Het beste wat we kunnen

Geplaatst op 15 mei, 2016 

Deze blogpost wordt misschien wel een beroerd stukje tikwerk en toch is het de beste blogpost die ik op dit moment kan tikken.

Iedereen oordeelt, hardop of in stilte, maar iedereen doet het. Aan de basis van al die oordelen ligt de aanname dat we beter kunnen dan we doen en dat anderen beter kunnen dan ze doen.

In haar boek ‘Rising Strong’ draait Brené Brown het om: mensen doen het beste wat ze kunnen. Het leven wordt gemakkelijker als je ervan uit gaat dat mensen het beste doen wat ze kunnen.

Ze komt tot dit inzicht tijdens een sessie met haar therapeute waarin ze vertelt over een pijnlijke ervaring.

De meest compassievolle mensen hebben met elkaar gemeen dat ze duidelijke grenzen hebben en die ook respecteren, ervan uitgaan dat anderen het het beste doen wat ze kunnen, en vragen om wat ze nodig hebben.

Ik deed dat anders, vertelt Brené haar therapeute. Ik ging ervan uit dat mensen niet het beste deden wat ze konden en daarom veroordeelde ik ze waardoor ik constant tegen teleurstelling vocht. Maar dat was makkelijker dan grenzen stellen. Grenzen stellen is lastig als je steeds maar leuk gevonden wilt worden, als je een pleaser bent die altijd makkelijk, leuk en flexibel wil zijn.

Ik vond dit het mooiste inzicht van haar boek omdat het zo ontzettend veel doet in onze relatie met onszelf en met anderen. Het verandert alles.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Bij jezelf beginnen maar snel daarna aan een ander peuteren

Geplaatst op 20 november, 2015 

Ik vind het een intrigerend fenomeen: je doet je hele leven iets, laten we zeggen roken, stopt daar dan mee en neemt het daarna anderen kwalijk dat ze doen wat jij zelf ook deed.

Om niemand tegen de schenen te stoppen mezelf als voorbeeld.

Stoppen met vlees eten.
Het is alweer even geleden dat ik gedurende een kleine tien jaar geen vlees at. Niks mis mee, hartstikke goed, vooral nu we weten wat een impact vlees eten heeft op de klimaatveranderingen. Dat wisten we trouwens toen ook al maar nu beginnen de effecten angstig dichtbij te komen.

Ik werd alleen wat te fanatiek want na enige tijd werd de vleeseter de vijand. Niet dat ik agressief tegen ze deed, nee. Ik wachtte en hoopte dat ze mij aanspraken op mijn keuzes, dat ik bijvoorbeeld geen vlees at maar wel leren schoenen droeg. Jezus, wat een preek had ik dan voor ze! Fidel Castro zou er jaloers op zijn geweest.

Geweldloze Communicatie.
Ik stopte het project om geen vlees te eten en begon een nieuw project: geweldloze communicatie. Wat begon als een eenvoudige basistraining werd een jaar of drie de ene training na de andere.

Begin bij de bakker of de slager drukte de trainster ons op het hart na de basistraining maar dat deed ik niet. En zoals ik het achteraf van anderen beluisterde deed niemand dat. Nee, lekker thuis mee gaan experimenteren en weet je wat, overal waar het maar mogelijk is.

En jee, wat wordt je daar onuitstaanbaar van zeg! Constant op de loer of je iemand op een oordeel kunt betrappen en dan van die trainingspraat uitkramen ‘dat herken ik als een oordeel’. Of ‘Voel je misschien X en heb je behoefte aan Y?

Wat zijn we toch een schatjes.
Voor iemand die vlees at was ik geen gezellig gezelschap en voor iemand die zich bediende van oordelen was ik dat ook niet. Ik nam het anderen kwalijk wat ik zelf ook had gedaan. Vind je dat niet raar? Ik wel.

Over het waarom kan ik alleen maar gissen. Zal wel een ego-dingetje zijn maar dat is me wat te gemakkelijk. Eigenlijk wilde ik dat iedereen zou kappen met vlees eten want dan kon ik het makkelijker vol houden, wilde ook dat iedereen geweldloos zou communiceren want dan kon ik het makkelijker vol houden. Geen verleiding, geen jaloezie, lekker makkelijk.

Verander de wereld maar begin bij jezelf. Juist. Iedereen is het daarover eens maar ergens, al heel snel na dat prille begin, moet er toch vooral ook aan de ander worden gepeuterd en daar word je onuitstaanbaar van. We weten allemaal dat we een ander niet kunnen veranderen en proberen het toch. Wat zijn we toch een schatjes.

Ik kan trouwens erg lachen om iemand die me een paar jaar geleden nog aansprak op wat ik in een restaurant bestelde. Ze haalde een informatiekaartje uit haar tas om me te laten zien wat er van mijn keuze wel en niet deugde. Ik lachte haar niet uit, zeker niet, ik lachte om mezelf want dat soort dingen heb ik ook gedaan. Zoals ik al zei: wat zijn we toch een schatjes.

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , , , ,

Een vuile thuiskomst

Geplaatst op 7 juli, 2015 

Vergelijken leidt tot oordelen, dat herinner ik me nog van Geweldloze Communicatie. Zaterdag keerde ik terug in Oosterhout na een weekje te gast te zijn geweest in wat ik de mooiste gemeente van Nederland vind: Vaals.

Behalve door de prachtige ligging in het Zuid-Limburgse heuvellandschap en een aantal mooie vriendschappen, heeft Vaals deze uitverkiezing ook te danken aan het feit dat er zo weinig zwerfafval op straat ligt en dat openbaar groen zo goed is onderhouden met als extra vermelding de prachtige bakken en perkjes vol bloemen.

Vaals moet het vooral van het toerisme hebben en weet dat schone straten, mooi groen en kleurrijke bloemen mede het verschil kunnen maken tussen de toerist die graag nog een keer terug komt en de toerist die de volgende keer liever ergens anders heen gaat. Voor Vaals ben ik de toerist die er graag terug komt, inmiddels al vele jaren tijdens de jaarlijkse motorvakantie.

Net na Tilburg verlaat ik de snelweg om binnendoor via Rijen Oosterhout binnen te rijden. Wat een welkomst daar. Nog voordat je onder de A27 doorrijdt begroet het zwerfafval je daar al en een stukje verderop bij Winkelcentrum Zuiderhout is die begroeting niet veel anders. Vergelijken leidt tot oordelen, vooral met Vaals nog zo vers in de herinnering.

Volgens de Geweldloze Communicatie hebben oordelen een functie bij het herkennen en erkennen van de onderliggende onvervulde behoeften. Schoonheid is hier zo’n behoefte maar ook de behoefte aan zorg, zorg voor de openbare ruimte, en als ik dieper ga graven ontdek ik er vast nog een aantal. Verbinding, ja hey, die ook, verbinding met mijn eigen stad.

Ik zou graag een ambassadeur van mijn eigen stad willen zijn zoals ik dat van Vaals ben. Vraag me een mooie vakantiebestemming in eigen land en ik vraag je hoeveel redenen je nodig hebt om naar Vaals te gaan en ik geef je ze allemaal, hoeveel redenen je me ook vraagt.

Ik probeer me voor te stellen hoe het voor toeristen is om Oosterhout binnen te rijden. Vanwege de ligging van onder andere de Katjeskelder en camping het Haasje is de wijk Oosterheide voor veel toeristen de eerste kennismaking met de stad Oosterhout. Net als ik zaterdag worden ook deze toeristen van harte welkom geheten door plastic en blik op straat. En dan heb ik het nog niet over de kwaliteit van de groenvoorzieningen.

Net als veel andere steden wil ook Oosterhout meer bezoekers trekken en zo is het plan ontstaan om Oosterhout te profileren als, jawel, Willy Wonkastad. Willy Wonka, Sjakie en de chocoladefabriek, het is nooit mijn kopje thee geweest maar vooruit, laat ik even meegaan in deze gedachte. Willy Wonka heeft een wereldberoemde chocoladefabriek en weet je wat er bovenaan de gebodenlijst staat bij de bereiding van voedingsmiddelen? Hygiëne! Schoon dus.

Een schone stad, begin daar dan eens mee.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , , , , ,

Liefdestraining

Geplaatst op 21 februari, 2013 

Volgens Steve Pavlina zit het zo: The Harder It Is, The More You Must Love It

‘Eliminate your resistance to difficulty, and you’ll find, with much universal irony, that your resistance to difficulty was actually your greatest roadblock preventing the achievement of the goal.’ – Steve Pavlina. 

En dat geldt niet alleen voor het bereiken van doelen maar ook voor het liefhebben van mensen.  Dat gesprek met een collega die het niet eens is met jouw plannen, het chagrijnige humeur van je partner, dat nieuwsbericht dat een CEO van een grote onderneming een flinke bonus krijgt terwijl er ontslagen vallen om de winst van het bedrijf verder op te voeren, het zijn allemaal liefdestrainingen, momenten die ons willen helpen om nog meer lief te hebben en ons hart groter en groter te maken.

Oordelen, weerstand, irritatie, het zijn allemaal signalen om onmiddellijk met de training te beginnen.

Liefde is ondeelbaar, de bedoeling ervan is dat het er altijd en overal is. Wat ik daarmee bedoel lees je morgen in ‘Spelregels van het universum: eenheid‘.

Lees ook: Assholes die schatten zijn

Bewaard onder Citaten, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Hoe neem jij jezelf het liefst te pakken?

Geplaatst op 31 januari, 2013 

Als je het eenmaal weet, niet weten in de zin van er alleen maar een gedachte over hebben (al kan dat al erg fijn zijn) maar weten in de zin van zien, ervaren, voelen en beleven, al  is het maar voor een seconde, dan kun je niet eens meer over anderen oordelen.

Als je eenmaal weet dat alles met elkaar verbonden is, dan kun je niet meer oordelen over je vijanden maar ze alleen maar het beste toewensen. Dat wil zeggen: die oordelen zijn er nog wel maar ze verliezen snel hun kracht, de wrok erachter smelt langzaam weg. En als zo’n oordeel dan ineens toch opduikt, dan is het een uitnodiging je vijand nog eens extra het allerbeste toe te wensen.

Met oordelen over je vijand heb je alleen jezelf maar te pakken en met je vijand het allerbeste toewensen ook.  Dus hoe neem jij jezelf het liefst te pakken?

Deze blogpost is geïnspireerd door ‘Download it…‘ van Petra Maartense. Dat filmpje met Marianne Williamson over ‘The Law of Devine Compensation’ …. echt even kijken en laten inwerken.

Bewaard onder spiritualiteit | 3 Comments

Tags: , , , , ,

Volle maan op Twitter

Geplaatst op 19 december, 2012 

Een schietpartij in Amerika, een aangespoelde walvis bij Texel, een documentaire over een jongen die rauw voedsel eet, aangepaste voorwaarden van fotodienst Instagram en dan natuurlijk het einde van de wereld overmorgen.

Het is op Twitter tegenwoordig bijna elke dag volle maan. Dan stort iedereen zich vol overgave op de actualiteit. Dat kan op zich nog best leuk zijn maar daarna stort iedereen zich met nog meer overgave op elkaar.  Afwijkende meningen worden veroordeeld en belachelijk gemaakt. Correctie: niet de meningen worden veroordeeld en belachelijk gemaakt, maar de mensen achter die meningen en oordelen.

Bark at the moon‘ zingt Ozzy. Blaf naar de maan in plaats van naar elkaar.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 4 Comments

Tags: ,

Oordelen is een feest

Geplaatst op 4 december, 2012 

Oordelen is een feest en om dat regelmatig te kunnen vieren hebben we daar in onze communicatie allerlei trucjes voor bedacht.

Stel je voor dat je met iemand samen bent en dat die ander ergens mee bezig is, bijvoorbeeld een boek lezen.  Om dan vanuit het niets te gaan oordelen is een mogelijkheid maar dan zal die ander al snel denken dat je flink chagrijnig bent en zich terugtrekken.

Nee, dat kan subtieler: je vraagt die ander naar een mening.  Mensen vinden het over het algemeen leuk om hun mening ergens over te geven, vooral als ze daartoe worden uitgenodigd met een vraag. Zodra die ander zijn/haar mening heeft gegeven grijp je je kans: oordelen, oordelen over die mening. Kun je lekker je feest vieren en het komt een stuk minder chagrijnig over.

Wat vind jij hier nou van? Geef gerust je zeer gewaardeerde mening, kan ik lekker feest vieren.

Lees ook: Nee is niet OK

Bewaard onder Communicatie | 6 Comments

Tags: ,

Taal als gereedschap voor ontmenselijking

Geplaatst op 16 oktober, 2012 

In Engelse boeken worden ze ‘codependents’ genoemd en in Nederlandse boeken ‘codependenten’. Ik vind het vreselijke woorden om er mensen met codependency issues mee aan te duiden.

Onze taal heeft er een handje van om de afstand tussen wat iemand doet en wie iemand is zo snel mogelijk tot nul te reduceren. Zo noemen we iemand met een verslaving een verslaafde, iemand die steelt een dief en iemand die liegt een leugenaar.

Noem iemand vaak genoeg een verslaafde, dief of leugenaar, en je hebt al snel niet meer in de gaten dat er achter dat etiket een mens zit. Taal als gereedschap voor ontmenselijking, alsof ons gedrag bepaalt wie we zijn.

Hoe dan? Noem iemand met codependency issues gewoon zoals het is: iemand, een mens van vlees en bloed, met codependency issues. Om het nog wat verder te normaliseren: issues die we bijna allemaal in meer of mindere mate hebben.

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags: , , ,

Volgende pagina →