De kracht van het proces

Geplaatst op 2 april, 2013 

Deze blogpost is geschreven ter ere van de eerste verjaardag van het codependentie-netwerk. Om deze verjaardag te vieren hadden we 30 maart als thema ‘Successen vieren’. Deze blogpost is mijn bijdrage aan dit thema.

Ik denk dat het ergens in 2002 is dat ik voor het eerst met het begrip codependency in aanraking kwam. Ik was eigenlijk op zoek naar informatie over het probleem van een ander en kwam via het begrip codependency terecht bij mijzelf. Hoe ironisch.

Het was de website van Robert Burney Joy2meu waar ik elke dag las en die ik in korte tijd helemaal binnenste buiten had gekeerd. Datzelfde deed ik met zijn boek ‘Dans van Gewonde Zielen‘

Ik wist niet hoe en waar te beginnen maar als de nood hoog genoeg is, maakt dat helemaal niet uit, dan begin je gewoon ergens. Voor mij was dat affirmeren. Daar begon ik bijzonder fanatiek mee, zelfs als ik mijn hond uitliet was ik met affirmaties bezig. Daarna begon ik met het 12 stappen programma.

Mijn hardlooptrainer wilde voorafgaand aan de training nooit verklappen wat we tijdens de training gingen doen. Na afloop stelde hij ons dan de vraag: stel dat jullie voordat de training begon hadden geweten wat we allemaal zouden doen, hadden jullie dan kunnen doen wat jullie deze training allemaal hebben gedaan? Ons antwoord was NEE.

En zo is het met het proces dat voor mij in 2002 begon ook. Ik ben blij dat ik van te voren niet alles wist al waren er genoeg momenten waarop ik het graag had willen weten. Als ik terugkijk zie ik de schoonheid van het proces en de enorme kracht ervan. Het geeft mij vertrouwen dat ik veel meer kan dan ik denk en datzelfde vertrouwen heb ik ook in anderen: we kunnen zoveel meer dan we denken. We zijn geen slachtoffers, we zijn krachtige en creatieve scheppers. We hebben de kracht de illusie van slachtofferschap te scheppen maar dat maakt ons nog niet tot slachtoffer. We kunnen onze kracht inzetten hoe we maar willen want we zijn daarin volledig vrij. We zijn zelfs vrij te denken dat we niet vrij zijn. Aan ons de keuze. Of onze keuzes werken kunnen we elke dag weer opnieuw ervaren zodat we steeds opnieuw andere keuzes kunnen maken.

Tien jaar geleden had ik dit niet kunnen schrijven. Tien jaar later kan ik het wel en met overtuiging.

Ik heb bijzonder veel te danken aan iedereen die ditzelfde proces doorleeft. Allemaal samen vormen we een onzichtbaar maar bijzonder krachtig netwerk waar iedereen die zich erbij aansluit van kan profiteren.

Ik wens iedereen toe zich te voeden met de kracht van dit allesomvattende netwerk en ik wens iedereen toe dit netwerk te voeden met zijn/haar kracht. Samen zijn we tot alles in staat. Wereldvrede, voldoende en gezond eten en drinken voor iedereen, onderdak, goed onderwijs, gezondheid, een menswaardige economie, noem het maar op. Als we het kunnen dromen kunnen we het voor elkaar krijgen.

Bewaard onder Codependency, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , , , ,

Inspiratie ergernissen

Geplaatst op 6 mei, 2011 

Ik erger me regelmatig aan wat ik gisteren ‘inspirerend bedoelde citaten‘ noemde. Vandaag nog:

Sadness and God cannot exist in the same place, because God is Life Energy, turned up as high as it will go.

Neale Donald Walsch

Ik heb een aantal van zijn boeken gelezen en heb er veel aan gehad. Maar dit citaat? Hell no! Maar waarom kan ik het niet met Neal Donald Walsch oneens zijn zonder me te ergeren? Waarom kan ik al die andere inspirerend bedoelde citaten niet lezen zonder me eraan te ergeren?

Als iemand die ik totaal niet ken iets schrijft waar ik het niet mee eens ben, kan ik het zonder ergernis lezen. Maar zodra de schrijver Neale Donald Walsch heet, Eckhart Tolle, Byron Katie of Deepak Chopra, is het een ander verhaal. Dan heb ik, in mijn beleving, te maken met een autoriteit op het gebied van spiritualiteit, iemand die het ‘allemaal’ weet.

En daar wringt het: de beleving dat die ander het ‘allemaal’ weet. Daarmee plaats ik de autoriteit over wat voor mij waar is, buiten mezelf. De enige specialist ter wereld die weet en aanvoelt wat voor mij waar is, ben ik  zelf. Mijn spirituele waarheid kan anders zijn dan die van Neale Donald Walsch en wat zijn citaat betreft is mijn waarheid ook anders.

Stap 3 van het twaalf stappen programma heeft het over ‘… God as we understood him.’ Dit gaat over een persoonlijke relatie met God. Misschien is de God van Neale Donald Walsch er niet als hij zich verdrietig voelt. Die van mij is er wel als ik me verdrietig voel.

Lees ook:

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Relatieshit

Geplaatst op 14 april, 2011 

Laatst schreef ik over de angst die toeslaat als iemand me vraagt een bio te schrijven. Maar het kan nog erger: iemand die tijdens een eerste afspraak als openingsvraag op je afvuurt: ‘vertel eens iets over jezelf’. Een echte sfeerkiller!

‘Nou, je wilt dat ik iets over mijzelf vertel? Ik ben professioneel knoflook tester maar dat heb je waarschijnlijk al geroken. Zullen we nu dan ergens shoarma gaan eten?’

Guess what? We houden allebei van shoarma en van knoflook en zijn al die tijd op zoek geweest naar de ware, naar een soulmate, een tweelingziel…

Onze relatie ontwikkelt zich stormachtig. Van de drie levens, het jouwe, het mijne en het onze, blijft van het jouwe en het mijne steeds minder over. Een half jaar later leven we alleen nog voor elkaar. We  zien het als onze missie om elkaar compleet en heel maken.

Onze behoeften zien er dan uit als de sliertjes in een bord spaghetti: alles in- en door elkaar gedraaid en verwikkeld. Wat is jouw behoefte en wat de mijne? Wat heb jij nodig en wat heb ik nodig? We weten het zelf niet en toch verwachten we van elkaar dat we helderziende zijn en dat we precies weten wat de ander nodig heeft. Zonder dat we daar zelf om vragen natuurlijk.

Nog wat later in de relatie beleven we meer pijn dan vreugde. Eigenlijk is er nauwelijks nog vreugde. We voelen ons eenzaam in het samen zijn maar praten daar nooit over. Als die ander nou maar verandert komt alles goed.

Maar die ander verandert niet en we beginnen elkaar erom te haten. Doodsbang als we zijn om in de steek te worden gelaten, blijven we bij elkaar.

Één van ons speelt de agressieve John Wayne rol en de ander de passieve rol van martelaar. De dynamiek tussen deze twee rollen voelt voor ons vertrouwd want onze ouders speelden in hun relaties diezelfde disfunctionele rollen. Gezonde rolmodellen kennen we niet. Wat zijn dat?

We vergelijken onszelf voortdurend met anderen. We trekken vrienden aan die flink in de problemen zitten zodat we ons beter voelen dan onze vrienden. We helpen en redden ze graag want dan voelen we ons zo goed over onszelf. En als we ook maar heel even het idee hebben dat onze vrienden beter zijn dan wij, dan bekritiseren we ze en maken ze belachelijk. Niet waar ze bij zijn natuurlijk. Of misschien toch maar dan op een passief-agressieve manier.

Hulp zoeken? Nee, wij hebben geen problemen. Anderen, die hebben problemen maar wij niet. Trouwens, wat zouden de buren wel niet denken?

