Doe eens een Prongetje

Geplaatst op 3 april, 2015 

In 1990 zag ik ze voor het eerste live. Ze speelden in het voorprogramma van Faith no More die toen nog net niet te groot waren voor het Tilburge Noorderligt.

Iedereen kwam voor Faith no More die toen ‘The Real Thing’ net uit hadden, het eerste album met zanger Mike Patton. Het was voorjaar en iedereen stond buiten of in de hal terwijl het voorprogramma al speelde. Toen ik de deuren van de zaal opende speelden ze daar voor een haast lege zaal maar dat was aan hun energie en passie zeker niet te merken. Ik heb het over Prong.

Ik heb ze vaker live gezien, de laatste keer was in Mezz Breda in 2012. Ik zag ze in grote en kleine settings maar waar ze ook speelden, voor een groot festival publiek of voor een paar honderd mensen: altijd weer die energie en passie. Prong speelt omdat ze het leuk vinden.

Ik las vandaag nog dat we in een imago economie leven omdat bedrijven steeds maar aan marketing en reclame uitgeven, soms meer dan aan productie en onderzoek. Prong heeft ook een imago en heeft daar heel wat jaren hard aan gewerkt. Niet met veel geld of dure marketing campagnes maar door muziek op te nemen die ze zelf knettergoed vinden en door die knetterlive te spelen zo vaak ze maar kunnen.

Dat is wat ik een Prongetje noem: doen als Prong, doen waar je in gelooft en wat je leuk vindt en dat blijven doen, of het nou succesvol is of niet, of er nou twee mensen enthousiast van worden of 20.000, blijf ermee door gaan.

Op dit moment toeren ze weer om hun laatste album te promoten: Songs from the black hole. Een plaat vol covers van bands door wie Prong zelf is geïnspireerd zoals Black Flag, Killing Joke en Fugazzi en ook deze van Sisters of Mercy.

Maar met een cover sluit ik niet af, wel met deze: een echte Prong!

Goed weekend allemaal en Prong erop los.

PS: Prong is natuurlijk Tommy Victor maar dat doet aan het verhaal niks af.

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags: , , ,

Wijkteachings: wat nou mislukking?

Geplaatst op 27 mei, 2014 

Wijkteachings part 3

Ik heb het de afgelopen weken vaak gezegd: het mag mislukken. Zeker bij zo’n grote uitdaging als de buurtmoestuin.

Het is een bevrijding toe te staan dat het mag mislukken. En ook als het mislukt, als bijvoorbeeld op een dag alle planten dood zouden zijn, dan herinner ik me die foto’s op Facebook van volwassenen en kinderen die spontaan met emmer en gieter de straat overstaken om de planten water te geven.

Dan denk ik aan de eerste buurtbewoonster die op zaterdagochtend 17 mei de Talentzaal van Kindcentrum de Ontdekking binnen stapte, triomfantelijk haar bijdrage aan de buurtmoestuin liet zien en vervolgens hard meewerkte om het allemaal voor elkaar te krijgen.

Dan denk ik: wat nou mislukking? Het was een groot succes!

Buurtmoestuin hulp uit de wijk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Je kunt dit hele project volgen op de wijkblog Oosterheide via de tag buurtmoestuin.

Bewaard onder Fotobloggen, Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Het doel niet meer kunnen handelen

Geplaatst op 13 december, 2013 

OK, dus de definitie van succes is opgerekt, flink opgerekt. Niet zomaar een wijkblogje (waar het mee begon) maar iets veel groters. Zo groot dat ik het niet meer overzie, geen idee heb hoe en waar te beginnen. Ik kan dat niet handelen, het is me te groot. Ik wil dat het terug kleiner wordt maar in plaats daarvan blijft het maar groeien.

Het is een mindgame: het idee dat je aan een doel werkt en dat je dat doel moet kunnen handelen.  Het is namelijk andersom: het doel werkt aan jou en handelt jou.

Het doel voert de regie en heeft de controle, niet ik. Dat lucht op.

Juul Martin heeft gelijk: waar je aan werkt moet groter zijn dan jezelf

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

De definitie van succes oprekken

Geplaatst op 11 december, 2013 

Als ik schrijf ‘Succes stelt niks voor dan mag ik daar zelf natuurlijk mee aan de bak.

Vandaag las ik het boek ‘Ecosysteem voor Business’. Daarin wordt zo’n beetje de traditionele organisatie van managen en regels en procedures begraven en is de mierenkolonie het voorbeeld van hoe het anders kan. Zeer inspirerend en met name het idee van een sociaal ecosysteem sprak me aan.

In het boek wordt als voorbeeld Seats2meet.com  beschreven. Dan denk ik aan de wijkblog, het sociaal wijkteam en alle activiteiten die daaruit ontstaan. Dan denk ik: rek de definitie van succes zelf ook maar eens op. En dan denk ik aan de hele wijk als een soort van Seats2meet, sociaal kapitaal uitwisselen met z’n duizenden.

Bewaard onder Boeken | 4 Comments

Tags: , , , ,

Succes stelt niks voor

Geplaatst op 9 december, 2013 

Succes is zo gemakkelijk, te gemakkelijk. Het stelt niks voor.

Succes is een kwestie van definitie: wat versta je onder succes? En dan stel je de definitie zo scherp af dat deze goed van pas komt en dat een hoop ongemakkelijke dingen buiten de definitie vallen.

Ik woon in een gemeente die dit jaar Diftar heeft ingevoerd. Een succes volgens de mensen die het bedachten omdat we  goedkoper uit zijn. En als ergens de kosten omlaag gaan of de winst omhoog, noemen we dat een succes en stellen we verder geen vragen meer want kosten en winst zijn onze religie.

Ik zou graag zien dat de definitie van succes wordt opgerekt en dat we in de hele stad kunnen zien dat onze leefomgeving schoner is geworden. Ik wil dat we dat allemaal kunnen zien en ervaren, een  stad die elke dag schoner en schoner wordt.

Weg met de schijndefinities en weg met definities die een kleine minderheid goed van pas komen.  Succes is pas een succes als iedereen het als zodanig ervaart.  Dat vraagt om ambitieuze definities wanneer iets een succes is en dat is precies wat we nodig hebben. Een schone planeet, dat zou pas een succes zijn.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

Plezier is genoeg

Geplaatst op 6 december, 2013 

We zitten in Utrecht, in le Journal. Een oudere man met een schetsblok in zijn hand komt aan ons tafeltje staan. Hij wil ons schetsen. We moeten er maar niet op letten als hij steeds weer onze kant op kijkt.

Dus wij verder met ons gesprek en hij aan het schetsen.

Een half uurtje later gaan we bij hem kijken. De journalist in Michael begint hem vragen te stellen en de fotograaf in Johan maakt foto’s. Ik ben er om dit te horen: hij tekent omdat hij het leuk vindt om te tekenen.

Hij tekent niet voor de likes of voor de pageviews.  Erkenning, roem en succes? Het kan niet op tegen het plezier van plezier.

Lees ook: December 2013: Geen verplichte gezelligheid a.u.b. van Michael Minneboo

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Successen vieren

Geplaatst op 4 februari, 2013 

‘We are not here to compete, we are here to collaborate. Every cell in the body is programmed to collaborate with the other cells in order to promote the higher functioning of the whole organism. That’s where our joy comes from. And it’s not that if one person succeeds there is not enough for you.

In the universe all is infinite. The more success somebody else has, the more space for success there is for you. And if you are blaming other people for their success, violently you know, thinking I wish they weren’t so successful, you will then subconsciously sabotage success when it comes towards you. 

You got to have in your own life what you bless in other peoples live. Because you are subconsciously setting yourself up. If I bless you for your success, I celebrate your success. I am opening the way for me to to give myself permission to succeed. But If I am hoping that you won’t succeed because of this idea that there will be less for me if you succeed, it is the exact opposite. If I instead celebrate everybody’s success ,so that I can permit myself the same, the universe will open up for me that way.’

Marianne Williamson in haar podcast over The Law of Devine Compensation

Dus als je vindt dat iemand zijn/haar succes niet heeft verdiend, als je vindt dat het succes van een ander tot stand is gekomen op manieren die je afwijst, weet dan dat je je eigen succes ondermijnt.  Heeft een ander succes, al is het bijvoorbeeld met het maken van muziek waar jij helemaal niks aan vindt, wees blij voor die ander en zegen het succes want het opent de weg naar je eigen succes.

Ik wens jou alle successen van de wereld toe.

Bewaard onder Citaten | 3 Comments

Tags: , , ,

Masker af: Maanwilla van der Horst

Geplaatst op 2 juli, 2012 

Wat begon als een uitnodiging voor een gastblog werd uiteindelijk een gesprek in een prachtig park op een zonnige en warme dag en in het bijzonder goede gezelschap van Maanwilla van der Horst. 

Peter: Wat zou je graag willen delen met anderen? Wat is voor jou heel belangrijk?

Maanwilla: Dat je passie hebt voor wat je doet en dat het moed kost om jezelf te durven zijn met alle regels die tegenwoordig heersen. Misschien is dat wel iets dat ik eerder zou willen communiceren met mensen. Omdat je een aantal taboes toch voorbij moet, geconfronteerd wordt met overtuigingen die je over jezelf hebt of waarvan je denkt dat anderen dat van jou verwachten en wat vaak niet zo blijkt te zijn. Ik zie dat ook terug bij veel mensen met wie ik werk. En daarom heb ik deze fles wijn van Stormhoek gekocht vanwege het etiket (Maanwilla haalt een fles wijn uit haar tas):

Ik geloof in het verander de wereld, begin bij jezelf.

Peter: Waar ligt voor jou hier de essentie?

Maanwilla: Bij ‘dream big, be spontaneous en celebrate’. Omdat er zoveel dingen zijn die beren op de weg kunnen zijn waardoor je niet doet wat je eigenlijk zo ontzettend graag zou willen doen. Als je mij nou zou vragen om groot te dromen, dan zou ik een school willen hebben of een instituut waarbij ik mensen ondersteun hoe ze door hun lichaam en door het gebruik van hun stem veiligheid vinden bij zichzelf en doordat ze die veiligheid ervaren, uit kunnen dragen of durven zeggen of doen wat ze echt willen. En dat ze merken dat als ze dat gaan doen, dat je heel vaak een ja krijgt in plaats van nee.

Peter: Nou hoor ik ook waarom jij de persoon bent om dit te gaan doen. Jij kunt je voorstellen hoe het is om bang te zijn en om wel een droom te hebben maar er geen raad mee te weten. Jij weet hoe het is om daarmee te worstelen en om terug te krabbelen en om toch weer te proberen en weer opnieuw terug te krabbelen.

Maanwilla: Ik had nooit kunnen denken dat ik iedere keer toch weer de moed zou vinden om dingen te kunnen doen waarvan ik niet dacht dat ik ze kon. Een eigen huis kopen, mijn eigen praktijk starten, eerlijker zijn tegen mensen, gewoon zeggen wat ik zie maar ook soms zeggen waar het op staat. Dat wil niet zeggen dat ik dat altijd durf. Maar dat heeft me wel een heleboel kennis opgeleverd over mijzelf en iedere keer op zoek te gaan naar een weg om eerlijker en liefdevoller met mezelf om te gaan. Ik had daar wel altijd de mond van vol maar ondertussen…  En dan kom ik weer terug bij het etiket, change the world or go home. Ik geloof ontzettend in wie goed doet, goed ontmoet. 50% kans, 50% geen kans. Ik kan soms zo teleurgesteld raken of worden en toch wil ik behoren tot die 50% die wel een vreemde aankijkt, lacht en groet. Voor mij voelt dat als een goede daad, hoe klein dat ook is en daar word ik blij van. En uit mijn moeilijke tijd komt ook dat ik aan het eind van de dag terugkijk en denk wat zijn nou vijf dingen waar ik van genoten heb? Soms zijn dat ook rotte dingen.

Peter: Een soort oefening in dankbaarheid?

Maanwilla: Ja. En het moesten dingen zijn die ik zelf kon herhalen, voor een deel. En zo heb ik ontdekt, echt super simpel, tanden gepoetst hebben en voelen hoe lekker dat smaakt met mijn tong langs mijn tanden laten gaan, schoon ondergoed aantrekken en voelen dat het lekker zit. Echt simpel, kopje koffie drinken, de krant even lezen, een koel glaasje water drinken, fietsen buiten en de wind door mijn haren voelen. Dat soort simpele dingen daar ging ik me toen op focussen in moeilijke tijden want ik kon het herhalen en ik had er niemand voor nodig om toch eventjes uit de ellende te stappen. En ik denk ook heel vaak, ik weet inmiddels dat het niet meer zo is, dat je denkt dat jij de enige bent die daarmee worstelt. Nee natuurlijk ben jij niet de enige die daarmee worstelt. Alleen: wanneer klapt die luchtbel en durven we gewoon wat meer hulp te vragen en eerlijker te zijn? Vraag jij je dat nooit af?

Peter: Volgens mij is die luchtbel al aan het klappen.

Maanwilla: Ja. Ik merk wel dat het helpt om daarin vaak een eerste aanzet te geven.

Peter: Ja, als je jezelf bloot geeft dan wordt het voor sommige mensen wel een lage drempel dat zelf ook te gaan doen.

Maanwilla: Maar door ons met anderen te vergelijken kun je ook tegen mensen gaan opkijken en dat weer als excuus gebruiken om iets niet te doen. Zo van: dat kan ik toch niet.

Peter: Volgens mij is dat een hele oude gewoonte namelijk de gewoonte ons tot slachtoffer te maken. Ik zie dat mezelf ook wel eens doen, ga ik mezelf vergelijken met anderen die in mijn beleving succesvoller zijn en dan maak ik mijzelf onbewust en doelbewust tot een soort slachtoffer: zie je wel, met mij wordt het niks, het gaat mij niet lukken.

Maanwilla: En daar krijg je dan echt geen energie van.

Peter: Ik heb bij geweldloze communicatie geleerd dat elke vergelijking tot oordelen lijdt. Hetzij over een ander, hetzij over onszelf. Maar het denken in termen van vergelijkingen zit zo in ons systeem. Ik zie dat al in kinderboeken: deze boom is groter dan de andere boom, deze auto is kleiner dan de andere auto. Het zit al in kinderboeken, het vergelijken, het trainen van de linker hersenhelft tot het denken in termen van vergelijkingen. En dan denken we op een gegeven moment ook mensen te kunnen vergelijken. Hij is succesvoller dan ik, zij kan beter touwtje springen dan ik, zij heeft meer zakgeld dan ik. Het lijdt tot oordelen over de ander of over onszelf. En als we gaan oordelen over een ander of over onszelf, dan raken we de verbinding kwijt met onszelf en de ander.

Maanwilla: Ja, absoluut en daarom vind ik mijn werk ook zo leuk. Ik had eerst als nieuwe termen op mijn visitekaartje: puur spreken, verbinden en puur. Toen had ik een gesprek met een goede vriendin en ze zegt: ik mis het luisteren. Want hoe kun je verbinden als je niet wezenlijk luistert? Dat vond ik zo’n belangrijk inzicht. Eigenlijk heel recent nog. Toen dacht ik: het wordt luisteren, spreken, verbinden. Terwijl ik nu met jou zit te praten realiseer ik me dat ik graag de verbinding tot stand wil brengen tussen jou en je communicatie met jou. En kun je daar mededogen voor opbrengen want onze interne criticus is vaak zo sterk en ook zo vasthoudend, kan 24 uur per dag doorgaan. Niemand ziet het en jij kan hem niet uitzetten misschien. En daarnaast: heb je ook de moed om met alle krasjes die er op jou zitten toch weer de verbinding aan te gaan met de ander? Kun je dan zoveel veiligheid en vertrouwen in jezelf vinden om die verbinding met daarbuiten weer te kunnen maken in plaats van een schijnverbinding aan te gaan en je terug te trekken en jij doet jouw ding en ik doe mijn ding en zo is het goed want ik heb het al druk genoeg? Maar eigenlijk zijn we allemaal op zoek naar wezenlijke heart to heart meeting. Toch?

Peter: Exact. En dat is waar jij andere mensen bij wilt ondersteunen?

Maanwilla: Ja, dat is wel de visie die ten grondslag ligt aan mijn werk.

Peter: En dat is ook jouw grote droom?

Maanwilla: Ja, nou dat doe ik eigenlijk al. In mijn logopediepraktijk komen mensen met een probleem. We kunnen het soms hebben over het probleem maar soms ook niet en dan leer je ze een techniek. Maar mijn tegemoettreding naar hen is er wel één van een warm hart.

Peter: Dus jouw droom is al aan het uitkomen?

Maanwilla: Ja en het gaat steeds verder.

Peter: Als we hier over een jaar weer zitten en we hebben het weer over die grote droom, wat zou je dan graag willen dat er dan meer is uitgekomen van die droom dan op dit moment?

Maanwilla: Dat ik zelf meer naar buiten durf te treden en daardoor meer mensen uitnodigen datzelfde proces te gaan doen. En ik ben een paar jaar verder en ik voel en zie en doorleef zelf ook dat het een proces is. Je start, je gaat op weg, je weet niet waar je uit gaat komen maar je komt ergens.

Peter: Er is ook geen weg meer terug als je eenmaal begonnen bent.

Maanwilla: Terug weet ik niet maar je kunt in ieder geval zeggen: ik stop hier. Ik heb ook wel echt door schade en schande geleerd dat je mensen niet die weg op kunt schoppen. Ik zie vaak heel veel talent in mensen maar als ze zelf nog niet de veiligheid vinden of zien of voelen om daarmee aan de slag te gaan, dan is het kloppen op de deur van een onbewoond huis. Wat die weg mij gebracht heeft is veel meer rust in mijn donder, echt veel meer. Ik heb geleerd te durven voelen en het te doorleven. En vooral de moeilijke emoties.

Peter: En als we hier over een jaar zitten, wat is er dan nog meer uitgekomen van jouw droom?

Maanwilla: Meer mensen bereiken, zichtbaarder zijn. Mensen motiveren en enthousiasmeren om dingen te doen waar ze echt blij van worden. En nog meer in praktijk brengen dat zichtbaar durven zijn als ik anderen daartoe uitnodig, eerst opgaat voor mijzelf. En ik merk dat ik daarvan in mijn broek schijt. Ik weet dat ik heb niets te verliezen heb en toch vind ik het reuze spannend. Ik heb mezelf ook leren kennen als iemand die er moeite mee heeft om te zeggen: hier ben ik goed in. Terwijl ik wel merk dat het best handig zou zijn als ik dat wel doe.

Peter: Goeie vraag: noem eens drie dingen waar jij ontzettend goed in bent.

Maanwilla: Ik ben ontzettend goed in mensen enthousiast maken. Ik heb altijd leuke ontmoetingen met mensen. Misschien 1:100 niet. Genieten van de dagelijkse dingen, ik denk dat ik dat ook wel goed kan. Wat ook in me opkomt is gezelligheid maken, dicht bij mezelf durven blijven want dicht bij mezelf blijven confronteert mij…. Gatver wil ik eigenlijk zeggen. Ik realiseer me nu door dat door dicht bij mezelf te blijven ik niet meer voor mijn eigen pijn kan wegrennen. Dus ik val eerder met mijn neus in de boter.

Peter: In je eigen pijn…

Maanwilla: Pijn van vroeger ja. Het duurt nooit langer dan drie weken voordat ik het ontdek. Als ik hier volgend jaar weer zit met jou dan hoop ik dat ik het woord accepteren meer body heb kunnen geven. Iedereen heeft er z’n mond van vol en het is alleen maar een woord zolang je het niet kunt praktiseren. Accepteren betekent ook dat je naast de leuke dingen pijn durft te voelen zonder ervoor weg te lopen. Dat betekent het voor mij.

Peter: Heb je het nou over accepteren wie je zelf bent of wat er om je heen gebeurt?

Maanwilla: Op alle fronten. Dat kan zijn  als jij in de file staat terwijl je om zeven uur een afspraak hebt, je gaat het niet redden maar het was voor jou wel een belangrijke afspraak en je maag keert zich om want je weet dat als je uit deze file bent je net zo goed weer om kunt keren en waar is de tijd dan gebleven? Met succes omgaan, dat zou ik willen Peter. Dat ik beter met succes om kan gaan en dat ik mezelf meer succes gun. Ja, oh wat confronterend. Gut zeg… Ik wil succes en het mezelf ook gunnen en toestaan.

Peter: Wat betekent succes voor jou Maanwilla?

Maanwilla: Auw, wat een moeilijke vraag…. Succes betekent voor mij overvloed op een heleboel vlakken. Ja, dat is succes. En het mezelf toestaan.

Peter: Die laatste vind ik wel heel erg mooi. Misschien hebben we al heel veel overvloed op allerlei vlakken maar zien we het niet omdat we het onszelf niet toestaan. Dat is wat er bij mij opkomt.

Maanwilla: Nou dat is ook zo denk ik.

Peter: Het raakt ook aan het thema menselijkheid dat voor mij heel wezenlijk is. En dat vind ik zo ontzettend belangrijk in deze tijd omdat het wel lijkt alsof we alles belangrijk vinden behalve menselijkheid terwijl ik denk dat het juist andersom is. Als je de televisie aanzet of de krant openslaat dan is alles belangrijk behalve menselijkheid. Economie is belangrijk, politiek is belangrijk, zorg is belangrijk, onderwijs is belangrijk. Alles is belangrijk maar over menselijkheid heeft bijna niemand het maar het is volgens mij het meest wezenlijke dat er op dit moment is.

Maanwilla: Wat vat je dat mooi samen. Ik had het niet kunnen bedenken maar inderdaad is dat het ja.

Peter: Ik lees het wel eens op Twitter, mensen die dan roepen waar is de menselijkheid gebleven of wat is hier een gebrek aan menselijkheid. Mijn perceptie is dat als je in een situatie bent waarin je een tekort aan menselijkheid ziet of ervaart, het een uitnodiging is om het zelf te brengen.

Maanwilla: Dat is denk ik wel de essentie van wat ik over wil brengen, de menselijkheid. Daarom hou ik denk ik ook zo van dat liedje wat ik wel eens zing als ik groepen doe. Dat liedje van Marco Borsato over masker af, dat raakt zo de essentie. Ik schijt wel wat minder in mijn broek dan vroeger als ik dat liedje voor de groep zing. Mensen kunnen dan zien dat ook mij de vlammen uit kunnen slaan, dat er rode vlekken in mijn nek verschijnen en dat mijn stem kan trillen. Zo van: zij staat er nu wel maar zij heeft dat dus ook. Herkenbaarheid, menselijkheid. Misschien is dat nog meer wat ik uit wil dragen maar het klinkt helemaal niet sexy 🙂

Over Maanwilla
Stemmen zijn altijd mijn passie geweest. Toen zangeres worden afviel, werd ik logopedist die natuurlijk met stem wilde gaan werken. Zelf heb ik ondervonden hoe spannend het kan zijn om iets te zeggen in een groep, voor mezelf op te komen of mijn idee te delen tijdens een presentatie. Die spanning wilde ik leren reguleren! De spanning hoefde niet weg te zijn! Nee ik wilde meer plezier hebben in wat ik zei en het tegelijkertijd meer beleven terwijl ik stond te praten. Je lichaam en stem vertellen altijd wat je werkelijk bedoelt.

Getroffen door de mogelijkheden die we hebben om met meer gemak je idee te delen, werkelijk in contact te zijn met anderen, besloot ik stem-, en presentatiecoach te worden. In de trainingen die ik geef, deel ik mijn kennis. Je ervaart hoe je jezelf door je manier van praten kunt begeleiden. Hoe? Door de mogelijkheden van je houding, adem, stemklank, mimiek, uitspraak en gebaren uit te proberen en af te stemmen op wat bij jou past.  Door mijn werk hoop ik dat mensen ontdekken hoe leuk en boeiend ze zijn waardoor ze zich gesterkt voelen om hun talenten te benutten en zaken echt op gaan pakken waar ze met hart en ziel voor willen gaan.

Sinds kort ben ik ook ‘ik leer anders coach’. Mijn kinderen bleken allebei dyslexie te hebben. Het huidige schoolsysteem sprak hun voorkeursmanier van leren, namelijk het opslaan van kennis door beelden, weinig aan. Vakken waarbij automatiseren belangrijk was, werden een struikelblok. Dit gold vooral voor het leren van de letters, lezen, de tafels, rekenen, maanden van het jaar en kleuren.

Na veel dingen geprobeerd te hebben, kwamen we uit bij de methode  ‘ik leer anders’. Deze methode benut de kwaliteit van het opslaan van kennis in beelden. Het is bijzonder geschikt voor kinderen met dyslexie, leerproblemen(het leren ontdekken van structuren) concentratieproblemen, beelddenkende kinderen en kinderen ADHD. Mijn zoon voelt zich zekerder, heeft meer plezier gekregen in leren en  leert makkelijker. Hij heeft dit jaar voor het eerst een 6 voor spelling gehaald op zijn rapport. Wij waren ruim 5 jaar bezig voordat we hier uitkwamen. Graag help ik kinderen hun weg te vinden in het huidige leersysteem op een manier die bij hun aansluit. Waarom? Het bevordert hun zelfvertrouwen, leert hun zien dat beelddenken veel voordelen heeft en dat ze met meer gemak kunnen leren.

 

Bewaard onder Gastblogs | 8 Comments

Tags: , , , , , , , , , ,

Volgende pagina →