Het ‘Oosterheide Rocks’ gevoel verliest een flink stuk ziel

Geplaatst op 7 juni, 2020 

Als een wijk op z’n kont ligt omdat een virus, angst, regels en dreigementen met straf menselijke activiteit haast onmogelijk maken, mept de lelijkheid ervan je hard in je gezicht. Het is dan net een lichaam waar de ziel uit is vertrokken. Tijdelijk, zo hopen we met z’n allen maar voor Oosterheide heb ik helaas slecht nieuws want daar is  een flink stuk ziel definitief verloren gegaan: onze Huiskamer.

Op 1 juni 2016 wordt in Oosterheide ‘de Huiskamer’ geopend, voorheen bekend als Bakkerij Asmus maar dankzij een compleet nieuwe en gedurfde formule in een nieuw pand op Winkelcentrum Zuiderhout, een ontmoetingsplek die we al vanaf de opening dik en dik verdienen.

Een half jaar eerder verliezen we onze wijkbibliotheek. Kapot bezuinigd is niet alleen een plek om te lezen maar ook een plek om samen te zijn, plekken die we in een wijk die het moeilijk heeft niet minder maar juist meer nodig hebben. Een te groot gedeelte van onze gemeenteraad snapt dat helaas niet maar lokale ondernemers zoals Ellenoor gelukkig wel en zo krijgen we er in juni 2016 een prachtplek bij: de Huiskamer. 

.

Al snel na de opening vervult de Huiskamer tal van sociale en maatschappelijke functies. Live bloggen bijvoorbeeld door het Oosterhouts Bloggers Collectief wat al snel de aandacht trekt van BNDeStem en de ORTS. 

.

Misschien wel de leukste reden om bij de Huiskamer naar binnen te stappen: elkaar ontmoeten, een goeie bak koffie drinken en bedenken hoe onze stad leuker, mooier en beter kan worden. En vooral: wat we daar zelf aan kunnen doen.

.

,

Elke laatste zaterdag van de maand ruimen we in Oosterheide samen zwerfafval op, een activiteit die veel meer is dan alleen maar plastic en blik van de straten rapen. Zwerfafval opruimen is bij uitstek een sociale activiteit die de energie van mensen die om hun wijk geven samen brengt.

De Huiskamer is samen met de Bunthoef en het Floralia Park, een van onze hoofdkwartieren om samen af te spreken en om na het opruimen van zwerfafval, samen gezellig een bakkie koffie te drinken.

Zo staat er in de Huiskamer ineens een heerlijke themataart voor ons klaar:

.

Het leven is er om te vieren en dat doen we dan ook in de Huiskamer. Bijvoorbeeld samen met bewoners het einde van ingrijpende renovatiewerkzaamheden op Zuiderhout vieren. En wat te denken van het jaarlijkse pleinfeest Zuiderhout?

.

.

We hebben hete zomers en hoe maak je daar dan het beste van? Zo doet de Huiskamer dat: bakkie koffie met de voeten in het bad.

.

Moet je voorstellen dat je wijk als pilot wordt aangewezen voor zogenaamd datagericht werken en dat de projectgroep van de gemeente data gaat verzamelen en analyseren van een wijk die het maar amper kent. Hoe geweldig is het dan die projectgroep tijdens een lunch in de Huiskamer kennis te laten maken met mooie verhalen over hoe lokale ondernemers samenwerken, ondernemers die een winkelcentrum veranderen in een ontmoetingsplek, in ‘dorpsplein’ Oosterheide met als mooiste voorbeeld het jaarlijkse pleinfeest.

.

In februari heb ik er nog twee afspraken zoals die vaker plaatsvinden in de Huiskamer: een gesprek met een van de organisatoren van Muziek om de hoek en eentje over buurtgestuurd werken in de Bloemenbuurt van Oosterheide.

De energie van we gaan dit doen, we gaan het hier samen leuker, mooier en leefbaarder maken, gutst nog een keer met volle kracht door de Huiskamer.

Op 2 mei 2020 is het helaas klaar, over en uit. Ik bedank Ellenoor voor… ja, voor wat? Nou, ik weet het wel, voor het meehelpen Oosterheide een ziel te geven, het mooiste geschenk dat je maar kunt geven.

.

Ik koop er nog een zak broodjes. Kan ik nog 5x met mijn ogen dicht doen alsof ik in de Huiskamer zit. Of misschien werkt bladeren door de vele fotoherinneringen nog beter.

Oosterheide verdiende de Huiskamer. En andersom? De Huiskamer verdiende beter dan Oosterheide, ik kan helaas  niet anders zeggen.

En dan hoor ik het je denken, dat die lelijkheid waar ik het in de eerste alinea over heb, alweer voorbij is. Want ja, we we mogen alweer wat meer dan een maand geleden. Ik ben daar niet zo zeker van en ik zal je vertellen waarom.

Misschien ken je het nummer Thunderstruck van AC/DC. Nee? Moet je echt de live-versie even beluisteren en dan vooral het moment dat het publiek massaal meezingt met Thunder!.

Nou ken ik iemand die Sander heet en als je, als is het maar één keer, met AC/DC meezingt en in plaats van Thunder, Sander zingt, dan gebeurt er iets dat je misschien achteraf betreurt want vanaf dat moment zul je elke keer als je  Thunderstruck hoort van AC/DC en Brian Johnson en het publiek massaal Thunder hoort zingen, hoor je never nooit geen Thunder meer maar Sander. Thunder heeft nooit bestaan, het is altijd Sander geweest.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: ,

De voldoening van samen de straat op

Geplaatst op 28 juli, 2018 

Ik zie en hoor ze wel voorbij komen hoor, die meningen over zwerfafval opruimen. Dat je er de industrie mee helpt onder statiegeld uit te komen. Dat je er juist de mensen mee van dienst bent die achteloos verpakkingen op straat gooien. Of dat je de gemeente aanmoedigt minder hun best te doen om de boel schoon te houden.

Dan denk ik aan mijn oma. Elke ochtend ging zij de straat op om haar stoep te vegen zodat voorbijgangers over een schone stoep konden lopen en ook om praatjes aan te knopen. Ze had ook niks kunnen doen en naar de gemeente wijzen of naar die bomen die hun blaadjes op haar stoep lieten vallen. Ze had ook niks kunnen doen maar dan had ze al die leuke stoepgesprekjes gemist en was mijn oma niet de oma geweest die ik me zo graag herinner. Haar stoep was ook echt haar stoep en daar zorg je voor. Punt.

Soms lijkt het wel of al die meningen ons doen vergeten waar het om gaat: dat je zorg draagt. En dat er verschil mag zijn hoe je dat doet. Heb je invloed op de industrie? Heb je invloed op het gedrag van anderen? Heb je invloed op de gemeente? Prima, zet in die krachten!

Ik denk niet dat ik die invloed heb en kies daarom voor de aanpak van mijn oma.

Vanochtend gingen we in onze wijk Oosterheide weer de straat op om zwerfafval op te ruimen. Na alle hitte van de afgelopen tijd was de regen en verkoeling vandaag zeer welkom en staan we toch weer mooi met z’n achten aan de start en zal later ook Rob aansluiten:

Klaar voor mijn oma’s aanpak

Samen de straat op en wat doen, ja dat.

Dankzij Jan, hier in actie met de Litterati app, ben ik Litterati ook gaan gebruiken:

Verwaarlozing is te stoppen door zorg te dragen

Daar, bij het voormalige pand van de wijkbibliotheek Oosterheide ontstaat een stoepgesprek. Een Oosterheidenaar die vertelt dat dit pand gesloopt gaat worden. Dat speeltuintje moet ook maar weg vindt hij, dan verdwijnt hopelijk ook de overlast. Heeft de gemeente Oosterhout enkele jaren geleden besloten de wijkbibliotheek weg te bezuinigen, dan wordt nu de vervolgstap ingezet door te gaan slopen en dit pand te onttrekken aan de samenleving want dat is wat er gebeurt als je maatschappelijk vastgoed sloopt. In september gaan we het er met de gemeente over hebben en als het aan mij ligt gaat het dan niet eens zozeer over dit pand maar over de toekomst van Oosterheide.

Uit de bosjes in de Bloemenbuurt sleuren we grote hoeveelheden blikjes:

Statiegeld please

En dat doen we samen nog een keer en nog een keer en dat 17 vuilniszakken en 40 kilo lang:

Volgende maand weer, zo lang als nodig

En dan is ons stoepje schoon, hebben we onderweg praatjes gehad en drinken we bij Elenoor’s gezellige Huiskamer op Zuiderhout samen een lekker bakkie koffie:

De Huiskamer op Zuiderhout: the place to be

En dat plezier moest mijn oma helaas missen. Zij veegde haar stoepje alleen en wij doen het samen. Die voldoening had ik haar ook graag gegund. Ik hoop dat ze meeleest.

Lees ook: Hoe Litterati het #zwerfie rapen heeft gered

Bewaard onder Onze wijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Niet gratis parkeren maar gratis bier is King!

Geplaatst op 1 juli, 2017 

De discussie in onze stad houdt maar niet op: over parkeren in de binnenstad. En dan natuurlijk dat parkeren gratis moet zijn. Opmerkelijke redeneringen over en weer. Dat voor iemand die gaat winkelen parkeren geen meerwaarde heeft en dat het daarom gratis moet zijn.

Ik ben het daar na even nadenken zeer mee eens. Zelf kom ik graag in ‘de Huiskamer’ hier bij ons om de hoek op Zuiderhout, een gezellige plek om lekker even te kletsen met goed volk. Ik kom daar voor de contacten, koffie heeft daar voor mij geen meerwaarde en moet daarom gratis zijn.  U snapt me wel.

Het parkeren gaat helemaal niet over het parkeren natuurlijk maar over de binnenstad waar we vaker naar toe moeten, langer verblijven, meer uitgeven en meer ons best doen om iets te realiseren wat ‘bruisen’ wordt genoemd.

Ik heb daar een oplossing voor: niet gratis parkeren maar gratis bier is king! Moet je eens zien hoe rap we vaker naar de binnenstad gaan, er langer verblijven en de boel daar stevig laten bruisen.

En dan hoor ik de kritische vragen al: hoe draagt gratis bier dan bij aan meer uitgeven in de binnenstad? Winkeliers, zoek die bierdrinkers op in de kroeg, drink ook een biertje met ze, wordt vrienden en je krijgt iets wat onbetaalbaar is: gunfactor. En gunfactor omzetten in klanten die de deur bij je platlopen is een plakje cake.

Andere kritische vraag is of dat niet ongezond is dat promoten van gratis bier. Nee dat is het ook niet maar dat is het stimuleren van autogebruik ook niet. U snapt me wel.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Ontmoeten doe je in de Huiskamer

Geplaatst op 29 juni, 2016 

Begin dit jaar had ik ook zo’n periode, eentje die me steeds weer doet denken aan zo’n geleide meditatie die ik eens heb uitgeprobeerd.

De Huiskamer (1)

Wat doet die foto hier? Lees verder…

Dat je visualiseert dat je langs het strand loopt, het is vloed en alles wat je nodig hebt is er voor je: de vloed van overvloed. Je voelt je heerlijk, rijk en helemaal verbonden met het leven. Maar dan…. Het wordt eb en alles waar je van genoot lijkt ineens weg te trekken.

Waar net nog water was, zie je nu op het strand van alles en nog wat liggen, dingen die eerst door het water aan je oog waren onttrokken. Wat je ziet is niet bepaald hiep hiep hosanna maar precies datgene wat je het liefst wegstopt, negeert of ontkent, aspecten van jezelf die je nu mag zien, accepteren en integreren. Volgens de geleerden is zoiets helend maar zo voelt het absoluut niet: weg met dat vervloekte eb en laat komen die vloed!

Begin dit jaar had ik dus ook zo’n periode die meestal, net zoals in de meditatie, volgt op een periode van drukte waarin van alles en nog wat gebeurt. Ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven die weer leiden tot inspirerende verhalen daarover zie op hun beurt weer nieuwe ontmoetingen, samenwerking en wijkinitiatieven doen ontsteken.

Maar dan wordt het eb en lijkt al dat moois ineens verdwenen. Afspraken gaan om tal van redenen ineens niet door,  e-mails worden niet meer beantwoord of worden helemaal verkeerd begrepen en wijkinitiatieven zitten ineens vast of snakken naar een nieuwe richting die nog verborgen is in een dikke mist.

En dat is nog niet het ergste maar dan ga je twijfelen aan jezelf: misschien heb ik iets verkeerd gedaan, misschien moet ik harder werken, of misschien toch overal mee stoppen en iets heel anders gaan doen maar wat dan?

Ik herken dit soort perioden inmiddels wel want ze doen zich regelmatig voor, net zoals eb en vloed elkaar voortdurend afwisselen en de natuur niet permanent in de zomerstand verkeert maar ook herfst, winter en lente kent.

Een remedie of shortcut om zo’n periode even versneld door te spoelen ken ik niet, is er ook niet. Op dit moment heb ik hier zelfs extreem veel vrede mee want live, terwijl ik dit blog, zit ik in ‘de Huiskamer’ op Zuiderhout in mijn wijk Oosterheide.

De Huiskamer (2)

Live bloggen in de Huiskamer

Om mij heen bijzonder goed gezelschap. Leo de Jager die ook blogt maar geen laptop bij zich heeft om even een blogje te tikken maar ondertussen wel geweldige foto’s maakt. Walther Ligtvoet die sinds een half jaar blogt en zichzelf daarmee als een raket gelanceerd heeft als blogger van verhalen, gedichten en podcasts. Oosterheide promotor Eugene Springer die vast nog wel eens t-shirts gaat verkopen met het opschrift ‘Oosterheide rocks’.  En Annemiek Eggermont die ook een blog heeft maar hier heel authentiek lekker met een schetsblok zit in plaats van een laptop.

De ‘Huiskamer’ dus, de plek om even te zijn als je gezelschap nodig hebt, bijvoorbeeld omdat het leven aanvoelt als eb. De plek om even niks te hoeven van jezelf of van een ander, een gezellige plek ook, precies de plek die we in Oosterheide nog niet hadden en nu al niet meer kunnen missen.

Deze blog gaat niet over meditaties, eb en vloed, ups en downs of vallen en opstaan. Deze blog gaat over het wezenlijke belang van ontmoetingsplaatsen in de wijk, plekken waar mensen elkaar toevallig of met opzet kunnen ontmoeten.

Zonder ontmoetingen wordt ons lijf ziek, zonder ontmoetingsplekken wordt onze wijk ziek. Ontmoetingen hebben enorme helende power en voor heling is een plek nodig: een ontmoetingsplek.

De andere blogjes die vanochtend in de Huiskamer zijn ontstaan lees je hier:

Een impressie van ‘de Huiskamer’ waar dit allemaal is ontstaan vind je op het wijkblog Oosterheide: Zuiderhout is een gezellige huiskamer rijker

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , , , , ,