Helden nomineren

Geplaatst op 28 oktober, 2018 

Nomineer uw sporthelden zo vraagt onze gemeente:

Heeft u een uitblinker in uw vereniging? Een team dat een bijzondere prestatie heeft geleverd? Of een vrijwilliger die zich onuitputtelijk inzet voor de sport?

Ik herschrijf dat graag:

Heeft u iemand met een chronische ziekte in uw omgeving? Iemand die een bijzondere prestatie levert door met een chronische ziekte te leven? Of een vrijwilliger die zich onuitputtelijk inzet voor mensen met een chronische ziekte?

Deze afbeelding is van ‘Positive Living with MS‘ van Penelope Conway.

Een sporter die een topprestatie levert blijft niet onopgemerkt. Podium, schijnwerpers en applaus, van mij mag dat, absoluut.

Maar dan die man of vrouw in jouw buurt waar je misschien op het eerste gezicht niets aan ziet maar die wel 24/7 mag leven met een chronische ziekte zoals Multiple Sclerosis. Ik geef het je te doen hoor. Dat is niks minder dan elke dag een topprestatie leveren zonder podium, zonder schijnwerpers en zonder applaus.

En daarom beste gemeente, nomineer ik geen sportheld maar nomineer ik die man, die vrouw in mijn buurt met MS. Want, zoals Penelope Conway het zegt: We need to redefine strength.

Bewaard onder Mening | 7 Comments

Tags: , , , ,

Persoon van het jaar

Geplaatst op 10 december, 2016 

Laten we zeggen dat ze Toos heet.  En ook dat haar man van wie ze enorm veel hield en met wie ze heel veel jaren samen is geweest, twee jaar geleden is overleden.

Met haar rollator doet ze elke dag een rondje. Als we elkaar zien kletsen we even. Over haar man die ik persoonlijk heb gekend en hoe het nu met haar gaat. Ze heeft het moeilijk want ze mist hem zo.

Ik kwam haar deze week weer tegen, had ze net een lief cadeautje gekocht voor iemand die in het zorgcentrum waar ze woont zoveel vrijwilligerswerk doet.

Voorzichtig  gaat ze hier en daar weer nieuwe contacten aan, daar moet ze even aan wennen maar doet het toch en het doet haar goed.

Persoon van het jaar is iemand die beroemd is en veel macht, poen en invloed heeft. Met macht, poen en invloed is het leven wel een stuk makkelijker dan dat van Toos denk ik zo en daarom ben jij het Toos: persoon van het jaar. Hou vol.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

De kracht van een netwerk

Geplaatst op 19 maart, 2014 

Ik met mijn praatjes over de kracht van een netwerk. Onlangs nog in een blogpost over wijkproblemen.

En nu voel ik me zelf overdonderd door de kracht van een netwerk want waar ik niet voor op mijn ‘hoede’ was, is wat er gebeurt als mensen uit een netwerk vervolgens hun eigen netwerken inschakelen om iets gedaan te krijgen. Overdonderend.

Als voorbeeld een activiteit die we in de wijk organiseren: Oosterhout samen voor de BIJ, Als ik zie vanuit welke hoeken er allemaal spontaan wordt meegeholpen hiervan een succes te maken, dan is het werkelijk waar wat Paulo Coelho schrijft in zijn boek ‘de Alchemist’:

When you want something, the whole Universe conspires to help you realize your dream.

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , , , ,

Een kleine actie is een universum op zichzelf.

Geplaatst op 8 februari, 2014 

Als ik een leeg flesje of blikje zomaar op straat zou gooien, zou je me erop aanspreken? Natuurlijk zou je dat doen. En ik zou je antwoorden: ‘Wat maakt dat ene flesje of blikje nou uit?‘. Je zou me vragen eens goed om me heen te kijken naar dat zwerfafval dat overal ligt. Je zou me zeggen: ‘Dat is van mensen die net als jij denken dat dat ene flesje of blikje niks uitmaakt. Zie eens wat een troep er ligt.

Dat ene flesje of blikje weggooien maakt dus wel degelijk uit. En dat is goed nieuws want dat betekent dat het opruimen van dat ene flesje of blikje ook een verschil maakt. Net zoals elke dag een flesje of blikje op straat gooien je stad kan vervuilen kan elke dag een flesje of blikje opruimen ervoor zorgen dat je stad schoon wordt. .

Dat een kleine actie weinig zin heeft is een grote misvatting. Het probleem van zwerfafval is ontstaan door een heleboel kleine acties en het kan ook weer opgelost worden door een heleboel kleine acties: elke dag één stuks zwerfafval opruimen.

De impact van een kleine actie geldt niet alleen voor zwerfafval. Het geldt voor alles. Een kleine actie is een universum op zichzelf.

Lees ook: De grootsheid van het kleine

Deze blogpost is geïnspireerd door KLEAN (Klagen Loont Echt Absoluut Niet).

Bewaard onder Mening | 8 Comments

Tags: , , ,

De kracht van het proces

Geplaatst op 2 april, 2013 

Deze blogpost is geschreven ter ere van de eerste verjaardag van het codependentie-netwerk. Om deze verjaardag te vieren hadden we 30 maart als thema ‘Successen vieren’. Deze blogpost is mijn bijdrage aan dit thema.

Ik denk dat het ergens in 2002 is dat ik voor het eerst met het begrip codependency in aanraking kwam. Ik was eigenlijk op zoek naar informatie over het probleem van een ander en kwam via het begrip codependency terecht bij mijzelf. Hoe ironisch.

Het was de website van Robert Burney Joy2meu waar ik elke dag las en die ik in korte tijd helemaal binnenste buiten had gekeerd. Datzelfde deed ik met zijn boek ‘Dans van Gewonde Zielen

Ik wist niet hoe en waar te beginnen maar als de nood hoog genoeg is, maakt dat helemaal niet uit, dan begin je gewoon ergens. Voor mij was dat affirmeren. Daar begon ik bijzonder fanatiek mee, zelfs als ik mijn hond uitliet was ik met affirmaties bezig. Daarna begon ik met het 12 stappen programma.

Mijn hardlooptrainer wilde voorafgaand aan de training nooit verklappen wat we tijdens de training gingen doen. Na afloop stelde hij ons dan de vraag: stel dat jullie voordat de training begon hadden geweten wat we allemaal zouden doen, hadden jullie dan kunnen doen wat jullie deze training allemaal hebben gedaan? Ons antwoord was NEE.

En zo is het met het proces dat voor mij in 2002 begon ook. Ik ben blij dat ik van te voren niet alles wist al waren er genoeg momenten waarop ik het graag had willen weten. Als ik terugkijk zie ik de schoonheid van het proces en de enorme kracht ervan. Het geeft mij vertrouwen dat ik veel meer kan dan ik denk en datzelfde vertrouwen heb ik ook in anderen: we kunnen zoveel meer dan we denken. We zijn geen slachtoffers, we zijn krachtige en creatieve scheppers. We hebben de kracht de illusie van slachtofferschap te scheppen maar dat maakt ons nog niet tot slachtoffer. We kunnen onze kracht inzetten hoe we maar willen want we zijn daarin volledig vrij. We zijn zelfs vrij te denken dat we niet vrij zijn. Aan ons de keuze. Of onze keuzes werken kunnen we elke dag weer opnieuw ervaren zodat we steeds opnieuw andere keuzes kunnen maken.

Tien jaar geleden had ik dit niet kunnen schrijven. Tien jaar later kan ik het wel en met overtuiging.

Ik heb bijzonder veel te danken aan iedereen die ditzelfde proces doorleeft. Allemaal samen vormen we een onzichtbaar maar bijzonder krachtig netwerk waar iedereen die zich erbij aansluit van kan profiteren.

Ik wens iedereen toe zich te voeden met de kracht van dit allesomvattende netwerk en ik wens iedereen toe dit netwerk te voeden met zijn/haar kracht. Samen zijn we tot alles in staat. Wereldvrede, voldoende en gezond eten en drinken voor iedereen, onderdak, goed onderwijs, gezondheid, een menswaardige economie, noem het maar op. Als we het kunnen dromen kunnen we het voor elkaar krijgen.

Bewaard onder Codependency, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , , , ,

Hoe noemen we onze reis?

Geplaatst op 7 januari, 2013 

Onderstaande blogpost schreef ik voor het codependentie netwerk.

Stel dat je een lange reis gaat maken, laten we zeggen een voettocht van Amsterdam helemaal naar Santiago de Compostella. Natuurlijk probeer je onderweg zoveel mogelijk te genieten van de reis zelf maar terwijl je onderweg bent, denk je dan vaker aan Santiago de Compostella of aan Amsterdam? Als je met anderen over je reis praat, heb je het dan over je reis maar Santiago de Compostella of over je reis vanuit Amsterdam?

Woordkeuze is belangrijk. In het geval van een reis als die naar Santiago de Compestella, maakt iedereen automatisch de best klinkende, meest inspirerende en fijnst aanvoelende keuze: de reis naar Santiago de Compostella in plaats van de reis vanuit Amsterdam.

De blogpost ‘Van Codependentie naar Interdependentie’ van Jolande Rommens, herinnerde me eraan dat wij, leden van het codependentie netwerk, ook een reis maken. En hoe noemen wij onze reis, hoe noemen wij het netwerk waar we over onze reis delen? Juist: het codependentie netwerk. Waarom noemen we het geen interdependentie netwerk? Waarom herinneren we ons steeds weer opnieuw aan waar we vandaan komen in plaats van aan waar we heen willen?

What’s in a name zou je kunnen zeggen, het is maar een woord. Onderschat niet wat woorden met je kunnen doen. Ik schreef er eens een blog over: Word Power, over de kracht van woorden. Kijk maar eens naar de twee woordwolken in die blogpost en voel wat ze met je doen. Welke woordwolk voedt? Welke vergiftigt? Voel je het verschil?

Een tijdje geleden schreef ik de blogpost ‘Kun je teveel in je codependency verhaal zitten?’. Ik zou als aanvulling op mijn antwoord toen het volgende willen toevoegen: als je het over je reisverhaal hebt en je hebt het steeds over je codependency verhaal, dan vertel je jezelf het herhaal over waar je niet wilt zijn.  Heb je het over je verhaal in de zin van je interdependentie verhaal, dan vertel je jezelf een verhaal over waar je wel wilt zijn.

Een tegenwerping zou kunnen zijn dat het toch echt wel nodig is te weten wat het probleem is, dat daar een naam voor bestaat, hoe het ontstaat en wat de symptomen zijn. Ook dat is twijfelachtig. Brief therapy, later verworden tot de solution focussed approach heeft aangetoond dat bij complexe processen als veranderingen in ons gedrag en denken, onderzoek naar de oorzaken helemaal niet nodig is en dat werken vanuit het heden en de toekomst, waar je heen wilt, veel effectiever is.

Terug naar de vraag: hoe noemen we onze reis? Ik denk dat we onszelf een enorme dienst bewijzen als we dit netwerk omdopen in het ‘Interdependentie netwerk’ en dat we het vaker over interdependentie hebben en minder over codependentie. Laten we zeggen: een verhouding van 90% tegen 10%.

Bewaard onder Codependency, Oplossingsgericht werken | 10 Comments

Tags: , , ,

Krachtblog

Geplaatst op 29 november, 2012 

Dit is wat we gaan doen: ik tel tot drie en dan staan we allemaal in onze kracht.

1……….2……….3……….

Eindelijk, nu hoeven we het godzijdank nooit meer te hebben over in je kracht staan. Een mooier cadeau kan ik je niet geven ter gelegenheid van mijn duizendste blogpost.

Lees ook: In je kracht zetten

 

Bewaard onder Bloggen | 7 Comments

Tags: ,

Politieke slachtofferbullshit

Geplaatst op 6 september, 2012 

Als ik aan politiek denk duikt steeds de titel van een opstel bij me op uit mijn middelbare schooltijd: ‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’.

Als we bij Nederlands een opstel schreven, mochten we kiezen uit een stuk of drie titels. Die over de politiek heb ik toen niet gekozen maar blijft me wel achtervolgen, vooral tijdens verkiezingstijd als alles en iedereen het over politiek heeft.

Ik heb een hekel aan die opsteltitel en wellicht heb ik er daarom geen opstel over geschreven. Had ik dat maar wel gedaan, dan had ik er meteen mee afgerekend en had die titel me met rust gelaten.

Ik heb er een hekel aan omdat het de politiek zo onevenredig groot, machtig en belangrijk maakt en ons als individu zo onevenredig klein, machteloos en onbelangrijk.

Als ik politici hoor praten walg ik van de gedachte dat ze mijn leven bepalen. Ik zeg niet dat ik van de politici walg of van wat ze zeggen en doen (al geeft dat soms meer dan voldoende aanleiding tot walging) maar ik zeg dat ik walg van de gedachte, van het idee, dat ze mijn leven bepalen. Als ik ook maar heel even geloof dat die gedachte waar is, voel ik de energie met bakken tegelijk uit mijn lichaam wegstromen.

When a thought hurts, that’s the signal that it isn’t true.‘ – Byron Katie

Als ik echter geloof dat ik in één dag meer voor mezelf kan doen, veranderen, liefhebben, accepteren, kiezen, creëren, leren, groeien, verbinden en ondernemen dan alle politici bij elkaar in vier jaar tijd voor mij kunnen doen, dan voel ik de energie met bakken tegelijk door mijn lichaam stromen in plaats van dat het uit mij weg stroomt. Dat voelt heerlijk en dus is het waar wat ik geloof.

Nederland telt 16,7 miljoen politici die één mandaat hebben: bepalen hoe het ieders eigen eenmanspartij gaat.

‘Ik bemoei me niet met politiek maar de politiek bemoeit zich wel met mij’ is slachtofferbullshit.

Einde opstel.

Bewaard onder Actualiteit, Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Volgende pagina →