Ontmoeten doe je in de Huiskamer

Geplaatst op 29 juni, 2016 

Begin dit jaar had ik ook zo’n periode, eentje die me steeds weer doet denken aan zo’n geleide meditatie die ik eens heb uitgeprobeerd.

De Huiskamer (1)

Wat doet die foto hier? Lees verder…

Dat je visualiseert dat je langs het strand loopt, het is vloed en alles wat je nodig hebt is er voor je: de vloed van overvloed. Je voelt je heerlijk, rijk en helemaal verbonden met het leven. Maar dan…. Het wordt eb en alles waar je van genoot lijkt ineens weg te trekken.

Waar net nog water was, zie je nu op het strand van alles en nog wat liggen, dingen die eerst door het water aan je oog waren onttrokken. Wat je ziet is niet bepaald hiep hiep hosanna maar precies datgene wat je het liefst wegstopt, negeert of ontkent, aspecten van jezelf die je nu mag zien, accepteren en integreren. Volgens de geleerden is zoiets helend maar zo voelt het absoluut niet: weg met dat vervloekte eb en laat komen die vloed!

Begin dit jaar had ik dus ook zo’n periode die meestal, net zoals in de meditatie, volgt op een periode van drukte waarin van alles en nog wat gebeurt. Ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven die weer leiden tot inspirerende verhalen daarover zie op hun beurt weer nieuwe ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven doen ontsteken.

Maar dan wordt het eb en lijkt al dat moois ineens verdwenen. Afspraken gaan om tal van redenen ineens niet door,  e-mails worden niet meer beantwoord of worden helemaal verkeerd begrepen en wijkinitiatieven zitten ineens vast of snakken naar een nieuwe richting die nog verborgen is in een dikke mist.

En dat is nog niet het ergste maar dan ga je twijfelen aan jezelf: misschien heb ik iets verkeerd gedaan, misschien moet ik harder werken, of misschien toch overal mee stoppen en iets heel anders gaan doen maar wat dan?

Ik herken dit soort perioden inmiddels wel want ze doen zich regelmatig voor, net zoals eb en vloed elkaar voortdurend afwisselen en de natuur niet permanent in de zomerstand verkeert maar ook herfst, winter en lente kent.

Een remedie of shortcut om zo’n periode even versneld door te spoelen ken ik niet, is er ook niet. Op dit moment heb ik hier zelfs extreem veel vrede mee want live, terwijl ik dit blog, zit ik in ‘de Huiskamer’ op Zuiderhout in mijn wijk Oosterheide.

De Huiskamer (2)

Live bloggen in de Huiskamer

Om mij heen bijzonder goed gezelschap. Leo de Jager die ook blogt maar geen laptop bij zich heeft om even een blogje te tikken maar ondertussen wel geweldige foto’s maakt. Walther Ligtvoet die sinds een half jaar blogt en zichzelf daarmee als een raket gelanceerd heeft als blogger van verhalen, gedichten en podcasts. Oosterheide promotor Eugene Springer die vast nog wel eens t-shirts gaat verkopen met het opschrift ‘Oosterheide rocks’.  En Annemiek Eggermont die ook een blog heeft maar hier heel authentiek lekker met een schetsblok zit in plaats van een laptop.

De ‘Huiskamer’ dus, de plek om even te zijn als je gezelschap nodig hebt, bijvoorbeeld omdat het leven aanvoelt als eb. De plek om even niks te hoeven van jezelf of van een ander, een gezellige plek ook, precies de plek die we in Oosterheide nog niet hadden en nu al niet meer kunnen missen.

Deze blog gaat niet over meditaties, eb en vloed, ups en downs of vallen en opstaan. Deze blog gaat over het wezenlijke belang van ontmoetingsplaatsen in de wijk, plekken waar mensen elkaar toevallig of met opzet kunnen ontmoeten.

Zonder ontmoetingen wordt ons lijf ziek, zonder ontmoetingsplekken wordt onze wijk ziek. Ontmoetingen hebben enorme helende power en voor heling is een plek nodig: een ontmoetingsplek.

De andere blogjes die vanochtend in de Huiskamer zijn ontstaan lees je hier:

Een impressie van ‘de Huiskamer’ waar dit allemaal is ontstaan vind je op het wijkblog Oosterheide: Zuiderhout is een gezellige huiskamer rijker

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , , , , ,

Toekomstbestendig

Geplaatst op 27 mei, 2016 

Na acht en een half jaar bloggen hoef ik geen oude blogjes terug te lezen om te weten dat toekomstbestendigheid niet bestaat.

Veel blogjes zijn al lang achterhaald door nieuwe inzichten en ervaringen. Een aantal spartelt nog maar ook die zullen verliezen van wat in normale mensentaal ontwikkeling heet.

Ja, als mens ontwikkelen we ons, in de breedte en in de diepte. Sommig oude interesses boeien me nog maar amper en op andere interesses is alweer zoveel nieuws gestapeld dat ik me soms zelf verbaas over wat ik er vroeger over schreef.

Dat proces gaat maar door en maar door en maar door. Volgens jaar zal alles weer anders zijn en het jaar daarna weer. Bloggen helpt je daar aan te herinneren. Niet dat dit droevig is of zo, integendeel. Het is eigenlijk een soort feestje. Kijk, daar stond ik toen, nu sta ik hier. Jeu, wat is er veel gebeurd….

Dus nee, ik heb nog geen enkele toekomstbestendige blog geschreven. Nou ja, wat ik blog over het opruimen van zwerfafval, dat is toch wel toekomstbestendig? Nee, ook dat is niet toekomstbestendig . want ooit is alles weer schoon met of zonder ons als mensheid.

Toekomstbestendig vind ik een raar woord. Het klinkt een beetje alsof de toekomst iets is waartegen we bestand moeten zijn, alsof het over een vijand gaat, We kunnen meeveren met de toekomst en er het beste van maken maar de constante is steeds deze: verandering. We zijn er niet tegen bestand en dat is juist mooi.

Maar goed, geloof jij wel in toekomstbestendigheid? Voorspel me dan de komende vijf minuten…

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , ,

Luisteren, kijken, nadenken en bloggen maar

Geplaatst op 15 januari, 2016 

Hoe kom je aan ideeën voor een blog? Een voorbeeld hoe dat voor mij werkt.

Vanochtend fietste ik naar het centrum voor een inhaal les Tai Chi. Een vrouw fietste me tegemoet, niks bijzonders, maar ze zong hardop ‘Ik heb je niet meer nodig….

Wie is die ‘je‘? Is het mens, wat was dan de relatie en waarom is die relatie over en uit? Komt het misschien ooit nog goed? Of is het een ding, een voorwerp? Waar diende het voor en waarom dient het nu dan niet meer? Gaat het misschien over een slechte gewoonte, een verslaving of zo? En waarom zing je erover? Hoe zou het zijn als iedereen op straat wat meer zou zingen over wat hem/haar bezig houdt? Zou er dan meer love & peace zijn?

We begonnen de Tai Chi les met een meditatie, zie je al je gedachten voorbijkomen. Jee, als ik daar eens een transcript van zou hebben. Als we op het einde van de dag allemaal eens een transcript van onze gedachten konden nalezen…. Zouden we schrikken, huilen, wegrennen, erover gaan Twitteren, met servies gooien of wat? Misschien ons leven veranderen?

Heb ik mijn fiets eigenlijk wel op slot gezet? Ja echt, die vraag zag ik voorbijfietsen tijdens de meditatie. Meteen spanning. Oh God, zal ik even gaan controleren? Wat als ie niet op slot staat? Ademhalen Peter, vier tellen voor de inademing, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen en weer vier tellen vasthouden. En weg spanning. Het was maar een gedachte, nu zit ik hier en mijn fiets staat buiten, we zien wel.

Ik heb je niet meer nodig… Ik zou daarover kunnen bloggen. Transcript van je gedachten… Ik zou daarover kunnen bloggen.

Luister, kijk om je heen en denk na over wat je waarneemt, meer is het niet dat bloggen.

Soms zou ik wel eens een writer’s block willen maar dan zonder dat het luisteren, kijken en nadenken ophoudt….

Nee, dat gaat ‘m niet worden.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Straatverhalen

Geplaatst op 30 oktober, 2015 

Vanmiddag nog tijdens het hardlopen. Kom ik na een prachtig mooi herfstrondje terug in onze wijk, zie ik daar iemand zwerfafval opruimen.

Dan moet ik gewoon even stoppen en dank je wel zeggen. En dat deed ik met het idee meteen weer door te lopen. Doorlopen? Geen sprake van! Deze meneer had wat te vertellen.

Hij weet alles: wie de lege flesjes en blikjes op straat gooien en wie de illegale afvaldumpers zijn die openbare afvalbakken volproppen met hun vuilniszakken. Hij weet welke vuilnisbakken ze gebruiken en rond welk tijdstip ze hun rondje doen op zoek naar een lege afvalbak. Maar ook hoe erg hij het vindt dat er zoveel afval op straat ligt.

Dan denk ik twee dingen:

  1. Mensen die wat te vertellen hebben: ga bloggen.
  2. Ambtenaren: kom vanachter jullie bureaus vandaan en luister naar deze mensen.

De verhalen liggen op straat en veel van deze verhalen dragen oplossingen in zich mee. Ze moeten verteld worden en ze moeten gehoord worden.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Zakelijk bloggen als excuus

Geplaatst op 24 april, 2015 

Zakelijk bloggen is een frats uit de systeemwereld, de wereld waar het menselijke zoveel mogelijk is uitgebannen omwille van efficiency en rendement. Jezelf verschuilen achter zakelijk bloggen of achter zakelijk gebruik van social media is een excuus het menselijke achter de gordijnen te verstoppen. Anders gezegd: het is angst.

Ik heb blogs geschreven die echt ruk zijn. Zeg het me maar na zakelijke bloggers, dat jullie blogs hebben geschreven die ook echt ruk zijn.

Bloggen is het ding, zakelijk bloggen het excuus.

Bewaard onder Bloggen | 2 Comments

Tags: ,

De bloggroeten uit Ulrum

Geplaatst op 26 september, 2014 

Volgende week bloggen Edwin Mijnsbergen en ik een paar dagen in Ulrum, voor Ulrum, over Ulrum en zo. We stelden ons er alvast voor:

Onze vervolgblogs zijn komende week daar te vinden. Hoe dat zo gekomen is, wat Ulrum is en wat daar zoal aan het gebeuren is en wat wij daar doen, dat lees je volgende week. Slag om de arm: denk ik.

Bewaard onder Bloggen | 6 Comments

Tags: ,

Als een blog menselijke eigenschappen zou hebben

Geplaatst op 27 april, 2014 

Dan zou deze blog een beetje jaloers zijn op die andere blog, die wijkblog.

‘Waarom krijgt die wijkblog meer aandacht dan ik? Het is niet eerlijk. Ik was er eerst en die wijkblog is er als laatste bijgekomen. ‘

Wat je dan tegen zo’n blog niet moet zeggen is: ‘Kom, doe niet zo jaloers. Jij bent de oudste dus geef jij het goede voorbeeld

Dat is funest, dan gaat de kindertijd van zo’n blog naar de kloten en gaat hij later rebelleren. Hmmm, een rebellerende blog, dat kan best interessant worden…

Nee, deze blog heeft echt een punt. De oudste zijn is niet altijd even gemakkelijk.

 

Bewaard onder Bloggen, Mening | 8 Comments

Tags: , , , ,

De mooiste baan ter wereld

Geplaatst op 27 februari, 2014 

Hij doet ‘gewoon’ zijn werk, zo zou je het kunnen zien. Als blogger zie je dat anders, zie je iemand iets doen waar je erg dankbaar voor bent. Je maakt met toestemming een foto en vertelt erbij dat je die voor een blog wilt gebruiken.

Blogje maken, foto erbij, publish, linkje op Twitter, klaar.

Kom je hem anderhalve week later weer tegen.  Blijkt dat je blogje bij hem op het werk op het prikbord hangt en bij hem thuis ook.

Bloggen is de mooiste baan ter wereld.

Bewaard onder Bloggen | 1 Comment

Tags: ,

Volgende pagina →