Gek blijven doen

Geplaatst op 1 maart, 2024 

Donderdag was ik bij de tandarts.

Verder nog gekke dingen vraagt ie na afloop van de controle.

Ik: nou, ik doe wel gekke dingen maar niet met mijn gebit.

Tandarts: ga daar mee door, gekke dingen doen.

Ik: zal het thuis doorgeven.

Geen gaatjes en dan ook nog deze kers op de taart: ik hou van de tandarts.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

De zachte maan is dood

Geplaatst op 20 januari, 2024 

Best een mooi menselijk trekje dat de dood van iemand die je niet persoonlijk hebt gekend je zo kan raken.

Het was deze zomer dat ik hier in het park werd aangesproken op wat er op mijn T-shirt stond. Meteen werden favoriete nummers uitgewisseld en ging de telefoon aan op zoek naar dat gevoel dat een paar minuten muziek teweeg kan brengen, dat gevoel dat je leeft, ook echt leeft, dat gevoel rechtstreeks vanuit je hart.

Het T-shirt leeft nog.
Hier in de kast.
De zachte maan niet.
Die is dood.
Gisteren.
Ineens.

Dead love was een van de eerste nummers dat ik leerde kennen van The Soft Moon en Become the lies het laatste.

 

 

 

Het was raak Luis Vasquez, het was raak. Recht in mijn hart.
Goed gemikt, dank je wel.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Geen band maar wel een band

Geplaatst op 30 oktober, 2022 

Met uitzondering van wat we de Corona-jaren zijn gaan noemen en waarin we weinig mochten en veel moesten, komen we elk jaar een keertje samen.

We zijn met z’n vijven en worden soms aangezien voor een band. Vijf totaal verschillende mannen met een onderlinge chemie die doet denken aan een knetterende creatieve muzikale expressie. En dat klopt ook wel, niet dat we een band vormen maar we hebben wel een band, eentje die naarmate de jaren verstrijken steeds beter lijkt te worden, eerlijker, openhartiger en gedurfder.

Hoe bijzonder zo’n relatie is realiseer ik me vaak pas achteraf.

Dit jaar was anders. Mooier, beter en eerlijker. Hoef ik niet een jaar of langer te wachten om me te realiseren hoe waardevol het samen zijn was, dat realiseerde ik me al met met jullie erbij.

Mannen, wow, ik hou van jullie.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags:

Nu je er niet meer bent: bedankt broeder

Geplaatst op 15 oktober, 2022 

De laatste keer dat ik je zag was afgelopen zomer. Een feestje zoals ik dat van andere jaren ken, werd het die avond helaas niet want je had veel pijn en dacht er met wat fysiotherapie weer bovenop te komen.

Helaas had jouw pijn een oorzaak die niet veel later je hele lichaam opeiste. Nu ik dit schrijf ben je er helaas niet meer.

Als ik aan kwam wandelen scande ik altijd vlug alle gezichten, of mijn vrienden er  ook waren. Als jij er was, wist ik dat het een heerlijke avond zou worden.

Muziek was jouw ding. Telefoon in de asbak om die als versterker te gebruiken om via je horloge uit je oneindige playlist de nummers te kiezen waar je ons op wilde trakteren.

De laatste foto herinnering die ik van je heb

Als ik volgende zomer weer gezichten scan, is dat van jou er niet meer bij. Ik heb het daar een beetje moeilijk mee want ik had gerekend op een wonder, jou volgend jaar weer als vanouds in je rol als terras-dj te zien.

Ik hoop dat ik je al die keren dat jij er was, met mijn plezier heb kunnen duidelijk maken wat jij voor mij betekende. Ik ga jou missen broeder. Dank je wel.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Verbinding, het is er gewoon ineens

Geplaatst op 20 augustus, 2022 

Je stond op de markt bij de kaasboer en dankzij je lange haren wist ik meteen dat jij het was. Ik had je al geruime tijd niet meer gezien wat de schuld was van die lelijke coronajaren maar meer nog door wat jouw lichaam jou te rouwen had gegeven.

Toen ik je naam noemde draaide je jezelf om. Oogcontact… maar je lichaam stond niet toe dat je mij herkende. De kaasboer, wat een toffe vent is dat, keek ons allebei aan: ‘Jullie hebben allebei zeker dezelfde kapper?’

Wat jij zei was wat ik zei en we zeiden het allebei op hetzelfde moment op precies dezelfde manier: ‘Ja, geen!’

Het waren de woorden en het oogcontact van dat moment waar we de mond vol van hebben, boeken over schijven en workshops over geven. Verbinding.

Ik zal je vertellen: je hoeft er elkaar niet eens voor te herkennen. Het is er gewoon. Ineens.

Dank je wel broeder.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags:

Hoofd of hart

Geplaatst op 31 juli, 2022 

Ik weet niet wat ik moet kiezen zegt ie, ik kom er maar niet uit.

Met je hoofd bedoel je? Nou, wat zegt je hart?

Mijn gevoel zegt dat ik het moet doen.

Nou, doe het dan.

Maar waar gaat je keuze eigenlijk over?

Er volgt uitleg.

Sorry, volg dan toch maar je hoofd en doe het niet.

Ofwel, bemoei je niet met de keuzes van een ander Peter.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Je hart zit ook altijd op dezelfde plek: de goede plek

Geplaatst op 2 juli, 2018 

Het wordt me wel eens gevraagd hoor, of ik met de motor en mijn tentje achterop niet eens naar een andere plek wil. Ja natuurlijk zeg ik dan, maar nog liever ga ik naar dezelfde plek.

Steeds naar dezelfde plek heeft iets waar ik van hou.

Zo werd ik dit jaar uitgenodigd om bij Fred thuis te komen eten. Hij had een heerlijke pasta gemaakt met een rijke pittige saus. Na deze heerlijke maaltijd keken we samen voetbal: Kroatië – Argentinië. Een heerlijke pot voetbal.

Eerder die dag had ik ’s morgens een flinke wandeling gemaakt met Harold. Hij kent de streek als zijn broekzak en had me gevraagd of ik zin had samen met hem te wandelen. Zo kreeg ik in drie uur wandelen door de Zuid-Limburgse en Duitse heuvels en bossen de prachtigste plekken te zien die ik zelf nooit zou hebben ontdekt.

Als je steeds naar dezelfde plek gaat word je deel van een community, je leert mensen kennen en er ontstaat een band, echte vriendschappen zelfs. Dat je merkt blij te zijn als je ze weer ziet en dat dit wederzijds is. Dat over en weer wordt geïnformeerd naar het lief en leed van het vorige jaar omdat je elkaar niet vergeten bent. En dat je ze al mist als je weer vertrekt.

Er zijn plekken waar mijn hart graag is, mensen met wiens hart het mijne graag samen is. Ik kan en wil niet anders dan dit elk jaar weer opnieuw dankbaar te ervaren. Voor mij is dit net zo avontuurlijk als het ene jaar op een kameel dwars door de Sahara trekken, het volgende jaar de Kilimanjaro beklimmen en het jaar daarop op retraite gaan naar Stromboli (ja, ik ben het boek van Saskia Noort aan het lezen).

En aan het einde van deze blogpost gekomen vraag ik me af of ik de titel nog nader moet verklaren. Mwah, ik denk het niet.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Pas als het hart er klaar voor is

Geplaatst op 28 juni, 2018 

De maand juni herinnert me eraan dat de tijd weer is aangebroken voor de jaarlijkse retraite en begint het volgen van de weersverwachtingen en het zoeken in verschillende agenda’s naar een geschikte week, hoofdwerk om iets gedaan te krijgen.

Maar is dat hoofdwerk genoeg om ook echt weer te gaan, om een zo klein mogelijke kamperuitrusting achterop de motor te sjorren en te vertrekken?

Terwijl het hoofd bezig is met de voorbereidingen bedenkt het tevens redenen om niet te vertrekken of om het uit te stellen. Zo kan een periode van drukte voor het hoofd zowel een reden zijn om actie te ondernemen om te gaan (ga nou maar, dat is lekker ontspannend) als een reden om niet te gaan (blijf nou maar, er is nog zoveel te doen). Tja, en hoe kies je dan?

Vijf dagen voor het geplande vertrek was ik bij Michiel voor een sessie hartademhaling. Ik had om deze sessie gevraagd omdat ik een lastige keuze wilde maken. Nee, niet die tussen wel of niet met de motor vertrekken maar eentje die echt lastig was, zo lastig dat ik wist dat ik deze keuze onmogelijk  met mijn hoofd kon maken.

Na deze sessie liep ik over Winkelcentrum Zuiderhout waar een van de ondernemers jarig was. Ik feliciteerde hem,  of ik binnen in zijn zaak even wilde zien wat zijn collega’s voor hem hadden gedaan? Yeah sure. Sta ik daar in zijn zaak, versierd met een heleboel ballonnen en elke ballon in de hartkleur en hartvorm.

Alsof terwijl je bezig was met je hartademheling (Freudiaanse vergissing, moet natuurlijk hartademhaling zijn maar hartademheling is bij nader beschouwing net zo toepasselijk) je hart hier even een kleine voorbereiding heeft getroffen die je toeval kunt noemen maar die net zo goed een niet te missen hint is om vooral door te gaan met die hartademhaling.

Toen voelde ik het ook: ik ben klaar om te gaan. Dan verandert ook de voorbereiding en maakt alle drukte plaats voor rust, vertrouwen en verlangen om te gaan. Dus helemaal in the mood and go!

Als het hart eenmaal een weg heeft gekozen dan gaat alles zoveel makkelijker, dan rijd je je motor niet door een heerlijke bocht maar rijd je motor jou door die bocht, een verschil dat je het best zelf kunt ervaren.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →