Jezelf uitnodigen voor je eigen feestje

Geplaatst op 30 oktober, 2013 

Op de fiets naar huis. Iets meer dan een half uur en met die harde wind in de rug waarschijnlijk minder.  Onderweg al plannen wat ik thuis als eerste ga doen en hoeveel tijd ik daar voor heb voordat we aan tafel gaan.

Dan ineens een idee: in plaats van de kortste weg naar huis omrijden, dwars door het bos. Het idee duurde een fractie van een seconde maar omdat het zo afweek van wat ik van plan was, viel het op. Doen dus.

Rij ik even later door dat bos. Geen mooi verhard fietspad maar hotseknotse over paadjes met veel takken (door de storm lagen er flinke exemplaren), bladeren, stenen en zand en modder.

Ik zou hier zomaar kunnen vallen…
Ik zou hier een lekke band kunnen rijden…
Ik zou hier ook vies kunnen worden…
En als ik thuis kom kan ik niet meer doen wat ik van plan was te doen…

So what!

Dit is mijn feestje!

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

De ballast van loodzware informatiesilo’s

Geplaatst op 28 oktober, 2013 

Vroeger was het heel normaal dat als je in een bedrijf informatie nodig had, je daarom moest vragen. Een wandeling langs veel bureaus of een uurtje rondbellen om de informatie te vinden die je nodig had, het was heel normaal. En als je over informatie beschikte, dan hield je die voor jezelf.  Zo was je lekker belangrijk en hoe meer mensen bij jou aanklopten om informatie, hoe beter het was voor je carrière.

Ondanks de overvloed aan mogelijkheden die er tegenwoordig zijn om informatie te delen, werken veel bedrijven nog steeds zo. Die bedrijven staan barstens vol met zogenaamde informatiesilo’s, vaak dikke vette mailboxen waar informatie in zit die er alleen uitkomt als er naar wordt gevraagd en als de eigenaar ervan een goed humeur heeft.

En dit wordt nog steeds heel normaal gevonden. En dat is het niet.

Vroeger, door de beperkte technische mogelijkheden, lag de verantwoordelijkheid bij degene die de informatie nodig had. Nu is dat precies andersom, ligt de verantwoordelijkheid bij degene die over de informatie beschikt. Die hoort deze namelijk te delen, ook al wordt er niet om gevraagd.

Bedrijven die vol informatiesilo’s staan kun je hier aan herkennen: als er een informatieprobleem is, wordt degene erop aangesproken die er last van heeft dat informatie niet wordt gedeeld in plaats van degene die de informatie voor zichzelf houdt.

En dit wordt er nog steeds heel normaal gevonden. En dat is het niet.

Zinken zullen ze, deze bedrijven, zinken door de ballast van loodzware informatiesilo’s.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Levenskracht

Geplaatst op 25 oktober, 2013 

Gemaaid bermgroen, voor dood achtergelaten langs de kant van de weg. Dood?

Het deed me denken aan die plantjes die je dwars door stenen en dwars door asfalt omhoog ziet groeien als je bijvoorbeeld in Vlissingen vanaf het NS station langs de kust naar het centrum loopt.  Het leven heeft een kracht waar de dood niet tegenop is gewassen.

Leven en dood

Bewaard onder Fotobloggen | Reageer

Tags: , ,

Het Emiel effect

Geplaatst op 23 oktober, 2013 

Kom je op een feestje en vraagt iemand je wat je zoals bezig houdt de laatste tijd. Zijn gezelschap voelt goed en de vraag klinkt oprecht dus je deelt een droom, een verlangen.

Dan gaat hij vragen stellen over je droom.

Zo op het eerste gezicht hele normale vragen maar na de vijfde vraag krijg je het in de gaten: bij elk antwoord ga je je droom scherper zien, kun je de beelden bijna vastpakken, aanraken, voelen, proeven, ruiken, horen. Je bent bezig je droom tot realiteit te transformeren. Dat is wat hij aan het doen is: je daarbij helpen. Ik noem dit het Emiel effect.

Bij veel bedrijven en organisaties werkt het heel anders. Als je daar een droom deelt krijg je een ‘Ja maar……‘ Die bedrijven en organisaties kunnen nog veel leren van echte feestjes.

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , ,

Een nieuw blogleven

Geplaatst op 21 oktober, 2013 

De wijkblog Oosterheide is een feit: http://oosterheide.blogspot.nl/

De bloggers met wie ik regelmatig afspreek weten het: dat ik worstel met de vraag om een tweede blog te beginnen. In het Engels bloggen, onder een pseudoniem bloggen, het leek me uitdagend op deze manier een heel ander blogleven te beginnen.

Uiteindelijk is het iets geworden dat veel dichter bij huis is: een wijkblog. Het voelt goed, alsof ik het jaren geleden al had moeten doen. De bedoeling is dat het een groepsblog wordt onder de vlag van het Sociaal Wijkteam.

Wat ik graag wil is de schaarste en overvloed in de wijk met elkaar in verbinding brengen. Mijn aanname is dat als ergens gebrek aan is, er ergens anders overvloed aan is. Een stroom op gang brengen tussen die twee….. ik zie voor me hoe dat kan werken:

schaarste + overvloed = overvloed.

Nou en of dit het begin van een nieuw blogleven is.

Lees ook: Er leeft en speelt veel meer in je wijk dan je denkt 

Bewaard onder Bloggen | 9 Comments

Tags: , , , ,

Bouwoverlast in de wijk, probleem of tragiek?

Geplaatst op 18 oktober, 2013 

Als er midden in je wijk wordt gebouwd, kun je overlast verwachten. Veel overlast zelfs.

Volgens Paul Frissen, schrijver van het boek ‘De fatale staat’, mag je een probleem pas een probleem noemen als er een oplossing voor is. Is er geen oplossing, dan is er geen sprake van een probleem maar van tragiek. Tragiek kun je niet oplossen, je kunt je er alleen mee verzoenen.

Dus is overlast als gevolg van een bouwproject in je wijk een probleem of tragiek? De overlast is vervelend maar onvermijdelijk. Sommige overlast is wel degelijk te vermijden, ik noem uit eigen ervaring een paar voorbeelden.

Om half zes ’s morgens wordt een zware machine aangevoerd. Die machine wordt pas rond de middag op de bouwlocatie ingezet. Door de machine aan te voeren op het moment dat deze nodig is, is de overlast een stuk minder.

Vrachtwagens rijden af en aan, dat is onvermijdelijk als er gebouwd wordt. Die vrachtwagens moeten soms enkele minuten tot een half uur wachten voordat ze worden gelost of geladen en dat gebeurt vaak met draaiende motor. Door tijdens het wachten (en ook tijdens het laden en lossen) de motor uit te schakelen, is de overlast een stuk minder.

Aannemers komen vaak met busjes. Onvermijdelijk. Maar die hoeven echt niet op de stoep te worden geparkeerd waar ze de doorgang blokkeren. Verkeersregels zijn er ook voor aannemers toch? Leef ze na en de overlast is minder.

Een aannemer bezorgt huis aan huis een korte brief met daarin de mededeling dat ze de volgende dag al rond vijf uur ’s morgens beginnen met het opstellen van een betonpomp. Als reden geven ze aan dat ze genoodzaakt zijn zo vroeg te beginnen omdat het zo druk is bij de betoncentrale. Die brief wordt ’s avonds bezorgd. Zie dan nog maar eens maatregelen te treffen zoals bij voorbeeld je kinderen een nachtje bij oma laten logeren. Door zo’n brief eerder te bezorgen kan de overlast worden verminderd.

Nou moet je weten dat elke aannemer weet dat als je net voor de bouwvak een flinke fundatie wilt storten, je te maken hebt met drukte bij de betoncentrales. Om dan te zeggen dat ze vanwege die drukte helaas genoodzaakt zijn is de boel omdraaien. Ze zijn in die drukte terechtgekomen omdat ze een planning hebben gemaakt om precies voor de bouwvak het beton voor de fundatie te storten.

Later geeft via Twitter een andere aannemer als reden op dat ze vanwege de warmte zo vroeg moesten beginnen omdat het beton anders te hard droogt. Eerlijk zijn kan ook bijdragen aan het verminderen van de overlast.

Onvermijdelijke overlast is vervelend maar nog vervelender is de vermijdbare overlast. Het is juist deze vermijdbare overlast die ophoudt te bestaan als de aannemer zich beseft gast te zijn in de wijk en zich als goede gast gedraagt. Niks geen tragiek maar een probleem want het is oplosbaar.

Een spoedcursus volgen ‘verzoenen met het onvermijdelijke’ is natuurlijk ook altijd handig.

Credits: de tip over ‘De fatale staat’ van Paul Frissen kreeg ik van stripjournalist en blogvriend Michael Minneboo. Michael bedankt.

Een interview met Paul Frissen over zijn boek kun je bekijken via Uitzending Gemist.

Lees ook: Bouwen in harmonie met de omgeving

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Meningenmoeheid

Geplaatst op 16 oktober, 2013 

Het is nu officieel: ik heb meningenmoeheid.

Verboden voor meningen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En ik meen het dus geen comments mogelijk.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Zelfs in het paradijs komt overlast voor

Geplaatst op 14 oktober, 2013 

Een tijdje geleden had ik een afspraak met iemand van de gemeente Oosterhout. Aanleiding was een e-mail die ik had gestuurd met daarin een aantal probleempunten zoals ik die in de wijk constateer. Tegenover me zat een prima kerel. Doet z’n stinkende best en struikelt zelf ook over allerlei bureaucratische hindernissen.

Het gebied waar jij het over hebt is een paradijs vergeleken met…..

Zijn vergelijking was even wat minder best. Het doet me denken aan een bedrijf waar een manager werkte die elk probleem waarmee hij werd geconfronteerd van tafel veegde met de metafoor van het halfvolle glas, een dooddoener van de buitencategorie.

Om het even concreet te maken voor wie bekend in Oosterhout bekend is: het gaat om de  vergelijking tussen de gebieden die bekend staan als Zuiderhout en Arkendonk, twee gebieden die met elkaar gemeen hebben dat er een winkelcentrum staat.

Dus ik op een vrijdagmiddag op de fiets richting de hel van Arkendonk.

Het eerste dat me er opviel was dat het er zeer schoon was. Op een verdwaald papiertje na was er geen zwerfafval en ook naast de prullenbakken lag geen afval. Het was er gewoon schoon zoals het hoort.

Het binnenpleintje van Arkendonk oogt een stuk gezelliger dan dat van Zuiderhout. Op Arkendonk staan op het binnenplein platanen met daaronder een stuk of drie bankjes. Het ziet er uitnodigend uit om even neer te ploffen en een praatje te maken  met wie er op dat moment toevallig naast je zit. Op Zuiderhout ontbreekt zo’n gezellig pleintje.

Een ander punt is dat er op Arkendonk geen leegstand is. Leegstand, zo vind ik, draagt bij aan een beleving van malaise. Op Zuiderhout staan op dit moment twee panden leeg waarvan eentje al geruime tijd.

Beide winkelcentra zijn qua architectuur vergane glorie uit wat ik schat de jaren zestig / zeventig van de vorige eeuw en dat zie je er meteen. Zuiderhout oogt wat opener en daardoor ruimer. Arkendonk is door het gebruik van gangetjes en paadjes wat onoverzichtelijk maar is duidelijk groter.

Wat Arkendonk ook anders maakt, is de aanwezigheid van een sporthal met zwembad.  Ook de wijk is anders, simpel gezegd is de wijk rondom Arkendonk rijker dan die rondom Zuiderhout.

Sommige problemen zijn hetzelfde zoals fietsers die in het voetgangersgebied fietsen en door vlak achter je heel hard te remmen laten merken dat ze vinden dat jij maar aan de kant moet.

Voorkom overlastTot slot heb ik gekeken naar de laad- en losplaatsen van de aanwezige supermarkten: een Albert Heijn en een Jumbo. Beide laad/losplaatsen liggen aan de rand van het winkelcentrum, die van de Jumbo grenst direct aan en woongebied, die van de Albert Heijn is daar wat verder van verwijderd. Hoe wordt overlast hier beperkt door de Jumbo: door een keurig instructiebord met daarop duidelijk vermeld de laad/lostijden. Op Zuiderhout  ontbreken instructies met betrekking tot laad/lostijden en daar wordt dan ook regelmatig misbruik van gemaakt.

Op grond van mijn observaties komt Arkendonk zelfs wat beter uit de bus dan Zuiderhout maar het blijft een momentopname. Zo weet ik niet of de laad/lostijden van de Jumbo worden nageleefd en of die gezellig bankjes op het binnenpleintje ’s avonds laat niet als een soort van luidruchtig open lucht café en/of coffeeshop worden gebruikt.

Mij maakt het niet uit hoe de gemeente Oosterhout een wijk noemt zolang ze de mensen die er wonen en de overlast die wordt gemeld maar serieus nemen. Zelfs als het paradijs meldt dat er overlast is.

Tip voor de gemeente Oosterhout: lees eens iets over de broken windows theory.

Lees ook: Waarom je overlast in je buurt of wijk beter wel kunt melden

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →