Elkaar aanspreken – part two

Geplaatst op 18 maart, 2017 

Regels, regels, regels, wat een geworstel. Soms heb je ze nodig maar zijn ze er niet en soms zijn ze er maar zijn ze een pain in the ass.

Het was vrijdagochtend, lekker hardlopen in het bos. Rechts van me de polder met in de verte de skyline van Breda en links van me boswachterij Dorst. Komen daar ineens drie Bambi’s voorbij gerend, achtervolgd door een flinke hond. Not cool hondenbaasje!

Dus ik op zoek naar het baasje van die hond. Was het een vechthond geweest, was ik doorgelopen, eerlijk is eerlijk. Ik vind het baasje samen met de hond die ik even daarvoor nog op jacht had gezien.

Ik vertel wat ik gezien heb, of het misschien niet beter is de hond aan de riem te doen. Twee antwoorden. 1. Hij doet niks. 2. Het is hier een losloopgebied.

OK, eerst 1 dan maar: hij deed wel wat, hij was Bambi’s aan het opjagen.

Punt 2 vind ik veel erger. Je mag op de snelweg 130 maar je ziet in de verte een file. Blijf je dan gas geven om 130 te blijven rijden omdat het mag? Denk, denk, denk en verstop je niet achter regels.

Het werd nog erger: als het voor andere dieren niet veilig is dat honden hier loslopen, dan moeten de regels maar worden aangepast.

Lastig hoor, zelf nadenken. Vooral als je hond losloopt in een losloopgebied waarbij loslopen alleen geldt voor de paden en de hond in zijn enthousiasme om Bambi’s op te jagen die paden al lang en breed had verlaten.

Denk!

Lees ook: Elkaar aanspreken

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags:

Laat vrijheid van meningsuiting de boel niet vervuilen

Geplaatst op 15 januari, 2017 

Nee, dit gaat niet over wat je allemaal wel en niet mag zeggen onder het mom van vrijheid van meningsuiting. En ja, dit gaat wel over afval.

‘Folders verspreiden mag nu ook op alle openbare parkeerplaatsen rondom de winkelcentra. In 1989 besloot het college voor die gebieden een verbod in te stellen. De reden: het achterlaten van papieren onder ruitenwissers van auto’s geeft te veel zwerfafval. Deze regel verdwijnt nu, want oordeelt het college, ‘het is vrijheid van meningsuiting’.’

Bron: BN DeStem Oosterhout.

Mag dit onder het mom van vrijheid van meningsuiting?

Dit citaat komt uit een artikel over de APV en dat daar in Oosterhout regels uit geschrapt worden. Met je fikken aan andermans auto zitten om ongevraagd reclame meuk achter de ruitenwissers achter te laten mag voortaan onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Ja echt, het staat er, ik verzin dit niet zelf.

Hey jij, blijf @#$$! met je poten van mijn auto af!

Nee hoor, ik mag dat, is vrijheid van meningsuiting.

Kijk nou wat je doet met je reclame meuk, het ligt allemaal op straat, zwerfafval!

Ik mag dat, is vrijheid van meningsuiting.

Vrijheid van meningsuiting, allemaal prima. Maar het gaat hier over reclame maken en daar zijn meer dan genoeg kanalen voor beschikbaar. En natuurlijk hoeven we die overvloed aan kanalen niet ook nog eens uit te breiden met andermans auto.

Remember de slogan ‘Samen Oosterhout schoon’, is dat nog serieus te nemen met al die folders straks als zwerfafval op straat? Of is dat ook vrijheid van meningsuiting, dat je je mening in de vorm van een reclamefolder ook op straat mag flikkeren?

Kom op Oosterhout, laat jezelf van je schone kant zien en walk your ‘ Samen Oosterhout schoon’ talk.

Bedankt Tessa dat je me hierop wees.

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags: , , ,

Aan de ketting van de regels

Geplaatst op 10 januari, 2016 

We hadden in de bibliotheek afgesproken want ze had wat te vertellen, persoonlijk spul.

Zoek jij alvast maar een plekje waar we rustig kunnen praten, dan haal ik even koffie en thee.

Ik bestel.

Ik kom het wel bij je brengen zegt het meisje achter de bar, ik moet even groene thee halen want die is op.

Ik wacht hier wel even want we gaan daar achteraan zitten en blijf aan de bar staan.

Maar daar mag je geen koffie en thee drinken, dat mag alleen hier vooraan.

Dat is nieuw voor me, de bibliotheek is ingericht met allerlei gezellige zithoekjes die juist nadrukkelijk uitnodigen te gaan zitten met een kopje koffie.

Als je daar gaat zitten met koffie en thee heb je kans dat de bewaking je wegstuurt. Zeg dan dat ik je heb gewaarschuwd.

Dat zal ik zeggen en ook dat ik je niet heb begrepen.

En weg is ze om groene thee te halen.

Ik vind het bespottelijk…

Ik draai me om en verwacht in de ogen te kijken van iemand die het ook nogal overdreven vindt dat we daar geen koffie mogen drinken. Als we elkaar aankijken zie ik dat hij het heel anders bedoelt.

Je hebt je hier gewoon aan de regels te houden…

Achter me staat een oudere man, ook gewoon een bibliotheekbezoeker, en hij is boos. Niet omdat ik iets heb gedaan waar hij last van heeft maar omdat ik aan een tafeltje koffie wil gaan drinken waar dat niet mag. In een discussie heb ik geen zin en zeg dat ik hem wel  begrijp. Hij reageert nog bozer:

Je snapt er geen zak van.

We, gelukkig niet iedereen, zijn vroeger opgegroeid met deze boodschap: gehoorzaam! Opvoeding, school en kerk: gehoorzaam, gehoorzaam, gehoorzaam. En zo niet, dan straf in welke vorm dan ook want gehoorzamen zul je. Regels worden een ketting waar je aan wordt vastgeketend, soms levenslang. Niet omdat anderen het nog langer kunnen eisen als je eenmaal volwassen bent maar omdat je jezelf eraan vast legt.

Voor me staat inmiddels de koffie en thee klaar en ik besluit een medewerker van de bieb even om raad te vragen want ik wil mijn gesprekspartner graag behoeden voor gedoe met een bewaker middenin haar verhaal. Waar kan ik het beste met iemand gaan zitten voor een een persoonlijk gesprek waar we ook koffie en thee mogen drinken?

Behulpzaam worden we naar een tafeltje geleid, terug naar de voorkant van de bibliotheek, de strook waar koffie en thee zijn toegestaan. Vooruit dan maar, ik geef het een kans.

En ze begint haar verhaal. De woorden komen keihard bij me binnen, niet omdat ik geen kwetsbaar verhaal kan uithouden, in tegendeel, maar omdat het om ons heen muisstil is. Vooraan zit het bijna helemaal vol maar niemand praat, helemaal niemand. Woorden die alleen voor mijn oren zijn bestemd zijn tien meter verderop nog te horen, hoe zachtjes we ook praten.

Weet je, we drinken onze koffie en thee op en gaan ergens anders naar toe.

We steken de Markt over en vinden een heerlijk plekje in Café de Beurs. Persoonlijke verhalen zijn misschien wel het meest kostbare wat we met elkaar kunnen delen en hebben een kostbare plek nodig om tot hun recht te komen. En die plek hebben we gevonden in de echte huiskamer van de stad.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Het verloedert hier

Geplaatst op 10 december, 2015 

De eerste vijf minuten van het hardlopen wandel ik altijd. Gewoon de straat uitlopen, voelen of het warm of koud is, hoe de wind staat en hoe sterk, naar de lucht kijken of het droog blijft en zwerfafval oprapen.

Met een flink stuk plastic in mijn hand stop ik bij een huis waar iemand in de tuin aan het werk is. Niet zomaar tuinieren maar echt iets moois maken met kunst.

Daar hou ik van als mensen iets moois doen in hun eigen straat want dat heeft uiteindelijk effect op hele wijk.

Oh ja zegt ie en wijst op hondenpoep op de stoep.

Laatst kwam, hier een mevrouw voorbij met een hondje dat precies voor mijn huis op de stoep poepte. Kan gebeuren. Maar daarna liep ze gewoon verder, niks geen opruimen. Ik heb de poep opgeschept en achter haar aangebracht. Mevrouw u vergeet iets.

Deze reactie had ik niet verwacht.

En toch denk ik dat een mooie tuin ertoe bijdraagt dat er minder snel op de stoep wordt gepoept en dat er minder snel plastic en blik op straat wordt gegooid. 

Ik hou het stuk plastic omhoog als een soort trofee. Jij maakt iets moois van je tuin, ik ruim dit stuk plastic op. Als we allemaal iets moois doen, iets kleins, dan helpt dat.

Woont u zelf in Oosterheide? Ik woon hier al 45 jaar en Oosterheide verloedert. Dat komt voor een deel ook door de gemeente, die zetten hier steeds meer mensen met aanpassingsproblemen bij elkaar.

Nu valt mijn oog op een prachtig aangelegde boomspiegel. Duidelijk te zien geen werk van de gemeente.

Heeft u dit aangelegd?

Ja zegt ie. En de gemeente vond dat ik het allemaal weg moest halen omdat anders deze boom dood zou gaan.

Ik snap het even niet. Hoe kunnen mooie plantjes een boom om zeep helpen?

We nemen afscheid want het is in hardloopkleren te koud om lang stil te staan. Op weg naar de eerstvolgende afvalbak kom ik veel meer zwerfafval tegen dan ik met twee handen kan meenemen. Misschien heeft die man gewoon gelijk.

Ik hou van dit soort straatverhalen. Misschien kan ik beter vaker de straat op om praatjes te maken, net als met deze man, en er dan over bloggen. Veel leuker dan burgerinitiatieven die tegen regels, procedures, voorschriften en ontheffingen botsen die er zogenaamd zijn om chaos te voorkomen.

Maar ook die regels, procedures, voorschriften en ontheffingen zijn niet tegen de verloedering opgewassen, niet hier. Misschien moeten we de minieme kans op chaos verkiezen boven de verloedering.

Desondanks gaat hij door met het moois in zijn tuin en ik met zwerfafval. Ik doe dit voor mezelf zei hij er nog bij. Misschien is dat de manier om niet te verdrinken in frustratie en irritatie: doe het voor jezelf.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , , , , , ,

De Blikjesman mag nu ook op de stoep zwerfafval opruimen

Geplaatst op 25 november, 2015 

Fulltime zwerfafvalopruimer ‘Jan de Blikjesman’ werd een paar weken geleden door de politie aangesproken omdat hij met zijn fiets over het voetgangersgebied van Winkelcentrum Zuiderhout reed.

Hij was daar om zwerfafval op te ruimen. Hij fietste daar omdat hij slecht er been is en zijn fiets gebruikt als een soort rollator. Hij kreeg gelukkig geen bekeuring maar wel het advies om via de gemeente voor een ontheffing te zorgen.

Peter, kun jij mij aan zo’n ontheffing helpen? Jan, ik ga het voor je proberen maar wel op een ludieke manier want ik hou niet zo van formulieren waar weer allerlei regels en procedures aan vast zitten.  

En daarom blogde ik erover: Een ontheffing om zwerfafval te mogen opruimen

Het blogje bracht ik via social media onder de aandacht van de gemeente. Binnen 24 uur kreeg ik de toezegging dat de ontheffing geregeld zou worden en een week later werd deze nog persoonlijk bij mij thuis afgeleverd ook. Smetje hierop was dat ik op dat moment knetterdruk bezig was en helaas niet zo gastvrij reageerde als ik had gewild. Sorry.

Ik op mijn beurt heb de ontheffing inmiddels persoonlijk overgedragen aan Jan de Blikjesman die er bijzonder blij was. Hij was ook wel wat verrast, eigenlijk ik ook wel.

Ik zou hier kunnen stoppen want eind goed al goed. De Blikjesman kan met een gerust hart op de stoep zwerfafval blijven opruimen en ik zou er dolgraag bij willen zijn als hij weer wordt aangesproken door een agent en hij met zijn vriendelijke lach de ontheffing tevoorschijn tovert.

Een blog en social media als olifantenpaadje om iets via de gemeente geregeld te krijgen. Ik kan daar blij van worden: ten eerste omdat ik ervan hou om te bloggen en een blog als gereedschap te gebruiken en ten tweede omdat het snel resultaat heeft opgeleverd.

Er is een andere kant waar ik als liefhebber van olifantenpaadjes niet altijd bij stil sta. En dat is dat er op deze manier misschien meer mensen bij de gemeente zijn betrokken bij de afhandeling van de ontheffing dan wanneer ik het contactformulier had gebruikt dat de gemeente voor dergelijke zaken hanteert. Nou kun je denken dat het een zaak van de gemeente is om als iemand probeert een olifantenpaadje te bewandelen dit toch intern efficiënt te stroomlijnen.

Ik ben hier toch wat anders over gaan denken en wel door dit artikel: Bestuurlijk omdenken is een kwestie van lange adem.

Veel overheidsinstanties zijn naar binnen gekeerd en nemen vooral de eigen organisatie als maatstaf en niet de de inwoner die met een probleem zit.

Precies denk ik dan: gemeente, lees dit eens!

De burger neemt juist in toenemende mate zichzelf als referentie, en vindt dat wat de overheid doet, moet passen bij wat hij zelf belangrijk vindt.

Oh wacht even, dit gaat over mij.

Via een blog de ontheffing aanvragen voor Jan de Blikjesman was leuk, voor mij althans en naar ik hoop voor de gemeente ook een beetje. Het is bemoedigend dat een organisatie die, heel begrijpelijk, is ingericht om efficiënt te werken en daarom gebruik maakt van regels, procedures en formulieren, ook in staat en bereid is te handelen naar een vriendelijk blogje. Een menselijke gemeente, daar hou ik van.

Wat de gemeente op het gebied van bestuurlijk omdenken gaat doen, daarop heb ik geen enkele invloed. Wat ga ik zelf doen? Daar waar het kan olifantenpaadjes bewandelen en daar waar dat niet kan iemand zoeken die de formulieren, regels en procedures voor zijn of haar rekening wil nemen.

Zelf aan de slag met de formulieren, regels en procedures gaat niet, dan loop ik al snel vast in irritatie en put ik mijn energiebron uit: het plezier in wat ik doe. Alleen maar olifantenpaadjes bewandelen gaat ook niet want dan krijg ik bij de gemeente uiteindelijk niks meer gedaan.

Tussen olifantenpaadjes enerzijds en formulieren, regels en procedures anderzijds ligt nog een wereld vol mogelijkheden. Die moest ik maar eens verkennen.

Iedereen die bij de gemeente Oosterhout heeft meegeholpen aan de ontheffing voor Jan de Blikjesman: dank jullie wel. Ik waardeer dit zeer, vooral omdat ik denk dat de persoonlijke inzet van een aantal van jullie ervoor heeft gezorgd dat dit zo vlot is geregeld.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Domme regels

Geplaatst op 3 november, 2015 

Staat er toch ineens iemand die mooie boom voor mijn huis om te zagen! Dus ik snel naar buiten: zeg wat gebeurt hier allemaal?

Deze boom belemmert het zicht op een informatiebord en dan moet ie om, daar zijn regels voor.

En om gaat die boom.

Maar waar is dat informatiebord dan?

Hij begint te lopen en ik volg. Komen we terecht aan de andere kant van de stad voor dat lullige informatiebord!

Dit is natuurlijk niet echt gebeurd maar wel echt gedroomd. Er bestaat zoiets als dreamcoaching, dat je door een coach geholpen wordt met de uitleg en betekenis van je droom. Dat geld kan ik me mooi besparen.

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: ,

Het spel: meespelen of veranderen?

Geplaatst op 16 oktober, 2015 

Er is een theorie die zegt dat spelletjes zijn bedacht om ons te leren regels te volgen. Er is een theorie die zegt dat onderwijs is bedoeld om ons te leren gehoorzamen.

Ik weet niet zeker of dit zo is. Ik weet wel dat er veel, heel erg veel regels zijn en dat veel van die regels ons niet (meer) dienen.

In de stad waar ik woon kunnen inwoners een gratis cursus volgen ‘Politiek actief’. Interessant voor wie wil leren hoe de lokale politiek werkt en hoe je als inwoner invloed kunt uitoefenen. Of: interessant voor wie binnen de bestaande lijntjes wil kleuren?

Een spel veranderen doe je zelden door de bestaande regels te volgen.

Ik had deze week het plezier een kind aan de slag te zien met banaan en pindakaas. Dat is een geweldige combinatie zeg ik nog, houden zo! 

Maar ik wil er ook nog kruiden op…. en wat volgt is een aardige waslijst.

Geloof me nou maar, banaan met pindakaas is lekker, het is een bekende combinatie. Wat ben ik hier aan het doen? Weet je, ga je gang maar, doe maar wat jij lekker vindt.

Met mijn regels was het banaan met pindakaas geworden. Zonder mijn regels werd het een smaakexplosie.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

Ik hartje kluitjesvoetbal

Geplaatst op 2 oktober, 2015 

Een goal links en eentje rechts.

Fluitsignaal.

Team links en team rechts stormen vanaf de achterlijn allebei op de bal af die in het midden ligt.

Binnen 2 seconden bevinden alle spelers zich op maximaal 2 meter van de bal en dat blijft zo de gehele wedstrijd: kluitjesvoetbal.

Wat ik zie is een dikke middelvinger naar het moderne voetbal: geen looplijnen, geen strategieën, geen 4-3-3 of 4-4-2 systemen, geen opgefokte spelers/coaches, geen schwalbes in de hoop er een penalty uit te slepen. Wat ik wel zie is ongeremd plezier en enthousiasme: ik kijk naar kluitjesvoetbal.

Weer ben ik ervan overtuigd dat we minder regels, strategieën, visies en aanverwant structuurspul nodig hebben en wat meer ongeremd enthousiasme en plezier. De kluitjesvoetbalmaatschappij kan onze redding zijn.

Goed weekend allemaal

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: ,

Volgende pagina →