ZAPtaart

Geplaatst op 31 juli, 2023 

Zaterdag kregen we ZAPtaart. Van de gemeente. Voor bewezen diensten. Van de gemeente dus. Maar eigenlijk van een ambtenaar. Een hele betrokken ambtenaar. Die graag op blote voeten danst. Betrokkenheid doet wat met zo’n taart. Dansen ook. Samen met de betrokken ambtenaar opgegeten. En ZAPpers. Nadat die wat rondslingerend afval hadden opgeruimd. Bij ons in Oosterheide.

.

.

 

Bewaard onder Fotobloggen, Onze wijk | Reageer

Tags: , , ,

Waarom Oosterhoutse buurten het stuur (nog) niet in handen krijgen

Geplaatst op 19 juli, 2020 

We hadden momentum, een stadhuis tjokvol momentum. Als die avond, direct na afloop van het symposium buurtgestuurd werken, de gemeenteraad had kunnen beslissen, dan was buurtgestuurd werken in Oosterhout nu niet zo’n discussiepunt geweest maar hadden we er een half jaar vet veel ervaring mee gehad en konden andere gemeenten hun inspiratie hier komen ophalen.

Nu hebben we er alleen discussie over, onenigheid, verwijten, misverstanden en verder helemaal niks.

Ik heb me de afgelopen maanden regelmatig afgevraagd hoe dit zo heeft kunnen komen, dat we dat momentum volledig door de plee hebben gespoeld. Ik kwam er maar niet uit en wie ik er ook over sprak, iedereen had er weer andere ideeën over. Ik sprak ook mensen die me vertelden dat het met buurtgestuurd werken juist erg goed gaat, dat er al veel goede gesprekken over zijn gevoerd. Maar ja, gesprekken alleen geven de buurt nog niet het stuur in handen.

Gisteren kwam ik er eindelijk achter hoe het zit. Per toeval…..

Normaal gesproken roept verandering weerstand op maar is godzijdank Oosterhout de uitzondering op deze regel.

Daarom is het gelukkig niet zo dat er krachten actief zijn die het helemaal niks vinden dat buurten zelf gaan sturen en dat diezelfde krachten daar ook nog eens zelf aan mee moeten werken en daarvoor hun kantoren moeten verlaten en naar de mensen in de de wijken en buurten toe moeten.

Het is niet zo dat er krachten actief zijn die de buurten graag afhankelijk houden omdat zonder deze afhankelijkheid hun verdienmodel foetsie is.

Zo is het gelukkig ook niet zo dat er krachten actief zijn die denken dat Oosterhout een tweede Boxtel is en dat het enige verschil is dat wij 0162 als kengetal hebben en Boxtel 0411.

Het is ook niet zo dat er krachten actief zijn die er niet op durven vertrouwen dat buurten goede keuzes kunnen maken als het gaat om het inschakelen van onafhankelijke buurtcoaching.

Verder is het ook niet zo dat er krachten actief zijn die het niet uit kunnen staan als een wijk wat anders wil dan wat de gemeente ze voorschrijft.

Tot slot is het ook niet zo dat er in Oosterhout krachten actief zijn die alles willen laten zoals het is en voor wie het woord ‘verandering’ een soort van vloek is. Godzijdank is Oosterhout niet die natte blusdeken die creatieve vonken zo snel mogelijk wil blussen.

Ik ben er echt dankbaar voor dat dit in Oosterhout allemaal niet het geval is maar wat dan wel?

Gisteravond bekeek ik sinds lange tijd weer eens mijn blogstatistieken en zag dat iemand een blogje had gelezen over verbindend bestuur. Verbindend bestuur, was dat ook al weer? Eerst maar eens lezen wat ik daar zelf over had geschreven:

In 2015, het zal kort na de vorming van een nieuwe gemeenteraad en college zijn geweest, organiseerde de gemeente Oosterhout een bijeenkomst over verbindend bestuur, een nieuw collegethema om eens vier jaar de mouwen voor op te stropen.

Dat ik nu niet meer weet wat er daarna van verbindend bestuur terecht is gekomen, zegt eigenlijk al genoeg. Die ene informatieavond leefde het onderwerp in ieder geval volop maar daarna? Ja, er werd  vier jaar lang regelmatig over gepraat maar verder? Misschien is het toen met verbindend bestuur wel net zo gegaan als nu met buurtgestuurd werken. Momentum? Ja. Daar wat mee doen? Niet echt.

Als je ver wilt springen is de aanloop cruciaal. Je hebt een flinke aanloop nodig en veel snelheid. Als je die hebt, spring je veel verder dan wanneer je springt vanuit een sukkeldrafje.

Verbinden bestuur was de aanloop voor de sprong die buurtgestuurd werken heet.

Die aanloop was niet goed, laten we daarover eerlijk zijn. Het was een gedurfde poging, zeer zeker. Maar een zelfverzekerde aanloop tot een geweldige sprong? Nee, niet echt.

We moeten een nieuwe aanloop nemen. Het symposium buurtgestuurd werken in oktober vorig jaar was zo’n nieuwe aanloop. We kunnen zoiets opnieuw proberen maar niet eindeloos. Op een gegeven moment moeten we durven springen, zonder de handrem erop, zonder de weerstand en zwevend door de lucht schreeuwen ‘leve de verandering’. En erop vertrouwen dat de landing geweldig zal zijn.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , ,

Wat buurtgestuurd werken leert van Stichting Bock

Geplaatst op 7 maart, 2020 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober vorig jaar, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook onze eigen stad kent volop initiatieven waar we van kunnen leren. Zo sprak ik in voormalig zwembad de Blikken met Pauline Klein Paste, Wilma Rekkers en Juul Langenberg van stichting BOCK over samenwerking en het gebruik van gemeentelijk vastgoed: hun bijzondere plek de Blikken.

In april vieren we onze vierde verjaardag ‘BOCK in Bad’. Vier jaar die ons veel heeft gebracht, zowel op individueel niveau als op groepsniveau.

Foto: Casper van Aggelen

Omdat als je als creatief zelfstandige werkt, bezit je nooit alle kwaliteiten van het hele ondernemerschap, die kwaliteiten vinden we bij elkaar. Casper van Aggelen is een mooi voorbeeld, die heeft een groot netwerk en kan ook goed netwerken, anderen zijn daar misschien wat minder goed in. We bundelen krachten en zo ontstaan er binnen het collectief kleine samenwerkingsverbanden. Dat heeft erg veel opgeleverd.

Maar ook voor daarbuiten want toen we begonnen wilden we geen afgesloten kunstenaarshol worden maar een echte open werksfeer creëren. En als we dan het gevoel hebben dat we veel terug hebben kunnen geven aan de gemeenschap als dank voor dat we hier mogen zitten, dan is dat op allerlei vlakken een grote verrijking.

Zo geven we terug via ons Eastwoodstock project maar we doen ook veel op het gebied van onderwijs. We stellen regelmatig het bad open om zichtbaar te maken wat hier gebeurt zoals de Bockshop waar met Kerst voor iedereen onze deuren open staan om kleine cadeautjes te kunnen kopen. Slotjes Oost is ook een voorbeeld van een groot project dat we met een aantal Bockers hebben gedaan, echt een wijkproject.

Voordat we hier kwamen, hebben we twee jaar lang gesprekken gevoerd met de gemeente. In eerste instantie was er bij verschillende raadsleden weerstand. Om zo’n pand aan een ‘stel gekkies’ te geven en niet wetende wat ermee gaat gebeuren, dat is natuurlijk een groot risico.

In de beginfase toen we hier pas zaten, hadden we een soort van naïviteit op het ontwikkelen van grote projecten en wat zoiets teweeg brengt. Toen was daar dat 365+1 project en dat was zo bijzonder en gonsde helemaal door

En eigenlijk pas na het eerste jaar, en dat was een heel bijzonder jaar met ontzettend veel mensen die hier naar toe wilden komen en hier wilden zijn, begonnen we langzaam te zien dat de gemeente aan het bijdraaien was.

Dat kwam vooral door de energie en ideeën die wij hadden, dat de mensen die hier binnenkwamen voelden en zagen wat hier gebeurde.

Foto: Casper van Aggelen

Vooraf was door de gemeente social return als voorwaarde gesteld: jullie mogen het pand in bruikleen hebben maar dan willen wij wel dat jullie vier keer een social return activiteit organiseren. Het waren er volgens ons 45 in het eerste jaar. Voor de komende tien jaar zijn we klaar 🙂

In het eerste jaar waren alle vormen van berichtgeving over Bock positief en ontstond er een soort positieve bubbel rondom Bock. Dat hebben we mede te danken aan de hulp van mensen voor die graag vergaderen en kleine lettertjes lezen, mensen die Bock een warm hart toedragen en meteen geloofden in wat we hier graag wilden.

Wat we hebben gedaan is een team geformeerd van Bockers aangevuld met adviseurs, mensen die expertise hadden op een gebied waar wij geen kaas van hadden gegeten. Zij hebben ook een deel van de onderhandelingen gedaan met de gemeente en dat werkte.

En we hadden ook geluk met de mensen die toen bij de gemeente aan het roer zaten en een culturele afdeling die zich hard heeft gemaakt voor ons. Waar wij tegenaan liepen was het juridische stuk, ambtenaren die altijd volgens hun eigen weg en regels werkten.

Wat heeft gewerkt is onszelf omringen door adviseurs die de ambtelijke taal spreken. We hadden daarvoor ook wel al bewezen wat we in huis hadden en wat we konden toevoegen en we doen nog steeds erg ons best. Het is geven en nemen en niet alleen nemen. En daar zit ook wel een essentieel verschil waardoor we bij de gemeente veel voor elkaar krijgen want wij doen iets wat zij niet kunnen maar ze willen wel dat het gebeurt in de stad.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Citygard: hoe afval jouw buurt kan helpen

Geplaatst op 31 december, 2019 

Moet je nou eens voorstellen dat afval jouw buurt of wijk helpt om schoner en mooier te worden en ook bijen, hommels en tal van ander bestuivers aan voedsel helpt zodat ze hun nuttige taak kunnen vervullen.

Stop maar meteen met dromen want het kan echt en het bestaat al: de CityGard.

Foto: Room for Concepts

De CityGard transformeert een ondergrondse afvalcontainer tot een prachtig minituintje. Niks geen nepoplossing met kunstgras en plastic bloemen om bijplaatsing van afval naast afvalcontainers te voorkomen maar een prachtig tuintje met echte planten en bloemen.

Foto: Room for Concepts

De CityGard wordt gemaakt van gerecycled polyropyleen, ook wel PP genoemd, veelal hard plastic dat op straat te vinden is als zwerfafval.

Dus wat gaan we in 2020 in Oosterheide doen?

We gaan net zoals we dat al zes jaar doen, zwerfafval opruimen maar in 2020 raken we helemaal ‘hyper’ als we op straat polypropyleen vinden want met 50 kilo hiervan laten we daar samen met de gemeente Oosterhout, CityGard en Room for Concepts een paar van deze minituintjes van maken.

Foto: Room for Concepts

Klinkt best wel circulair vind je niet? En of het dat is!

Zin om me te doen? Stuur me even een berichtje en ik laat je weten wanneer en waar we in Oosterheide de straat op gaan om grondstof te rapen voor dit mooie project.

Een goed, gezond, schoon en duurzaam 2020 toegewenst en denk niet dat kleine dingen, jouw bescheiden bijdragen, er niet toe doen…

 

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , , , , , ,

Reconstructie Holtroplaan / Vondellaan: die inloopavond moet opnieuw

Geplaatst op 23 december, 2019 

Dinsdagavond 10 december, inloopavond van de gemeente Oosterhout over het project Holtroplaan / Vondellaan, een ingrijpende reconstructie middenin het hart van onze buurt. Hard geraakt en dan loop je na afloop met zoveel  blogzinnen rond dat je niks kunt schrijven.

Op de fiets naar huis had ik een half uur lang redenen zitten bedenken om niet naar deze bijeenkomst te hoeven gaan. Geen zin is meestal een afleidingsmanoeuvre voor iets anders. Geen zin mezelf druk te maken? Al iets beter maar nog steeds een afleidingsmanoeuvre voor de vrees om na zo’n avond weer machteloos met lege handen te staan.

Een compromis dan maar. Ik  ga me niet inhoudelijk met het project bemoeien maar interview bezoekers voor een artikel voor de website Buurtgestuurd Werken Oosterhout over hoe onze gemeente anno 2019 verbinding met de bewoners maakt en ze bij een project in hun eigen buurt betrekt. Goeie deal: geen lege handen vrees maar wel een buurtgestuurd blogje.

Buurtslagvelden

In een zaaltje van activiteitencentrum de Bunthoef twee lange tafels met grote tekeningen en daar omheen mensen die niet zo blij kijken. Ah!, dat wordt een kritisch blogje want waar is die mooie 3D impressie, die maquette, of die VR brillen waarmee we in het project kunnen rondlopen en rondkijken? Mag het alsjeblieft een beetje moeite kosten gemeente?

.

