Advertentie overslaan

Geplaatst op 29 maart, 2013 

En dan stel ik me zo voor dat als ik later oud ben, ik terugkijk op een rijk en bewogen leven. Aan wie het maar horen wil vertel ik dan over hoe het leven vroeger was.

Dan vertel ik bijvoorbeeld over de langspeelplaat. Uit de kast pak ik dan mijn vinyl exemplaar van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles en demonstreer ik voor grote ogen hoe je zoiets moois afspeelt op een platenspeler. Na de laatste klanken van Being for the Benefit of Mr. Kite! draai ik de plaat voorzichtig om en luisteren we naar Within You Without You.

Vooral dat omdraaien van die plaat halverwege roept vragen op.

Ging dat vroeger echt zo? Ja, zo ging dat, dan moest je na een aantal nummers even de plaat omdraaien om verder te kunnen luisteren.

Was dat dan niet onhandig? Ach wat heet. Een dikke 40 jaar later hadden we YouTube, kon je alle muziek via Internet beluisteren. Moest je wel voorafgaand aan elk nummer even klikken op ‘Advertentie overslaan’. Dat was een enorme vooruitgang.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 4 Comments

Uiteindelijk wil je samen winnen

Geplaatst op 28 maart, 2013 

Eerst wil je alleen maar winnen, je gelijk halen en het ongelijk van de ander bewijzen. Strijd en conflict voelen als het meest natuurlijke om te doen.

Daarna wil je gehoord worden, dat die ander begrip toont voor jouw standpunt, voor jouw gevoelens en behoeften en percepties.

Vervolgens ontdek je dat strijd en conflict het gehoord worden niet dichterbij brengen maar juist het tegendeel bewerkstelligen.

De volgende stap is dat je tot het inzicht komt dat het nodig is dat je eerst jezelf hoort, dat je voelt wat je nodig hebt en daar eerst zelf begrip en empathie voor toont.

Strijd en conflict voelen nu het minst natuurlijke om te doen.

En dan begint de zoektocht naar iets dat jou en die ander met elkaar verbindt, naar iets waar je samen mee kunt winnen.

Knetter wat is dit zwaar werk maar zo vervullend. En wat voelt het onnatuurlijk om niet meteen de doen wat het meest natuurlijke aanvoelt maar uiteindelijk is dat wel het meest natuurlijke om te doen.

Deze blogpost begon eigenlijk bij: Uitgedaagd worden op je kwaliteiten

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Dit flik je een blogger niet

Geplaatst op 26 maart, 2013 

Er zijn dingen die je een blogger gewoon niet flikt.

Het is echt not done om het contactformulier van een blog te gebruiken om reclame naar binnen te werken bij een blogger.  Wat ook niet spoort is op een blogpost reageren en in de reactie reclame maken.

Ik moet ineens aan poepende nijlpaarden denken die hun staart als een propeller gebruiken om de poep meters te verspreiden.

Bewaard onder Bloggen | 8 Comments

Tags:

Als ik een beroemd blogger ben

Geplaatst op 25 maart, 2013 

Later, als ik een beroemd blogger ben, zal ik in interviews verklaren hoe het begon. Dat je eerst vijf jaar in volledige anonimiteit blogt en er geen cent mee verdient. Dat je op feestjes steeds weer die vraag krijgt of bloggen je ook wat oplevert en dat je die vraag omzeilt door te zeggen dat je er zoveel leuke contacten en zelfs vriendschappen aan overhoudt. Dat je je dan voelt als die eeuwige vrijgezel die op feestjes steeds weer gevraagd wordt hoe het met de liefde is en die dan ‘s avonds in bed eenzaam ligt te huilen.

Over het keerpunt zal ik zeggen dat het je hele leven op z’n kop zet. Dat je niet meer rustig een restaurant kunt binnenstappen zonder te worden herkend, dat als je de menukaart open slaat er een briefje uitvalt met daarop het verzoek een leuke blog te schrijven over je restaurantbezoek en om dan toch vooral de naam van het restaurant duidelijk te vermelden met een link naar de website die het handige neefje van de eigenaar heeft gemaakt, dat je op de foto moet met mensen die je niet kent terwijl je eten koud staat te worden en dat je dan niet één keer wordt gevraagd of het smaakt en alles naar wens is maar bij elke f*cking hap.

Ik zal vertellen over dat restaurantbezoek net voor dat keerpunt, hoe de eigenaar me op een gegeven moment vroeg wat ik deed en ik hem zei dat ik blogger was. En dat hij dan zei: Oh, werk jij bij Blokker?

Beste vrienden van restaurant Tai Mahal,
Straks, als ik een beroemd blogger ben, kom ik samen met Petra Maartense graag nog eens bij jullie eten. Een tafeltje reserveren is niet nodig want we gaan meteen aan de bar zitten. Jullie zijn geweldig. Tot gauw.

Groetjes,
Peter de Kock

PS: in DWDD zal ik jullie restaurant noemen, als Matthijs even niet oplet zelfs wel drie keer.

Bewaard onder Bloggen, Verhaaltjes | 8 Comments

Tags: ,

Ik ben zo trots op je

Geplaatst op 22 maart, 2013 

Samen naar het schrijverscafé. Eigenlijk ben je er nog te jong voor maar we gaan toch. Ik ga voor de verhalen, jij voor chocolademelk met slagroom en een zakje chips maar eigenlijk gaan we voor het samen zijn.

De opening is muzikaal. De mevrouw achter de piano heeft van de zenuwen niet in de gaten hoe mooi het is wat ze zingt. Het is pijnlijk haar worsteling met zichzelf te zien. Het is doodstil in het café.

Op het geluid na van krakende chips en het getik van een lepeltje op de rand van de mok als je er een nieuwe klodder slagroom in laat glijden.

Het klinkt oorverdovend………. liefdevol.

Ik ben zo trots op je.

Bewaard onder vaderschap | 9 Comments

Tags: ,

De liefde bedrijven: met overtuiging en luidruchtig

Geplaatst op 21 maart, 2013 

‘The problem on the planet is not that more people hate than love (….) So why is it that hatred has such effect on this planet? Well, from a spiritual perspective, let us remember the line in A Course in Miracles: ‘Miracles are born of conviction’.

Conviction is a force multiplier. The problem is not that there are more people who hate than who love. The problem is that those who hate on this planet hate with conviction. And those of us who love need to get some of that. Right now, right now. The problem in this country and the problem on this planet is not that those who hate speeak so loud.  The problem even bigger than that is that those who love speak too softly.’

Marianne Williamson

Bewaard onder Citaten | 5 Comments

Tags: ,

Uitgedaagd worden op je kwaliteiten

Geplaatst op 19 maart, 2013 

Ken je dat: dat je iets wel aardig kunt en dat je dan regelmatig uitgedaagd wordt om datgene wat je wel aardig kunt te laten zien?

Ik denk dat ik mezelf aardig kan uitdrukken in woorden. Of het nou om spreken gaat of over schrijven, met woorden weet ik wel raad.

Andere mensen merken dat en proberen me dan soms in een positie te manoeuvreren dat ik iets ga doen waarvan ik, als ik er eenmaal middenin zit, tot de ontdekking kom dat ik er helemaal geen zin in heb. Dan doen ze het voorkomen alsof er iets belangrijks op het spel staat waar zij niet zo goed in zijn. Wil jij dat niet doen, jij kunt dat beter dan ik? Ik ben er goed in geworden daar nee op te zeggen als ik er echt geen zin in heb.

Meestal ben ik zelf degene die die manoeuvre maakt en voel ik me echt geroepen de woorden voor een verhaal te vinden. Elke blog is eigenlijk het resultaat van zo’n manoeuvre.

Maar nu de lastige categorie: situaties die zich voordoen en die schreeuwen om woorden, situaties die je gewoon niet aan je voorbij kunt laten gaan, situaties waarin een beroep wordt gedaan op waar je als mens nu werkelijk voor staat. Situaties waar, en dat maakt deze situaties tot lastige situaties, macht wordt misbruikt door een organisatie, een bedrijf of overheidsinstantie. Situaties waarvan je weet dat je er als individu weinig aan verandert en die je tegelijkertijd niet loslaten, alsof ze je voortdurend op je schouder tikken met de boodschap: gebruik je woorden, gebruik je woorden, gebruik je woorden.

Gebruik dan die woorden zul je zeggen maar zo simpel is het niet. Een voetballer die een akelige sprint in de benen heeft, moet die kwaliteit weten te doseren, moet precies weten wanneer die versnelling te maken en wanneer niet. Als hij bij elk balcontact of bij elke pass in zijn richting meteen in de hoogste versnelling gaat, kan hij na een kwartier voetballen worden gewisseld en is hij op zijn vijfentwintigste versleten.

En nu speelt zo’n lastige situatie me een dieptepass toe waarvan ik twijfel: er volle bak achteraan rennen of die bal gewoon over de zijlijn laten rollen? En ondertussen gaat dat getik op mijn schouder maar door: gebruik je woorden, gebruik je woorden, gebruik je woorden.

In een poging dat getik op mijn schouder te stoppen deze blog, dit zijn immers ook woorden. Soms is een beweging van je hand in de richting van je woordzwaard al voldoende en hoef je dat zwaard niet te trekken.

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

Een normale reactie op abnormale omstandigheden

Geplaatst op 18 maart, 2013 

Ik had het onderwerp al voor dood willen verklaren maar dat stel ik nog maar even uit want ik heb toch nog iets over codependency te zeggen.

Ik heb het al vaker gezegd: dat er zo ontzettend veel verschillende definities van codependency bestaan en dat het, in mijn beleving, deel is van het helingsproces om er zelf eentje te bedenken die werkt.

Ik las laatst een Nederlands artikeltje over codependency ‘Codependence, oftewel medeafhankelijkheid’  waarin het een verzamelnaam voor psychische stoornissen wordt genoemd.

Dan denk ik als eerste: voor wie werkt het om codependency een verzamelnaam voor psychische  stoornissen te noemen? Werkt dit voor mensen die last hebben van codependency issues? Ik denk het niet. Voor wie dan wel? Sommige mensen hebben er baat bij zoveel mogelijk gedrag te classificeren als een stoornis. Als je de film ‘The DSM: Psychiatry’s Deadliest Scam‘ hebt gezien, weet je wie die mensen zijn die baat hebben bij de classificatie psychische stoornis.

Wat bij mij opkomt als ik lees over ‘een verzamelnaam voor psychische stoornissen’ is dit: codependency is een normale reactie op abnormale omstandigheden.

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags:

Volgende pagina →