere plek de Blikken.

In april vieren we onze vierde verjaardag ‘BOCK in Bad’. Vier jaar die ons veel heeft gebracht, zowel op individueel niveau als op groepsniveau.

Foto: Casper van Aggelen

Omdat als je als creatief zelfstandige werkt, bezit je nooit alle kwaliteiten van het hele ondernemerschap, die kwaliteiten vinden we bij elkaar. Casper van Aggelen is een mooi voorbeeld, die heeft een groot netwerk en kan ook goed netwerken, anderen zijn daar misschien wat minder goed in. We bundelen krachten en zo ontstaan er binnen het collectief kleine samenwerkingsverbanden. Dat heeft erg veel opgeleverd.

Maar ook voor daarbuiten want toen we begonnen wilden we geen afgesloten kunstenaarshol worden maar een echte open werksfeer creëren. En als we dan het gevoel hebben dat we veel terug hebben kunnen geven aan de gemeenschap als dank voor dat we hier mogen zitten, dan is dat op allerlei vlakken een grote verrijking.

Zo geven we terug via ons Eastwoodstock project maar we doen ook veel op het gebied van onderwijs. We stellen regelmatig het bad open om zichtbaar te maken wat hier gebeurt zoals de Bockshop waar met Kerst voor iedereen onze deuren open staan om kleine cadeautjes te kunnen kopen. Slotjes Oost is ook een voorbeeld van een groot project dat we met een aantal Bockers hebben gedaan, echt een wijkproject.

Voordat we hier kwamen, hebben we twee jaar lang gesprekken gevoerd met de gemeente. In eerste instantie was er bij verschillende raadsleden weerstand. Om zo’n pand aan een ‘stel gekkies’ te geven en niet wetende wat ermee gaat gebeuren, dat is natuurlijk een groot risico.

In de beginfase toen we hier pas zaten, hadden we een soort van naïviteit op het ontwikkelen van grote projecten en wat zoiets teweeg brengt. Toen was daar dat 365+1 project en dat was zo bijzonder en gonsde helemaal door

En eigenlijk pas na het eerste jaar, en dat was een heel bijzonder jaar met ontzettend veel mensen die hier naar toe wilden komen en hier wilden zijn, begonnen we langzaam te zien dat de gemeente aan het bijdraaien was.

Dat kwam vooral door de energie en ideeën die wij hadden, dat de mensen die hier binnenkwamen voelden en zagen wat hier gebeurde.

Foto: Casper van Aggelen

Vooraf was door de gemeente social return als voorwaarde gesteld: jullie mogen het pand in bruikleen hebben maar dan willen wij wel dat jullie vier keer een social return activiteit organiseren. Het waren er volgens ons 45 in het eerste jaar. Voor de komende tien jaar zijn we klaar 🙂

In het eerste jaar waren alle vormen van berichtgeving over Bock positief en ontstond er een soort positieve bubbel rondom Bock. Dat hebben we mede te danken aan de hulp van mensen voor die graag vergaderen en kleine lettertjes lezen, mensen die Bock een warm hart toedragen en meteen geloofden in wat we hier graag wilden.

Wat we hebben gedaan is een team geformeerd van Bockers aangevuld met adviseurs, mensen die expertise hadden op een gebied waar wij geen kaas van hadden gegeten. Zij hebben ook een deel van de onderhandelingen gedaan met de gemeente en dat werkte.

En we hadden ook geluk met de mensen die toen bij de gemeente aan het roer zaten en een culturele afdeling die zich hard heeft gemaakt voor ons. Waar wij tegenaan liepen was het juridische stuk, ambtenaren die altijd volgens hun eigen weg en regels werkten.

Wat heeft gewerkt is onszelf omringen door adviseurs die de ambtelijke taal spreken. We hadden daarvoor ook wel al bewezen wat we in huis hadden en wat we konden toevoegen en we doen nog steeds erg ons best. Het is geven en nemen en niet alleen nemen. En daar zit ook wel een essentieel verschil waardoor we bij de gemeente veel voor elkaar krijgen want wij doen iets wat zij niet kunnen maar ze willen wel dat het gebeurt in de stad.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →