En de chaos bevrijdde de stad

Geplaatst op 7 juni, 2017 

Het was zo’n middelgrote stad waar maar weinig gebeurt. Natuurlijk gebeurde er wel eens was maar niet die dingen waardoor de stad echt vooruit kwam.

Wat er bijvoorbeeld wel gebeurde was dat er werd geklaagd over het parkeren, dat moest gratis zijn anders zou het centrum niet kunnen bruisen. Dat had dan weer te maken met onverwerkt trauma uit vorige levens toen er betaald moest worden voor het stallen van paard en wagen en voor het opruimen van de poep.

Om dat centrum te laten bruisen was een stadsmanager ingehuurd. Die vond dat burgers zich maar beter niet met dat centrum bemoeiden maar hooguit met de speeltuintjes in hun eigen buurt. Hij wilde wel graag dat diezelfde burgers massaal naar het centrum kwamen om hun portemonnee om te keren, dat dan weer wel. Het leverde de stadsmanger in ieder geval genoeg karma op om in een volgend leven terug te keren als speeltuinmanager.

En zo zou deze stad best wel heel oud kunnen worden maar oud en ook gelukkig? Dat was zeer de vraag.

Tot op een zekere dag een kleine politieke partij bij elkaar kwam. Deze bijeenkomst zou de geschiedenisboeken niet hebben gehaald ware het niet dat politicus 2 en 3 tegen nummer 1 zeiden: wij willen jou niet meer als onze nummer 1, voortaan is nummer 2 de nummer 1.

De pers dook erop, blij als ze waren dat ze eens iets anders konden melden dan dat eeuwige parkeren. Ze noemden het een coup en deze stad waar maar weinig gebeurde had ineens te maken met een heuse coup!

Het nieuws verspreidde zich al snel over de stad. Zelfs in het zuiden van de stad, in een wijk die net als andere wijken van de stad maar een beetje voor spek en bonen meedeed als aanhangsel van het centrum, waar de mensen niks hebben met parkeren, nog minder met bruisen, nog minder met politiek en nog veel minder met de stadsmanager, werd erover gesproken.

Ook in andere politieke partijen ontstond rumoer. Ook daar wilden nummers 2 wel eens de nummer 1 zijn, de nummers 10 een nummer 4, de nummers 7 een nummer 2. Kunt u het nog volgen?

Ineens bleek iedereen goede ideeën te hebben en tja, als nummer 1 heb je natuurlijk meer invloed iets met zo’n idee te doen dan als nummer 10. Als nummer 10 ben je het op een gegeven moment natuurlijk flink zat steeds maar te moeten horen dat je idee niet realistisch of wenselijk is of ‘ja maar…..’.
.
Al snel ontplofte dezelfde discussie ook in bedrijven, organisaties, scholen en zelfs in gezinnen tot uiteindelijk iedereen met iedereen overhoop lag en de stad in chaos verkeerde.

Chaos of niet, mensen willen natuurlijk wel brood op de plank en daarom ontstonden spontaan nieuwe vormen van samenwerking. Niet op basis van ‘ik ben nummer 1 en ik draag jou, nummer 2, op nu brood te bakken’. In plaats daarvan gingen mensen naar elkaar op zoek om samen een brood te bakken. De een had bijvoorbeeld een oven maar geen ervaring met brood bakken, de ander wist wel brood te bakken maar had geen oven en geen ingrediënten en weer een ander had wel de ingrediënten maar geen idee wat ermee te doen. Op deze manier samen brood bakken was zo leuk en het brood zo lekker, dat mensen nog meer op zoek gingen naar anderen om op deze manier mee samen te werken.

De stad knapte er zienderogen van op. Waar vroeger de stad stil stond vanwege discussies tussen de rangen en standen van al die verschillende nummers, gingen mensen nu met elkaar aan de slag. Geen gezeur meer over ‘niet wenselijk, niet realistisch, ja maar….’ maar elkaar opzoeken en samenwerken.

En ja, de stad werd oud en alsnog gelukkig, zielsgelukkig zelfs.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Kwantiteit is ook een kwaliteit

Geplaatst op 11 februari, 2017 

Je kent vast wel dat verhaal van die vader die zijn dochter op een dag flink kortte op haar zakgeld: je lost het maar op, er is minder geld en het geld dat er is gaan we aan andere dingen uitgeven. En daarmee kon ze het doen, het oplossen dus.

De titel van deze blogpost had ook kunnen zijn: Over een stad die zijn bibliotheek de nek omdraait en vervolgens ophemelt

En dat deed ze. Zo gingen abonnementen de deur uit waaronder dat voor de bibliotheek, net als samen shoppen met vriendinnen, op vrijdagmiddag gezellig het begin van het weekend vieren en nog tal van drastische maar noodzakelijke maatregelen.

Volleybal bleef ze nog we doen en toen haar team amper twee jaar later kans maakte Nederlands kampioen te worden was haar vader er als de kippen bij: goed gedaan meid, klop, klop, schouderklop, de beste van Nederland ja, ja, ja, wat goed, goed, goed, trots, trots, oh zo trots, goed bezig meid, heel goed bezig. En pa liet geen mogelijkheid onbenut om zijn dochter en haar team de hemel in de prijzen.

Of haar team ook daadwerkelijk kampioen van Nederland is geworden is op dit moment niet bekend. Zijn ze dat wel geworden, dan zal pa het zeker hebben uitgeschreeuwd dat korten op zijn dochters zakgeld zeer zeker heeft bijgedragen aan dit sportieve succes.

De dochter in dit verhaal is natuurlijk Theek5, de bibliotheek die kans maakt te worden uitverkozen tot de beste bibliotheek van Nederland. Ik heb op Theek5 gestemd en ik kan je van harte aanbevelen dit ook te doen.

Voor wie de vader symbool staat, dat zoekt iedereen in Oosterhout maar mooi zelf uit, moeilijk kan dat niet zijn.

Theek5 heeft in Oosterhout noodgedwongen twee van de drie vestigingen moeten sluiten. Met wat over is dingt Theek5 naar de erkenning als beste bibliotheek van Nederland en ik gun dat Theek5, werkelijk waar.

Maar tegen pa die zo drastisch moest korten wil ik graag dit zeggen: kwantiteit is ook een kwaliteit. Je dochter wordt dan misschien Nederlands kampioen maar kijk even naar het totaalplaatje en wat zie je dan?

Een fijn weekend allemaal.

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , ,

Doendoendoen

Geplaatst op 24 april, 2016 

Ik zat als het ware weer in een klas samen met aan aantal andere wijkbewoners. We kregen begeleiding om iets in onze wijk te gaan ondernemen. Waarom we die begeleiding kregen was me niet duidelijk, misschien moesten we weer een beetje op het rechte pad gezet worden of misschien waren we niet actief genoeg, ik verzin maar iets.

We zaten dus in die klas en moesten old school brainstormen met gekleurde post-it papiertjes. Na twee uur nadenken, schrijven en praten hadden we grote vellen papier vol met gekleurde briefjes. Daar stond het dan allemaal: wat er allemaal goed gaat in onze wijk en wat we over een aantal maanden anders willen.

We waren met wel twintig mensen waarvan er vier in de wijk woonden waar we het over hadden. Waarom die verhouding zo scheef was werd me in die droom ook niet duidelijk. Misschien was het wel symbolisch: dat wijkbewoners zich niet laten sturen en dat er daarom zoveel begeleiders nodig waren in die klas.

Toen ik wakker werd zag ik de humor er wel van in. Ik bedoel: twee uur lang stukken papier vullen over iets ondernemen in de wijk, wie doet dat? Dan kun je beter twee uur zwerfafval opruimen, of in de buurtmoestuin werken of boomspiegels vol planten met bloembollen of een bijenlint inzaaien met bloemen.  In twee uur kun je een hoop doen.

In de wijk waar ik woon zoemt het van de wijkinitiatieven. Vorige week nog werd Diner bij de Moskee gelanceerd, een prachtproject waar geen enkel post-it papiertje aan te pas komt. Nou vooruit dan, eentje: het boodschappenbriefje voor dat diner.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Bangmakende energiemannetjes

Geplaatst op 25 maart, 2016 

Ze boften maar die twee energiemannetjes want ik had gisteren net de VPRO Tegenlichtdocumentaire ‘Doorbraak van duurzaam‘ gezien.

Ze waren een flinke berg gas- en elektriciteitsmeters aan het overladen in een kleine vrachtwagen toen ik kwam aanlopen. Ze noemden dat ‘oude’ energiemeters want ze hadden deze vervangen door van die smart energiemeters die op afstand kunnen worden uitgelezen.

Ik zeg dat ik het niet zo op al die smart spullen heb en noem als voorbeeld een recent bericht over een smart thermostaat die op hol is geslagen.

Ik heb al vijf jaar zo’n smart energiemeter en heb nog nooit een probleem gehad. Je mag zo’n nieuwe meter twee keer weigeren en daarna moet je ervoor betalen. In 2022 zijn ze trouwens voor iedereen verplicht dus ook voor jou. Aldus het energiemannetje dat al die meters heeft vervangen.

Alleen als je zonnepanelen hebt kun je beter zo lang mogelijk je oude energiemeter houden want die draait terug als je energie aan het net levert, die smart energiemeters doen dat niet.

Goh, lekker smart.

Hebben jullie de VPRO Tegenlichtdocumentaire over duurzame energie gezien? Nee? Nou, 2022 zou wel eens heel anders kunnen uitpakken dan jullie denken.

En noem als voorbeeld die man in Utrecht die zijn zonnepanelen heeft vervangen door nieuwe die zo’n hoge opbrengst hebben dat hij meer  energie opwekt dan hij nodig heeft. Deze man heeft bedacht om het overschot aan energie op te slaan in de accu’s van elektrische auto’s en deze energie op een zwaar bewolkte dag weer te gebruiken om het tekort aan energie in huis aan te vullen. Waar blijft in dit verhaal het energiebedrijf met al die smart energiemeters? Hallo beste energiemannetjes, in 2022 hebben we misschien wel helemaal geen energiemeters meer nodig.

Met 2022 laat ik me niet bang maken. Als er iets is om niet bang voor te zijn dan is het wel de toekomst.

Goed Paasweekend allemaal.

Bewaard onder Verhaaltjes | 6 Comments

Tags: ,

Maak van parkeren een beleving

Geplaatst op 19 maart, 2016 

Ik heb nog nooit een brandbrief geschreven maar toen ik las dat Oosterhoutse ondernemers er eentje naar de fracties van de gemeenteraad hadden gestuurd over het verlagen van de parkeertarieven naar EUR 1,- dacht ik: dit gaat niet goed, helemaal niet goed. En daarom ook van mijn kant een brandbrief.

Als de ondernemers er niet in slagen om de binnenstad weer te laten bruisen, dan moet dat bruisen maar uit een andere hoek komen. En daarom: waarom het parkeren de binnenstad niet laten bruisen? Maak van parkeren een beleving waarvoor mensen naar de binnenstad van Oosterhout komen. Parkeren is te lang gezien als middel, als instrument, maar maak het tot doel.

Hier mijn eenvoudige plan:

1. Een parkeertarief vragen van EUR 1,- is bespottelijk. Kijk naar Winkelcentrum Zuiderhout, daar is parkeren gratis en zelfs daar staan enkele panden leeg. Hoe kun je dan aankomen met EUR 1,- per uur? Zeg dan dat je er zelf niet meer in gelooft beste ondernemers. De lat moet omhoog. Om van parkeren een beleving te maken waarvoor men graag naar de Oosterhoutse binnenstad komt, moet de automobilist EUR 2,- per uur KRIJGEN. Ja KRIJGEN.

2. Iedere auto die twee uur staat geparkeerd, wordt gratis gewassen.

3. En iedere auto die vier uur staat geparkeerd, krijgt gratis een kleine onderhoudsbeurt.

Moet je voorstellen dat een gezin zo rond de middag in Oosterhout arriveert. Laten we zeggen dat de parkeermeter 13:00 uur klokt. Zo rond 17:00 uur keert het gezin met volle boodschappentassen terug naar de auto. Die staat daar te stralen en te blinken van een grondige wasbeurt en is technisch helemaal tip top in orde na een onderhoudsbeurt. De parkeermeter keert netjes 4 x 2 = EUR 8,- uit en voilà: een tevreden gezin dat gegarandeerd terug komt.

Bij het verlaten van de stad wordt ons gezin feestelijk uitgezwaaid door een haag van centrumbewoners die langs de kant van de weg enthousiast staan te wapperen met vlaggetjes ‘Oosterhout parkeerstad’.

Het is even omdenken en dat gaat de een wat makkelijker af dan de ander maar als je het eenmaal ziet gaat er een wereld aan kansen en mogelijkheden voor je open. Meer omdenkers nodig? Ik bedenk ze graag voor je.

Bewaard onder Verhaaltjes | 10 Comments

Tags: , , , ,

Deze blog is van eind april 2016

Geplaatst op 18 maart, 2016 

Inderdaad, 18 maart 2016 een blogje posten van eind april, waarom ook niet? Social media heeft er schijt aan: de chronologische timeline. Onder het mom van optimale gebruikerservaring bepaalt een algoritme wat we te zien krijgen en ik welke volgorde en daar ga ik bloggend graag in mee.

Begin maart vond ik tijdens een eenvoudige wandeling twee cent op straat. Niet opzienbarend maar voor mij wel want ik dacht net even daarvoor nog aan geld. Law of attraction dames en heren, law of attraction.

This is it dacht ik nog: vandaag twee cent, morgen vijf cent, overmorgen tien cent, daarna 20, 50, een hele Euro, twee Euro…

Niemand die me wilde geloven en de dag daarna vond ik niks en de dag daarna ook niks. Maar dan, twee weken later, vond ik een hele portemonnee op straat. Op zoek naar gegevens van de rechtmatige eigenaar vond ik vijf Euro.

Wacht even, misschien klopte mijn reeks gewoon niet. In plaats van 2 cent, de volgende dag 5 cent, de dag daarna 10 cent en ga zo maar door, is de reeks misschien wel deze: 2 cent en twee weken daarna EUR 5,-. Een factor 250 in een periode van twee weken!

Ik mag deze reeks wel en sla aan het extrapoleren: 2 cent, twee weken daarna EUR 5,-, twee weken daarna EUR 1.250, twee weken daarna EUR 312.500 en twee weken daarna weer EUR 78.125.000.

Denk niet dat ik sinds 18 maart lekker op mijn luie kont heb gezeten, integendeel, ik heb het superdruk gehad met het bedenken wat voor moois ik hier allemaal mee ga doen.

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: ,

Ik heb zo’n hekel aan boodschappen doen en ik hou er zo van

Geplaatst op 17 maart, 2016 

Ik vind het helemaal niet leuk om hier bij jullie boodschappen te doen.

Ja, dat ga ik zeggen als ik één van de managers zie. En dan wordt me gevraagd naar het waarom want misschien vallen er met mijn feedback nog wat processen te optimaliseren.

Ja wat denk je, dat het leuk is hier al die ingewikkelde keuzes te maken wat ik vanavond ga koken? Dieetwens hier, dieetwens daar en dan al die verschillende voorkeuren en dat het ook nog gezond moet zijn. Oh ja, en lekker.

Maar eenmaal in de supermarkt zie ik geen manager. Wel iemand anders.

Hoe zit dat nou allemaal met die discussie over parkeren en nu dat afval? Wordt blik nou opgehaald of moeten we het zelf wegbrengen naar de milieustraat? En papier, hoe gaat dat dan? En ik zou zo graag een oplossing hebben voor de gescheiden inzameling van gft voor de hoogbouw. En ook mini milieustraten in plaats van alleen een hele grote aan de rand van de stad waar veel mensen niet heen kunnen. Nee, hier in de wijk bij het winkelcentrum, daar gaat toch iedereen heen, daar zou zo’n mini milieustraat prima passen. Wat een hondenbaan hebben jullie toch, altijd gedoe. En dan die mensen die altijd tegen je aan praten omdat je in de politiek zit. Ik ga hier niet over Twitteren hoor, dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden. We ontkennen alles.

Bij de kassa merk ik dat ik toch een keuze heb kunnen maken wat te eten als ik zie wat de jongeman achter de kassa allemaal voor me scant. Achter me is een man alvast bezig zijn keuzes uit het  winkelmandje te halen. Een stapel maaltijdsalades, een flink aantal bakjes met gehaktballetjes en een hoeveelheid Cola die ik in mijn hele leven nog niet op heb. Zo, die is voor een week onder de pannen. You lucky bastard.

De jongeman achter de kassa opent het doosje eieren om te checken of ze helemaal heel zijn. Wat een service dat je dat voor me doet, ik check dat nooit. Wat goed.

Een hoofdkassière vraagt of ik van de Ontdekking ben. Hoezo? We sparen hier voor de Ontdekking moestuintjes en de zuil zit bijna vol. Kan iemand die meenemen? Bedankt, ga ik regelen.

Hoi Peter…  Ik draai om. Man, wat goed jou te zien. Heb je die vacature onlangs gezien? Dat is toch echt wat voor jou. En ik krijg inside informatie die ik met niemand mag delen maar waar ik wel blij van word.

Buiten kom ik iemand tegen die heel veel vrijwilligerswerk voor de Ontdekking doet. Zou jij alsjeblieft die moestuintjes mee willen nemen voor school? Aan de kassa wordt ze aan een doos geholpen om al die moestuintjes in te stoppen. Nou Peter je had gelijk hoor, als je met zwerfafval opruimen begint kun je niet meer stoppen. Oh ja, en volgende week komen een aantal jongeren van de Ideeënstarter naar de koffieochtend op de Ontdekking, moet je ook komen.

Nou, ik weet niet of ik daar nog naar toe durf, met alleen maar moeders voel ik me toch een beetje ongemakkelijk.

Hoi Elles, jij ook hier? Kijk, als Elles met me mee gaat naar de koffieochtend durf ik wel. En over zwerfafval opruimen gesproken: dat doen we de laatste zaterdag van de maand weer, zin om mee te doen?

We aten uiteindelijk een uur later dan gewoonlijk. Niet omdat al die mogelijkheden en dat kiezen zoveel tijd vroegen. Nee, het waren de ontmoetingen. Wat maakt dat boodschappen doen leuk.

Bewaard onder Verhaaltjes | 6 Comments

Tags: ,

Een bouwfeest vier je niet met ballonnen

Geplaatst op 11 maart, 2016 

”Wat nou weer? Ik ben zo ontzettend klaar met die de Kock. Hebben we deze week een hartstikke leuk bouwfeestje gevierd, heeft ie weer wat te zeiken over de gemeente. Dat er ballonnen zijn opgelaten. Wat is daar mis mee? Dat ze in het milieu terecht komen? Ja en?

Volgende week is het de week van Nederland Schoon, gaan in Oosterhout bijna 1700 mensen de straat op om zwerfafval op te ruimen, kunnen ze mooi die ballonnen opruimen. We hebben het oplaten van die ballonnen juist hartstikke milieuvriendelijk gepland zo net voor de week van Nederland Schoon.

En anders ruimen die Zappers de boel wel op, die meer dan honderd vrijwilligers die regelmatig zwerfafval opruimen. Die kiezen er zelf voor hoor om met hun vuilniszak en prikstok de straat op te gaan. Die willen toch zwerfafval opruimen? Wat zitten die dan te klagen over ballonnen. Ruim ze op in plaats van erover te klagen. En als zwaar geschut hebben we onze Glutton, de zwerfafval stofzuiger, om zwerfafval op te ruimen. Echt, waar maakt die de Kock zich druk om.

Stuur even een interne notitie naar die afdeling die zo lekker loopt te leuren met ‘Samen maken we Oosterhout schoon’. Schrijf dat ze dat de PR campagne voor een schone stad in de overdrive moet want als die de Kock ook maar één groene of paarse ballon vindt gaat ie weer tekeer. Gaat ie er vast weer over bloggen en zo. Heeft die vent niks beters te doen? Nee, dat laatste moet je er niet in zetten. 

En nou moet ik snel naar een volgende meeting. Oh ja, en bestel nog wat dozen met ballonnen want binnenkort is er weer een feestje. Nee, niet biologisch afbreekbaar, dat natuurrubber kan er ook jaren over doen voor het is afgebroken. Nee doe dat spul maar dat nooit vergaat, hebben die Zappers het idee dat ze goed bezig zijn.”

Er werken bij de gemeente fantastische mensen die hun uiterste best doen voor Oosterhout. Ik heb dit verhaaltje dan ook helemaal verzonnen, alleen de aanleiding is echt gebeurd. De titel is ook echt.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Verhaaltjes | 7 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →