Wat buurtgestuurd werken leert van ‘de Eetkamer’

Geplaatst op 29 november, 2019 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook onze eigen stad kent volop betrokken bewoners en initiatieven waar we van kunnen leren. Zo sprak ik met Eugene Springer, initiatiefnemer van ‘de Eetkamer van Oosterheide‘.

Eugene Springer – Foto: Sjoerd Fotografie

Het initiatief van de Eetkamer is tot stand gekomen vanuit het feit dat ik een maaltijd maakte voor mijn vrouw en mezelf en mijn vrouw zei ‘dit is bepaald geen bijstandsmaaltijd’. En toen zei ik dat het EUR 1,72 heeft gekost. Toen heb ik bij mezelf gedacht als ik nou eens een bordje eten ga maken voor drie EURO om mensen te laten zien dat je goed, gezond, lekker en vers kunt eten voor drie piek. Voorgesteld aan de Bunthoef, daar was de enige voorwaarde dat ik het volhield. Het is toen begonnen met een clubje van 20 mensen met vrienden en kennissen en later toen ik een keer een rijsttafel heb gemaakt werden het er 70 en nu is het elke week tussen de 70 en de 100.

Heel belangrijk bij zo’n burgerinitiatief is dat je het doet. Op een gegeven moment krijg je allerlei hulp aangeboden zoals welzijnsinstellingen die je willen sponsoren of de gemeente die wil sponsoren en dat moet je allemaal weigeren. Dan blijf je autonoom en voorkom je overleg- en vergaderstructuren. Zo hou je het project volledig autonoom en dat blijf ik zo doen tot ik het niet meer leuk vind.

Het mooie van het hele initiatief , en dat heb ik geleerd van het symposium Buurtgestuurd Werken, is dat elk burgerinitiatief een ecosysteem heeft. Ik vind dat een heel prettige gedachte. De Eetkamer staat nu in volle bloei en er zal op een gegeven moment een herfst intreden en dan laat ik rustig de bladeren op de verse grond vallen en ontstaat er wel weer een ander leuk idee.

Ik ben er eindeloos trots op dat het gelukt is, daar gaat het niet om, maar je moet niet blijven hangen aan je idee. Je wordt heel vaak voor van alles gevraagd en mensen willen je een platform bieden maar dat platform heb je al: je eigen initiatief. In onze gemeente word je al gauw op een schild gehesen maar je doet iets omdat je het leuk vindt.

Behalve het doen is het belangrijk om klein te beginnen. Op een gegeven moment krijg je een clubje om je heen van mensen die je gaan helpen. Dat zijn vrijwilligers en zo blijft het ook leuk. Ik noem het mijn team de Eetkamer en dat ontstaat vanzelf. Het is een soort inktvlek.

Een uitvloeisel is dat er meer initiatieven komen in de stad waarbij er ook gegeten wordt met elkaar zoals in Arkendonk en de Pannehoef. Dan word ik wel eens gebeld ‘je krijgt concurrentie’ maar zo zie ik dat helemaal niet. Ik help die initiatieven een stukje op weg: begin klein met vrienden en kennissen en 1x per maand. Ik ga binnenkort eens kijken hoe het er gaat. En niets is zo leuk als dat je eigen initiatief wordt ingehaald door anderen. Als zij het beter kunnen krijg ik tijd voor iets anders.

Ik vond het symposium Buurtgestuurd Werken een heel leuk en interessant symposium. Ik heb vijf jaar geleden een keer een blogje geschreven ‘van onder naar boven’ en dat je ergens klein moet beginnen vanuit je eigen wijk en op een gegeven moment rolt zoiets door. Ik geloof niet zo in theorie, je hebt mensen nodig die vanuit enthousiasme ergens induiken. En dan hoop je dat het mee gaat en als dat niet gebeurt is het ook goed.

Je ziet tijdens zo’n symposium ook angst zo van het gaat straks allemaal anders. Maar het simpel houden en soms ook een beetje stout sprak me wel aan. 28 december ga ik uit dank voor alle mensen van de Eetkamer op winkelcentrum Zuiderhout twee flinke emmers erwtensoep uitdelen: de Eetkamer trakteert. Niet omdat het moet maar omdat het leuk is, verder zit daar geen gedachte achter.

De enige hoop, want ik ga met open vuur werken, is dat ik gearresteerd word want dat mag namelijk niet. Maar het is een schoolvoorbeeld van hoe ik Buurtgestuurd Werken zie. We gaan met elkaar voor de buurt iets leuks doen en goed lachen met twee flinke ketels en ik hoop ook sneeuw. Ik leen die ketels trouwens van de burgemeester dus als ik gearresteerd wordt zeg ik dat ik die ketels van het hoofd van de politie heb.

Het is wat ik vind van Buurtgestuurd Werken: begin ergens, maakt niet uit waar. Een aantal voorbeelden zie je ook in het Floralia park zoals een aantal dames die daar gaan zitten handwerken. Die komen hier uit de buurt om samen te handwerken en het worden er steeds meer en die lenen wol aan elkaar uit en zo moet je het doen, ambitieuzer ook niet.

Het gevaar van het symposium is dat we straks weer een hoop rapporten hebben: het kaft is mooi en nu verder. Gewoon ergens beginnen. En ambtenaren: wees gewoon niet bang, dat is het allerbelangrijkste. Als je een fout maakt, dan maak je ‘m maar. En je hebt een burgemeester die erachter staat, daar mag je fouten van maken.

Ik heb ooit in 1977 van mijn toenmalige bazin geleerd: Eus, neem nou een beslissing want geen beslissing is altijd verkeerd. En als je een fout hebt gemaakt kun je altijd bijsturen. En als het echt fout gaat dan zeg je dat tegen elkaar en dan drink je samen een biertje en lach je en begin je opnieuw. Gewoon ergens beginnen en een fout maken en die ambtenaren die moeten gewoon faciliteren. Niet alles natuurlijk want er lopen ook mafklappers rond die weet ik veel wat willen doen. Maar als je een beetje nuchter nadenkt en er is een plan: doe gewoon lekker mee. En als het niet helemaal klopt, wat gaat er dan mis? We moeten af van die angstcultuur.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

De energie van samen de buurt besturen

Geplaatst op 19 oktober, 2019 

Dinsdag 8 oktober vond in Oosterhout het symposium buurtgestuurd werken plaats. Ik kan daar kort en bondig over zijn: power aan de buurten. Een gedachtegoed dat hier en daar nog een beetje moet landen maar landen gaat het.

Hoop voor Oosterhout dus en die hoop liet zich bij aanvang van het symposium meteen voelen bij het informele bakkie koffie + rondkijken wie er allemaal waren. Je moet wel erg gevoelloos of onder invloed van weet ik veel wat zijn geweest als je toen al niet de beleving had dat hier iets stond te gebeuren.

De ziel van de in 2016 overleden professor Mauk Mulder moet die dag in Oosterhout zijn neergestreken want zijn gedachtegoed klonk in vrijwel alle presentaties en verhalen door. Mauk Mulder definieert macht als een relatie en heeft het dan ook over machtsrelaties: als je vindt dat iets of iemand teveel macht heeft, moet je je eigen macht verder ontwikkelen.

En dat is waar dit symposium de hoognodige beweging bracht: het veranderen van de machtsrelaties tussen de aanwezige raadsleden, ambtenaren, professionals zoals van Surplus en Thuisvester, en actieve wijk- en buurtbewoners.

Na warme woorden van welkom was de microfoon voor gastspreker Frans ‘Ruimtemaker’ Soeterbroek die wat mij betreft in Oosterhout was achtergebleven om handen en voeten te geven aan het buurtgestuurd werken. Niet eerder heb ik iemand zo’n duidelijk verhaal horen vertellen hoe vanuit onze wijken en buurten samen onze stad te maken.

Frans Soeterbroek over samen de stad maken

De buurten echt laten sturen, hoe doe je dat? Frans Soeterbroek had tips voor Oosterhout waarvan deze de markeerstiftbehandeling zeker waard zijn:

En wat ik misschien wel de meest treffende vond, deze opmerking van Frans over wat burgers belangrijk vinden: Af en toe kunnen knokken, niet alles in zielloze processen smoren.

Op het vervolgprogramma stonden ook vijf parallelle workshops op verschillende locaties waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd:

In de aanloop naar het symposium kon iedereen inschrijven op een workshop naar keuze en al snel waren alle workshops volgeboekt. Zelf nam ik deel aan de workshop ‘Spoorpark Tilburg’ waarover daarom meer.

Aan de overkant van het kanaal waren we in de Blikken te gast bij Stichting Bock waar initiatiefnemers Johan Dunnewijk en Noud Derks ons vertelden over het grootste burgerinitiatief van Nederland: Spoorpark Tilburg.

In afwachting van advies: wees af en toe een beetje stout

We sloten deze workshop af met een interessante rondvraag: neem in gedachten een initiatief dat je zelf wel zou willen ondernemen in Oosterhout: wat zou je dan spannend vinden, wat jou je moeten overwinnen?

Een greep uit de antwoorden waarvan er enkele best wel binnen kwamen en bedenk bij de antwoorden dat de groep bestond uit raadsleden, ambtenaren, professionals en actieve wijk- en buurtbewoners:

Na afloop van de workshops kwam iedereen weer samen in de raadzaal van het gemeentehuis voor een korte samenvatting per workshop wat we ervan kunnen leren.

Dankzij Spoorpark Tilburg waren we verrijkt met een hoop inzichten. Mijn extended version:

En meer van dit soort inzichten kwamen voort uit de vier ander workshops en je kunt je voorstellen dat er een energie voelbaar was waar menigeen zich over uitsprak tijdens de afsluitende borrel. Het is deze energie die ik graag wil duiden: niet als de energie van het symposium maar als de energie die ons te wachten staat als we buurtgestuurd werken, de energie van samen de buurt besturen. Dinsdag 8 oktober kregen we er alvast een voorproefje van.

De meeste deelnemers aan het symposium konden van deze energie geen genoeg krijgen, een aantal had er merkbaar ook wat moeite mee: Dat van die schakel overslaan, moet dat nou echt? Als het om een miljoenenproject gaat wel ja, dat laat je niet stranden bij een ambtenaar met bezwaren.’

Voor wie er niet bij was en flink wat heeft gemist maar nog makkelijk kan inhaken, maakte de ORTS de volgende video impressie:

Peter de Kock

Bewaard onder Onze wijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Burgerinitiatief? Schrijf geen plan!

Geplaatst op 15 januari, 2017 

Afgelopen dinsdag was ik bij de ‘Raadsbijeenkomst participatie en samenwerking’, een bijzonder interessante avond op de Oosterhoutse prachtplek Catharinadal die begon met dit filmpje over de rol en betekenis van de drie buurtbeheerders van de gemeente Oosterhout:


 

Even voorstellen
De ‘Raadsbijenkomst participatie en samenwerking’ was georganiseerd door Eric Kaarsemaker, raadsgriffier van de gemeente Oosterhout, daarbij ondersteund door Igno Pröpper van Partners+Pröpper.

Verder waren bij deze avond aanwezig uiteraard de leden van de gemeenteraad Oosterhout en een groep zogenaamde ‘initiatiefnemers’, Oosterhouters die zich via burgerinitiatieven inzetten voor hun buurt, wijk of stad.

Naast initiatiefnemers uit de Beemdenbuurt, Houthaven, Vrachelen, Slotjes-Oost, Oosteind en Den Hout, mocht ik namens Oosterheide meedoen. Na het filmpje mochten we ons als initiatiefnemers in 1 minuut voorstellen aan de raadsleden.

Ik heet Peter de Kock en woon in Oosterheide. Sinds drie en een half jaar ben ik in Oosterheide betrokken bij tal van initiatieven en projecten waarvan het bijenlint, bloemen zaaien voor de bijen, het massaal opruimen van zwerfafval en de buurtmoestuin de bekendste zijn.

Deze activiteiten hebben met elkaar gemeen dat ze leuk zijn om te doen en ook nuttig zijn want groen en schoon dragen bij aan veiligheid en leefbaarheid.  Maar wat belangrijker is: ze zorgen ervoor dat we weer een band krijgen met elkaar en met onze wijk.

Die band is in een wijk als Oosterheide hard nodig want Oosterheide is een wijk met grote verschillen: arm en rijk, analfabeet en opgeleid, eenzaam en verbonden,

We kunnen het allemaal goed hebben maar daarvoor hebben we wel een band met elkaar nodig. 

Die band wordt alleen maar belangrijker als in de nabije toekomst grondstoffen steeds schaarser worden en de effecten van de klimaatveranderingen zich pijnlijk laten voelen. We hebben elkaar dan hard nodig om met elkaar te delen wat er is en om samen creatieve, groene en duurzame oplossingen te bedenken. Niet eens zozeer voor onszelf maar vooral voor onze kinderen en kleinkinderen bij wie we ecologisch zwaar in het krijt staan.  

 Waar ik blij van wordt zijn alle mensen waarmee ik de afgelopen jaren in contact ben gekomen. Wat ik betreur is dat ik hier niet veel eerder mee begonnen ben en dat dit proces niet 10x zo snel gaat maar daar komt na vanavond ongetwijfeld verandering in.

Voorbereiding.
De initiatiefnemers waren een week eerder al bij elkaar gekomen samen met Eric en Igno om de avond met de gemeenteraad voor te bereiden. Daarbij was voornamelijk een inventarisatie gemaakt van onze successen en klachten. Deze voorbereidende avond was er eentje die flink knetterde in de zin van passie, betrokkenheid en de enorme drive om initiatieven voor elkaar te krijgen.

En afgelopen dinsdag vond dan de ‘Raadsbijeenkomst participatie en samenwerking’ plaats met als één van de doelstellingen: het ontwikkelen van een gemeenschappelijk beeld over samenwerking tussen gemeentebestuur en de samenleving en de rol van de raad.  Interessant, dat zeg ik je.

Speed daten
Een rondje speed daten, voor mij het leukste onderdeel van de avond. De raadsleden mochten bedenken wat voor burgerinitiatief zij zelf als burger zouden willen nemen en daarbij kwamen tal van mooie initiatieven voorbij zoals: fruitbomen planten op plekken met openbaar groen, kleinschalige ontmoetingsplekken in de wijken, de Antoniuskerk als poortgebouw voor de Heilige Driehoek, het Slotjesveld veranderen in stadstuinen en een pizza oven in Den Hout.

Hierover mochten de raadsleden advies inwinnen bij de initiatiefnemers waarbij ik al meteen een groep enthousiaste raadsleden bij me kreeg over het veranderen van het Slotjesveld in stadstuinen.

Met de buurtmoestuin Oosterheide heb ik wel wat fouten gemaakt en geleerd: begin klein, laat het aantal vierkante meters evenredig groeien met de omvang van de community en zorg voor draagvlak. Begin desnoods met één vierkante meter want dat is beter dan een paar honderd vierkante meter en erachter komen dat je te weinig mensen hebt of dat er amper draagvlak is.

En wat hele grote initiatieven betreft zoals de Antoniuskerk: ga erover bloggen als begin, ga je dromen, ideeën en ambities delen.

Maatschappelijke initiatieven om samen aan te bouwen
Later op de avond werden we aan de hand van vier thema’s in groepjes gesplitst:

  1. Initiatieven openbare ruimte – zelf invulling geven aan eigen leefomgeving.
  2. Maatschappelijk vastgoed – accommodatie om maatschappelijk nuttige initiatieven te ontplooien.
  3. Baanbrekende initiatieven in het sociale domein – die niet passen binnen bestaande patronen (en wellicht invulling geven aan de gevraagde ‘transformatie’).
  4. Buurtbudget en buurtdemocratie – zelf keuzes maken over directe leefomgeving.

Elk groepje bestond uit twee initiatiefnemers en een aantal (6 – 8) raadsleden. Als ik mezelf had kunnen opsplitsen had ik graag meegedaan aan thema 1,2 en 4 en kreeg samen met Miranda van Bragt het maatschappelijk vastgoed toegewezen.

Dat was een logisch vervolg op onze voorbereiding van een week eerder waarbij Miranda onder andere het project ‘Galvanitas’ had ingebracht en ik het gebruik van de leegstand van het voormalige pand van de wijkbieb Oosterheide.

De bedoeling was om over deze thema’s al bouwend in gesprek te gaan en niet te gaan discussiëren.

Maatschappelijk vastgoed.
Met het maatschappelijk gebruik van het leegstaande pand van de voormalige wijkbieb Oosterheide als voorbeeld, liep de bouwsessie met de raadsleden vrijwel meteen dood.

In plaats van samen te bedenken wat er zoal mogelijk is met dit pand, ontstond vrijwel meteen een politieke discussie over oud zeer uit de tijd van de misstanden met de buurthuizen, het  beleid deze te sluiten en hiervoor in de plaats drie activiteitencentra te laten runnen door Surplus Welzijn. In plaats van vooruitkijken naar mogelijkheden, werd tien jaar achterom gekeken.

Mijn suggestie om bijvoorbeeld te kijken naar de mogelijkheden van een bewonersbedrijf, een sociale onderneming gerund door betrokken bewoners, viel in onvruchtbare aarde.

Na een korte pauze besloten Miranda en ik daarom het onderwerp wijkbieb te laten voor wat het is en van gedachten te wisselen over het project ‘Galvanitas’, het maatschappelijk gebruik van het pand waar vroeger Galvanitas in zat, een bijzonder bedrijf dat helaas failliet is gegaan. Een pand met enorme mogelijkheden, bijvoorbeeld als industriële en creatieve maakplek waar jongeren met hulp en begeleiding vaardigheden kunnen leren om zelfstandig dingen te maken.

Met dit onderwerp ontstond wel de zo gewenste meebouw-mindset, misschien omdat dit pand geen eigendom van de gemeente is en het daarom wat makkelijker was er ideeën voor te bedenken. Zo werd geopperd dat dit pand industrieel erfgoed kan worden en een regelarme zone waardoor ruimte ontstaat voor de initiatieven die Miranda ermee voor ogen heeft.

Schrijf geen plan.
Gelukkig bleek later dat de andere thema’s, 1,3 en 4, wel konden rekenen op constructief meedenken. Het maatschappelijk gebruik van het voormalig pand van de wijkbieb kon dit helaas niet.

Achteraf van mij een ongelukkige keuze dit pand als voorbeeld te nemen. Alle partijen hadden een politieke historie met dit pand waar ze (nog) niet los van willen komen.

Begin 2015 kreeg de gemeente Oosterhout een mooi plan in de schoot geworpen: Het ‘open source huis’ Oosterheide, een initiatief van Rob Beckers, onder andere bekend van de Ruilhandel Oosterhout, en waar ik samen met andere betrokken inwoners van Oosterheide aan mocht bijdragen. Ik citeer de inleiding van dit plan:

Eind 2015 komt het pand waar momenteel de wijkbibliotheek Oosterheide in is gevestigd leeg te staan. Dit vanwege het sluiten van de wijkbibliotheek Oosterheide en de integratie van wat wordt genoemd een bibliotheekfunctie in activiteitencentrum de Bunthoef.

Een leegstaand pand is een verarming voor de wijk, vooral als na verloop van tijd de effecten van verwaarlozing zichtbaar worden. Zoals Malcolm Gladwell in zijn boek ‘The Tipping Point’ uiteenzet kan dit op termijn andere en verdergaande vormen van verwaarlozing aantrekken. Maar het kan ook andersom….

Gemeentelijk vastgoed: leegstand of verzorgd en gebruikt door de wijk?

Daarom willen wij als actieve en betrokken burgers graag zorg dragen voor dit pand. Zorg dragen in de vorm van bijvoorbeeld ramen lappen, het omliggende groen onderhouden, het speeltuintje schoon houden, het interieur stofvrij houden en eenvoudige reparatiewerkzaamheden uitvoeren, zaken die met minimale middelen en maximaal enthousiasme realiseerbaar zijn.

In ruil hiervoor en in aansluiting hierop, willen wij dit pand gebruiken op een wijze die typerend is voor de huidige tijdgeest. Hierover gaat dit plan: het creëren van een open source huis waar de wijk zelf het eigenaarschap over heeft. Open source naar analogie van open source software: een huis waar iedereen die dat wil kan bijdragen, vormgeven, invullen en veranderen.

Dit plan werd in september 2015 door de gemeente Oosterhout afgewezen: we zouden een concurrent voor de Bunthoef worden en dat was niet gewenst.

Ik heb dit nooit zo goed begrepen. Burgerinitiatieven denken niet in termen van concurrentie maar in termen van een buurt of wijk vooruit helpen. Burgerinitiatieven laten zich ook niet naar een plek dirigeren die gerund wordt door een welzijnsorganisatie.

In de geest van participatie en samenwerking was het fijn geweest als ons toen bijvoorbeeld was verteld: leuk idee om zorg te dragen voor dit pand maar kunnen jullie misschien een andere invulling bedenken? Of als ons in november 2016 toen de ruiten van dit pand werden vernield, alsnog zou worden gevraagd of we voor dit pand willen zorgen.

Na de discussie afgelopen dinsdag ben ik dit wel gaan begrijpen: dat een burgerinitiatief dit pand na vertrek van de wijkbibliotheek te mogen gebruiken van begin af aan totaal kansloos was, nog steeds kansloos is en nog lange tijd kansloos zal blijven. Reden: achterom kijken in in plaats van vooruit kijken naar mogelijkheden. En ook teveel kijken naar beleid in plaats van naar de vraagstelling: wat heeft een wijk als Oosterheide nodig?

Achteraf was het een fout dat we hier begin 2015 een plan voor indienden bij de gemeente. Een raadslid zei afgelopen dinsdag gekscherend nog dit: weet je wat ik met een plan doe, dat komt onderop de stapel.  

In welke mate dit werkelijk gekscherend was bedoeld weet ik niet. Wel heb ik geleerd dat we bij de gemeente helemaal geen plannen moeten indienen als het gaat om burgerinitiatieven. Met plannen bedienen we de gemeente juist in de comfort zone. Stukken lezen, daar oordelen en een mening over vormen, beren op de weg zien, dat is waar de gemeente doorgaans goed in is.

Wat initiatiefnemers veel beter kunnen doen, is de gemeente verleiden. Bijvoorbeeld door ambtenaren, raadsleden en/of wethouders, mee te nemen naar een succesvol soortgelijk initiatief in de regio en ze daar te laten zien, voelen en ervaren, hoe geweldig mooi, leuk, nuttig en bijzonder zo’n initiatief kan zijn.

Vast in het systeem
Een andere interessante opmerking die ik hoorde afgelopen dinsdag is dat ook een gemeenteraad behoorlijk vast zit in een systeem en maar weinig ruimte heeft.

We hebben in Oosterhout 31 raadsleden en om het systeem te veranderen hebben we er maar enkele nodig met de mindset van een burgerinitiatiefnemer: spleten, kieren en scheuren in het systeem zoeken, daar een vette koevoet tussen willen steken en de boel oprekken.

Als je het mij vraagt is dit de essentie van de hele avond: welke raadsleden gaan dit doen, wie gaat helpen kantelen?

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Die stenen konden twee jaar geleden al voorkomen worden

Geplaatst op 19 november, 2016 

Op 28 januari 2015 kreeg wethouder A van de gemeente Oosterhout een plan toegestuurd voor een burgerinitiatief voor het maatschappelijk gebruik van het pand van de wijkbieb Oosterheide. Uit de inleiding van dit plan citeer ik:

Eind 2015 komt het pand waar momenteel de wijkbibliotheek Oosterheide in is gevestigd leeg te staan. Dit vanwege het sluiten van de wijkbibliotheek Oosterheide en de integratie van wat wordt genoemd een bibliotheekfunctie in activiteitencentrum de Bunthoef.

Een leegstaand pand is een verarming voor de wijk, vooral als na verloop van tijd de effecten van verwaarlozing zichtbaar worden. Zoals Malcolm Gladwell in zijn boek ‘The Tipping Point’ uiteenzet kan dit op termijn andere en verdergaande vormen van verwaarlozing aantrekken. Maar het kan ook andersom….

Gemeentelijk vastgoed: leegstand of verzorgd en gebruikt door de wijk?

In september 2015 werd dit zelfde plan besproken met wethouder B en C en een projectleider van de gemeente Oosterhout. Ze kenden het document inhoudelijk niet maar wezen het wel af. De gemeente koos dus voor leegstand en verwaarlozing.

Nadat bijna twee jaar later diverse ruiten van dit pand zijn ingegooid laat wethouder D van de gemeente Oosterhout via BN DeStem weten:

We herstellen de schade maar zouden het geld liever aan nuttige zaken besteden.

pand-wijkbieb-oosterheide-15-11-16-3

,

Verder worden in hetzelfde artikel van BN DeStem enkele partijen opgevoerd die zich nu gaan bezig houden met een voorlopige invulling van dit pand om verdere vernieling te voorkomen, partijen die zich sinds januari 2015 niet hebben laten horen over het maatschappelijk gebruik van dit pand en ook op geen enkele wijze steun hebben uitgesproken voor het plan dat al bijna twee jaar in het bezit van de gemeente Oosterhout is.

Zeg gemeente, ga even lekker bij jezelf te rade met je nuttige zaken.

Lees ook: Voordat de eerste steen door de lucht vliegt

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Boomspiegels, hoe gaat dat in andere gemeenten?

Geplaatst op 17 juli, 2016 

Niet zo lang voordat ik vertrok voor een retraite, want dat is motorvakantie ook, had ik via Twitter een wat eigenaardig contact met de gemeente Oosterhout.

Aanleiding waren twee boomspiegels die ik samen met een vriend had ingezaaid met bloemenmengsel voor een mooi bijenlint. Net toen de bijen zich tegoed deden aan de eerste bloemen, werden deze tijdens groen onderhoud rücksichtslos kapot gemaaid.

Risico van het vak als je op eigen initiatief wat moois gaat maken van boomspiegels. Helemaal waar maar met deze conclusie houdt het natuurlijk niet op. En daarom probeerde ik via Twitter met de gemeente iets eenvoudigs af te spreken zoals een stukje lint om de boom of een bordje met een symbool erop zodat voor de onderhoudsploeg duidelijk is: deze boomspiegel met rust laten.

Het antwoord: de gemeente heeft geen bloemen staan bij de boomspiegels en daar wordt dan ook geen rekening mee gehouden.

Ja goh, dat is helemaal niet wat ik vroeg. Denk eens om gemeente: bewoners die hun steentje bijdragen aan een groene stad en de gemeente gratis onderhoud uit handen nemen. Een weekje weg uit Oosterhout vond ik het dan ook bijzonder intrigerend te zien hoe andere gemeenten omgaan met boomspiegels.

Voorbeeld 1: een gemeente die wel degelijk zorgt voor bloemrijke boomspiegels.

Gemeenten die het van toerisme moeten hebben weten het: bloemen werken. In Oosterhout wordt hier wel eens minachtend over gedaan in de zin van dat wat bloembakken het centrum niet gaan redden. Bloembakken redden niks, dat klopt, maar ze werken wel. In Vaals weten ze dat en daarom zorgt de gemeente er daar wel voor dat in het oog springende boomspiegels rijkelijk zijn voorzien van bloemen:

Boomspiegel Vaals (1)

Bloemrijke boomspiegel van de gemeente Vaals

Boomspiegel Vaals (2)

Bloemrijke boomspiegel van de gemeente Vaals

Voorbeeld 2: Burgers die een boomspiegel helemaal zelf onder handen nemen.

Ook dit voorbeeld komt uit Vaals, gevonden in een zijstraat van de Maastrichterlaan:

Boomspiegel Vaals (3)

Bloemrijke boomspiegel guerilla gardening

Deze boomspiegel is door omwonenden voorzien van bloemen. Hoog in de boom hebben ze zelf een  informatiebordje opgehangen. 100% DIY.

Boomspiegel Vaals (4)

Bloemrijke boomspiegel guerilla gardening

Laat mij hier staan, precies!

Voorbeeld 3: Een gemeente en burgers die het samen regelen.

Dit voorbeeld komt uit Aken waarbij burgers voor de boomspiegel zorgen en de gemeente de boomspiegel markeert met een duidelijk informatiebordje:

Boomspiegel Aken (1)

Groene boomspiegel Aken

En wat staat er op het informatiebordje:

Boomspiegel Aken (2)

Groene boomspiegel Aken

Dus ja gemeente Oosterhout, kijk eens om je heen hoe andere gemeenten omgaan met boomspiegels. Hou wat meer van groen en bloemen en van wat burgers zelf proberen bij te dragen aan een groene stad.

de gemeente heeft geen bloemen staan bij de boomspiegels en daar wordt dan ook geen rekening mee gehouden.

Zo vanzelfsprekend is dit helemaal niet.

Gelukkig kwam er na wat het bot klinkende antwoord nog een welkome handreiking van de kant van de gemeente om toch tot een oplossing te komen. Hiermee kunnen we hopelijk in het voorjaar van 2017 toch weer wat moois maken van een aantal boomspiegels waarbij mijn voorkeur op dit moment uitgaat naar  een zo hoog mogelijk DIY-gehalte.

Bewaard onder Mening | 10 Comments

Tags: , , , , , , , , , ,

Actiepunt voor verbindend bestuur

Geplaatst op 31 mei, 2016 

Ongeveer een jaar geleden vond een door de gemeente Oosterhout georganiseerde bijeenkomst plaats over verbindend bestuur.

Ik blogde daarover in ‘Avondje verbindend bestuur’:

Ik kan terugkijken op een interessante en nuttige avond. Zo’n duidelijke rode draad als die van de rol van de buurtbeheerders is een geschenk om blij mee te zijn.

Begin mei ontving ik als vervolg op deze bijeenkomst via de gemeente het document

Van meedenken tot meedoen
Beleidskaders voor Verbindend Bestuur
in de gemeente Oosterhout

Iedereen die dat wil kan hierop tot en met 6 juni reageren. Op 6 juni wordt hierover tevens  een publieksbijeenkomst gehouden.

Nou, reageren wil ik wel even want ik mis iets in de conceptnota over verbindend bestuur.

Deze conceptnota bevat 9 actiepunten en ik mis actiepunt tien, een actie die eigenlijk op de eerste plaats hoort te staan: het actiepunt van de buurtbeheerders.

Als er een jaar geleden iets was waar vrijwel iedereen het over eens was, dan was het wel de belangrijke rol die de buurtbeheerders spelen bij burgerinitiatieven. Wat vonden we daar toen van? Dat we graag willen dat de buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden krijgen.

Wethouder Willemse vatte het toen nog als volgt samen: maak de buurtbeheerders tot accountmanagers van de wijken.

Dus dit als actiepunt toevoegen: meer ruimte en bevoegdheden voor de buurtbeheerders. Op de eerste plaats graag want dit is echt cruciaal.

Dank jullie wel.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Doendoendoen

Geplaatst op 24 april, 2016 

Ik zat als het ware weer in een klas samen met aan aantal andere wijkbewoners. We kregen begeleiding om iets in onze wijk te gaan ondernemen. Waarom we die begeleiding kregen was me niet duidelijk, misschien moesten we weer een beetje op het rechte pad gezet worden of misschien waren we niet actief genoeg, ik verzin maar iets.

We zaten dus in die klas en moesten old school brainstormen met gekleurde post-it papiertjes. Na twee uur nadenken, schrijven en praten hadden we grote vellen papier vol met gekleurde briefjes. Daar stond het dan allemaal: wat er allemaal goed gaat in onze wijk en wat we over een aantal maanden anders willen.

We waren met wel twintig mensen waarvan er vier in de wijk woonden waar we het over hadden. Waarom die verhouding zo scheef was werd me in die droom ook niet duidelijk. Misschien was het wel symbolisch: dat wijkbewoners zich niet laten sturen en dat er daarom zoveel begeleiders nodig waren in die klas.

Toen ik wakker werd zag ik de humor er wel van in. Ik bedoel: twee uur lang stukken papier vullen over iets ondernemen in de wijk, wie doet dat? Dan kun je beter twee uur zwerfafval opruimen, of in de buurtmoestuin werken of boomspiegels vol planten met bloembollen of een bijenlint inzaaien met bloemen.  In twee uur kun je een hoop doen.

In de wijk waar ik woon zoemt het van de wijkinitiatieven. Vorige week nog werd Diner bij de Moskee gelanceerd, een prachtproject waar geen enkel post-it papiertje aan te pas komt. Nou vooruit dan, eentje: het boodschappenbriefje voor dat diner.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Het verloedert hier

Geplaatst op 10 december, 2015 

De eerste vijf minuten van het hardlopen wandel ik altijd. Gewoon de straat uitlopen, voelen of het warm of koud is, hoe de wind staat en hoe sterk, naar de lucht kijken of het droog blijft en zwerfafval oprapen.

Met een flink stuk plastic in mijn hand stop ik bij een huis waar iemand in de tuin aan het werk is. Niet zomaar tuinieren maar echt iets moois maken met kunst.

Daar hou ik van als mensen iets moois doen in hun eigen straat want dat heeft uiteindelijk effect op hele wijk.

Oh ja zegt ie en wijst op hondenpoep op de stoep.

Laatst kwam, hier een mevrouw voorbij met een hondje dat precies voor mijn huis op de stoep poepte. Kan gebeuren. Maar daarna liep ze gewoon verder, niks geen opruimen. Ik heb de poep opgeschept en achter haar aangebracht. Mevrouw u vergeet iets.

Deze reactie had ik niet verwacht.

En toch denk ik dat een mooie tuin ertoe bijdraagt dat er minder snel op de stoep wordt gepoept en dat er minder snel plastic en blik op straat wordt gegooid. 

Ik hou het stuk plastic omhoog als een soort trofee. Jij maakt iets moois van je tuin, ik ruim dit stuk plastic op. Als we allemaal iets moois doen, iets kleins, dan helpt dat.

Woont u zelf in Oosterheide? Ik woon hier al 45 jaar en Oosterheide verloedert. Dat komt voor een deel ook door de gemeente, die zetten hier steeds meer mensen met aanpassingsproblemen bij elkaar.

Nu valt mijn oog op een prachtig aangelegde boomspiegel. Duidelijk te zien geen werk van de gemeente.

Heeft u dit aangelegd?

Ja zegt ie. En de gemeente vond dat ik het allemaal weg moest halen omdat anders deze boom dood zou gaan.

Ik snap het even niet. Hoe kunnen mooie plantjes een boom om zeep helpen?

We nemen afscheid want het is in hardloopkleren te koud om lang stil te staan. Op weg naar de eerstvolgende afvalbak kom ik veel meer zwerfafval tegen dan ik met twee handen kan meenemen. Misschien heeft die man gewoon gelijk.

Ik hou van dit soort straatverhalen. Misschien kan ik beter vaker de straat op om praatjes te maken, net als met deze man, en er dan over bloggen. Veel leuker dan burgerinitiatieven die tegen regels, procedures, voorschriften en ontheffingen botsen die er zogenaamd zijn om chaos te voorkomen.

Maar ook die regels, procedures, voorschriften en ontheffingen zijn niet tegen de verloedering opgewassen, niet hier. Misschien moeten we de minieme kans op chaos verkiezen boven de verloedering.

Desondanks gaat hij door met het moois in zijn tuin en ik met zwerfafval. Ik doe dit voor mezelf zei hij er nog bij. Misschien is dat de manier om niet te verdrinken in frustratie en irritatie: doe het voor jezelf.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , , , , , ,

Volgende pagina →