Angst om in jezelf te laten kijken

Geplaatst op 17 oktober, 2011 

Michael Minneboo, Marco Raaphorst en Karin Ramaker blogden er al eerder over: bloggen met je billen bloot, jezelf kwetsbaar opstellen en laten zien wie je bent.

Blogs waarin de blogger zichzelf kwetsbaar opstelt en zijn/haar menselijkheid deelt, zijn blogs die ik het liefste lees en die me het meest raken en beroeren. Het zijn blogs waar ik me in kan herkennen, kan spiegelen. Blogs waar ik lezend een stukje van mezelf heel door dat ene schaduwkantje dat die ander ook heeft, te herkennen, erkennen en accepteren.

Er zijn heel wat redenen te bedenken om jezelf in je blogs juist niet kwetsbaar op te stellen, om jezelf niet te laten zien of om alleen een heel beperkt stukje van jezelf te laten zien en dat uit te vergroten. Personal branding heet dat dan.

Wat voor mij soms doorklinkt in discussies hierover, is de angst om te worden afgewezen als anderen lezen wie we werkelijk zijn. Het Engelse woord voor intimiteit, intimacy, kun je lezen als INTO-ME-SEE. Angst voor intimiteit is de angst om in jezelf te laten kijken.

Soms wordt deze angst begrijpelijk, logisch en rationeel verpakt in zakelijke argumenten. Ik kan me die argumenten soms voorstellen en tegelijkertijd mis ik in de zakelijke wereld het persoonlijke, het menselijke, het kwetsbare.

Als we in een wereld zouden leven waar iedereen bewust en integer genoeg is, een wereld waar we kunnen zijn en laten zien wie we zijn, zonder te worden afgewezen of ‘gestraft’, zouden blogs dan nog steeds zakelijk en onpersoonlijk zijn?

Lees ook:

Bewaard onder Bloggen, Mening | 6 Comments

Tags: , , , , , , ,

De universele probleemoplosser

Geplaatst op 14 oktober, 2011 

Zou je graag een probleemoplosser willen hebben waarmee je elk probleem, ik herhaal: elk probleem, kunt oplossen? Grote problemen, kleine problemen, wereldproblemen en  persoonlijke problemen? Emotionele problemen, financiële problemen, relatieproblemen en  werkproblemen?

Zo’n probleemoplosser bestaat.

Jarenlang heb ik Amerikaanse self-help blogs en blogs voor persoonlijke ontwikkeling bestudeerd. Je kent ze vast wel, blogs met titels als:

Vele honderden van deze blogs heb ik bestudeerd (ik heb ze niet toegepast want dan lag ik nu in een hangmat aan een tropisch strand naar de Buena Vista Social Club te luisteren in plaats van op de bank met de laptop op schoot deze blog schrijven) en tot de conclusie gekomen dat zich uit al deze blogs zich een universele probleemoplosser laat destilleren.

En zo heb ik hem gevonden, de universele probleemoplosser, en ik ben bereid deze gratis en voor niks met jullie te delen. Hier komt ie dan.

De universele probleemoplosser, de oplossing voor elk probleem:

Doorloop alle stappen en blijf ze herhalen tot dit leven voorbij is. Begin dan in een volgend leven weer opnieuw met alle stappen. Het werkt.

Bewaard onder Mening | 9 Comments

Tags: , ,

Gevoelens zijn echt maar niet noodzakelijk een feit

Geplaatst op 13 oktober, 2011 

Wat eraan vooraf ging: Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij

De gevoelens van spanning en weerstand voorafgaand aan de Tai Chi les, worden langzaam minder.  Ze zijn er nog wel en twee weken geleden speelde ik nog met de gedachte om daadwerkelijk niet naar de les te gaan omdat ik me zo moe voelde. Ik wist ook dat ik me na een Tai Chi les meestal heel energiek voel dus het argument van vermoeidheid kon snel van tafel.

Ik heb de bron van die spanning en weerstand ontdekt of in ieder geval een deel ervan. Het blijkt een oude wiskundeleraar te zijn waar ik al eens eerder over blogde: Pinksteren en wiskunde

Ik was in die tijd een jaar of 13 en pas verhuisd en ging naar een nieuwe middelbare school. Ik had een achterstand bij wiskunde en de pech een leraar te treffen die er een handje van had om kinderen te vernederen en te beschamen. Niet echt een fijne voedingsbodem om met plezier naar school te gaan.

Niet meekunnen met de rest van de klas, geen idee hebben van wat die formules betekenen en een leraar waar je beter niks aan kan vragen als je niet totaal belachelijk gemaakt wilt worden, dat doet wat met je als je 13 jaar bent. De emotionele lading van spanning en weerstand, van angst om te falen en om te worden vernederd en beschaamd, laat zich  vele jaren later alsnog voelen als ik naar een nieuwe Tai Chi groep ga en de vormen die ze beoefenen niet ken.

Dit keer ben ik een volwassene maar wel met mijn 13-jarige bij me die zich alles nog emotioneel herinnert en ben ik gezegend met een fantastische Tai Chi lerares. Alles is anders maar voelt hetzelfde als toen.

‘Gevoelens zijn echt, het is emotionele energie die zich manifesteert in ons lichaam, maar ze zijn niet noodzakelijk een feit.                  

Wat we voelen is onze ‘emotionele waarheid’ en hoeft niet noodzakelijk iets te maken te hebben met feiten of met de emotionele energie die Waarheid is met een hoofdletter ‘W’ – vooral als we reageren vanuit de leeftijd van ons innerlijke kind.’

Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen  door Robert Burney

Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , , , , ,

De waardecrisis: hoe gaat het verder?

Geplaatst op 11 oktober, 2011 

Vervolg op:

Hoe gaat het verder met die mensen die vergeten waren hoe waardevol ze waren en die op hun zoektocht naar waarde in de ban waren geraakt van geld en regeltjes volgen? Trappen ze in een volgende valkuil of doen ze een ontdekking die hun levens blijvend verandert?

Laat in een reactie op deze blogpost jouw verhaaltje achter over de waardecrisis (net zo lang of kort als jij wilt).

De eerste drie inzenders krijgen gratis het boek ‘De magische gouden ring‘ , geschreven door Petra Maartense, thuisgestuurd.

Bewaard onder Verhaaltjes | 23 Comments

Tags: , ,

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt

Geplaatst op 10 oktober, 2011 

Afgelopen vrijdag waren Karin Ramaker, Marco Raaphorst, Katja Linders, Marieke Sweens, Heide Goris en ik te gast bij Seat2Meet in Utrecht om te praten over ‘Opkrabbelen – nadat je op je bek bent gegaan’, het boek van Karin dat in November verschijnt.

Ongeveer een half jaar geleden vroeg Karin wie er zin had om mee te schrijven aan haar boek. Katja, Marieke, Heide, ik en nog twee andere meeschrijvers die er vrijdag helaas niet bij konden zijn, besloten mee te doen. Regelmatig stuurde Karin ons een aantal vragen toe (heb ik je al eens verteld dat Karin hele prikkelende vragen kan stellen? Nee? Nou, dat kan ze!) die wij dan beantwoordden als materiaal voor haar boek.

Vrijdag kwamen we samen voor een gesprek over op je bek gaan en weer opkrabbelen, een gesprek dat door Marco tot een video wordt verbouwd en die later via Karin’s blog wordt gepubliceerd.

Falen en op je bek gaan lijkt nog steeds in de taboehoek te zitten. Het glas is toch halfvol en dan praat je toch over de dingen die goed gaan, over de successen en niet over het halflege glas, de dingen die niet goed gaan of, erger nog, waar je zwaar faalt? Nee dus.

Marco gaf een treffend voorbeeld:

Als je op een verjaardag vertelt dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad en goed weer hebt gehad en zo, dan luistert er geen hond. Maar als je begint met dat je koffers zijn kwijtgeraakt, het hotel zwaar waardeloos was en het eten een ramp, dan hangt iedereen aan je lippen.

Hoe komt dat? Op weg naar huis bedacht ik me dat verhalen over falen en mislukken, verhalen over op je bek gaan en weer opkrabbelen, het meest menselijke in ons naar boven halen: empathie.

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt, is waar iedereen zich in kan herkennen. Mits wel het val- en faalgedeelte van het verhaal wordt gedeeld en niet alleen het opsta- en succesgedeelte.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

Misplaatste loyaliteit

Geplaatst op 7 oktober, 2011 

Toen ik voor het eerst in contact kwam met spiritualiteit, ontdekte ik in snel tempo een heleboel nieuwe gezichtspunten en ontwikkelde ik een set overtuigingen die me veel beter van dienst waren dan mijn oude overtuigingen.

Nu voelt het alsof ik als het ware weer op zo’n punt sta dat mijn overtuigingen me niet meer zo van dienst zijn. Echter, het zijn wel mijn spirituele overtuigingen die veel voor me hebben betekend en waar ik veel aan te danken heb. Afscheid nemen van deze overtuigingen voelt als een dierbare vriendschap afsluiten.

Maar het is misplaatste loyaliteit. Mijn overtuigingen hebben hun werk meer dan gedaan en ik ben er dankbaar voor. Nu is het tijd voor nieuwe overtuigingen. Door loyaal te willen zijn aan oude overtuigingen, zet ik mezelf gevangen. Het is tijd om verder te groeien.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 5 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: gehoorzaamheid = waarde

Geplaatst op 6 oktober, 2011 

Vervolg op De waardecrisis: geld = waarde

Een aantal slimme ondernemers zagen hierin een gat in de markt. Ze schreven vlug een vreselijk waardeloos boek vol tegenstrijdigheden en gooiden er een flinke reclamecampagne  tegenaan om de mensen te doen geloven dat als ze hun leven zouden leven volgens de regels van dat boek, ze weer waardevol zouden zijn. Dat wilden de mensen maar al te graag. Er was alleen een probleem: niemand snapte het boek. De ondernemers hadden dit al lang zien aankomen want ze hadden ondertussen speciale leslokalen laten bouwen die ze kerken noemden om de mensen te trainen in het op de juiste manier interpreteren van dat boek.

Het plannetje werkte en de leslokalen stroomden vol. De ondernemers voelden zich oppermachtig. Wij zijn waardevol zeiden ze tegen de mensen want wij leven precies volgens de regels van het boek. Als jullie dat ook doen worden jullie ook heilig en waardevol, net als wij. En de mensen deden nog meer hun best te leven zoals in het boek stond.

Maar ook dit liep op een rel uit toen op een dag een aantal van deze heilige ondernemers werden betrapt: ze deden dingen die  volgens hun eigen boek absoluut verboden waren. De mensen hadden de regels gevolgd van heilige ondernemers die zich helemaal niet heilig hadden gedragen, hun heiligheid en hun boek vol regels bleek een leugen.  Wat die heilige ondernemers hadden geflikt was vreselijk erg maar was de mensen nog veel erger vonden, was dat ze hun waarde weer kwijt waren.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 14 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: geld = waarde

Geplaatst op 4 oktober, 2011 

Er leefde eens een volk dat totaal ontspoord was en de mensen leefden er binnenstebuiten, ondersteboven en achterstevoren. Het volk was lang geleden getroffen door een geheimzinnige ziekte waardoor de mensen waren vergeten hoe waardevol ze waren.

Het volk was erg rijk en welvarend en er waren speciale gebouwen waar de mensen hun  geld  konden opbergen. De beheerders van die gebouwen, eigenlijk een soort conciërges maar ze werden bankiers genoemd, zeiden dat het geld in veilige handen was. Van al dat geld gingen die bankiers flink feest vieren en hun eigen zakken vullen.

De bankiers werden steeds gehaaider en bedachten samen met een aantal handlangers een systeem dat mensen deed geloven dat veel geld ook betekende dat ze als mens meer waarde hadden. De mensen wilden dolgraag waardevol zijn en deden nog beter hun best om geld te vergaren. En waar ging al dat geld naar toe? Juist, naar de bankiers.

Op een dag ging het flink mis. Een aantal bankiers had het zo bont gemaakt dat de banken geen cent meer hadden. De mensen raakten helemaal in paniek. Al hun geld kwijt was al heel erg maar dat ze nu ook zelf waardeloos waren omdat ze geen geld hadden, dat was nog veel erger. Zonder geld had hun leven geen waarde meer.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →