En de chaos bevrijdde de stad

Geplaatst op 7 juni, 2017 

Het was zo’n middelgrote stad waar maar weinig gebeurt. Natuurlijk gebeurde er wel eens was maar niet die dingen waardoor de stad echt vooruit kwam.

Wat er bijvoorbeeld wel gebeurde was dat er werd geklaagd over het parkeren, dat moest gratis zijn anders zou het centrum niet kunnen bruisen. Dat had dan weer te maken met onverwerkt trauma uit vorige levens toen er betaald moest worden voor het stallen van paard en wagen en voor het opruimen van de poep.

Om dat centrum te laten bruisen was een stadsmanager ingehuurd. Die vond dat burgers zich maar beter niet met dat centrum bemoeiden maar hooguit met de speeltuintjes in hun eigen buurt. Hij wilde wel graag dat diezelfde burgers massaal naar het centrum kwamen om hun portemonnee om te keren, dat dan weer wel. Het leverde de stadsmanger in ieder geval genoeg karma op om in een volgend leven terug te keren als speeltuinmanager.

En zo zou deze stad best wel heel oud kunnen worden maar oud en ook gelukkig? Dat was zeer de vraag.

Tot op een zekere dag een kleine politieke partij bij elkaar kwam. Deze bijeenkomst zou de geschiedenisboeken niet hebben gehaald ware het niet dat politicus 2 en 3 tegen nummer 1 zeiden: wij willen jou niet meer als onze nummer 1, voortaan is nummer 2 de nummer 1.

De pers dook erop, blij als ze waren dat ze eens iets anders konden melden dan dat eeuwige parkeren. Ze noemden het een coup en deze stad waar maar weinig gebeurde had ineens te maken met een heuse coup!

Het nieuws verspreidde zich al snel over de stad. Zelfs in het zuiden van de stad, in een wijk die net als andere wijken van de stad maar een beetje voor spek en bonen meedeed als aanhangsel van het centrum, waar de mensen niks hebben met parkeren, nog minder met bruisen, nog minder met politiek en nog veel minder met de stadsmanager, werd erover gesproken.

Ook in andere politieke partijen ontstond rumoer. Ook daar wilden nummers 2 wel eens de nummer 1 zijn, de nummers 10 een nummer 4, de nummers 7 een nummer 2. Kunt u het nog volgen?

Ineens bleek iedereen goede ideeën te hebben en tja, als nummer 1 heb je natuurlijk meer invloed iets met zo’n idee te doen dan als nummer 10. Als nummer 10 ben je het op een gegeven moment natuurlijk flink zat steeds maar te moeten horen dat je idee niet realistisch of wenselijk is of ‘ja maar…..’.
.
Al snel ontplofte dezelfde discussie ook in bedrijven, organisaties, scholen en zelfs in gezinnen tot uiteindelijk iedereen met iedereen overhoop lag en de stad in chaos verkeerde.

Chaos of niet, mensen willen natuurlijk wel brood op de plank en daarom ontstonden spontaan nieuwe vormen van samenwerking. Niet op basis van ‘ik ben nummer 1 en ik draag jou, nummer 2, op nu brood te bakken’. In plaats daarvan gingen mensen naar elkaar op zoek om samen een brood te bakken. De een had bijvoorbeeld een oven maar geen ervaring met brood bakken, de ander wist wel brood te bakken maar had geen oven en geen ingrediënten en weer een ander had wel de ingrediënten maar geen idee wat ermee te doen. Op deze manier samen brood bakken was zo leuk en het brood zo lekker, dat mensen nog meer op zoek gingen naar anderen om op deze manier mee samen te werken.

De stad knapte er zienderogen van op. Waar vroeger de stad stil stond vanwege discussies tussen de rangen en standen van al die verschillende nummers, gingen mensen nu met elkaar aan de slag. Geen gezeur meer over ‘niet wenselijk, niet realistisch, ja maar….’ maar elkaar opzoeken en samenwerken.

En ja, de stad werd oud en alsnog gelukkig, zielsgelukkig zelfs.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Chaos laat ons weer mens zijn

Geplaatst op 11 december, 2016 

Vrijdag was ik in Utrecht om weer eens gezellig bij te kletsen met Michael en ook met Daan die wat later ook kon aansluiten. De onderwerpen die we bespraken kan ik hier maar beter niet noemen want daar komen rellen rellen van en daar hebben we er al genoeg van nietwaar?

Tuurlijk hadden we het over bloggen en over Michael’s boek dat in mei 2017 uitkomt. En over RenéSmurf, de ‘huis-reageerder’ op de blogs van Daan en naar wie we toch wel benieuwd waren….

Dat het daar in Utrecht een mooie dag werd, uiteraard. Mooier werd het nog toen ik met de Interliner naar huis wilde en al snel bleek dat de dienstregeling complete anarchie was vanwege een verkeerschaos op de A27, veroorzaakt door een aanrijding eerder op de dag.

Lijn 400 die me naar Oosterhout zou brengen kwam maar niet opdagen. Wel lijn 401 naar Breda en toen er niet veel later weer een bus lijn 401 arriveerde in plaats van de verwachte lijn 400, werd het tijd om vragen te stellen. Lijn 401 had maar liefst 70 minuten vertraging vanwege bergingswerkzaamheden op de A27 en de chauffeur verwachtte op de terugweg naar Breda ook vertraging vanwege file.

Wachten op lijn 400 voelde het minst interessant, misschien had die ook wel 70 minuten vertraging. De trein naar Breda nemen en van daaruit de bus naar huis klonk als de meest logische oplossing.  Maar tegen alle logica in koos ik toch voor de Interliner van lijn 401 naar Breda. In de bus was het lekker warm, er was wifi dus hey, karren maar.

Bij de plek des onheils was de berging al achter de rug en werd gewerkt aan het herstellen van de vangrail. Vanuit de richting Breda naar Utrecht een enorme file. In de andere richting ook file maar die viel mee en omdat de chauffeur de bus handig over de vluchtstrook loodste, reden we vlot door.

Onderweg bleek dat ik niet de enige was die in lijn 401 was gestapt maar liever in 400 had gezeten. Bij Sleeuwijk maakte de chauffeur een inventarisatie. Normaal gesproken rijdt hij daar de A27 weer op naar Breda maar hij koos ervoor Raamsdonkveer aan te doen om twee passagiers die ook gekozen hadden voor lijn 401 in plaats van 400, thuis te brengen.

Ja, en dan ik. Ik had in Raamsdonkveer kunnen uitstappen en daar wachten op lijn 326  die via Oosterhout naar Breda rijdt. Zegt de chauffeur: ‘blijf maar zitten, ik trek ‘m wel door Oosterhout heen’. En dat doet ie en zet me keurig in Oosterheide af om van daaruit via de A27 naar zijn eindbestemming  Breda te rijden.

Big deal? De chauffeur redeneerde heel logisch, zijn hele planning lag hopeloos overhoop en dan maakt deze alternatieve route ook niks meer uit.

Maar voor mij? Ik was hoe dan ook thuisgekomen maar het moment dat je je realiseert dat iemand die je helemaal niet kent zich verdiept in jouw situatie en besluit af te wijken van wat ie normaal gesproken hoort te doen om jou te helpen….

Maro man, ik vond het een groots gebaar.

Chaos helpt om anders te denken en te handelen, chaos is een uitnodiging het allerbeste uit jezelf  omhoog te halen en jezelf en de hele wereld in een split second opnieuw uit te vinden. Vrijdag was groots, in alle opzichten.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , ,