Draagvlak: het is zo’n politieke uitvinding

Geplaatst op 3 december, 2022 

”Ik vind draagvlak altijd een heel moeilijk woord.
Het is zo’n politieke uitvinding.

We hebben een plan en dat willen we uitvoeren.
Oh ja, we hebben ook nog draagvlak van de samenleving nodig.

Ik denk het moet precies andersom zijn:
Je hebt een samenleving en die heeft bepaalde behoeftes, bepaalde zorgen.

Dan heb je vervolgens politieke wil nodig om daar goed beleid op te maken.”

Eva Rovers in de podcast ‘Burgerberaden met Eva Rovers

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags: , , ,

Burgerberaad in Oosterhout

Geplaatst op 16 juli, 2022 

Nee, er komt geen burgerberaad in Oosterhout, niet nu in ieder geval. In de toekomst misschien ook niet maar aan wie dat in ieder geval niet zal liggen is Eva Rovers, schrijfster van het boek Nu is het aan ons – Oproep tot echte democratie.

Een boek over het burgerberaad waarin ze beargumenteert dat we politiek niet teveel aan politici moeten overlaten omdat onze problemen daarvoor te complex zijn en waarom burgers cruciaal zijn voor het oplossen van de grootste uitdagingen van deze tijd.

Dinsdag 5 juli vertelde ze erover in de raadzaal van de gemeente Oosterhout.

Na een heldere en voor iedereen gemakkelijk te begrijpen uiteenzetting van de tekortkomingen van de democratie zoals we die de dag van vandaag kennen, biedt ze met het burgerberaad een uitweg aan.

Een uitweg, niet de uitweg want wat haar vertelling zo toegankelijk maakte, zelfs voor de grootste lokale sceptici, was een zekere mate van ingetogenheid waarmee ze vertelde.

Ik hou van deze manier van vertellen die ook iets van kwetsbaarheid uitdraagt want ook al heeft ze gedegen onderzoek gedaan naar het burgerberaad, het gaat over iets nieuws, over een verandering.

Nieuwe dingen en veranderingen zijn nou meestal niet bepaald de dingen waar we voor op tafel gaan staan dansen, liever duiken we ervoor weg, onder de tafel.

Het meest indrukwekkende voorbeeld van een geslaagd burgerberaad wat ook in haar boek uitvoerig aan bod komt, is dat van het burgerberaad in Ierland over de abortuswetgeving. Polarisatie alom, politiek en maatschappelijk, tot een groep burgers de politiek een handje gaat helpen. Dat handje werd een burgerberaad. En het werkte.

De presentatie van Eva Rovers redde die avond mijn week, gaf het nieuwe energie en vertrouwen. Niet dat Oosterhout met het burgerberaad aan de slag gaat want dat zie ik net als EVR het deze week in zijn artikel ‘In Oosterhout een burgerraad? in weekblad Oosterhout schreef, zo 1,2,3 niet gebeuren.

Maar wat doet het er ook toe. Wat er toe doet is de nieuwe energie, de  nieuwe vibratie die ons wereldwijd op alle gebieden een stroom aan nieuwe mogelijkheden brengt.

Een paar dagen later had ik met een andere bezoeker aan deze burgerberaad avond een gesprek over afgehaakt Nederland, groepen mensen die het gevoel gevoel hebben dat zij er niet toe doen voor de politiek en daarom democratisch afhaken. Oosterhout doet hier volgens de kaart van afgehaakt Nederland ook flink aan mee.

Ik ben niet afgehaakt zo vertrouwde hij mij toe, ik ben gewoon ergens anders aangehaakt.

Ik denk dat het burgerberaad zo’n ander haakje kan zijn.

Meer weten? Kijk eens bij

Of bestel het boek van Eva Rovers: https://kiosk.decorrespondent.nl/products/nu-is-het-aan-ons-eva-rovers

Griffie van de gemeente Oosterhout: dank jullie wel voor het organiseren van deze burgerberaad avond met Eva Rovers. Nu is het aan ons.

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , , ,

En de chaos bevrijdde de stad

Geplaatst op 7 juni, 2017 

Het was zo’n middelgrote stad waar maar weinig gebeurt. Natuurlijk gebeurde er wel eens was maar niet die dingen waardoor de stad echt vooruit kwam.

Wat er bijvoorbeeld wel gebeurde was dat er werd geklaagd over het parkeren, dat moest gratis zijn anders zou het centrum niet kunnen bruisen. Dat had dan weer te maken met onverwerkt trauma uit vorige levens toen er betaald moest worden voor het stallen van paard en wagen en voor het opruimen van de poep.

Om dat centrum te laten bruisen was een stadsmanager ingehuurd. Die vond dat burgers zich maar beter niet met dat centrum bemoeiden maar hooguit met de speeltuintjes in hun eigen buurt. Hij wilde wel graag dat diezelfde burgers massaal naar het centrum kwamen om hun portemonnee om te keren, dat dan weer wel. Het leverde de stadsmanger in ieder geval genoeg karma op om in een volgend leven terug te keren als speeltuinmanager.

En zo zou deze stad best wel heel oud kunnen worden maar oud en ook gelukkig? Dat was zeer de vraag.

Tot op een zekere dag een kleine politieke partij bij elkaar kwam. Deze bijeenkomst zou de geschiedenisboeken niet hebben gehaald ware het niet dat politicus 2 en 3 tegen nummer 1 zeiden: wij willen jou niet meer als onze nummer 1, voortaan is nummer 2 de nummer 1.

De pers dook erop, blij als ze waren dat ze eens iets anders konden melden dan dat eeuwige parkeren. Ze noemden het een coup en deze stad waar maar weinig gebeurde had ineens te maken met een heuse coup!

Het nieuws verspreidde zich al snel over de stad. Zelfs in het zuiden van de stad, in een wijk die net als andere wijken van de stad maar een beetje voor spek en bonen meedeed als aanhangsel van het centrum, waar de mensen niks hebben met parkeren, nog minder met bruisen, nog minder met politiek en nog veel minder met de stadsmanager, werd erover gesproken.

Ook in andere politieke partijen ontstond rumoer. Ook daar wilden nummers 2 wel eens de nummer 1 zijn, de nummers 10 een nummer 4, de nummers 7 een nummer 2. Kunt u het nog volgen?

Ineens bleek iedereen goede ideeën te hebben en tja, als nummer 1 heb je natuurlijk meer invloed iets met zo’n idee te doen dan als nummer 10. Als nummer 10 ben je het op een gegeven moment natuurlijk flink zat steeds maar te moeten horen dat je idee niet realistisch of wenselijk is of ‘ja maar…..’.
.
Al snel ontplofte dezelfde discussie ook in bedrijven, organisaties, scholen en zelfs in gezinnen tot uiteindelijk iedereen met iedereen overhoop lag en de stad in chaos verkeerde.

Chaos of niet, mensen willen natuurlijk wel brood op de plank en daarom ontstonden spontaan nieuwe vormen van samenwerking. Niet op basis van ‘ik ben nummer 1 en ik draag jou, nummer 2, op nu brood te bakken’. In plaats daarvan gingen mensen naar elkaar op zoek om samen een brood te bakken. De een had bijvoorbeeld een oven maar geen ervaring met brood bakken, de ander wist wel brood te bakken maar had geen oven en geen ingrediënten en weer een ander had wel de ingrediënten maar geen idee wat ermee te doen. Op deze manier samen brood bakken was zo leuk en het brood zo lekker, dat mensen nog meer op zoek gingen naar anderen om op deze manier mee samen te werken.

De stad knapte er zienderogen van op. Waar vroeger de stad stil stond vanwege discussies tussen de rangen en standen van al die verschillende nummers, gingen mensen nu met elkaar aan de slag. Geen gezeur meer over ‘niet wenselijk, niet realistisch, ja maar….’ maar elkaar opzoeken en samenwerken.

En ja, de stad werd oud en alsnog gelukkig, zielsgelukkig zelfs.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Burgerinitiatief? Schrijf geen plan!

Geplaatst op 15 januari, 2017 

Afgelopen dinsdag was ik bij de ‘Raadsbijeenkomst participatie en samenwerking’, een bijzonder interessante avond op de Oosterhoutse prachtplek Catharinadal die begon met dit filmpje over de rol en betekenis van de drie buurtbeheerders van de gemeente Oosterhout:


 

Even voorstellen
De ‘Raadsbijenkomst participatie en samenwerking’ was georganiseerd door Eric Kaarsemaker, raadsgriffier van de gemeente Oosterhout, daarbij ondersteund door Igno Pröpper van Partners+Pröpper.

Verder waren bij deze avond aanwezig uiteraard de leden van de gemeenteraad Oosterhout en een groep zogenaamde ‘initiatiefnemers’, Oosterhouters die zich via burgerinitiatieven inzetten voor hun buurt, wijk of stad.

Naast initiatiefnemers uit de Beemdenbuurt, Houthaven, Vrachelen, Slotjes-Oost, Oosteind en Den Hout, mocht ik namens Oosterheide meedoen. Na het filmpje mochten we ons als initiatiefnemers in 1 minuut voorstellen aan de raadsleden.

Ik heet Peter de Kock en woon in Oosterheide. Sinds drie en een half jaar ben ik in Oosterheide betrokken bij tal van initiatieven en projecten waarvan het bijenlint, bloemen zaaien voor de bijen, het massaal opruimen van zwerfafval en de buurtmoestuin de bekendste zijn.

Deze activiteiten hebben met elkaar gemeen dat ze leuk zijn om te doen en ook nuttig zijn want groen en schoon dragen bij aan veiligheid en leefbaarheid.  Maar wat belangrijker is: ze zorgen ervoor dat we weer een band krijgen met elkaar en met onze wijk.

Die band is in een wijk als Oosterheide hard nodig want Oosterheide is een wijk met grote verschillen: arm en rijk, analfabeet en opgeleid, eenzaam en verbonden,

We kunnen het allemaal goed hebben maar daarvoor hebben we wel een band met elkaar nodig. 

Die band wordt alleen maar belangrijker als in de nabije toekomst grondstoffen steeds schaarser worden en de effecten van de klimaatveranderingen zich pijnlijk laten voelen. We hebben elkaar dan hard nodig om met elkaar te delen wat er is en om samen creatieve, groene en duurzame oplossingen te bedenken. Niet eens zozeer voor onszelf maar vooral voor onze kinderen en kleinkinderen bij wie we ecologisch zwaar in het krijt staan.  

 Waar ik blij van wordt zijn alle mensen waarmee ik de afgelopen jaren in contact ben gekomen. Wat ik betreur is dat ik hier niet veel eerder mee begonnen ben en dat dit proces niet 10x zo snel gaat maar daar komt na vanavond ongetwijfeld verandering in.

Voorbereiding.
De initiatiefnemers waren een week eerder al bij elkaar gekomen samen met Eric en Igno om de avond met de gemeenteraad voor te bereiden. Daarbij was voornamelijk een inventarisatie gemaakt van onze successen en klachten. Deze voorbereidende avond was er eentje die flink knetterde in de zin van passie, betrokkenheid en de enorme drive om initiatieven voor elkaar te krijgen.

En afgelopen dinsdag vond dan de ‘Raadsbijeenkomst participatie en samenwerking’ plaats met als één van de doelstellingen: het ontwikkelen van een gemeenschappelijk beeld over samenwerking tussen gemeentebestuur en de samenleving en de rol van de raad.  Interessant, dat zeg ik je.

Speed daten
Een rondje speed daten, voor mij het leukste onderdeel van de avond. De raadsleden mochten bedenken wat voor burgerinitiatief zij zelf als burger zouden willen nemen en daarbij kwamen tal van mooie initiatieven voorbij zoals: fruitbomen planten op plekken met openbaar groen, kleinschalige ontmoetingsplekken in de wijken, de Antoniuskerk als poortgebouw voor de Heilige Driehoek, het Slotjesveld veranderen in stadstuinen en een pizza oven in Den Hout.

Hierover mochten de raadsleden advies inwinnen bij de initiatiefnemers waarbij ik al meteen een groep enthousiaste raadsleden bij me kreeg over het veranderen van het Slotjesveld in stadstuinen.

Met de buurtmoestuin Oosterheide heb ik wel wat fouten gemaakt en geleerd: begin klein, laat het aantal vierkante meters evenredig groeien met de omvang van de community en zorg voor draagvlak. Begin desnoods met één vierkante meter want dat is beter dan een paar honderd vierkante meter en erachter komen dat je te weinig mensen hebt of dat er amper draagvlak is.

En wat hele grote initiatieven betreft zoals de Antoniuskerk: ga erover bloggen als begin, ga je dromen, ideeën en ambities delen.

Maatschappelijke initiatieven om samen aan te bouwen
Later op de avond werden we aan de hand van vier thema’s in groepjes gesplitst:

  1. Initiatieven openbare ruimte – zelf invulling geven aan eigen leefomgeving.
  2. Maatschappelijk vastgoed – accommodatie om maatschappelijk nuttige initiatieven te ontplooien.
  3. Baanbrekende initiatieven in het sociale domein – die niet passen binnen bestaande patronen (en wellicht invulling geven aan de gevraagde ‘transformatie’).
  4. Buurtbudget en buurtdemocratie – zelf keuzes maken over directe leefomgeving.

Elk groepje bestond uit twee initiatiefnemers en een aantal (6 – 8) raadsleden. Als ik mezelf had kunnen opsplitsen had ik graag meegedaan aan thema 1,2 en 4 en kreeg samen met Miranda van Bragt het maatschappelijk vastgoed toegewezen.

Dat was een logisch vervolg op onze voorbereiding van een week eerder waarbij Miranda onder andere het project ‘Galvanitas’ had ingebracht en ik het gebruik van de leegstand van het voormalige pand van de wijkbieb Oosterheide.

De bedoeling was om over deze thema’s al bouwend in gesprek te gaan en niet te gaan discussiëren.

Maatschappelijk vastgoed.
Met het maatschappelijk gebruik van het leegstaande pand van de voormalige wijkbieb Oosterheide als voorbeeld, liep de bouwsessie met de raadsleden vrijwel meteen dood.

In plaats van samen te bedenken wat er zoal mogelijk is met dit pand, ontstond vrijwel meteen een politieke discussie over oud zeer uit de tijd van de misstanden met de buurthuizen, het  beleid deze te sluiten en hiervoor in de plaats drie activiteitencentra te laten runnen door Surplus Welzijn. In plaats van vooruitkijken naar mogelijkheden, werd tien jaar achterom gekeken.

Mijn suggestie om bijvoorbeeld te kijken naar de mogelijkheden van een bewonersbedrijf, een sociale onderneming gerund door betrokken bewoners, viel in onvruchtbare aarde.

Na een korte pauze besloten Miranda en ik daarom het onderwerp wijkbieb te laten voor wat het is en van gedachten te wisselen over het project ‘Galvanitas’, het maatschappelijk gebruik van het pand waar vroeger Galvanitas in zat, een bijzonder bedrijf dat helaas failliet is gegaan. Een pand met enorme mogelijkheden, bijvoorbeeld als industriële en creatieve maakplek waar jongeren met hulp en begeleiding vaardigheden kunnen leren om zelfstandig dingen te maken.

Met dit onderwerp ontstond wel de zo gewenste meebouw-mindset, misschien omdat dit pand geen eigendom van de gemeente is en het daarom wat makkelijker was er ideeën voor te bedenken. Zo werd geopperd dat dit pand industrieel erfgoed kan worden en een regelarme zone waardoor ruimte ontstaat voor de initiatieven die Miranda ermee voor ogen heeft.

Schrijf geen plan.
Gelukkig bleek later dat de andere thema’s, 1,3 en 4, wel konden rekenen op constructief meedenken. Het maatschappelijk gebruik van het voormalig pand van de wijkbieb kon dit helaas niet.

Achteraf van mij een ongelukkige keuze dit pand als voorbeeld te nemen. Alle partijen hadden een politieke historie met dit pand waar ze (nog) niet los van willen komen.

Begin 2015 kreeg de gemeente Oosterhout een mooi plan in de schoot geworpen: Het ‘open source huis’ Oosterheide, een initiatief van Rob Beckers, onder andere bekend van de Ruilhandel Oosterhout, en waar ik samen met andere betrokken inwoners van Oosterheide aan mocht bijdragen. Ik citeer de inleiding van dit plan:

Eind 2015 komt het pand waar momenteel de wijkbibliotheek Oosterheide in is gevestigd leeg te staan. Dit vanwege het sluiten van de wijkbibliotheek Oosterheide en de integratie van wat wordt genoemd een bibliotheekfunctie in activiteitencentrum de Bunthoef.

Een leegstaand pand is een verarming voor de wijk, vooral als na verloop van tijd de effecten van verwaarlozing zichtbaar worden. Zoals Malcolm Gladwell in zijn boek ‘The Tipping Point’ uiteenzet kan dit op termijn andere en verdergaande vormen van verwaarlozing aantrekken. Maar het kan ook andersom….

Gemeentelijk vastgoed: leegstand of verzorgd en gebruikt door de wijk?

Daarom willen wij als actieve en betrokken burgers graag zorg dragen voor dit pand. Zorg dragen in de vorm van bijvoorbeeld ramen lappen, het omliggende groen onderhouden, het speeltuintje schoon houden, het interieur stofvrij houden en eenvoudige reparatiewerkzaamheden uitvoeren, zaken die met minimale middelen en maximaal enthousiasme realiseerbaar zijn.

In ruil hiervoor en in aansluiting hierop, willen wij dit pand gebruiken op een wijze die typerend is voor de huidige tijdgeest. Hierover gaat dit plan: het creëren van een open source huis waar de wijk zelf het eigenaarschap over heeft. Open source naar analogie van open source software: een huis waar iedereen die dat wil kan bijdragen, vormgeven, invullen en veranderen.

Dit plan werd in september 2015 door de gemeente Oosterhout afgewezen: we zouden een concurrent voor de Bunthoef worden en dat was niet gewenst.

Ik heb dit nooit zo goed begrepen. Burgerinitiatieven denken niet in termen van concurrentie maar in termen van een buurt of wijk vooruit helpen. Burgerinitiatieven laten zich ook niet naar een plek dirigeren die gerund wordt door een welzijnsorganisatie.

In de geest van participatie en samenwerking was het fijn geweest als ons toen bijvoorbeeld was verteld: leuk idee om zorg te dragen voor dit pand maar kunnen jullie misschien een andere invulling bedenken? Of als ons in november 2016 toen de ruiten van dit pand werden vernield, alsnog zou worden gevraagd of we voor dit pand willen zorgen.

Na de discussie afgelopen dinsdag ben ik dit wel gaan begrijpen: dat een burgerinitiatief dit pand na vertrek van de wijkbibliotheek te mogen gebruiken van begin af aan totaal kansloos was, nog steeds kansloos is en nog lange tijd kansloos zal blijven. Reden: achterom kijken in in plaats van vooruit kijken naar mogelijkheden. En ook teveel kijken naar beleid in plaats van naar de vraagstelling: wat heeft een wijk als Oosterheide nodig?

Achteraf was het een fout dat we hier begin 2015 een plan voor indienden bij de gemeente. Een raadslid zei afgelopen dinsdag gekscherend nog dit: weet je wat ik met een plan doe, dat komt onderop de stapel.  

In welke mate dit werkelijk gekscherend was bedoeld weet ik niet. Wel heb ik geleerd dat we bij de gemeente helemaal geen plannen moeten indienen als het gaat om burgerinitiatieven. Met plannen bedienen we de gemeente juist in de comfort zone. Stukken lezen, daar oordelen en een mening over vormen, beren op de weg zien, dat is waar de gemeente doorgaans goed in is.

Wat initiatiefnemers veel beter kunnen doen, is de gemeente verleiden. Bijvoorbeeld door ambtenaren, raadsleden en/of wethouders, mee te nemen naar een succesvol soortgelijk initiatief in de regio en ze daar te laten zien, voelen en ervaren, hoe geweldig mooi, leuk, nuttig en bijzonder zo’n initiatief kan zijn.

Vast in het systeem
Een andere interessante opmerking die ik hoorde afgelopen dinsdag is dat ook een gemeenteraad behoorlijk vast zit in een systeem en maar weinig ruimte heeft.

We hebben in Oosterhout 31 raadsleden en om het systeem te veranderen hebben we er maar enkele nodig met de mindset van een burgerinitiatiefnemer: spleten, kieren en scheuren in het systeem zoeken, daar een vette koevoet tussen willen steken en de boel oprekken.

Als je het mij vraagt is dit de essentie van de hele avond: welke raadsleden gaan dit doen, wie gaat helpen kantelen?

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Hou het simpel

Geplaatst op 23 september, 2016 

Dingen ingewikkeld maken is niet moeilijk, daarom kunnen we ook allemaal politicus worden.

Om de kracht van de eenvoud te ervaren moet je niet bij de politiek te rade gaan maar bij een superieure kunstvorm die rockmuziek heet:

Mark Verver, bedankt broeder voor deze tip.

Bewaard onder Muziek | Reageer

Tags: , ,

Actiepunt voor verbindend bestuur

Geplaatst op 31 mei, 2016 

Ongeveer een jaar geleden vond een door de gemeente Oosterhout georganiseerde bijeenkomst plaats over verbindend bestuur.

Ik blogde daarover in ‘Avondje verbindend bestuur’:

Ik kan terugkijken op een interessante en nuttige avond. Zo’n duidelijke rode draad als die van de rol van de buurtbeheerders is een geschenk om blij mee te zijn.

Begin mei ontving ik als vervolg op deze bijeenkomst via de gemeente het document

Van meedenken tot meedoen
Beleidskaders voor Verbindend Bestuur
in de gemeente Oosterhout

Iedereen die dat wil kan hierop tot en met 6 juni reageren. Op 6 juni wordt hierover tevens  een publieksbijeenkomst gehouden.

Nou, reageren wil ik wel even want ik mis iets in de conceptnota over verbindend bestuur.

Deze conceptnota bevat 9 actiepunten en ik mis actiepunt tien, een actie die eigenlijk op de eerste plaats hoort te staan: het actiepunt van de buurtbeheerders.

Als er een jaar geleden iets was waar vrijwel iedereen het over eens was, dan was het wel de belangrijke rol die de buurtbeheerders spelen bij burgerinitiatieven. Wat vonden we daar toen van? Dat we graag willen dat de buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden krijgen.

Wethouder Willemse vatte het toen nog als volgt samen: maak de buurtbeheerders tot accountmanagers van de wijken.

Dus dit als actiepunt toevoegen: meer ruimte en bevoegdheden voor de buurtbeheerders. Op de eerste plaats graag want dit is echt cruciaal.

Dank jullie wel.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Het spel: meespelen of veranderen?

Geplaatst op 16 oktober, 2015 

Er is een theorie die zegt dat spelletjes zijn bedacht om ons te leren regels te volgen. Er is een theorie die zegt dat onderwijs is bedoeld om ons te leren gehoorzamen.

Ik weet niet zeker of dit zo is. Ik weet wel dat er veel, heel erg veel regels zijn en dat veel van die regels ons niet (meer) dienen.

In de stad waar ik woon kunnen inwoners een gratis cursus volgen ‘Politiek actief’. Interessant voor wie wil leren hoe de lokale politiek werkt en hoe je als inwoner invloed kunt uitoefenen. Of: interessant voor wie binnen de bestaande lijntjes wil kleuren?

Een spel veranderen doe je zelden door de bestaande regels te volgen.

Ik had deze week het plezier een kind aan de slag te zien met banaan en pindakaas. Dat is een geweldige combinatie zeg ik nog, houden zo! 

Maar ik wil er ook nog kruiden op…. en wat volgt is een aardige waslijst.

Geloof me nou maar, banaan met pindakaas is lekker, het is een bekende combinatie. Wat ben ik hier aan het doen? Weet je, ga je gang maar, doe maar wat jij lekker vindt.

Met mijn regels was het banaan met pindakaas geworden. Zonder mijn regels werd het een smaakexplosie.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

Avondje verbindend bestuur

Geplaatst op 26 juni, 2015 

Afgelopen woensdagavond vond de door de gemeente Oosterhout georganiseerde bijeenkomst over verbindend bestuur plaats. Gastheren en gastvrouwen waren de crew van Theek5. Om acht uur zat de panoramazaal vol: een aantal wethouders, raadsleden, ambtenaren, burgers en een presentatrice.

Van de inleiding heb ik alleen dit onthouden: In de democratie is de burger uiteindelijk de baas. Het woordje uiteindelijk mag van mij wel weg, dan klinkt ie nog krachtiger.

We gingen in groepen uiteen, iedereen kon kiezen uit het onderwerp burgerparticipatie (burgers die participeren in een initiatief van de gemeente) of overheidsparticipatie (de gemeente die participeert in een initiatief van de burgers). Elke groep kreeg een gespreksbegeleid(st)er mee.

Ik koos voor een groep overheidsparticipatie omdat ik benieuwd was naar de ervaringen van andere burgerinitiatieven en de ondersteuning daarbij vanuit de gemeente.

Uit de wijk Houthaven kwam een verhaal dat haast een kopie leek van wat ik blogde in ‘Ik mis de gemeente van een jaar geleden‘. Vorig jaar waren ze door één van de drie buurtbeheerders uitstekend en enthousiast geholpen en ondersteund bij de oprichting van een wijkteam. Dit jaar was het echter met de gemeente mis gegaan: ze kregen bijvoorbeeld geen toestemming van de gemeente om ergens in de wijk 30cm hoge stukken boomstam te plaatsen om de wijk mooier te maken omdat dit te gevaarlijk zou zijn, kinderen konden daar immers vanaf vallen.

Ook wij kregen in onze wijk Oosterheide in 2014 van alles voor elkaar samen met de gemeente, de ondersteuning was werkelijk prima. Dit jaar liep een initiatief om het bijenlint, bloemen voor de bijen, uit te rollen uit op een mislukking omdat de gemeente bang was voor klachten van omwonenden: Soms kent een burgerinitiatief alleen verliezers. en Wat valt er te leren van een mislukt burgerinitiatief.

Het verschil tussen de gemeente van een jaar geleden en de gemeente van nu is te groot om van toeval te spreken. Er is daar iets veranderd wat voor burgerinitiatieven frustrerend uitpakt. Succesvoorbeelden uit 2014 waren er volop. Uit analyse bleek dat die vooral te danken waren aan de rol van de drie buurtbeheerders. Die kregen dan ook volop mooie complimenten.

Om weer terug bij deze successen te komen werd ervoor gepleit deze buurtbeheerders meer ruimte en bevoegdheden te geven. Maak ze tot accountmanagers van de wijken, zo werd opgemerkt. De buurtbeheerders weten wat er in de wijken speelt en, belangrijk, kennen de emoties die nu eenmaal bij burgerinitiatieven spelen. De buurtbeheerders zijn vaak erg enthousiast over burgerinitiatieven en het is daarom zo jammer als die initiatieven alsnog sneuvelen als de buurtbeheerders ze in de eigen organisatie inbrengen.

Kijk, dat vind ik lekker werken: successen delen, opsporen waar het beter kan en gebaseerd op eerdere succeservaringen een praktische oplossing bedenken.

Dat je met een burgerinitiatief niet altijd braaf de regeltjes moet willen volgen werd ook genoemd. Guerilla gardening bijvoorbeeld. Stoeptegeltje eruit en bloemen erin. Of een boomspiegel veranderen in een minituintje. Geen toestemming voor vragen maar gewoon doen.

Ja maar als iedereen dat gaat doen dan wordt het een zootje, kunnen mensen met een rolstoel er misschien niet maar langs……(vul zelf verder in). Die redenering hoor ik vaker: als iedereen dat gaat doen… Maar waarom zouden we ons zorgen maken over wat er misschien zou kunnen gebeuren als iedereen iets gaat doen? Gaat iedereen dit doen? Nee, natuurlijk niet. Kom op zeg.

Na deze gespreksronde was het weer centraal verzamelen in de panoramazaal. Wat bleek? De rol van de buurtbeheerders en de wens deze meer ruimte en bevoegdheden te geven was ook in de andere groepen ter sprake gekomen. Kijk, dan heb je een mooie rode draad te pakken. Een inkoppertje voor de gemeente hier werk van te maken en waar burgerinitiatieven meteen merkbaar profijt van zullen hebben.

Nadat alle gespreksbegeleid(st)ers een samenvatting hadden gegeven van de gesprekken in de verschillende groepen, gingen we weer uiteen voor een nieuwe ronde. Ik wilde dit keer aansluiten bij een groep burgerparticipatie om die wereld wat meer te verkennen.

Dat liep helaas mis. De gespreksbegeleidster had wat vellen papier op de grond liggen met notities en stelde de vraag: en wat zijn de benodigde actiepunten? Dit was geen nieuwe gespreksronde maar een vervolg op was hier eerder was besproken. Ik kom hier geen aansluiting mee vinden. Erg jammer.

Ook daarna was het weer centraal verzamelen en uitwisselen.

Ik kan terugkijken op een interessante en nuttige avond. Zo’n duidelijke rode draad als die van de rol van de buurtbeheerders is een geschenk om blij mee te zijn. Nog interessanter werd het toen ik tijdens het informeel napraten hoorde dat de afdeling waar de buurtbeheerders vroeger tot behoorden, was opgeheven en dat ze sinds een tijdje bij een andere afdeling zijn ondergebracht.

Wat zei ik: het verschil tussen de gemeente in 2014 en nu is te groot om van toeval te spreken. Het is dus ook geen toeval, er is een verklaring. Maar belangrijker: er is een oplossing.

Bewaard onder Mening | 3 Comments

Tags: , , , ,

Volgende pagina →