Je hart zit ook altijd op dezelfde plek: de goede plek

Geplaatst op 2 juli, 2018 

Het wordt me wel eens gevraagd hoor, of ik met de motor en mijn tentje achterop niet eens naar een andere plek wil. Ja natuurlijk zeg ik dan, maar nog liever ga ik naar dezelfde plek.

Steeds naar dezelfde plek heeft iets waar ik van hou.

Zo werd ik dit jaar uitgenodigd om bij Fred thuis te komen eten. Hij had een heerlijke pasta gemaakt met een rijke pittige saus. Na deze heerlijke maaltijd keken we samen voetbal: Kroatië – Argentinië. Een heerlijke pot voetbal.

Eerder die dag had ik ’s morgens een flinke wandeling gemaakt met Harold. Hij kent de streek als zijn broekzak en had me gevraagd of ik zin had samen met hem te wandelen. Zo kreeg ik in drie uur wandelen door de Zuid-Limburgse en Duitse heuvels en bossen de prachtigste plekken te zien die ik zelf nooit zou hebben ontdekt.

Als je steeds naar dezelfde plek gaat word je deel van een community, je leert mensen kennen en er ontstaat een band, echte vriendschappen zelfs. Dat je merkt blij te zijn als je ze weer ziet en dat dit wederzijds is. Dat over en weer wordt geïnformeerd naar het lief en leed van het vorige jaar omdat je elkaar niet vergeten bent. En dat je ze al mist als je weer vertrekt.

Er zijn plekken waar mijn hart graag is, mensen met wiens hart het mijne graag samen is. Ik kan en wil niet anders dan dit elk jaar weer opnieuw dankbaar te ervaren. Voor mij is dit net zo avontuurlijk als het ene jaar op een kameel dwars door de Sahara trekken, het volgende jaar de Kilimanjaro beklimmen en het jaar daarop op retraite gaan naar Stromboli (ja, ik ben het boek van Saskia Noort aan het lezen).

En aan het einde van deze blogpost gekomen vraag ik me af of ik de titel nog nader moet verklaren. Mwah, ik denk het niet.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Pas als het hart er klaar voor is

Geplaatst op 28 juni, 2018 

De maand juni herinnert me eraan dat de tijd weer is aangebroken voor de jaarlijkse retraite en begint het volgen van de weersverwachtingen en het zoeken in verschillende agenda’s naar een geschikte week, hoofdwerk om iets gedaan te krijgen.

Maar is dat hoofdwerk genoeg om ook echt weer te gaan, om een zo klein mogelijke kamperuitrusting achterop de motor te sjorren en te vertrekken?

Terwijl het hoofd bezig is met de voorbereidingen bedenkt het tevens redenen om niet te vertrekken of om het uit te stellen. Zo kan een periode van drukte voor het hoofd zowel een reden zijn om actie te ondernemen om te gaan (ga nou maar, dat is lekker ontspannend) als een reden om niet te gaan (blijf nou maar, er is nog zoveel te doen). Tja, en hoe kies je dan?

Vijf dagen voor het geplande vertrek was ik bij Michiel voor een sessie hartademhaling. Ik had om deze sessie gevraagd omdat ik een lastige keuze wilde maken. Nee, niet die tussen wel of niet met de motor vertrekken maar eentje die echt lastig was, zo lastig dat ik wist dat ik deze keuze onmogelijk  met mijn hoofd kon maken.

Na deze sessie liep ik over Winkelcentrum Zuiderhout waar een van de ondernemers jarig was. Ik feliciteerde hem,  of ik binnen in zijn zaak even wilde zien wat zijn collega’s voor hem hadden gedaan? Yeah sure. Sta ik daar in zijn zaak, versierd met een heleboel ballonnen en elke ballon in de hartkleur en hartvorm.

Alsof terwijl je bezig was met je hartademheling (Freudiaanse vergissing, moet natuurlijk hartademhaling zijn maar hartademheling is bij nader beschouwing net zo toepasselijk) je hart hier even een kleine voorbereiding heeft getroffen die je toeval kunt noemen maar die net zo goed een niet te missen hint is om vooral door te gaan met die hartademhaling.

Toen voelde ik het ook: ik ben klaar om te gaan. Dan verandert ook de voorbereiding en maakt alle drukte plaats voor rust, vertrouwen en verlangen om te gaan. Dus helemaal in the mood and go!

Als het hart eenmaal een weg heeft gekozen dan gaat alles zoveel makkelijker, dan rijd je je motor niet door een heerlijke bocht maar rijd je motor jou door die bocht, een verschil dat je het best zelf kunt ervaren.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Geblogd voor een ondernemer in Vaals

Geplaatst op 12 augustus, 2017 

Toen ik in Vaals de aantekeningen voor deze blog maakte krabbelde ik erboven ‘Wat Vaals van Oosterheide kan leren’. Waarom die titel het niet is worden? Omdat ie Oosterheide veel te groot maakt en Vaals veel te klein.

Ik heb me laten vertellen dat een aantal mensen die het er voor het zegen heeft Vaals ook wel klein Aken noemt. Ik vind dat zo mis omdat het van Vaals een kleiner dan klein Vaals maakt. Hoe kun je met zo’n authenticiteit ontkenning nog trots zijn op je eigen stad en er het beste van maken?

Er het beste van maken is wel een thema dat Oosterheide en Vaals met elkaar bindt. We hadden het erover in Vaals met een ondernemer die een beetje worstelde met de vraag hoe meer mensen te trekken als er iets leuks wordt georganiseerd.

Obstakels? De horeca die niet samenwerkt, de gemeente die niet meewerkt, dat ene stukje van de Maastrichterlaan waar alle aandacht naar uitgaat en dat de rest van de ondernemers aan de Maastrichterlaan het allemaal mooi zelf mag uitzoeken. Oh ja en dat jeukdingetje met klein Aken.

In een grotere stad als Oosterhout is de situatie niet veel anders want ook daar krijgt een klein deel van de stad het merendeel van alle middelen en aandacht. Dus ja Vaals, ik herken het allemaal wel.

Maar er is zoveel dat je zelf kunt doen al zijn het maar kleine dingen. Kom lekker zelf in beweging in plaats van dat je dat van anderen verwacht en wie weet sluiten anderen aan. Met Kerst geen sfeerverlichting in jouw deel van de straat? Hang dan zelf wat op. Hebben anderen geen aandacht voor wat jij zoal organiseert? Geef het zelf aandacht, maak er mooie verhaaltjes over en deel die met anderen. Geloof in wat je zelf kunt doen en maak dingen in je eigen invloedssfeer mooier, beter en leuker.

En beste ondernemer: volgens mij doe je al aardig wat op dit gebied. Ik kom elk jaar bij jou terug, waarom denk je? Ga door!

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Is Vaals leegstand met leegstand aan het bestrijden?

Geplaatst op 2 augustus, 2017 

Vorig jaar was het nog een flinke bouwput maar nu is het klaar: het nieuwe Koningin Julianaplein in Vaals. Het resultaat? Om door een ringetje te halen. Man, wat een prachtig plein is dit geworden zeg!

Onder winkels, boven woningen

Wat me onder andere aanspreekt is het gebruik van lichte stenen voor de bestrating en voor de bebouwing. Zelfs op een bewolkte en sombere dag oogt het er uitnodigend licht. En de fontein is natuurlijk helemaal feest op een warme dag.

Zitten is elkaar ontmoeten

Het plein heeft wel een hoog tekentafelgehalte en dat klopt ook want het is ook helemaal op de tekentafel ontworpen. Er is weinig authentieks aan zoals in de vorm van oude panden en gevels die herinneren aan een levendige geschiedenis.

Maar toch: ik zou de Markt in Oosterhout zonder meer in z’n geheel willen inruilen voor dit vernieuwde Koningin Julianaplein, zoveel meer sfeer.

Licht doet alles

September vorig jaar is het plein feestelijk geopend en driekwart jaar later staan alle winkelpanden nog leeg. De panden zijn groot en worden casco aangeboden. Wat dat betekent? Dat het een groot betonnen hok is waar je als geïnteresseerde ondernemer alles zelf nog mag doen want er zit nog geen stopcontact in, helemaal niks.

In tijden van leegstand is het best opmerkelijk zoveel vierkante meters winkeloppervlak erbij. Dan zal er zeker wel schreeuwende behoefte aan winkelpanden zijn in Vaals. Nou, ik denk van niet. De leegstand in Vaals is zeer behoorlijk en ook in de Maastrichterlaan, de slagader van Vaals, staat veel leeg.

Tijd voor terraswerk: wat vindt Vaals er zelf van? Wie ik ook spreek of hoe ik de vraag ook stel, de reacties zijn vrijwel allemaal hetzelfde: Ja, een mooi plein, maar die winkels, dat snappen wij ook niet, er staat hier al genoeg leeg.

Een ondernemer aan de Maastrichterlaan wijst naar de overkant van de straat. Op een strook van ca. 100 – 150m tel ik 8 winkelpanden. Vier staan er leeg en eentje is met de opheffingsuitverkoop bezig. Punt gemaakt. Wie wil winkelen staat met de bus in 15 minuten in het centrum van Aken voegt ie er nog aan toe.

Hij vraagt mij naar de oorzaak van de leegstand aan de overkant van de straat, of ik daar een idee over heb. Ik denk meteen aan de oneindige discussies in Oosterhout over parkeertarieven maar zeg dat ik het niet weet.

Dan wijst hij naar de rotonde een stukje verderop. Sinds deze rond 1994 is gebouwd denken veel bezoekers van Vaals dat de gezelligheid van de Maastrichterlaan bij de rotonde ophoudt, het is een soort logische barrière vanuit de richting Aken.

Ondernemersblokkade

Alle ondernemers aan de andere kant van de rotonde betalen hiervoor met een omzetdaling van 20% en als je raadsleden hierop aanspreekt lachen ze je uit.

Een andere ondernemer, ook uit de Maastrichterlaan maar dan een stuk verderop nog, nuanceert dat er natuurlijk ook andere oorzaken zijn zoals het anti-rookbeleid en de veranderende kroegcultuur.

Volgend jaar kom ik hier gegarandeerd terug en natuurlijk hoop ik dan te zien dat het Koningin Julianaplein helemaal tjokvol zit met winkels en horeca en dat ik nog jaloerser ben dat we in Oosterhout zo’n plein niet hebben. Diep in mijn hart hoop ik nog meer dat de bestaande ondernemers in Vaals waarvan een aantal het moeilijk heeft, het dan echt goed gaat.

Alweer weken terug in Oosterhout denk ik nog regelmatig terug aan dit mooie maar lege plein. Wat bezielt een gemeente die kampt met leegstand om nog meer winkels te bouwen? Misschien een gevalletje Fight Fire with Fire. Ik verzin ook maar wat omdat ik dit gewoon een goeie ouwe van Metallica vind…..

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

Vaals op z’n best

Geplaatst op 22 juli, 2017 

Vaals laat zich meteen op z’n best zien met de gezelligheid waar ik zo van hou. Bij Taverne Chalet, één van mijn favoriete adresjes, kom ik bekenden tegen. Natuurlijk de altijd weer gastvrije en zorgzame Jo en Veronique die hun Taverne tot een plek maken om elk jaar met plezier weer terug te keren.

Heinz is er ook, we hebben elkaar vorig jaar leren kennen en hadden meteen een klik vanwege onze liefde voor jaren 80 new wave en punkmuziek. Noem Sisters of Mercy en we hebben het er meteen een uur over. Ik leer er ook nieuwe mensen kennen zoals Fred. Fed’s roots liggen in Engeland en spreekt inmiddels net zo authentiek Duits als Engels.

Fred trakteert ons met zijn smartphone spontaan op een muziek quiz: stukje van een liedje laten horen en vragen naar artiest en titel. We herkennen vrijwel alles maar wie o wie zong dit ook alweer? Frank ‘de wielrenner’ die ik ook van vorig jaar ken, weet de meeste antwoorden. Als hij zelfs een liedje van Britney Spears herkent schrikt ie er zelf van.

We gaan door tot de batterij van Fred’s telefoon zegt dat het genoeg is en er een einde komt aan een heerlijke avond die nog maar het voorspel is van de volgende dag want: morgen gratis bier…..

Taverne Chalet, Jo’s en Veronique’s place

De volgende dag brengt  een heuse quiz night in Taverne Chalet met, ja hoe kan het ook anders, Fred als quiz master.

Quiz night in Taverne Chalet in Vaals

Alle vragen zijn in het Duits, daarvoor was ik al gewaarschuwd maar die taalbarrière, daar sla ik me wel doorheen. Vraag me 5 betekenissen van het Duitse woord ‘etwa’ en ik noem ze allemaal dankzij een bloedfanatieke leraar Duits in een leven heel lang geleden en hier ver vandaan. Wortschatz heette het boek, dan weet je wel genoeg toch?

Eerst een blad met foto’s van beroemde voetballers met alleen hun voornaam vermeld. Of we maar even de achternamen willen invullen. Daarna volgen 30 algemene kennisvragen van het niveau halleluja waar ben ik aan begonnen? De hoofdstad van de Malediven? In welk land vond de Mau Mau opstand plaats? Keine blasse Ahnung.

Na afloop punten tellen. Ik eindig als laatste met 14 punten. Het team ‘de Bavaria boys’ met Heinz en Marcel winnen de pot. Fanatiek als iedereen is gaat de strijd ook na het tellen van de punten gewoon door want er is wat discussie.

Op de vraag welk Europees land dit jaar zijn 150 jarig bestaan viert was het juiste antwoord Canada. Juist, Canada, Europees land. Hilariteit all over the place.

Ik had wel alle muziekvragen goed. A night like this was volgens mij toch echt een song van the Cure. Nee zegt Fred, het juiste antwoord is Caro Emerald. WTF denk ik en zet mijn telefoon aan als bewijs: hallo, het is ook een song van The Cure. Het levert me een punt op. Ik eindig nog steeds als laatste. John en ik waren de enigen die individueel meespeelden, alle andere deelnemers speelden mee in teams van 2 of 3 mensen maar ook dat levert John en mij geen extra punten op.

Maar wat een fun. Er doen 3 generaties mee van studenten tot lieve oma’s en opa’s. We spreken alle talen door elkaar heen: Nederlands, Vaals, Duits, Frans en Engels. Weet op een gegeven moment niet meer welke taal tegen wie te spreken maar who cares want we verstaan elkaar allemaal.

Ik heb het hier zo naar mijn zin. De nazit duurt gelukkig nog uren als we de warmte van het café inruilen voor een heerlijke zomernacht buiten op het terras.  Een mens kan zich dan zo gelukkig voelen. Dat is wat Vaals zo goed kan: je gelukkig laten voelen. Ik hou van deze plek en van de mensen, ik hou van me gelukkig voelen.

PS: de quiz night in Taverne Chalet is elke eerste vrijdag van de maand en met de geboren quiz master Fred staat dit garant voor een heerlijk potje vermaak.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Ga nou maar gewoon!

Geplaatst op 19 juli, 2017 

Ik vind het hartstikke leuk om te doen, heb het er elk jaar enorm naar mijn zin, freewheel er door de prachtigste streek van Nederland, ontmoet er altijd bijzonder leuke en aardige mensen, ben helemaal vrij om te gaan en staan waar en hoe ik wil en kom gegarandeerd weer verrijkt terug. En toch moet ik elk jaar weer opnieuw tegen mezelf zegen: ga nou maar gewoon!

Pak ik mijn checklist met daarin alle alle dingen die ik zeker niet mag vergeten om mee te nemen of om vooraf te regelen. Die checklist begint met de woorden: ga nou maar gewoon!

Ben ik eenmaal op de plek aangekomen waar ik mijn hart aan heb verloren, open ik er mijn dagboek dat ik er elk jaar een week lang bijhoud en lees ik eerst de verhalen van vorig jaar die altijd eindigen met de woorden: ga nou maar gewoon!

Ik heb het natuurlijk over motorvakantie, mijn jaarlijkse retraite. Dat ‘ga nou maar gewoon’ klinkt misschien een beetje raar want waarom moet ik mezelf aansporen iets te doen wat ik zo leuk vind? Ga nou maar gewoon is bedoeld om mezelf los te maken van het leven dat ik 51 weken per jaar leef en niet zo zeer om mezelf in die ene prachtige week te storten.

Ik hou van het leven dat ik die 51 weken leef en van het leven dat ik die ene week leef. Om mezelf los te maken van dat 51 weken leven heb ik net als een raket die aan de aantrekkingskracht van de aarde wil ontsnappen straalaandrijving nodig. Ga nou maar gewoon is die straalaandrijving. En het werkt, het is krachtige en bijzonder duurzame rocket fuel.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags:

Voor goedheid zijn ontmoetingsplaatsen nodig

Geplaatst op 9 augustus, 2016 

Natuurlijk heb ik ook Aken weer bezocht en er rondgehangen alsof ik er voor de eerste keer kwam. In Aken voel ik mij onverklaarbaar lekker op mijn gemak en gelukkig hoef ik dat ook niet te verklaren.

Ik vond er dat pleintje weer dat me in de zomer van 2013 op het idee bracht dat elke buurt wel zo’n pleintje kan gebruiken waar buurtbewoners regelmatig de gang van zaken in de buurt bespreken om ook echt iets te doen om het leven in de buurt aangenamer te maken. Samen voor de eigen buurt staan en ik noemde dat buurtdemocratie.

Buurtdemocratie pleintje in Aken (1)

Pleintje in Aken…

Buurtdemocratie pleintje in Aken (2)

… buurtdemocratie

Die wandeling daar in 2013 en wat ik daarna ben gaan bloggen over buurtdemocratie heeft heel wat teweeg gebracht, de wijkblog Oosterheide is er de getuige van.

Plekken waar mensen samen kunnen komen, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten zoals dit pleintje, zijn zo belangrijk voor een samenleving. Een voorbeeld hiervan vond dicht bij huis plaats.

Moet je voorstellen dat een bijzonder dierbaar familielid in het buitenland komt te overlijden en dat je niet naar de crematie kunt omdat je niet over de middelen beschikt om een flinke reis te maken. Je vertelt hierover op zo’n gezellige plek waar mensen uit de wijk samen komen en ter plekke wordt een oplossing gevonden: iemand biedt spontaan aan dat je zijn auto een paar dagen mag lenen en een ander biedt aan via crowdfunding voor de brandstof te zorgen.

Zoveel goedheid! Je leest er nooit over in de krant want journalisten schrijven liever over dingen die mis gaan en missen daardoor juist de dingen die er echt toe doen zoals dit voorbeeld wat echt is gebeurd.

Maar goedheid alleen is niet genoeg want er is wel een plek nodig waar die goedheid kan stromen naar degene die het nodig heeft. Een ontmoetingsplek is zo’n plek, een plek waar verhalen worden uitgewisseld en waar problemen oplossingen worden. En als die oplossingen er niet zijn, dan zijn wij er, voor elkaar.

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , , ,

Sla deze keer eens rechtsaf in plaats van linksaf

Geplaatst op 5 augustus, 2016 

Vorig jaar was het me al bijzonder goed bevallen in Vaals en omstreken: wandelen.

Als je ergens al tien jaar lang komt en alle plekjes denkt te kennen moet je er eens gaan wandelen. Dan zie nog veel en veel meer want hoe langzamer je beweegt, hoe rijker de ervaring. Dus dit jaar de tendens voortgezet: wandelen, veel wandelen.

Zo denk ik het Drielandenpunt te kunnen dromen. Een beetje vergane glorie is het daar wel rondom die drie grenspalen, een plekje voor toeristen die er alleen maar geweest willen zijn zo van: Drielandenpunt – foto’s maken bij de grenspalen – friet en ijs eten – afvinken – what’s next?

Maar als je vanaf dat hoogste punt van Nederland aan de Nederlandse, Duitse of Belgische zijde te voet de bossen en de heuvels intrekt: WOW, wat is er dan veel moois!

Wandelen, dan zie je meer

Wandelen, dan zie je meer

Nog leuker wordt het als je de wandelpaden even verlaat en dan langs en akker vol mais ineens middenin een prachtig bijenlint staat:

Bijenlint Vaals

Bijenlint…

En je komt ook mensen tegen, soms bange mensen zoals een gezin waarvan de mama me heel even aankijkt, haar dochter stevig tegen zich aantrekt en zegt: ‘Ich schütze dich‘. Ja ho zeg, hoe maak je je kind bang voor andere mensen?

De mooiste ontdekking was dit bijzondere houten toestel:

Luisteren naar het bos (1)

Liggen…..

Luisteren naar het bos (2)

….. en luisteren naar het bos

Een flink houten hoortoestel met een ligbankje om met aandacht naar het bos te luisteren:

Een dag of wat daarvoor had ik vanaf een terras in Maastricht nog even contact met Michael  Minneboo. In één van zijn berichtjes schreef hij: En sla deze keer eens rechtsaf als je linksaf al geweest bent.

Als je iets nieuws wilt zien of wilt meemaken, doe dan eens wat Mike zegt. Het werkt!

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →