Ik zeg maar zo…..

Geplaatst op 11 november, 2016 

Mijn vader, als ie nu nog had geleefd, had social media verafschuwd en niet zo’n beetje ook. Hij zou niet laten weten waarom want ‘Ik zeg maar zo, ik zeg maar niks‘, dat zij hij vaak en bleef daarna inderdaad stil. En dat was dan ook waarom hij nu social media diepgaand zou verafschuwen.

Ik heb hem dat later vaak verweten, dat stil zijn, niet laten weten wat ie ergens van vindt. Had jezelf toch eens wat vaker laten zien man! Maar daar gaat het al lang niet meer om, wel dat ik daar waar ik kan en wil, mezelf laat zien.

Ik vond het ook wel lekker makkelijk zo, dat zwijgen. Maar ook daar zat ik ernaast want zo makkelijk is dat helemaal niet.

Woorden kunnen onweerstaanbaar zijn en is geen antwoord, weerwoord of een reactie geven net zo moeilijk als vijf minuten je adem inhouden. Ook al is het dan nog zo moeilijk, even het bos in gaan of iets anders gaan doen kan echt helpen om de woorden te vinden waar de situatie ook echt wat aan heeft of je  komt er achter dat woorden helemaal niet meer nodig zijn.

Nou is overal meteen maar op reageren natuurlijk net zo disfunctioneel als jezelf steeds maar verstoppen achter stilzwijgen. Het zijn twee uitersten waar we tussen kunnen bewegen.

Ik zeg maar zo: bedankt pa voor de inspiratie voor dit blogje.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Maar ik had wel respect

Geplaatst op 5 november, 2014 

Hij sloeg me wel eens maar ik had wel respect voor mijn vader en nu nog….

Ach, je vangt wel eens wat op in de trein. En dan ga ik vertalen: Hij sloeg me wel eens en ik was bang voor mijn vader en nu nog…

Je kunt angst gemakkelijk uit de weg gaan door het anders te noemen. Dan noem je het gewoon respect of zo. Met andere gevoelens kun je ook taalspelletjes spelen om ze uit de weg te gaan. Dan vang ik in de trein zo’n zinnetje op en denk: Daar zit iemand zich emotioneel aardig voor de gek te houden. En als ik dat maar lang genoeg blijf denken heb ik niet eens in de gaten dat ik me eigenlijk verdrietig voel om wat ik heb gehoord.

Bewaard onder Communicatie | Reageer

Tags: , , , ,

Maak niks belangrijk

Geplaatst op 9 juli, 2013 

Het woord ‘belangrijk’ werkt als de koplampen van een auto op een overstekend konijn.

De meeste konijnen kunnen zo’n ervaring niet navertellen. De konijnen die het wel overleven zullen je zeggen: maak niks belangrijk want het maakt je blind voor al het andere.

 

Bewaard onder Communicatie, Mening | Reageer

Tags: ,

Plein schoonvegen

Geplaatst op 20 juni, 2013 

Mijn oma veegde elke ochtend haar eigen straatje schoon. Letterlijk. Het ging naar niet eens zozeer om dat schone straatje maar meer om de sociale contacten. Social media bestond toen nog niet en sociale contacten waren in de tijd nog echt sociaal en er was ook echt contact. Had mijn oma aan een plein gewoond, dan had ze in plaats van haar straatje elke ochtend haar plein schoongeveegd.

Daar denk ik aan als ik lees dat er ergens een plein wordt schoongeveegd.

Maar dan blijkt dat het om iets heel anders gaat, dat mensen (levende wezens zoals jij en ik) met geweld (traangas, waterkanon, pepperspray, stokslagen) van een plein worden verjaagd.

En dat noemt de media dan ‘plein schoonvegen’.

Meneer of mevrouw de journalist, pak een schuursponsje, ga naar dat plein en schrob er het bloed en de tranen van de stenen en herschrijf daarna je artikel.

Bewaard onder Actualiteit | 2 Comments

Tags: , , , ,

Woordfukken

Geplaatst op 17 juni, 2013 

Woordfukken, zo noem ik het.  Dat we ergens een woord voor verzinnen en dat dit woord alles overwoekert tot de waarheid helemaal onzichtbaar is geworden en we niet meer weten waar het werkelijk over gaat.

Een voorbeeldje: winkelcentrum.

Een winkelcentrum bestaat uit winkels waar mensen van alles en nog wat kopen. De winkeliers doen hun best zoveel mogelijk te verkopen want dat betekent brood op de plank. Die mensen komen te voet, met de fiets, met de bus en met de auto naar het winkelcentrum. Er rijden ook vrachtwagens af en aan om de winkels te bevoorraden.

Zet ik hiermee een enigszins realistisch beeld neer van een winkelcentrum?

Kijk even verder. Boven de winkels zijn huizen en daar wonen mensen. Behalve een winkelcentrum is het ook een woonwijk. Kijk nog verder en je ziet dat er ook kinderen spelen, dat er mensen wandelen om andere mensen te ontmoeten zodat ze een kletspraatje kunnen maken. Het winkelcentrum is ook een sociaal netwerk.

Meer iemand heeft bedacht het een winkelcentrum te noemen. Waarom? Omdat die winkeliers dat prettig vinden, omdat ze denken dat het klanten trekt. Op zich is daar allemaal niks mis mee totdat het woord winkelcentrum de andere functies zoals woonwijk en sociaal netwerk overwoekert.

Dat een winkelier door een bewoner wordt aangesproken op overlast die hij veroorzaakt en dan reageert met: maar dat weet je toch als je op een winkelcentrum gaat wonen? De bedoeling is dan dat de bewoner met z’n bek vol tanden blijft staan en dat de winkelier door kan gaan met waar hij mee bezig was.

Helemaal ongelijk heeft de winkelier natuurlijk niet. Als je op een winkelcentrum gaat wonen kun je bijvoorbeeld verwachten dat er, behalve op zondag,  altijd mensen rondlopen en dat er auto’s af en aan rijden. Maar als gevolg van woordfukken is een ander deel van de waarheid onzichtbaar gemaakt, namelijk dat het winkelcentrum ook een woonwijk is en een sociaal netwerk.

Dus in plaats van met z’n bek vol tanden te blijven staan kan onze bewoner met evenveel recht als de winkelier tegen hem zeggen: maar dat weet je toch als je je in een woonwijk vestigt?

Bewaard onder Communicatie, Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Uitgedaagd worden op je kwaliteiten

Geplaatst op 19 maart, 2013 

Ken je dat: dat je iets wel aardig kunt en dat je dan regelmatig uitgedaagd wordt om datgene wat je wel aardig kunt te laten zien?

Ik denk dat ik mezelf aardig kan uitdrukken in woorden. Of het nou om spreken gaat of over schrijven, met woorden weet ik wel raad.

Andere mensen merken dat en proberen me dan soms in een positie te manoeuvreren dat ik iets ga doen waarvan ik, als ik er eenmaal middenin zit, tot de ontdekking kom dat ik er helemaal geen zin in heb. Dan doen ze het voorkomen alsof er iets belangrijks op het spel staat waar zij niet zo goed in zijn. Wil jij dat niet doen, jij kunt dat beter dan ik? Ik ben er goed in geworden daar nee op te zeggen als ik er echt geen zin in heb.

Meestal ben ik zelf degene die die manoeuvre maakt en voel ik me echt geroepen de woorden voor een verhaal te vinden. Elke blog is eigenlijk het resultaat van zo’n manoeuvre.

Maar nu de lastige categorie: situaties die zich voordoen en die schreeuwen om woorden, situaties die je gewoon niet aan je voorbij kunt laten gaan, situaties waarin een beroep wordt gedaan op waar je als mens nu werkelijk voor staat. Situaties waar, en dat maakt deze situaties tot lastige situaties, macht wordt misbruikt door een organisatie, een bedrijf of overheidsinstantie. Situaties waarvan je weet dat je er als individu weinig aan verandert en die je tegelijkertijd niet loslaten, alsof ze je voortdurend op je schouder tikken met de boodschap: gebruik je woorden, gebruik je woorden, gebruik je woorden.

Gebruik dan die woorden zul je zeggen maar zo simpel is het niet. Een voetballer die een akelige sprint in de benen heeft, moet die kwaliteit weten te doseren, moet precies weten wanneer die versnelling te maken en wanneer niet. Als hij bij elk balcontact of bij elke pass in zijn richting meteen in de hoogste versnelling gaat, kan hij na een kwartier voetballen worden gewisseld en is hij op zijn vijfentwintigste versleten.

En nu speelt zo’n lastige situatie me een dieptepass toe waarvan ik twijfel: er volle bak achteraan rennen of die bal gewoon over de zijlijn laten rollen? En ondertussen gaat dat getik op mijn schouder maar door: gebruik je woorden, gebruik je woorden, gebruik je woorden.

In een poging dat getik op mijn schouder te stoppen deze blog, dit zijn immers ook woorden. Soms is een beweging van je hand in de richting van je woordzwaard al voldoende en hoef je dat zwaard niet te trekken.

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

De macht van de markt

Geplaatst op 25 januari, 2013 

Marktwerking
Marktconform
Consumentenmarkt
Zakelijke markt
Huizenmarkt
Geldmarkt
Arbeidsmarkt
Kapitaalmarkt
Marktmechanisme
Financiële markt
Rentemarkt
Hypotheekmarkt

Woorden waar de journaalkijker en krantenlezer zijn/haar dag door laat verpesten. Markt is een concept, een bedenksel en verzinsel, we hebben het zelf bedacht en alle macht die het heeft hebben we er zelf aan toegekend.

Zeg nou zelf: hebben we dat niet een beetje overdreven?

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags: , , ,

Hoe noemen we onze reis?

Geplaatst op 7 januari, 2013 

Onderstaande blogpost schreef ik voor het codependentie netwerk.

Stel dat je een lange reis gaat maken, laten we zeggen een voettocht van Amsterdam helemaal naar Santiago de Compostella. Natuurlijk probeer je onderweg zoveel mogelijk te genieten van de reis zelf maar terwijl je onderweg bent, denk je dan vaker aan Santiago de Compostella of aan Amsterdam? Als je met anderen over je reis praat, heb je het dan over je reis maar Santiago de Compostella of over je reis vanuit Amsterdam?

Woordkeuze is belangrijk. In het geval van een reis als die naar Santiago de Compestella, maakt iedereen automatisch de best klinkende, meest inspirerende en fijnst aanvoelende keuze: de reis naar Santiago de Compostella in plaats van de reis vanuit Amsterdam.

De blogpost ‘Van Codependentie naar Interdependentie’ van Jolande Rommens, herinnerde me eraan dat wij, leden van het codependentie netwerk, ook een reis maken. En hoe noemen wij onze reis, hoe noemen wij het netwerk waar we over onze reis delen? Juist: het codependentie netwerk. Waarom noemen we het geen interdependentie netwerk? Waarom herinneren we ons steeds weer opnieuw aan waar we vandaan komen in plaats van aan waar we heen willen?

What’s in a name zou je kunnen zeggen, het is maar een woord. Onderschat niet wat woorden met je kunnen doen. Ik schreef er eens een blog over: Word Power, over de kracht van woorden. Kijk maar eens naar de twee woordwolken in die blogpost en voel wat ze met je doen. Welke woordwolk voedt? Welke vergiftigt? Voel je het verschil?

Een tijdje geleden schreef ik de blogpost ‘Kun je teveel in je codependency verhaal zitten?’. Ik zou als aanvulling op mijn antwoord toen het volgende willen toevoegen: als je het over je reisverhaal hebt en je hebt het steeds over je codependency verhaal, dan vertel je jezelf het herhaal over waar je niet wilt zijn.  Heb je het over je verhaal in de zin van je interdependentie verhaal, dan vertel je jezelf een verhaal over waar je wel wilt zijn.

Een tegenwerping zou kunnen zijn dat het toch echt wel nodig is te weten wat het probleem is, dat daar een naam voor bestaat, hoe het ontstaat en wat de symptomen zijn. Ook dat is twijfelachtig. Brief therapy, later verworden tot de solution focussed approach heeft aangetoond dat bij complexe processen als veranderingen in ons gedrag en denken, onderzoek naar de oorzaken helemaal niet nodig is en dat werken vanuit het heden en de toekomst, waar je heen wilt, veel effectiever is.

Terug naar de vraag: hoe noemen we onze reis? Ik denk dat we onszelf een enorme dienst bewijzen als we dit netwerk omdopen in het ‘Interdependentie netwerk’ en dat we het vaker over interdependentie hebben en minder over codependentie. Laten we zeggen: een verhouding van 90% tegen 10%.

Bewaard onder Codependency, Oplossingsgericht werken | 10 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →