Op het podium met Peter Hook

Geplaatst op 22 augustus, 2016 

Je kent ze vast wel, die once in a lifetime kansen die je gewoon moet pakken. Ik kreeg de mijne onlangs tijdens een concert van Peter Hook.

Peter Hook ja, Peter Hook, ex-bassist van Joy Division en New Order die nu met zijn project Peter Hook & The Light alle zalen naar z’n nostalgische sodeju speelt met materiaal van Joy Division en New Order.

 

 

Of ik op het podium wilde komen om mee te spelen? Ja fok nog aan toe, natuurlijk Peter. Nou moet je weten dat ik dankzij de gitarist van David Bowie tribute band Ground Control, een zeer opzwepende versie van Joy Division’s ‘Walked in Line’ in huis heb maar dan heb ik wel mijn eigen gear nodig.

Dus ik snel haar huis om mijn spullen te gaan halen want ik woon om de hoek. Maar je weet hoe dat gaat als je thuis bent, dan liggen er allerlei andere dingen op je te wachten die om aandacht vragen. En die dingen geef ik mijn aandacht en ben daardoor te laat terug in de zaal om samen met Peter Hook een onvergetelijke Walked in Line te spelen.

Nu zal de beginnende dromen duider meteen zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van procrastination en zelfsabotage. De wat meer ervaren dromen duider echter zal zeggen dat dit een overduidelijk en typisch geval is van autonomie: niet Peter Hook bepaalt wat jij doet maar jijzelf.

Hoe dan ook, Peter Hook en ik samen op het podium, het kwam er niet van en wat een zegen want daardoor zijn mijn herinneringen aan Walked in Line zoals ik die ooit samen speelde met de huidige gitarist van Ground Control levendiger dan ooit. Herinneringen, wat een feest…

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Straten, buurten en wijken vol gewonde poesjes

Geplaatst op 21 augustus, 2016 

Ik wist zeker dat als iemand een gewond poesje langs de kant van de weg ziet liggen, het poesje de hulp zou krijgen die het nodig heeft al is het maar een telefoontje naar de dierenambulance. Niemand laat een gewond poesje liggen, niemand en ik wist het zeker. Zorg dragen zit diep ingeworteld in ons systeem en we kunnen het als de beste en daarom wist ik het zo zeker.

Onze straten, buurten en wijken liggen vol met situaties die vragen om zorg, allemaal gewonde poesjes. De meeste van die poesjes gaan dood. Niet omdat ze over het hoofd worden gezien, zeker niet, maar omdat vaker dan niet de vraag wordt gesteld van wie dat poesje is. Niet van mij, dan hup, doorlopen.

Wat je op straat vindt, mag je houden. Ja, dan is de straat ineens wel van ons allemaal. Maar nu ligt er op straat een gewond poesje in de vorm van een plastic flesje of een blikje en dat is dan ineens van degene die het daar heeft weggegooid of het is natuurlijk de taak van de gemeente er iets aan te doen. Hop, redenen om niks te doen.

Ik denk niet dat ik de kracht van zorg dragen heb onderschat, wel heb ik de kracht onderschat van de vraag van wie is dit probleem. Het is mede om deze reden dat mensen graag willen weten wie de initiatiefnemer is, wie de leiding heeft,  want dat is dan meteen degene die maar voor de poesjes moet zorgen waar de straat, buurt en wijk vol mee ligt.

Maar laat ik positief afsluiten want ze zijn er wel, enkelingen die zich niet afvragen van wie een probleem is maar die in actie komen: sterren.

Look for the stars

Bewaard onder Fotobloggen, Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

Voor goedheid zijn ontmoetingsplaatsen nodig

Geplaatst op 9 augustus, 2016 

Natuurlijk heb ik ook Aken weer bezocht en er rondgehangen alsof ik er voor de eerste keer kwam. In Aken voel ik mij onverklaarbaar lekker op mijn gemak en gelukkig hoef ik dat ook niet te verklaren.

Ik vond er dat pleintje weer dat me in de zomer van 2013 op het idee bracht dat elke buurt wel zo’n pleintje kan gebruiken waar buurtbewoners regelmatig de gang van zaken in de buurt bespreken om ook echt iets te doen om het leven in de buurt aangenamer te maken. Samen voor de eigen buurt staan en ik noemde dat buurtdemocratie.

Buurtdemocratie pleintje in Aken (1)

Pleintje in Aken…

Buurtdemocratie pleintje in Aken (2)

… buurtdemocratie

Die wandeling daar in 2013 en wat ik daarna ben gaan bloggen over buurtdemocratie heeft heel wat teweeg gebracht, de wijkblog Oosterheide is er de getuige van.

Plekken waar mensen samen kunnen komen, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten zoals dit pleintje, zijn zo belangrijk voor een samenleving. Een voorbeeld hiervan vond dicht bij huis plaats.

Moet je voorstellen dat een bijzonder dierbaar familielid in het buitenland komt te overlijden en dat je niet naar de crematie kunt omdat je niet over de middelen beschikt om een flinke reis te maken. Je vertelt hierover op zo’n gezellige plek waar mensen uit de wijk samen komen en ter plekke wordt een oplossing gevonden: iemand biedt spontaan aan dat je zijn auto een paar dagen mag lenen en een ander biedt aan via crowdfunding voor de brandstof te zorgen.

Zoveel goedheid! Je leest er nooit over in de krant want journalisten schrijven liever over dingen die mis gaan en missen daardoor juist de dingen die er echt toe doen zoals dit voorbeeld wat echt is gebeurd.

Maar goedheid alleen is niet genoeg want er is wel een plek nodig waar die goedheid kan stromen naar degene die het nodig heeft. Een ontmoetingsplek is zo’n plek, een plek waar verhalen worden uitgewisseld en waar problemen oplossingen worden. En als die oplossingen er niet zijn, dan zijn wij er, voor elkaar.

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , , ,

Sla deze keer eens rechtsaf in plaats van linksaf

Geplaatst op 5 augustus, 2016 

Vorig jaar was het me al bijzonder goed bevallen in Vaals en omstreken: wandelen.

Als je ergens al tien jaar lang komt en alle plekjes denkt te kennen moet je er eens gaan wandelen. Dan zie nog veel en veel meer want hoe langzamer je beweegt, hoe rijker de ervaring. Dus dit jaar de tendens voortgezet: wandelen, veel wandelen.

Zo denk ik het Drielandenpunt te kunnen dromen. Een beetje vergane glorie is het daar wel rondom die drie grenspalen, een plekje voor toeristen die er alleen maar geweest willen zijn zo van: Drielandenpunt – foto’s maken bij de grenspalen – friet en ijs eten – afvinken – what’s next?

Maar als je vanaf dat hoogste punt van Nederland aan de Nederlandse, Duitse of Belgische zijde te voet de bossen en de heuvels intrekt: WOW, wat is er dan veel moois!

Wandelen, dan zie je meer

Wandelen, dan zie je meer

Nog leuker wordt het als je de wandelpaden even verlaat en dan langs en akker vol mais ineens middenin een prachtig bijenlint staat:

Bijenlint Vaals

Bijenlint…

En je komt ook mensen tegen, soms bange mensen zoals een gezin waarvan de mama me heel even aankijkt, haar dochter stevig tegen zich aantrekt en zegt: ‘Ich schütze dich‘. Ja ho zeg, hoe maak je je kind bang voor andere mensen?

De mooiste ontdekking was dit bijzondere houten toestel:

Luisteren naar het bos (1)

Liggen…..

Luisteren naar het bos (2)

….. en luisteren naar het bos

Een flink houten hoortoestel met een ligbankje om met aandacht naar het bos te luisteren:

Een dag of wat daarvoor had ik vanaf een terras in Maastricht nog even contact met Michael  Minneboo. In één van zijn berichtjes schreef hij: En sla deze keer eens rechtsaf als je linksaf al geweest bent.

Als je iets nieuws wilt zien of wilt meemaken, doe dan eens wat Mike zegt. Het werkt!

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , ,