Plezier is genoeg

Geplaatst op 6 december, 2013 

We zitten in Utrecht, in le Journal. Een oudere man met een schetsblok in zijn hand komt aan ons tafeltje staan. Hij wil ons schetsen. We moeten er maar niet op letten als hij steeds weer onze kant op kijkt.

Dus wij verder met ons gesprek en hij aan het schetsen.

Een half uurtje later gaan we bij hem kijken. De journalist in Michael begint hem vragen te stellen en de fotograaf in Johan maakt foto’s. Ik ben er om dit te horen: hij tekent omdat hij het leuk vindt om te tekenen.

Hij tekent niet voor de likes of voor de pageviews.  Erkenning, roem en succes? Het kan niet op tegen het plezier van plezier.

Lees ook: December 2013: Geen verplichte gezelligheid a.u.b. van Michael Minneboo

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

P-day 2012

Geplaatst op 31 oktober, 2012 

Afgelopen weekend was het weer P-day, het jaarlijkse weekendje ‘sterke verhalen vertellen’ met oude studievrienden, dit keer in Groningen.

Ik heb een hoofd barstensvol mooie herinneringen aan dat weekend maar een verhaal van Paul zette me het meest aan het denken.

Paul vertelde dat hem tijdens een teambuildingsessie werd gevraagd naar zijn allermooiste teamervaring. Dat bleek voor Paul uitgerekend onze samenwerking te zijn toen we lang geleden als bestuur van de studentenvereniging allerlei activiteiten organiseerden. Dat ging toen om grote verantwoordelijkheden en om veel geld maar vooral om veel plezier voor heel veel mensen.

Toen we daar middenin zaten had niemand van ons in de gaten dat het om een bijzondere samenwerking ging. Misschien hadden we het daar te druk voor want we werkten niet alleen hard aan het organiseren van de feesten, we waren we ook tijdens de feesten volop in touw en ook daarna nog om alles ’s nachts weer op te ruimen en schoon te maken. En dan de dag daarna weer gewoon college.

En dan denk ik: wat ontzettend jammer dat we toen niet beter in de gaten hadden hoe speciaal het was.

En dan denk ik ook: wat ontzettend fijn dat je te allen tijden met speciale dingen bezig kunt zijn, samen met speciale mensen, zonder dat je dat op het moment zelf in de gaten hebt. Dan hoef je op het moment zelf tenminste niet te twijfelen aan wat je doet want later komt het moment dat je zult zien dat het allemaal heel speciaal was. Erkenning en waardering hebben een eigen timing.

Lees ook: P-day

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Klagen en erkenning geven

Geplaatst op 3 december, 2010 

Vandaag reed ik met de trein. Je weet wel, van die organisatie waar zoveel over wordt geklaagd. Je zult mij niet horen klagen over dat klagen want er zijn genoeg situaties waar de NS niet de service en kwaliteit levert die haar klanten graag willen.

De treinen die ik nodig had reden op het moment dat ze volgens de planning zouden vertrekken en arriveerden zonder vertraging op de plaats van bestemming. De stem die tijdens de reis informatie gaf over de stations van aankomst, klonk voor mij duidelijk en vriendelijk. Ik had een comfortabele zitplek aan het raam en kon tijdens de reis lekker lezen en naar muziek luisteren. Op het station heeft een baliemedewerker van de NS mij precies de hulp en ondersteuning gegeven die ik nodig om  helderheid te krijgen over het gebruik van mijn OV chipkaart.

Klagen kan waardevol zijn omdat het kan fungeren als feedback. Maar wat als de NS nou eens wel die service en kwaliteit levert die je als klant graag wilt, wat dan? Is dat dan vanzelfsprekend? Bij terugkomst ik Breda had ik het verlangen erkenning te geven voor de plezierige reis die ik had gehad. Bij de informatiebalie stonden op dat moment drie medewerkers van de NS een praatje te maken.

Ik begon als volgt: ‘Er wordt op Internet veel geklaagd over de NS…’. Meteen zei één van hen: ‘Ik heb geen Internet’. Misschien was hij bang voor kritiek. Maar ik vertelde dat ik een plezierige reis had gehad en dat ik wilde bedanken voor hun bijdrage daaraan.

Een korte stilte, alsof ze even tijd nodig hadden om over te schakelen van de klacht die ze verwachtten naar de erkenning die ze kregen. En toen blije gezichten. Eentje riep me nog na: ‘Daar kunnen we een heel weekend op teren hoor’.

Ik voel me nog blij als ik aan die drie terugdenk. Laten we niet vergeten dat we met mensen te maken hebben. Een klacht kan waardevol zijn. Erkenning geven ook.  Doe mee aan de terugkeer van de menselijkheid en geef zo af en toe eens wat erkenning.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 11 Comments

Tags: , ,