Cadeautje van het universum

Geplaatst op 31 oktober, 2011 

Zodra we onze hotelkamer binnen stapten wisten we dat er iets niet klopte. Dat het een lux hotel was, wisten we maar dat het zo lux was….. We waren even in verwarring. Had de receptie ons de verkeerde kamer toegewezen? Dit leek wel een penthouse.

Meestal schrik ik als er onverwachts geld voor mijn neus opduikt. In de blogs over ‘Geld uit de lucht’ schreef ik daar al over. Ik wil het geld dan zo snel mogelijk bij de rechtmatige eigenaar bezorgen. Het zou logisch zijn om even de receptie te bellen om te checken maar wat is logica tegenwoordig nog waard?

In één van de blogs over ‘Geld uit de lucht’ schrijft Gertrud dat als iemand geld verliest, het voor jou is en dat het voor de ander een les is. Ik had het zo nog nooit bekeken en keek de hotelkamer nog eens goed rond. ‘We houden deze kamer’ zei ik,  ‘het is een cadeautje van het universum’.

Terug thuis ontdekten we dat onze kamer ongeveer 5x zo duur was als wat wij hadden betaald. Foutje van het hotel? Ik zeg dat het een cadeautje van het universum is en dat we dat cadeautje waard zijn. Bedankt universum.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , ,

Herfst in Zeeland

Geplaatst op 28 oktober, 2011 

Er heel even tussenuit geweest voor een kort herfstverblijf in Zeeland. Woensdag de koffer gepakt met in gedachten nog een uitwisseling op Twitter over menselijkheid, over het visualiseren van een enorme wolk boordevol menselijkheid waar de menselijkheid met bakken tegelijk uitstroomt en iedereen helemaal doordrenkt. Eenmaal in Zeeland was het hoofd leeg. Geen tweets, geen blogs, geen to do’s, helemaal niks. Misschien dat het daardoor  leek alsof de tijd stil stond.

Op dit moment raast de tijd weer voorbij. Ik denk dat dit begonnen is toen ik het AAN-knopje van de computer indrukte.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

Op je bek gaan en weer opkrabbelen

Geplaatst op 27 oktober, 2011 

opkrabbelen teaser from Marco Raaphorst on Vimeo.

Ja, ik ben wel eens op mijn bek gegaan. Meerdere keren zelfs in letterlijke en figuurlijke zin. Op onze bek gaan doen we individueel en, als ik de berichten zou geloven over de wereldwijde crisis, collectief.

Op je bek gaan leidt, als je een beetje van jezelf houdt en om jezelf geeft, een rouwproces in. Een ander woord voor dit rouwproces is opkrabbelen. Opkrabbelen betekent niet dat je weer opstaat en net doet alsof er niets is gebeurd. Voor werkelijk opkrabbelen is heel wat meer moed nodig, de moed om door een rouwproces te gaan.

Op je bek gaan geeft helderheid over wat je te doen staat: opkrabbelen.

Volgende maand komt het boek ‘Opkrabbelen‘ uit van Karin Ramaker. Ik ben er zelf ook reuze benieuwd naar.

Credits: de ’teaser-video’ is gemaakt door Marco Raaphorst. De andere twee meeschrijvers uit de video vind je hier: Marieke Sweens en Katja Linders.

Lees ook: Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , ,

Bang landje aan de Noordzee

Geplaatst op 25 oktober, 2011 

Zou ik iemand die honger en dorst heeft en bij mij aanbelt, wat te eten en te drinken geven? Zou ik iemand die het koud heeft en bij mij aanbelt, een warme jas geven?

Het waren vragen die ik mezelf stelde terwijl ik met een volle blaas met de Interliner terug naar huis reed. Even daarvoor had de portier van het Beatrix Theater in Utrecht me het toiletgebruik ontzegd omdat hij anders ontslagen zou worden. De man, gekleed in een lange vuurrode jas met bijpassende pet, was duidelijk bang. Bang om ja te zeggen. Bang om uit zijn rol te stappen en even mens te zijn.

Mijn aanbod om desnoods te betalen voor het toiletgebruik beantwoordde hij met: ‘Je belt toch ook niet bij mensen aan om naar het toilet te gaan?’. Ik vertelde hem dat als iemand bij mij zou aanbellen en dringend naar het toilet moest, ik hem/haar binnen zou laten. Ik noem dat menselijkheid. ‘Ik mag het niet want dan word ik ontslagen’ herhaalde hij nog maar eens.

Ik heb het hier niet over Noord-Korea of zo, ik heb het hier over Nederland.

Samen met vrienden die ik ken van een training Geweldloze Communicatie, had ik een  hele leuke avond gehad in Utrecht. We komen regelmatig samen en wat vijf jaar geleden begon als een steungroepje om elkaar te ondersteunen tijdens het intensieve trainingsjaar, is een blijvertje geworden.

Als ik naar Utrecht ga, reis ik meestal met de Interliner. Omdat in de Interliner net als in de Sprinters van de NS geen toilet aanwezig is en de reis toch vrij lang duurt (meer dan een uur),  ga ik voordat ik instap altijd even naar het toilet op Utrecht CS. Ook die avond. Helaas was het toilet  ruimschoots voor de op het informatiebord gemelde sluitingstijd al dicht. Volgens datzelfde informatiebord kun je in zo’n geval het minder valide toilet gebruiken verder op in de hal. Ik geef toe dat ik geen goede spoorzoeker ben maar bordjes volgen naar het minder valide toilet kan ik prima. Desondanks geen minder valide toilet gevonden. Misschien is dat toilet wel slachtoffer geworden van het sloop- en verbouwingsgeweld op Utrecht CS.

Ik liep snel door naar het Jaarbeursplein waar de Interliners vertrekken. Ik had de laatste bus en wilde voor vertrek toch echt nog even naar het toilet. De horecagelegenheid op het Jaarbeursplein was al gesloten dus ik liep naar de ingang van het Beatrix Theater. De portier had volgens mij op de loer gelegen want ik had mijn hand nog niet tegen de deur gezet om deze te openen, of hij stond al voor me met vraag wat ik kwam doen.

Wat waren mijn opties na zijn ‘nee want ik ben bang’ ? Een ander toilet zoeken en de allerlaatste Interliner naar huis missen of het ongemak van een volle blaas nog een dik uur uithouden. Ik koos de laatste optie en dacht onderweg na. Zou ik iemand die honger en dorst heeft en bij mij aanbelt, wat te eten en te drinken geven? Zou ik iemand die het koud heeft en bij mij aanbelt, een warme jas geven?

De portier met baan had minder menselijkheid in z’n lijf dan de straatmuzikante zonder baan waar ik eerder die avond een paar mooie en warme woorden mee had gewisseld. Een baan is dus ook niet alles.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: ,

Alles Gratis: de praktijktest

Geplaatst op 24 oktober, 2011 

Zaterdag 22 oktober was een prachtige dag voor de praktijktest van de nieuwe economie, de economie van alles gratis. Precies volgens planning gingen ’s morgens alle pinbetalingen plat en was het  onmogelijk om met de pinpas te betalen.

Volgens het draaiboek zou vanaf dat moment de economie van alles gratis gedurende minstens een uur een feit zijn. De afspraak was dat de supermarkten zoveel vertrouwen zouden hebben dat ze de waarde die ze gratis weggeven in de vorm van boodschappen, op één of andere manier en in één of andere vorm later weer terug zouden krijgen.

Vol spanning stapte ik zaterdagochtend 22 oktober de supermarkt binnen. Eerst rustig alle boodschappen die ik nodig had in mijn mandje gelegd en daarna naar de kassa. Het voelde als de geboorte van een eerste kind: de eerste tekenen van leven van de nieuwe economie van alles gratis.

Ik sloot achteraan in de rij bij de kassa. ‘Heeft u wel contant geld bij?’ riep de caissière, ‘de pinautomaten zijn in storing, u kunt alleen contant betalen’. Dat de pinautomaten het niet deden, wist ik. Dat stond immers in het draaiboek. Maar dat we met contant geld moesten betalen, dat stond er niet in. De bedoeling was dat ik de boodschappen gratis mee zou nemen en dat ik later zou betalen en dat de supermarkt me daarin zou vertrouwen.

Ik kom al zeker vijf jaar bij deze supermarkt en geef er gemiddeld EUR 100,- per week uit. Dat is zo’n EUR 5.000,- per jaar. Sinds ik er klant ben heb ik er al EUR 25.000,- uitgegeven en dat is erg veel geld.

Als de supermarkt inkopen doet bij de groothandel, betaalt de supermarkt achteraf. Ze bestellen de goederen, nemen deze in ontvangst, ondertekenen de vrachtbrief, ontvangen enkele dagen later de factuur en betalen deze een paar weken later. De groothandel vertrouwt erop dat het geld komt.

Naar de klanten toe hanteert  de supermarkt een andere werkwijze: eerst betalen, dan pas de spullen meenemen. Of je nou jaren klant bent en of je er al zo’n slordige EUR 25.000,- hebt uitgegeven, maakt niks uit. Ook niet op zaterdag 22 oktober tijdens de praktijktest van de nieuwe economie van alles gratis. Geen contant geld bij? Dan boodschappen laten staan.

Misschien was deze caissière of deze supermarkt niet op de hoogte van het draaiboek maar dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Eerder denk ik dat op het laatste moment de angst en het gebrek aan vertrouwen heeft toegeslagen dat ze geen waarde terug zouden krijgen voor de waarde die ze met hun klanten mee zouden geven.

Ik had me er nog wel zo op verheugd die boodschappen gratis mee naar huis te nemen en een paar uur later met geld, terug te komen naar de supermarkt en dan alsnog te betalen. Het had een overwinning voor het vertouwen moeten zijn, het had de poorten naar de nieuwe economie van alles gratis wagenwijd open moeten zetten. Maar wat de praktijktest heeft aangetoond, is dat als het erop aan komt, het vertrouwen er niet is.

Desondanks is er al een volgende praktijktest gepland. Hoe deze eruit ziet en wanneer deze plaatsvindt, is nog een geheim. Het belooft een knaller te worden.

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: ,

Occupy je eigen leven

Geplaatst op 21 oktober, 2011 

Occupy je eigen leven, je eigen gevoelens en behoeften, je eigen dromen en verlangens, je eigen waarnemingen en oordelen, je eigen overtuigingen en perspectieven, je eigen keuzes en beslissingen, je eigen herinneringen, aannames en verwachtingen. En occupy vooral je eigen pijn en verwondingen.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags: ,

De logica van de macht

Geplaatst op 20 oktober, 2011 

‘In een Codependent maatschappij moet iedereen iemand hebben om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.’

Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen  door Robert Burney

Ik heb deze zin uit het boek van Robert Burney verschillende keren gelezen toen ik werkte aan de Nederlandse vertaling van zijn boek. Door wat ik nu aan het lezen ben, begint de impact van het citaat van Robert Burney me pas in alle hevigheid duidelijk te worden. Ik heb het over het boek ‘The logic of power (2010)’ van Mauk Mulder.

Mauk Mulder definieert macht als een relatie. Hij heeft het dan ook over machtsrelaties, relaties waar we allemaal mee te maken hebben. In machtsrelaties gaat het om ongelijkwaardigheid: de één heeft of oefent meer macht uit dan de ander. Het boek geeft praktische voorbeelden in de vorm van observaties en analyses, van alledaagse situaties tot zeer extreme maar helaas niet zeldzame situaties op het gebied van nationale en internationale politiek. Het boek maakt duidelijk waarom veel misstanden op dit moment zijn zoals ze zijn.

Ik was niet van plan van deze blogpost een recensie te maken maar laat ik er alleen dit nog over zeggen: dit boek van Mauk Mulder MOET je echt lezen.

Geschokt als ik ben tijdens het lezen van dit boek, denk ik weer regelmatig terug aan het citaat van Robert Burney. Vanwaar toch al die ongelijkwaardige machtsrelaties, relaties met catastrofale gevolgen, gevolgen die we elke dag op het journaal zien en in de krant lezen?

Mijn antwoord is: omdat we in een codependent maatschappij leven waar iedereen iemand nodig heeft om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.

Bewaard onder Boeken, Citaten, Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Alles gratis

Geplaatst op 18 oktober, 2011 

Ik heb het er regelmatig over als ik met mensen over geld praat: alles gratis.

Stel dat door een wonder morgen wereldwijd al het geld verdwenen is, zou het leven dan ophouden te bestaan? Ik denk het niet. Het leven zou er wel heel anders uit gaan zien en mensen zouden heel andere dingen gaan doen maar het leven zou doorgaan.

Het lijkt een onmogelijke opgave: leven zonder geld. Als iedereen geld heeft maar jij niet, is het inderdaad een lastig verhaal. Maar als niemand geld heeft, is het al een stuk gemakkelijker.

Als iemand lang geleden had verkondigd dat er een tijd zou komen waar mensen voor alles moeten betalen, zou die persoon voor gek worden verklaard. Dus is het werkelijk zo gek te veronderstellen dat het mogelijk is dat alles gratis is?

Lees ook:

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags:

Volgende pagina →