Dichten voor een vrije stad

Geplaatst op 29 november, 2014 

Er zijn genoeg redenen om Oosterhout eens flink af te zeiken, bijvoorbeeld dat belachelijke verschil tussen de armen en de rijken.

Stijgende heffingen en belastingen waardoor leven alsmaar duurder wordt, steeds meer mensen met nauwelijks te eten op hun bord.

Economische modellen om dat onrecht goed te praten kun je bij de Sint maar beter achterwege laten.

Cijfergelul om het onacceptabele te onderbouwen, daar moet Sint echt flink van spouwen.

En dan mijn god, dat gekissebis en gebekvecht in de Raad. Politiek heet dat maar Sint krijgt daarvan zo’n jeuk in zijn naad.

Hoe positief je ook in het leven staat, we mogen deze zaken niet negeren. Maar laten we wat gaan doen en help allemaal mee het tij te keren.

Er zijn al zoveel mensen die de boel graag afbreken en willen slopen maar het hart van de Sint gaat uit naar de bouwers en zij die durven hopen.

En ook naar de dromers, want die maken mede het verschil op weg naar de stad die de Sint zo graag wil.

Een prachtige maffe stad waar iedereen graag heen gaat, waar overvloed stroomt naar waar gebrek en behoefte bestaat.

Waar mensen vanuit hun hart en ziel de stad transformeren tot een plek waar we onze en elkaars menselijkheid weer eren.

Waar het ondernemers niet enkel en alleen gaat om de poen maar ook om de samenleving en wat zij daarvoor kunnen doen.

Niet langer de politiek die over ons beslist, die 31 en nog wat B&W, want dat model kan nu echt wel door de plee.

De stad is van ons allemaal, van alle 55.000 en wij beslissen. Dan is democratie pas een feest dat je niet mag missen.

Een enorm avontuur waarvan je dacht dat het nooit kon, totdat je het met eigen ogen zag gebeuren omdat je er aan begon.

De boel verandert niet omdat de Sint het hier zit te dichten maar omdat we de ankers van onze comfort zone lichten.

Een leider of een baas hebben we daarbij echt niet nodig, mensen die ons vertellen wat we moeten doen zijn helemaal overbodig.

We gaan los, het nieuwe en onbekende tegemoet. We hebben de wind in de zeilen en we hebben moed.

We zullen achteromkijken op de dag dat we sterven en weten dat onze kinderen een betere wereld erven.

Voor het zover is zullen we alles wakker moeten shocken want voor een vrije wereld moeten we blijven rocken.

Dit gedicht was mijn bijdrage aan de Sinterklaasgedichtenwedstijd vandaag in café de Kloek in Oosterhout. De wedstrijd werd door de ORTS live uitgezonden in het radioprogramma ‘Oosterhout vandaag op zaterdag’.

 

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

De kloof

Geplaatst op 27 november, 2014 

Ik was best dol op Marianne Williamson. Pittige uitspraken, desnoods recht in iemands gezicht, eerlijk zonder kwetsend te zijn. Maar toen ging ze de politiek in en dan maak je het mij wel heel erg moeilijk om nog dol op je te zijn.

Veel van haar niet-politieke uitspreken mag ik nog steeds zoals deze:

The gap between how beautiful life can be and how ugly the world can be is profoundly heartbreaking. The purpose of life is to close the gap

Die kloof ja, die was de laatste dagen veel groter dan ik kan verdragen.

Eigenlijk is dit allemaal blogtaal voor dit: wat ben ik het soms beu.

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

Het nadeel van wijkeigenaarschap

Geplaatst op 21 november, 2014 

Je loopt langs een auto en ziet een deuk in het portier. Hey een deuk en je loopt door.

Je loopt langs je eigen auto en ziet een deuk in het portier. WTF, een deuk, welke asshole heeft dat gedaan?. Je wordt boos, je bloeddruk stijgt, kijkt om je heen of de dader nog te zien is, gaat naar de politie, vult papierwerk in, controleert of de verzekering dit dekt, gaat met de auto naar de garage en laat de auto netjes herstellen en kijkt voortaan 10x per uur of je auto nog onbeschadigd buiten staat.

Er ligt een wereld van verschil tussen een auto en jouw auto. Auto’s kun je totaal onverschillig voorbijlopen maar jouw eigen auto…..

Met de wijk is het net zo. Ik wil graag dat mensen weer eigenaarschap ervaren en uitoefenen over hun eigen straat, buurt en wijk. Maar, zo merk ik zelf, als dat eigenaarschap zich eenmaal in je begint te settelen kun je nooit meer onverschillig door je eigen straat, buurt of wijk kunt lopen. Als je er iets ziet dat echt niet spoort, kun je niet anders dan in actie komen. Gewoon doorlopen en niks doen is onmogelijk geworden en de aandrang om in zo’n geval iets te ondernemen is net zo krachtig als de aandrang naar ademhalen als je net iets te lang onder water zwemt.

Niet altijd even leuk en toch kan ik het iedereen aanbevelen. Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags:

DOEN!

Geplaatst op 19 november, 2014 

Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen hoor!

Als je het alleen maar roept en verder nikt doet, gebeurt er niks. Doen! roepen is het nieuwe niets doen. Doen! roepen is zeggen: ga jij het maar doen, dan hoef ik niks te doen. Het is niet voor niks dat het grootste gedeelte van ons lichaam bedoeld is om iets te doen en maar een klein gedeelte deel om iets te roepen.

Lees ook: Praten en niks doen
Beluister ook: Do it

Bewaard onder Mening | 9 Comments

Tags: ,

Is het centrum wel het hart van de stad?

Geplaatst op 13 november, 2014 

In discussies over het overhevelen van voorzieningen uit de wijken naar het centrum van de stad, zie ik deze regelmatig voorbijkomen: het centrum is het hart van de stad. En de conclusie die daaraan wordt verbonden is dat het hart van de stad ook centraal de voorzieningen van die stad herbergt.

Ik wil daar best even in meegaan: de stad als lichaam met het centrum als hart.

Een gezond lichaam is meer dan alleen een gezond hart. Aan een gezond hart beleef je weinig plezier als de andere organen niet gezond zijn. Hersenen, darmen, longen, lever en nieren om er maar een paar te noemen, ze zijn allemaal nodig voor een gezond lichaam.

Voor een gezonde stad geldt hetzelfde: zo’n stad heeft niet alleen een gezond centrum nodig maar ook gezonde wijken. Samen vormen centrum en wijken de stad. Het is net als het menselijk lichaam een ondeelbaar geheel.

Het overhevelen van voorzieningen van de wijken naar het centrum doet de stad als geheel geen goed. Stel je voor dat je waardevolle voedingstoffen uit je organen weg zou halen ter eer en glorie van je hart. Moet je alleen de bloedsomloop naar één van je handen maar eens flink afknellen en je komt snel te weten wat dat doet met je algeheel welbevinden.

Het hart staat ook symbool voor liefde. Een stadshart dat voorzieningen uit de wijken wegslurpt is vooral met zichzelf bezig en dat is weinig liefdevol. Een echt hart wil dat het alles en iedereen goed gaat, ook met de wijken.

Dus of een centrum wel het hart van de stad is?  Alleen als het hart voor de gehele stad heeft.

Bewaard onder Mening | 10 Comments

Tags: , ,

Van masterplan naar masterverhaal

Geplaatst op 9 november, 2014 

Vorige week wat ik te gast bij de presentatie van een wel zeer bijzonder project: als blikken konden blozen

Medio september volgend jaar krijgt stichting B.O.C.K. (Broedplaats Oosterhoutse Cultuur en Kunst) de beschikking over het gebouw van zwembad de Blikken. En wat daar de komende tien jaar gaat gebeuren spreekt enorm tot mijn verbeelding. Niet op de laatste plaats omdat dit gebouw in de wijk Oosterheide staat, in mijn wijk.

Tijdens de presentatie ging het op een gegeven moment over projectplannen en over een commissie van aanbevelingen. Dan denk ik: dit is zo’n  bijzonder project met zulke bijzonder mensen in een tijd waarin alles aan het veranderen is, laten we dit project dan ook gebruiken om nieuwe manieren van samenwerken te ontdekken en te ontwikkelen. De maatschappij schreeuwt erom. En tegelijkertijd begrijp ik dat zoiets met een op zekerheid ingestelde partner als de gemeente Oosterhout een lastig verhaal wordt.

Een paar dagen na de presentatie zag ik dit:

It turns out that if your ideas are ridicuously big, it is easier to get people to get along with this

If you go somewhere and you spend time there, you can let the project grow ogranically. 

Work without a masterplan…

Geen masterplannen meer maar een kort en bondig, liefst groots, masterverhaal. En dat doet met name een enorm beroep op het vertrouwen van de gemeente Oosterhout die de moed heeft het gebouw van zwembad de Blikken toe te vertrouwen aan kunstenaars. En dan is het maar een kleine stap ook de moed te hebben erop te vertrouwen dat er binnen tien jaar tijd iets prachtigs tot stand komt met dat gebouw zonder masterplan. Juist zonder masterplan.

Dus begin je project met een BBQ…  De bubbels waarmee het project van stichting B.O.C.K. van start ging waren trouwens ook een goed begin.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Maar ik had wel respect

Geplaatst op 5 november, 2014 

Hij sloeg me wel eens maar ik had wel respect voor mijn vader en nu nog….

Ach, je vangt wel eens wat op in de trein. En dan ga ik vertalen: Hij sloeg me wel eens en ik was bang voor mijn vader en nu nog…

Je kunt angst gemakkelijk uit de weg gaan door het anders te noemen. Dan noem je het gewoon respect of zo. Met andere gevoelens kun je ook taalspelletjes spelen om ze uit de weg te gaan. Dan vang ik in de trein zo’n zinnetje op en denk: Daar zit iemand zich emotioneel aardig voor de gek te houden. En als ik dat maar lang genoeg blijf denken heb ik niet eens in de gaten dat ik me eigenlijk verdrietig voel om wat ik heb gehoord.

Bewaard onder Communicatie | Reageer

Tags: , , , ,