Aan de ketting van de regels
Geplaatst op 10 januari, 2016
We hadden in de bibliotheek afgesproken want ze had wat te vertellen, persoonlijk spul.
Zoek jij alvast maar een plekje waar we rustig kunnen praten, dan haal ik even koffie en thee.
Ik bestel.
Ik kom het wel bij je brengen zegt het meisje achter de bar, ik moet even groene thee halen want die is op.
Ik wacht hier wel even want we gaan daar achteraan zitten en blijf aan de bar staan.
Maar daar mag je geen koffie en thee drinken, dat mag alleen hier vooraan.
Dat is nieuw voor me, de bibliotheek is ingericht met allerlei gezellige zithoekjes die juist nadrukkelijk uitnodigen te gaan zitten met een kopje koffie.
Als je daar gaat zitten met koffie en thee heb je kans dat de bewaking je wegstuurt. Zeg dan dat ik je heb gewaarschuwd.
Dat zal ik zeggen en ook dat ik je niet heb begrepen.
En weg is ze om groene thee te halen.
Ik vind het bespottelijk…
Ik draai me om en verwacht in de ogen te kijken van iemand die het ook nogal overdreven vindt dat we daar geen koffie mogen drinken. Als we elkaar aankijken zie ik dat hij het heel anders bedoelt.
Je hebt je hier gewoon aan de regels te houden…
Achter me staat een oudere man, ook gewoon een bibliotheekbezoeker, en hij is boos. Niet omdat ik iets heb gedaan waar hij last van heeft maar omdat ik aan een tafeltje koffie wil gaan drinken waar dat niet mag. In een discussie heb ik geen zin en zeg dat ik hem wel begrijp. Hij reageert nog bozer:
Je snapt er geen zak van.
We, gelukkig niet iedereen, zijn vroeger opgegroeid met deze boodschap: gehoorzaam! Opvoeding, school en kerk: gehoorzaam, gehoorzaam, gehoorzaam. En zo niet, dan straf in welke vorm dan ook want gehoorzamen zul je. Regels worden een ketting waar je aan wordt vastgeketend, soms levenslang. Niet omdat anderen het nog langer kunnen eisen als je eenmaal volwassen bent maar omdat je jezelf eraan vast legt.
Voor me staat inmiddels de koffie en thee klaar en ik besluit een medewerker van de bieb even om raad te vragen want ik wil mijn gesprekspartner graag behoeden voor gedoe met een bewaker middenin haar verhaal. Waar kan ik het beste met iemand gaan zitten voor een een persoonlijk gesprek waar we ook koffie en thee mogen drinken?
Behulpzaam worden we naar een tafeltje geleid, terug naar de voorkant van de bibliotheek, de strook waar koffie en thee zijn toegestaan. Vooruit dan maar, ik geef het een kans.
En ze begint haar verhaal. De woorden komen keihard bij me binnen, niet omdat ik geen kwetsbaar verhaal kan uithouden, in tegendeel, maar omdat het om ons heen muisstil is. Vooraan zit het bijna helemaal vol maar niemand praat, helemaal niemand. Woorden die alleen voor mijn oren zijn bestemd zijn tien meter verderop nog te horen, hoe zachtjes we ook praten.
Weet je, we drinken onze koffie en thee op en gaan ergens anders naar toe.
We steken de Markt over en vinden een heerlijk plekje in Café de Beurs. Persoonlijke verhalen zijn misschien wel het meest kostbare wat we met elkaar kunnen delen en hebben een kostbare plek nodig om tot hun recht te komen. En die plek hebben we gevonden in de echte huiskamer van de stad.
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: bibliotheek, ongehoorzaamheid, regels, vrijheid
Reacties
6 Reacties to “Aan de ketting van de regels”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Wat een verhaal over regeltjes. Bizar. Ben benieuwd wie dit koffie/thee verbod heeft bedacht. Ofwel, ik wil gewoon begrijpen waarom.
@Leo: ik was eigenlijk meer verbaasd over de reactie van die boze man dan over de koffie/thee-regels. Vreemd was de situatie zeker.
Kijk, dat is de spirit! Iedereen gewoon zijn eigen ding laten doen op de plek die daarbij hoort… 😉
@Huub: Oude ziel zeker? 🙂 Helemaal gelijk hoor.
“all i learnt at school was how to bend not break the rules”
Dat er regels zijn, dat is handig, maar de handhaving moet nooit zo zwart wit zijn als dat de regels zijn gesteld, regels voorkomen dat het vooraf uit de hand loopt, gezond verstand zegt dat er voor twee mensen die op een andere, heel geschikte plek koffie/thee willen drinken voor een rustig gesprek gerust een uitzondering op die regels gemaakt kan worden… maar gezond verstand is soms ver te zoeken als er regels en regelneven zijn…
@Daan: In de nieuwe rollen die de bibliotheken zichzelf toedichten past dit ook niet helemaal. Er zullen vast redenen zijn, zal eens navragen volgende keer.