De pijnshow

Geplaatst op 31 augustus, 2008 

Gisteren deed ik mee aan de pijnshow. Ik had me daar niet voor aangemeld maar ik zat er op een gegeven moment middenin. Ik had het niet zien aan komen anders had ik wel een stapje terug gezet. Toen ik er eenmaal middenin zat was leek er maar één weg te gaan: meedoen met de show en proberen te winnen. Hoewel winnen? Een pijnshow kent geen winnaars, alleen verliezers. Dat moet ook wel want anders is het geen pijnshow.

Ik gebruik de metafoor van de pijnshow voor een ruzie die ik gisteren had. Het was niet zomaar een ruzie, het was het soort ruzie dat ik wel eens op tv zie bij Dr. Phil en waar ik dan vol afschuw over zit te oordelen. Nou is zo’n tv programma als dat van Dr. Phil ook een soort pijnshow maar dat is een ander verhaal. Wat ik bedoel zijn ouders die ruzie maken in het bijzijn van hun kinderen. Verschrikkelijk vind ik dat, vreselijk moet dat zijn voor die kinderen.

Toen ik zelf vader werd had ik een aantal goede voornemens gemaakt. Nou is het gekke van goede voornemens dat als je goede voornemens maakt je er donder op kunt zeggen dat je op de proef wordt gesteld, je wordt als het ware getest. Het gebeurde al toen mijn dochter een maand of twee was. Ik haalde haar met de auto op bij een oppasadres en had haar in de Maxi-Cosi naast me in de auto geïnstalleerd. Autorijden met een baby aan boord maakt extra bewust van veiligheid dus ik reed voorzichtig. Ik reed bij een viaduct omhoog om in te voegen op de snelweg toen ik ineens werd gesneden door een andere auto die nog net voor mij wilde invoegen. Ik moest op de rem anders had ik hem geraakt. De adrenaline gutste door me heen, van schrik. Mijn eerste reactie: middelvinger omhoog. Oei! Dat was nou net iets wat ik niet had willen doen en al helemaal niet in het bijzijn van mijn dochter. Het voorbeeld dat ik haar wil geven is iedereen met respect te behandelen. Dat goede voornemen was zojuist in rook opgegaan. Ik schrok van mijn eigen reactie. Misschien heeft mijn dochter het niet opgemerkt maar daar gaat het niet om. Mijn ‘respecteer-iedereen-code’ was gebroken.

Gisteren ging er een ander voornemen om zeep: geen ruzie maken met mijn partner waar onze dochter bij is. In zijn boek “Leer van de mensen in je leven” schrijft K. Pollak dat ruzie nooit begint met de eerste zin, ruzie begint altijd met het antwoord. Ik herken dit wel en het is precies wat er gisteren gebeurde. Want zo kwam ik ineens in de pijnshow terecht: er werd iets gezegd en er kwam een antwoord en ineens was er pijn, irritatie, boosheid  en machteloosheid. Kortom, ik zat in die show. Op zich niks mis mee, pijnuitwisseling, want dat is een ruzie in mijn beleving, is onderdeel van het leven. Het is er gewoon. Geen ontkennen aan. Maar ik had me nog wel zo voorgenomen geen ruzie te maken waar onze dochter bij is. Pats! Daar ging dus weer een voornemen aan diggelen. En met dit besef was ook de pijnshow voorbij. Geen winnaars, alleen verliezers.

Als verliezer kun je dan alleen nog je wonden verzorgen. Diep ademhalen en accepteren wat er is gebeurd. En vanuit die acceptatie kun je verantwoordelijkheid nemen. Door in het bijzijn van onze dochter te zeggen dat we de ruzie betreuren en het daarna met een kus goed te maken. En zo kun je als verliezer er toch voor zorgen dat er nog wat te winnen valt, dat er zelfs voor iedereen wat te winnen valt.

Misschien zijn voornemens juist bedoeld om ooit eens te sneuvelen en is de head fake, dat wat je indirect leert als je goede voornemens maakt, juist wel om daar mee om te gaan. Om te accepteren wat geaccepterd moet worden. Om te repareren wat gerepareerd moet worden. Om te zeggen wat gezegd moet worden. Om te doen wat gedaan moet worden. Leuk is het niet, wel nuttig. Mensen zijn zo heerlijk perfect in hun imperfectie.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, vaderschap | Reageer

Tags: ,

De houdbaarheid van waarheid

Geplaatst op 29 augustus, 2008 

Ik lees graag maar misschien was het deze week wel wat te veel van het goede. Ik was verzadigd, zat gewoon vol. Er kon niks meer bij. Het effect was dat als ik toch probeerde nog iets te lezen, ik me de vraag stelde: is het wel waar wat ik hier lees? 

Stel nou dat niets waar is. Mensen hebben lange tijd de overtuiging gehad dat de aarde plat was en toen bleek ineens dat dit niet waar was. Wat een schok. Waarom zou alles wat we nu denken dat waar is niet gewoon een moderne variant zijn op de overtuiging dat de aarde plat is? Misschien dat morgen iemand met overdonderend bewijs komt zodat wat vandaag waar is morgen onwaar is. Alles is tijdelijk en de waarheid is daarop geen uitzondering. Ook waarheid is tijdelijk en het lijkt erop dat de houdbaarheidsdatum van waarheid steeds sneller verstrijkt  De houdbaarheid van waarheid wordt korter.

De tijd dat wetenschappers, leraren, politici, priesters en goeroe’s wisten (of dachten te weten) wat de waarheid was is voorbij. De verantwoordelijklheid om te bepalen wat wel en niet waar is rust nu op de schouders van ons allemaal. Ieder voor zich en God voor ons allen.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags:

What difference does it make?

Geplaatst op 25 augustus, 2008 

What difference does it make to the dead, the orphans and the homeless, whether the mad destruction is wrought under the name of totalitarianism or the holy name of liberty or democracy?

Mahatma Ghandi

Bewaard onder Citaten, Codependency | Reageer

Tags:

When one must take a position

Geplaatst op 25 augustus, 2008 

Cowardice asks the question – is it safe?
Expediency asks the question – is it politic?
Vanity asks the question – is it popular?
But conscience asks the question – is it right?
And there comes a time when one must take a position that is neither safe, nor politic, nor popular; but one must take it because it is right.

Martin Luther King

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags:

Betalen zonder geld

Geplaatst op 23 augustus, 2008 

In de Engelse pub “The Pigs” in het plaatsje Edgefield kunnen klanten betalen zonder geld. Klanten kunnen een pint of beer krijgen in ruil voor groenten, fruit, vlees of vis.

Creatieve ruilhandel zonder geld! Zolang er creativiteit is, is er leven. Met of zonder geld.

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags: ,

Waar komt het geld vandaan?

Geplaatst op 23 augustus, 2008 

Money as debt (Geld als schuld) geeft een interessante kijk achter de schermen van de wereld van het geld. Het doet me denken aan een artikel op de blog van Paulo Coelho waarin hij schrijft:

It doesn’t matter what you accumulate in terms of material wealth, because you are going to die anyway, so why not live?

Bewaard onder Actualiteit | Reageer

Tags: ,

Handleiding voor een ongelukkig leven

Geplaatst op 18 augustus, 2008 

Handleiding voor een ongelukkig leven:

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags:

Verlangen + Angst = Avontuur

Geplaatst op 16 augustus, 2008 

Jaren geleden tijdens motorrijles vroeg mijn instructeur op een keer: “Hoe stuur je een motor?”. Onervaren maar logisch nadenkend antwoordde ik “Met het stuur natuurlijk”. “Een motor stuur je met je ogen, waar je naar kijkt daar ga je naar toe” zei hij”. Vervolgens liet hij me dit zelf ondervinden aan de hand van de vele oefeningen met de pionnen. Ik denk nog vaak terug aan de wijze woorden van mijn instructeur die niet alleen op motorrijden van toepassing zijn maar op het hele leven.

Tijdens de vakantie las ik voor de tweede keer het boek “De Alchemist” van Paulo Coelho. Gewoonlijk koop ik voor de vakantie altijd een nieuw boek maar dit keer had ik een boek uit de boekenkast getrokken dat ik een jaar of drie geleden als eens had gelezen. Terwijl ik dit boek opnieuw zat te lezen vroeg ik me af: “Hoe lees je een boek?”. De Alchemist zo moet je weten, is waarlijk een magisch boek dat iets in je in beroering brengt.

Ik geloof dat als je een boek leest dat je echt raakt, je het boek met je ziel aan het lezen bent en dat daardoor nieuw verlangen kan ontwaken. Verlangen dat er misschien altijd al is geweest maar nooit eerder is opgemerkt.

In het boek “De Alchemist” verlangt Santiago, een schaapsherder, ernaar om zijn persoonlijke legende te ontdekken. Je persoonlijke legende is de reden van je bestaan, iedereen heeft een persoonlijke legende. Het verlangen om je persoonlijke legende te vinden kan op allerlei manieren ontwaken. Door een boek met je ziel te lezen bijvoorbeeld. Het ontwaken van het verlangen roept ook een reactie op: angst, een teken dat het avontuur is begonnen want verlangen + angst = avontuur.

Bewaard onder Boeken | 10 Comments

Tags: , , , ,

Volgende pagina →