Het verloedert hier

Geplaatst op 10 december, 2015 

De eerste vijf minuten van het hardlopen wandel ik altijd. Gewoon de straat uitlopen, voelen of het warm of koud is, hoe de wind staat en hoe sterk, naar de lucht kijken of het droog blijft en zwerfafval oprapen.

Met een flink stuk plastic in mijn hand stop ik bij een huis waar iemand in de tuin aan het werk is. Niet zomaar tuinieren maar echt iets moois maken met kunst.

Daar hou ik van als mensen iets moois doen in hun eigen straat want dat heeft uiteindelijk effect op hele wijk.

Oh ja zegt ie en wijst op hondenpoep op de stoep.

Laatst kwam, hier een mevrouw voorbij met een hondje dat precies voor mijn huis op de stoep poepte. Kan gebeuren. Maar daarna liep ze gewoon verder, niks geen opruimen. Ik heb de poep opgeschept en achter haar aangebracht. Mevrouw u vergeet iets.

Deze reactie had ik niet verwacht.

En toch denk ik dat een mooie tuin ertoe bijdraagt dat er minder snel op de stoep wordt gepoept en dat er minder snel plastic en blik op straat wordt gegooid. 

Ik hou het stuk plastic omhoog als een soort trofee. Jij maakt iets moois van je tuin, ik ruim dit stuk plastic op. Als we allemaal iets moois doen, iets kleins, dan helpt dat.

Woont u zelf in Oosterheide? Ik woon hier al 45 jaar en Oosterheide verloedert. Dat komt voor een deel ook door de gemeente, die zetten hier steeds meer mensen met aanpassingsproblemen bij elkaar.

Nu valt mijn oog op een prachtig aangelegde boomspiegel. Duidelijk te zien geen werk van de gemeente.

Heeft u dit aangelegd?

Ja zegt ie. En de gemeente vond dat ik het allemaal weg moest halen omdat anders deze boom dood zou gaan.

Ik snap het even niet. Hoe kunnen mooie plantjes een boom om zeep helpen?

We nemen afscheid want het is in hardloopkleren te koud om lang stil te staan. Op weg naar de eerstvolgende afvalbak kom ik veel meer zwerfafval tegen dan ik met twee handen kan meenemen. Misschien heeft die man gewoon gelijk.

Ik hou van dit soort straatverhalen. Misschien kan ik beter vaker de straat op om praatjes te maken, net als met deze man, en er dan over bloggen. Veel leuker dan burgerinitiatieven die tegen regels, procedures, voorschriften en ontheffingen botsen die er zogenaamd zijn om chaos te voorkomen.

Maar ook die regels, procedures, voorschriften en ontheffingen zijn niet tegen de verloedering opgewassen, niet hier. Misschien moeten we de minieme kans op chaos verkiezen boven de verloedering.

Desondanks gaat hij door met het moois in zijn tuin en ik met zwerfafval. Ik doe dit voor mezelf zei hij er nog bij. Misschien is dat de manier om niet te verdrinken in frustratie en irritatie: doe het voor jezelf.

Bewaard onder Verhaaltjes

Tags: , , , , , , ,

Reacties

4 Reacties to “Het verloedert hier”

  1. Rob Alberts on december 10th, 2015 17:13

    Hardlopen zul je mij niet snel zien doen.
    Maar een rondje zwerfvuil verzamelen doe ik geregeld.

    Vrolijke groet,

  2. Peter de Kock on december 10th, 2015 20:21

    @Rob: Zwerfafvalopruimers rule! We gaan er gewoon mee door….

  3. Petra on december 10th, 2015 17:28

    Doet me denken aan een verhaal wat ik Paulo Coelho heb horen vertellen (ja, echt horen (!), maar dat terzijde): Hij woont in Rio en steunt een project voor leefbaarheid. Via de kinderen werden in een nogal ruige woonwijk, met ouders die zelf niet op het idee waren gekomen, overal plantjes en bloemetjes voor het huis gezet. Het duurde even, maar de wijk is er vriendelijker en leefbaarder van geworden. Zelfs het geweld werd minder. De kinderen gingen enthousiast aan de slag, de rest volgde…

  4. Peter de Kock on december 10th, 2015 20:24

    @Petra: Mooi verhaal, thx. Zoals een wijk verloedert, stapje voor stapje, kan het ook weer opfleuren, stapje voor stapje. Wat deze man mij heeft geleerd is dat ik de verloedering niet altijd onder ogen wil zien. En als ik het niet onder ogen wil zien, hoe kan ik dan van de gemeente verwachten dat zij het wel onder ogen zien? Het was een bijzonder gesprek met deze man.

Laat je reactie achter!