Aan de kant zit een oude vrouw met een rollator, ze is van de overkant van de Holtroplaan hierheen gekomen. Ze heeft schrik want de gemeente heft beide zebrapaden over de Holtroplaan op. Hoe moet ik hier dan straks komen? Ik wil nog wel wat jaren blijven leven.

Aan de zijkant van het zaaltje zie ik nog een tekening liggen, er staat niemand. Als ik nou eens op die tekening kijk en niet aan die praattafels ga staan, dan hou ik mezelf toch nog een beetje uit de wind. Ik kijk en zie een heleboel rode kruisjes in mijn buurt. Geen legenda die vertelt wat die rode kruisjes zijn maar ik zie het meteen want daarvoor ken ik mijn buurt te goed: rode kruisjes zijn plaatsen waar nu prachtige bomen staan en die in het plan dood moeten.

In de Holtroplaan is een kolossale rotonde ingetekend en ook daar een boel rode kruisjes. De huidige zebrapaden zijn inderdaad verdwenen. Fietsers en voetgangers die de Holtroplaan willen oversteken moeten allemaal over die rotonde net als alle auto’s, vrachtwagens en bussen. Ook de kwetsbare oudjes uit de Buurstede die op Zuiderhout boodschappen willen doen, naar de bushalte willen of naar de prikpost moeten voor bloedafname.

Niet één maar twee slagvelden: de Holtroplaan en de Vondellaan. De Holtroplaan valt ten prooi aan een rotonde en de Vondellaan wordt opgeofferd aan parkeerplaatsen. Het aantal rode kruisjes is om gek van te worden. Zowat alle bomen vanaf de Lidl tot aan de Holtroplaan moeten dood. Ook die honderdjarige magnifieke eik, die prachtige eyecatcher van de straat? Ja ook die. Dood. Voor een rotonde en parkeerplaatsen.

Ik draai me om naar de twee lange praattafels en ineens sta ik daar. Hoe het mogelijk is dat we meer bomen nodig hebben en minder autogebruik, en dat Oosterhout met dit plan precies het tegenovergestelde doet. Hoe het mogelijk is dat we de uitstoot van CO2, fijnstof en stikstofoxide flink moeten reduceren, en dat we met dit plan precies het tegenovergestelde doen. Hoe het mogelijk is dat de Europese Unie net laat weten twee miljard bomen te willen planten om ervoor te zorgen dat Europa in 2050 klimaatneutraal is, en dat we hier prachtige gezonde bomen doden.

Een rotonde is veilig en bomen worden gecompenseerd, verder geen antwoorden. Ik probeer het nog een keer: wie wordt er blij van dit plan? Ik herhaal de vraag drie keer, geen antwoord van de ambtenaren. En dat is niet helemaal correct want ik krijg wel antwoord: dat ik maar beter naar de andere tafel kan gaan met mijn vragen.

De tweede praattafel is een heel ander verhaal. Hier krijg ik van een ambtenaar een eerlijk verhaal te horen: we hebben vijf verschillende scenario’s uitgewerkt en het scenario dat hier op tafel ligt, heeft ook niet mijn voorkeur.

Er blijkt ook een scenario te zijn waarbij het versterken van de openbare ruimte als uitgangspunt is genomen door het aantal parkeerplaatsen aan de zuidkant van winkelcentrum Zuiderhout te beperken en in te zetten op een pleinfunctie waar mensen aangenaam kunnen verblijven en elkaar kunnen ontmoeten. Nondedju, waarom staan we niet naar een tekening van dat plan te kijken?

We gaan ons vastketenen aan die bomen hoor ik zeggen en als ik samen met een oudere buurtbewoonster naar buiten loop, hoor ik zorgen hoe ze straks vanaf het Paterserf veilig op winkelcentrum Zuiderhout komt en hoe het met de bewoners van de Buurstede moet die dezelfde oversteek moeten maken?

Als ik thuis kom vraagt mijn partner hoe het in de Bunthoef was. Beter dat ik je dat niet vertel maar ga zelf nog even kijken, de informatie avond duurt  nog tot half acht. En weg is ze. Zeker weten dat als ze straks thuis komt, ze in de eerste zin het woord ‘bomen’ laat vallen. Hadden jij en ik daar een weddenschap over afgesloten, dan had ik ik die veel te gemakkelijk gewonnen.

Deze reconstructie mist een flinke dot lef de mens voorop te stellen en niet de auto. Logisch dat niemand enthousiast is, ambtenaren niet en buurtbewoners nog minder. Op de Holtroplaan met een rotonde inzetten op veiligheid en tegelijkertijd op de Vondellaan met nog meer parkeerplaatsen inzetten op meer autogebruik, is op de rem trappen en tegelijkertijd gas geven.

Niemand heeft het die avond gemakkelijk en wie er desondanks toch is: respect.

Proces

Ik zou graag willen dat de inloopavond begin volgend jaar opnieuw wordt georganiseerd maar dit keer met alle vijf de scenario’s op tafel. Tijdens de inloopavond heb ik geleerd dat er voor dit project vijf verschillende scenario’s zijn uitgewerkt. Ik vond het bijzonder jammer dat we er daarvan maar eentje te zien kregen. Oosterhout wil graag werk maken van buurtgestuurd werken en buurten veel meer eigen regie geven. Om hiermee een begin te maken wordt volgend jaar in Dorst en Oosterheide Oost (Bloemenbuurt, Schrijversbuurt en Natuurkundigenbuurt) een pilotproject gestart.

Het zou onredelijk zijn om te verwachten dat vanuit dit pilotproject buurtgestuurd werken, alle plannen voor de renovatie opnieuw worden gemaakt. Ik vind het wel zeer redelijk en ook nodig dat we vanuit onze buurt via een nieuwe inloopavond kennis mogen maken met alle vijf scenario’s en dat onze stem ook wordt meegewogen bij de uiteindelijke keuze.

Oosterhout gaat wethouders toewijzen aan de verschillende wijken van de stad om, zo is het idee, het buurtgestuurd werken extra kracht te geven Ik onderschrijf dit volledig. Het opnieuw organiseren van een inloopavond met alle scenario’s op tafel en het meewegen van de stem van onze buurt, biedt een extra kans voor het slagen van dit renovatieproject en glans voor het buurtgestuurd werken.

Inhoud

Dat er iets gedaan moet worden aan de verkeersveiligheid in onze buurt, daarover is iedereen het wel eens. Punt voor mij is dat het project teveel aan die veiligheid wordt opgehangen, alsof het alleen daarom gaat. Veiligheid is onderdeel van iets groters, iets belangrijkers. Ik noem dat welzijn. Het is niet moeilijk voorbeelden te verzinnen waarbij er wel sprake is van veiligheid maar niet van welzijn. Ik vind dat het aspect welzijn niet of nauwelijks wordt meegewogen in dit project.

Ik herhaal nu wat ik tijdens de inloopavond ook heb gedeeld aan beide praattafels. Wat we in Oosterhout hard nodig hebben is minder autogebruik. Minder autogebruik leidt tot meer veiligheid op straat en minder uitstoot van CO2, fijnstof en stikstofoxiden. Behalve minder autogebruik hebben we ook minder versteend oppervlak nodig. En waar we vooral meer, heel veel meer, van nodig hebben, zijn bomen en hun positieve impact op onze gezondheid en het klimaat.

Het project zoals ik het tijdens de inloopavond heb leren kennen, doet precies het tegenovergestelde van wat we zo hard nodig hebben en wel op alle punten die ik hierboven heb genoemd. Ik vind dat niet acceptabel. Steeds meer steden doen wel wat nodig is om autogebruik te ontmoedigen en groen te stimuleren. Dat doen deze steden ook voor ons, voor Oosterhout, want een stad is geen glazen stolp. Wij zijn daarom moreel verplicht hieraan mee te doen en wel met volle kracht en overtuiging. We zijn verplicht hieraan mee te doen voor ons welzijn en dat van onze kinderen en hun kinderen.

Doe eens gedurfd

Oosterhout, doe eens iets gedurfds met openbare ruimte, durf eens positief op te vallen. Er kan zoveel meer en beter met de openbare ruimte dan deze opofferen aan autogebruik. Dat Oosterhout geen grote stad is, wil niet zeggen dat we geen grootse dingen kunnen doen. Ik verzin even iets.

Maak van de Holtroplaan een groene corridor die Oosterheide oost en west met elkaar verbindt in plaats van dat deze Oosterheide in tweeën splijt. Betrek hierbij ook de huidige groenstrook tussen de Holtroplaan en de Lodewijk Napoleonlaan. Maak er een bos van met door dat bos een promenade voor fietsers en voetgangers en waar ook  auto’s welkom zijn maar wel als gast. Ken je de Boulevard van Vlissingen? Ja, zoiets, maar dan in het groen.

Mij hart gaat uit naar mijn dappere buurtbewoners, dat ze zich hebben durven laten raken omdat ze zo van onze buurt houden.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , ,

Wat buurtgestuurd werken leert van ‘de Eetkamer’

Geplaatst op 29 november, 2019 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook onze eigen stad kent volop betrokken bewoners en initiatieven waar we van kunnen leren. Zo sprak ik met Eugene Springer, initiatiefnemer van ‘de Eetkamer van Oosterheide‘.

Eugene Springer – Foto: Sjoerd Fotografie

Het initiatief van de Eetkamer is tot stand gekomen vanuit het feit dat ik een maaltijd maakte voor mijn vrouw en mezelf en mijn vrouw zei ‘dit is bepaald geen bijstandsmaaltijd’. En toen zei ik dat het EUR 1,72 heeft gekost. Toen heb ik bij mezelf gedacht als ik nou eens een bordje eten ga maken voor drie EURO om mensen te laten zien dat je goed, gezond, lekker en vers kunt eten voor drie piek. Voorgesteld aan de Bunthoef, daar was de enige voorwaarde dat ik het volhield. Het is toen begonnen met een clubje van 20 mensen met vrienden en kennissen en later toen ik een keer een rijsttafel heb gemaakt werden het er 70 en nu is het elke week tussen de 70 en de 100.

Heel belangrijk bij zo’n burgerinitiatief is dat je het doet. Op een gegeven moment krijg je allerlei hulp aangeboden zoals welzijnsinstellingen die je willen sponsoren of de gemeente die wil sponsoren en dat moet je allemaal weigeren. Dan blijf je autonoom en voorkom je overleg- en vergaderstructuren. Zo hou je het project volledig autonoom en dat blijf ik zo doen tot ik het niet meer leuk vind.

Het mooie van het hele initiatief , en dat heb ik geleerd van het symposium Buurtgestuurd Werken, is dat elk burgerinitiatief een ecosysteem heeft. Ik vind dat een heel prettige gedachte. De Eetkamer staat nu in volle bloei en er zal op een gegeven moment een herfst intreden en dan laat ik rustig de bladeren op de verse grond vallen en ontstaat er wel weer een ander leuk idee.

Ik ben er eindeloos trots op dat het gelukt is, daar gaat het niet om, maar je moet niet blijven hangen aan je idee. Je wordt heel vaak voor van alles gevraagd en mensen willen je een platform bieden maar dat platform heb je al: je eigen initiatief. In onze gemeente word je al gauw op een schild gehesen maar je doet iets omdat je het leuk vindt.

Behalve het doen is het belangrijk om klein te beginnen. Op een gegeven moment krijg je een clubje om je heen van mensen die je gaan helpen. Dat zijn vrijwilligers en zo blijft het ook leuk. Ik noem het mijn team de Eetkamer en dat ontstaat vanzelf. Het is een soort inktvlek.

Een uitvloeisel is dat er meer initiatieven komen in de stad waarbij er ook gegeten wordt met elkaar zoals in Arkendonk en de Pannehoef. Dan word ik wel eens gebeld ‘je krijgt concurrentie’ maar zo zie ik dat helemaal niet. Ik help die initiatieven een stukje op weg: begin klein met vrienden en kennissen en 1x per maand. Ik ga binnenkort eens kijken hoe het er gaat. En niets is zo leuk als dat je eigen initiatief wordt ingehaald door anderen. Als zij het beter kunnen krijg ik tijd voor iets anders.

Ik vond het symposium Buurtgestuurd Werken een heel leuk en interessant symposium. Ik heb vijf jaar geleden een keer een blogje geschreven ‘van onder naar boven’ en dat je ergens klein moet beginnen vanuit je eigen wijk en op een gegeven moment rolt zoiets door. Ik geloof niet zo in theorie, je hebt mensen nodig die vanuit enthousiasme ergens induiken. En dan hoop je dat het mee gaat en als dat niet gebeurt is het ook goed.

Je ziet tijdens zo’n symposium ook angst zo van het gaat straks allemaal anders. Maar het simpel houden en soms ook een beetje stout sprak me wel aan. 28 december ga ik uit dank voor alle mensen van de Eetkamer op winkelcentrum Zuiderhout twee flinke emmers erwtensoep uitdelen: de Eetkamer trakteert. Niet omdat het moet maar omdat het leuk is, verder zit daar geen gedachte achter.

De enige hoop, want ik ga met open vuur werken, is dat ik gearresteerd word want dat mag namelijk niet. Maar het is een schoolvoorbeeld van hoe ik Buurtgestuurd Werken zie. We gaan met elkaar voor de buurt iets leuks doen en goed lachen met twee flinke ketels en ik hoop ook sneeuw. Ik leen die ketels trouwens van de burgemeester dus als ik gearresteerd wordt zeg ik dat ik die ketels van het hoofd van de politie heb.

Het is wat ik vind van Buurtgestuurd Werken: begin ergens, maakt niet uit waar. Een aantal voorbeelden zie je ook in het Floralia park zoals een aantal dames die daar gaan zitten handwerken. Die komen hier uit de buurt om samen te handwerken en het worden er steeds meer en die lenen wol aan elkaar uit en zo moet je het doen, ambitieuzer ook niet.

Het gevaar van het symposium is dat we straks weer een hoop rapporten hebben: het kaft is mooi en nu verder. Gewoon ergens beginnen. En ambtenaren: wees gewoon niet bang, dat is het allerbelangrijkste. Als je een fout maakt, dan maak je ‘m maar. En je hebt een burgemeester die erachter staat, daar mag je fouten van maken.

Ik heb ooit in 1977 van mijn toenmalige bazin geleerd: Eus, neem nou een beslissing want geen beslissing is altijd verkeerd. En als je een fout hebt gemaakt kun je altijd bijsturen. En als het echt fout gaat dan zeg je dat tegen elkaar en dan drink je samen een biertje en lach je en begin je opnieuw. Gewoon ergens beginnen en een fout maken en die ambtenaren die moeten gewoon faciliteren. Niet alles natuurlijk want er lopen ook mafklappers rond die weet ik veel wat willen doen. Maar als je een beetje nuchter nadenkt en er is een plan: doe gewoon lekker mee. En als het niet helemaal klopt, wat gaat er dan mis? We moeten af van die angstcultuur.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

De energie van samen de buurt besturen

Geplaatst op 19 oktober, 2019 

Dinsdag 8 oktober vond in Oosterhout het symposium buurtgestuurd werken plaats. Ik kan daar kort en bondig over zijn: power aan de buurten. Een gedachtegoed dat hier en daar nog een beetje moet landen maar landen gaat het.

Hoop voor Oosterhout dus en die hoop liet zich bij aanvang van het symposium meteen voelen bij het informele bakkie koffie + rondkijken wie er allemaal waren. Je moet wel erg gevoelloos of onder invloed van weet ik veel wat zijn geweest als je toen al niet de beleving had dat hier iets stond te gebeuren.

De ziel van de in 2016 overleden professor Mauk Mulder moet die dag in Oosterhout zijn neergestreken want zijn gedachtegoed klonk in vrijwel alle presentaties en verhalen door. Mauk Mulder definieert macht als een relatie en heeft het dan ook over machtsrelaties: als je vindt dat iets of iemand teveel macht heeft, moet je je eigen macht verder ontwikkelen.

En dat is waar dit symposium de hoognodige beweging bracht: het veranderen van de machtsrelaties tussen de aanwezige raadsleden, ambtenaren, professionals zoals van Surplus en Thuisvester, en actieve wijk- en buurtbewoners.

Na warme woorden van welkom was de microfoon voor gastspreker Frans ‘Ruimtemaker’ Soeterbroek die wat mij betreft in Oosterhout was achtergebleven om handen en voeten te geven aan het buurtgestuurd werken. Niet eerder heb ik iemand zo’n duidelijk verhaal horen vertellen hoe vanuit onze wijken en buurten samen onze stad te maken.

Frans Soeterbroek over samen de stad maken

De buurten echt laten sturen, hoe doe je dat? Frans Soeterbroek had tips voor Oosterhout waarvan deze de markeerstiftbehandeling zeker waard zijn:

En wat ik misschien wel de meest treffende vond, deze opmerking van Frans over wat burgers belangrijk vinden: Af en toe kunnen knokken, niet alles in zielloze processen smoren.

Op het vervolgprogramma stonden ook vijf parallelle workshops op verschillende locaties waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd:

In de aanloop naar het symposium kon iedereen inschrijven op een workshop naar keuze en al snel waren alle workshops volgeboekt. Zelf nam ik deel aan de workshop ‘Spoorpark Tilburg’ waarover daarom meer.

Aan de overkant van het kanaal waren we in de Blikken te gast bij Stichting Bock waar initiatiefnemers Johan Dunnewijk en Noud Derks ons vertelden over het grootste burgerinitiatief van Nederland: Spoorpark Tilburg.

In afwachting van advies: wees af en toe een beetje stout

We sloten deze workshop af met een interessante rondvraag: neem in gedachten een initiatief dat je zelf wel zou willen ondernemen in Oosterhout: wat zou je dan spannend vinden, wat jou je moeten overwinnen?

Een greep uit de antwoorden waarvan er enkele best wel binnen kwamen en bedenk bij de antwoorden dat de groep bestond uit raadsleden, ambtenaren, professionals en actieve wijk- en buurtbewoners:

Na afloop van de workshops kwam iedereen weer samen in de raadzaal van het gemeentehuis voor een korte samenvatting per workshop wat we ervan kunnen leren.

Dankzij Spoorpark Tilburg waren we verrijkt met een hoop inzichten. Mijn extended version:

En meer van dit soort inzichten kwamen voort uit de vier ander workshops en je kunt je voorstellen dat er een energie voelbaar was waar menigeen zich over uitsprak tijdens de afsluitende borrel. Het is deze energie die ik graag wil duiden: niet als de energie van het symposium maar als de energie die ons te wachten staat als we buurtgestuurd werken, de energie van samen de buurt besturen. Dinsdag 8 oktober kregen we er alvast een voorproefje van.

De meeste deelnemers aan het symposium konden van deze energie geen genoeg krijgen, een aantal had er merkbaar ook wat moeite mee: Dat van die schakel overslaan, moet dat nou echt? Als het om een miljoenenproject gaat wel ja, dat laat je niet stranden bij een ambtenaar met bezwaren.’

Voor wie er niet bij was en flink wat heeft gemist maar nog makkelijk kan inhaken, maakte de ORTS de volgende video impressie:

Peter de Kock

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Kan meteen het vakje ‘burger een lesje geleerd’ ook worden afgevinkt.

Geplaatst op 17 augustus, 2019 

Gentiaan, Google het gerust, is een bloemrijke familie plantjes waar nogal was geneeskrachtige eigenschappen aan worden toegeschreven.

De gelijknamige straat in Oosterheide is verre van geneeskrachtig te noemen. Nog niet zo lang geleden was de Gentiaanstraat een wijkbibliotheek rijk, een mooie plek om te lezen, te leren, te ontmoeten en te verbinden. Maar aangezien dergelijke kwaliteiten niet in geld zijn uit te drukken, gaat daar in een neoliberale samenleving al gauw een streep doorheen.

De Gentiaanstraat in betere tijden: met wijkbibliotheek

Het pand van de voormalige wijkbibliotheek kwam leeg te staan, een ideaal onderkomen voor een rijke verzameling aan burgerinitiatieven. Maar ja, geen verdienmodel, niet in staat de marktprijs te betalen en dan sta je in een neoliberale samenleving meteen buiten spel.

Een koper zoeken dan maar. Maar wie wil voor een oud pand met een rijke geschiedenis betalen als die rijkdom niet in geld is uit te drukken? Slopen dan maar.

Die grond is weer wel in Euro’s uit te drukken door er appartementen op te bouwen maar voor het zover is zaaien we de boel nog even in met bloemenrijk gras want ja, de Gentiaanstraat ligt immers in de bloemenbuurt.

Ja ho, echt niet zegt een aantal omwonenden, niks geen bloemenrijk gras want dat leidt tot verrommeling, afvaldumping en ongedierte en dat willen wij niet.

Oh, zegt de gemeente, wij hebben geen goed verhaal over het belang van biodiversiteit en wij hebben ook niet de creativiteit om in plaats van bloemenrijk gras bijvoorbeeld zonnebloemen in te zaaien of bloembollen dus we komen graag tegemoet aan de bezwaren. Kunnen we meteen het vakje ‘proces gevolgd’ afvinken.

En zo maakt de bloemenbuurt haar reputatie waar: geen buurt van bloemen maar een buurt van steen, buurt van versteende tuinen en versteende harten. En geen ambtenaar die dit zag aankomen, dat in deze versteende buurt de handen niet op elkaar gaan voor bloemenrijk gras.

Als toegift krijgen we van de gemeente dit nog mee: De gemeentelijke organisatie voert besluiten uit die de politiek heeft genomen. Jullie als betrokken burgers kunnen het thema biodiversiteit vast wel op de politieke agenda van de gemeenteraad krijgen…

Kan meteen het vakje ‘burger een lesje geleerd’ ook worden afgevinkt.

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , ,

Volgende pagina →