Tien jaar later hebben we onze pijnlijke relatiepatronen keer op keer herhaald, steeds op zoek naar liefde, naar vervulling en heelheid. Maar we vonden het nooit daar waar we zochten, buiten ons zelf.

Wat wij liefde noemden, was codependency. In het Nederlands co-dependentie of medeafhankelijkheid.

Vroeg of laat krijgen we onze wake up call en zijn we klaar om onze problemen uit handen te geven aan een hogere kracht, zijn we klaar voor de eerste stap van het spirituele twaalf stappen programma: Wij erkenden dat wij machteloos zijn over anderen – dat ons leven onhanteerbaar was geworden.

De andere stappen van dit krachtige spirituele programma zullen volgen, de stappen zullen ons vinden, precies zoals we nodig hebben. Het zal de relatie met onszelf drastisch verbeteren en als gevolg daarvan (niet andersom) ook de relaties met anderen.

‘Love hurts, love scares, love wounds and mares any heart’ zong Nazareth in 1976.

Nee, liefde doet geen pijn, dat is codependent bullshit. Wat pijn doet is de afwezigheid van liefde of de liefde buiten jezelf zoeken.

Meer over Codependency lees je in het gratis e-book (Nederlandse vertaling): ‘Codependence – Dans van Gewonde Zielen‘.

Bewaard onder Codependency, Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Twitter als recovery community

Geplaatst op 4 april, 2011 

Sommige Engelse woorden klinken voor mij meer vertrouwd dan de Nederlandse vertaling ervan. Recovery is zo’n woord.

Bij recovery denk ik aan een diepgaand persoonlijk transformatieproces, al dan niet met behulp van een twaalf stappen programma. Ik denk aan mensen die de moed hebben te erkennen dat ze machteloos zijn over een probleem dat hun leven aan het verwoesten is. Een verslaving is zo’n probleem, codependency ook.

Voor wie begint aan het proces van recovery (herstel of heling om dan toch maar een Nederlands equivalent te gebruiken), is het wezenlijk te weten dat het weliswaar een individueel proces is maar dat niemand dit proces alleen ondergaat. Iedereen is met elkaar verbonden en de stap van één individu in het proces komt ten goede aan alle anderen.

Via twitter is het mogelijk om via de hashtag #XA in contact te zijn met de recovery community van mensen die met een twaalf stappen programma werken. Via deze hashtag worden ervaringen uitgewisseld en wordt kracht en hoop gedeeld. Ik heb al heel wat inspirerende en ontroerende tweets gelezen.

Ook als je geen twitter account hebt, kun je de recovery tweets lezen via www.search.twitter.com en zoeken op #XA. De recovery tweets zijn voornamelijk in het Engels. Nederlandse tweets heb ik er nog nauwelijks ontdekt. Wellicht dat ook Nederland #XA gaat ontdekken en gebruiken.

Lees ook:

Bewaard onder Codependency, Inspiratie | Reageer

Tags: , , , , ,

Dat KAA UUU TEE schuldgevoel

Geplaatst op 22 november, 2010 

Quasi gevoelens

Volgens de geweldloze communicatie is jezelf schuldig voelen geen gevoel maar een zogenaamd quasi gevoel. Wat ermee bedoeld wordt is dat het meer zegt over hoe je een gebeurtenis en/of gevoelens daarbij interpreteert, dan over het gevoel zelf. Bij quasi gevoelens past ‘ik heb het idee dat…’ of ‘ik vind dat…’ of ‘ik denk dat…’.

Als jezelf schuldig voelen geen gevoel is maar een interpretatie, wat is dan het gevoel dat je in je lichaam voelt als je het idee hebt, vind dat, denkt dat, je ergens ‘schuldig’ aan bent?

Om te beginnen hou ik niet zo van dat ergens ‘schuldig’ aan zijn. Liever zeg ik dan bijvoorbeeld: iets gedaan hebben (of niet gedaan hebben) dat je betreurt en dat je graag anders had gedaan.

Gevoelens

Het gevoel hierbij kan bijvoorbeeld droefheid of verdriet zijn. Voorbeeld: je hebt knetterende ruzie gemaakt met je beste vriend of vriendin en je voelt je bedroefd dat je hem/haar niet zo respectvol hebt behandeld als je graag had gewild.

Een ander gevoel dat kan spelen is angst. Angst voor de consequenties of angst voor de straf. In het voorbeeld van die knetterende ruzie kun je bijvoorbeeld bang zijn om de vriendschap te verliezen.

Het venijn met angst voor straf is dat het niet zozeer anderen zijn die ons straffen (al kunnen we hun gedrag wel als staf ervaren), maar dat we vooral onszelf straffen. We straffen onszelf vaak onbewust door aan de lopende band over onszelf te oordelen, oordelen over wat we hebben gedaan (het was stom wat ik deed) of erger nog, oordelen over wie we zijn (ik ben stom dat ik dat deed).

Maar wat het gevoel ook is, droefheid, verdriet, angst, of een combinatie daarvan, de beleving van ergens ‘schuldig’ aan  zijn, vraagt om actie.

Het twaalf stappen programma

Het spirituele twaalf stappen programma kent hiervoor de stappen 8 en 9.

8. We maakten een lijst met de namen van allen die door ons schade en leed hadden ondervonden en verklaarden ons bereid om dit bij hen allen goed te maken.

9. Wij hebben waar het mogelijk was dit rechtstreeks weer met zulke mensen goedgemaakt,behalve wanneer dit hen of anderen zou kwetsen.

In het voorbeeld van die knetterende ruzie zou je die vriend of vriendin kunnen zeggen dat je jouw aandeel in de knetterende ruzie betreurt. Soms is het nodig een stap verder te gaan en expliciet te benoemen wat het precies is dat je gedaan of gezegd hebt wat je betreurt.

In bepaalde situaties volstaan woorden niet. Stel dat je tijdens die ruzie met je beste vriend of vriendin een wild armgebaar hebt gemaakt en daarbij de bril van je vriend of vriendin hebt beschadigd, dan is het nodig dat je ook de schade aan die bril vergoedt.

Wat nodig is om te doen, is eigen verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel in wat er is gebeurd. Eigen verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel maakt je vrij. Dat betekent niet dat je daarmee de vriendschap kunt behouden. Misschien dat je beste vriend of vriendin je verhaal aanhoort en alsnog besluit geen vriendschap meer te willen. Dat kan pijnlijk zijn. Maar eigen verantwoordelijkheid nemen doe je niet om de eventuele consequenties van wat er is gebeurd te controleren of te manipuleren, maar om jezelf vrij te maken. Over de uitkomst heb je geen controle.

Het helen van de emotionele wond

Aansluitend op de blogpost ‘Herinneringen en de emotionele wond’: het kan helend zijn voor de wond om te werken met de stappen 8 en 9 van het twaalf stappen programma.

Bijvoorbeeld de herinneringen aan, en emotionele wond van, die relatie die lang geleden niet is geworden wat je graag had gewild. Werken met de stappen betekent dat je op zoek gaat naar jouw aandeel in het mislukken van die relatie en dat je daar eigen verantwoordelijkheid voor neemt. Bijvoorbeeld door je ex-partner te vertellen over je zelfonderzoek en dat je jouw aandeel in het beëindigen van de relatie betreurt.

Het maakt je vrij. Niet van de ene op de andere dag maar je haalt de kracht weg van dat innerlijke deel dat er op uit is jezelf te straffen voor iets dat misschien 10 jaar, 20 jaar of nog langer geleden is gebeurd. Eigen verantwoordelijkheid nemen maakt vrij. Werken met de twaalf stappen maakt vrij.

KAA UUU TEE?

Als een schuldgevoel geen gevoel is maar een quasi gevoel, waarom voelt het dan zo KAA UUU TEE? Mijn oordeel over het gevoel heeft niets met het gevoel te maken, of het nou bedroefdheid is, verdriet, angst of iets anders. Mijn oordeel gaat uit naar de stem van de innerlijke criticus die zich zo heerlijk amuseert in situaties die ik in deze blog als voorbeeld noem. Situaties die ook maar een beetje ruiken naar ‘schuld’ zijn brandstof voor de innerlijke criticus. Je kunt van die innerlijke criticus meer last hebben dan van wat er feitelijk is gebeurd.

Bewaard onder Communicatie, Mening, Persoonlijk | 11 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Emotionele heling als reden om te bloggen

Geplaatst op 14 juli, 2010 

Er zijn een heleboel redenen om te bloggen. Of om het juist niet te doen 🙂

Deze week las ik het artikel “Personal Blogging for Emotional Healing – 7 Tips for Bloggers” . De titel klonk veelbelovend en de inhoud viel me tegen. Toch wil ik het artikel hier noemen omdat emotionele heling een zeldzame reden is om te bloggen. Zeldzaam maar wel zeer gezond.

Misschien heb je gemerkt dat als je gaat bloggen er allerlei ‘bijwerkingen’ zijn. Emotionele heling kan zo’n bijwerking zijn. Als die bijwerking je bevalt, kun je je er in je blog meer op richten en je blog zelfs gebruiken als gereedschap voor emotionele heling.

Twee quotes uit het artikel:

“Secrecy prevents healing”

Dit klopt en het is geen toeval dat dit aansluit op stap 4 en vooral stap 5 van het spirituele twaalf stappen programma. Het twaalf stappen programma is een waardevol en zeer krachtig gereedschap als het om emotionele heling, verslaving of codependency gaat (deze drie zijn met elkaar verbonden). Dingen op een gezonde manier naar buiten brengen, maakt de weg vrij voor heling (let op: op een gezonde manier!).

“Blogging’s cheaper than therapy, lasts longer than mastu***tion (….)”.

Slecht nieuws voor de therapeuten en goed nieuws voor jou want door te bloggen kun je je eigen therapeut worden.

Lees ook:  ‘Schrijven is jezelf ontmoeten op papier‘.

Bewaard onder Bloggen, Codependency, Schrijven | 3 Comments

Tags: , ,

De vijfhonderdste blogpost

Geplaatst op 14 mei, 2010 

De allereerste blogpost die ik schreef heette TL Licht en was geïnspireerd door een show van Javier Guzman over zijn ervaringen met alcohol, verslaving en afkicken.

Begin deze week was Javier Guzman te gast bij het tv programma ‘De Wereld Draait Door’. Hij vertelde daar dat hij na vier en een half jaar zonder alcohol onlangs weer tien dagen had gedronken waarna hij tijdens een show in Gent een paniekaanval kreeg en zich meteen weer liet opnemen in een verslavingskliniek.

Hier de beelden uit ‘De Wereld Draait Door’, het interview met Javier Guzman start op 39:50.

Wat Javier Guzman hier feitelijk doet en waarvoor ik bijzonder groot respect heb, is voor iedereen die het horen en zien wil een paar stappen van het twaalf stappen programma doorwerken.

Zo erkent hij machteloosheid over alcohol (stap 1 van het 12 stappen programma), erkent hij zijn misstap (stap 5 van het 12 stappen programma) en vertelt hij hoe hij de gevolgen voor de theaterbezoekers gaat goedmaken (stap 9 van het 12 stappen programma).

Via deze stappen werkt hij aan zijn eigen helingsproces en om zoiets te doen voor de camera vraagt heel wat moed en eigen verantwoordelijkheid. En daarom gaat deze vijfhonderdste blogpost net als de allereerste over Javier Guzman: respect kerel, een voorbeeld voor velen.

Lees over het 12 stappen programma ook: Vraag en antwoord: hoe kom ik van codependency af?

Bewaard onder Actualiteit, Bloggen, spiritualiteit | 11 Comments

Tags:

Vraag en antwoord: hoe kom ik van codependency af?

Geplaatst op 16 maart, 2010 

In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag hoe je van codependency af komt.

Het is met codependency net als met een ui: je pelt er een laag af en komt tot de ontdekking dat er nog een andere laag onder zit. Met een ui ben je op een gegeven moment uitgepeld maar met codependency niet: je ontdekt  steeds weer nieuwe lagen. Dus als je begint met als doel er helemaal vanaf te komen, creëer je een teleurstelling. Als je doel is om elke dag één of meerdere stapjes zetten om de kwaliteit van je leven te verbeteren, dan zijn er allerlei gereedschappen die je daarbij kunnen helpen.

Wat voor de één werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Zoek vooral zelf en voel wat voor jou werkt. Ik ga hier kort in op het twaalf stappen programma. Het is niet mijn bedoeling het hele twaalf stappen programma te beschrijven, wel om het onder de aandacht te brengen als krachtig spiritueel gereedschap om je eigen leven te leven in plaats van je te laten leven door codependency.

Behalve dit twaalf stappen programma zijn er nog veel meer dingen die je kunt doen. Wellicht dat ik daar in een andere blogpost op in ga.

Het twaalf stappen programma

Het twaalf stappen programma is een spiritueel programma dat onder andere met veel succes door de AA wordt gebruikt.

In de eerste stap erkent iemand met alcoholisme dat hij/zij machteloos is over alcohol. In de aangepaste versie van het twaalf stappen programma voor mensen met codependency, erken je dat je machteloos bent over anderen. Je erkent machteloosheid over je probleem en dat wat je altijd hebt gedaan niet werkt voor jou. Je legt het probleem in de handen van God.

Dat betekent niet dat je daarna lekker lui achterover kunt leunen. Integendeel, de twaalf stappen vragen dat je ermee aan het werk gaat. Jij doet wat jij kunt, de twaalf stappen, en je vertrouwt erop, of leert erop te vertrouwen, dat God het zijne doet.

Zo vraagt stap 4 dat je een zelfinventarisatie maakt zoals van je gedrag en overtuigingen. Stap 8 vraagt onder andere dat je een lijst maakt van alle mensen die je hebt beschadigd en in stap 9 ga je het met die mensen, daar waar mogelijk, weer goed maken. Dit betekent dat je eigen verantwoordelijkheid neemt voor wat je hebt gedaan naar jezelf toe en naar anderen en dat je dit daar waar mogelijk herstelt.

Je kunt het twaalf stappen programma blijven gebruiken en telkens als het nodig is terug grijpen naar één of meerdere stappen.

Het twaalf stappen programma betekent dat je die dingen gaat veranderen die je kunt veranderen (jezelf) en dat je daar eigen verantwoordelijkheid voor neemt. En ook dat je al die dingen die je niet kunt veranderen (andere mensen) loslaat en toevertrouwt aan de zorg van God.

Tijdens het werken met de twaalf stappen kun je tot confronterende inzichten komen over hoe je jezelf behandelt, hoe je over jezelf denkt en hoe je anderen behandelt. Dit kan allerlei gevoelens oproepen waar je in het begin misschien voor terugschrikt. Het is heel gezond om al die gevoelens te voelen en om te rouwen over wat je ontdekt. Van het werkelijke voelen gaat een helende werking uit ook al is dat, als je er midden in zit, niet altijd even leuk om te ervaren. Weet dat je jezelf een enorme dienst bewijst door al die gevoelens te voelen. Heling van codependency betekent dat je een gezonde relatie opbouwt met jezelf en je gevoelens en dat je leert om van jezelf te houden en voor jezelf te zorgen.

Lees ook:

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit, Vraag en antwoord | 3 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →