Dichte mist

Geplaatst op 26 juli, 2011 

Writing is like driving at night in the fog. You can only see as far as your headlights, but you can make the whole trip that way.

E.L. Doctorow

Vervang ‘writing‘ door ‘living‘ en het citaat is nog steeds mooi. En waar. Alleen is die mist wel erg dicht en dik en met alleen koplampen redden we het niet. Mistachterlicht dan? Handig en veilig: doen. Maar vooral: intuïtie inschakelen. Op volle kracht.

Bewaard onder Citaten, Schrijven | 2 Comments

Tags:

Dit is misschien mijn laatste blogpost

Geplaatst op 25 juli, 2011 

Zaterdag liep ik door het overdekte winkelcentrum. Het was maanden geleden dat ik daar was wat mijn wandeling langs mensen, etalages en wanhopig aandoende uitverkoop borden een beetje vervreemd deed aanvoelen.

Misschien kwam mijn gevoel van vervreemding door wat er een dag eerder in Noorwegen gebeurde. De confrontatie met dat mijn dierbaren of ik van het ene op het andere moment ineens dood kunnen zijn. De confrontatie met dat veiligheid een illusie is waar we veel geld en aandacht aan besteden. De confrontatie met als we in die illusie van veiligheid geschokt worden, we al snel overgaan tot analyses, oordelen, beschuldigingen en complottheorieën. De confrontatie met als zich ergens een drama voltrekt, we vooral in actie moeten komen, iets moeten doen, een mening vormen, afschuw uitspreken of oproepen om positieve gedachten te sturen. In dat winkelcentrum was Noorwegen ineens akelig dichtbij. Stel dat ik mijn dierbaren nooit meer zou zien……

Voor mij gaat Noorwegen over kwetsbaarheid. De kwetsbaarheid van dat er misschien geen morgen is. De kwetsbaarheid van dat dit misschien de laatste blogpost is die ik ooit schrijf. De kwetsbaarheid van dat ik mijn dierbaren misschien voor de laatste keer heb gezien. De kwetsbaarheid die zo onlosmakelijk verbonden is met onze menselijkheid en die soms maar moeilijk is uit te houden. Het raakt in angst en pijn en daar plakken we graag een dikke pleister overheen bestaande uit analyses, oordelen en beschuldigingen.

Voor de zekerheid misschien toch maar wat positieve gedachten naar Noorwegen sturen, misschien wordt me dan toch een morgen gegund, een volgende blogpost en een volgend samen zijn met mijn dierbaren.

Lees ook: Japangevoel en vervang ‘Japan’ door ‘Noorwegen’ en de boodschap is dezelfde.

Bewaard onder Actualiteit, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

De alchemie van heden en verleden

Geplaatst op 22 juli, 2011 

Ik weet niet of het door die reünie komt van een paar weken geleden of door een soort van innerlijke opschoonactie, maar ik verkeer heden in het verleden.

Ik kom dan maar moeilijk tot het maken van plannen voor morgen of overmorgen en schuif dingen liever even voor me uit. Het is alsof een enorme magneet mijn aandacht wegtrekt naar het verleden. Mijn focus ligt dan bij wat was en wat ik niet meer kan veranderen. Een vrij zinloze bezigheid zo op het eerste gezicht maar het heeft ongetwijfeld een bedoeling.

Ik ben in het verheden: de twilight zone waarin ik het heden naar het verleden breng en het verleden naar het heden. Ik denk dat het een vorm van alchemie is en dat kan alleen maar goud opleveren.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: ,

Menselijkheid, alleen het woord al

Geplaatst op 21 juli, 2011 

De volgende gastblog is geschreven door Bert van Rees.

Menselijkheid, alleen het woord al

Peter vroeg mij een paar maanden geleden een blog te schrijven over ‘menselijkheid’. Ik stemde meteen toe. Toch weerhield iets mij om er daadwerkelijk mee aan de slag te gaan. Tot vandaag. Want vandaag moest en zou het gebeuren. Ik pakte de krant erbij om inspiratie op te doen en vond tal van voorbeelden van (gebrek aan) menselijkheid. Het Tibetaanse conflict, de ellende in Afghanistan en de opstanden en twisten in het Midden-Oosten.

Toch wilde ik daar niet over schrijven. Toen ik begreep waarom niet, wist ik ook wat mij weerhield te bloggen over menselijkheid. De problemen uit de krant zijn te groot, te veelomvattend, soms te ver van mijn bed en daardoor abstract. Het woord menselijkheid heeft voor mij precies hetzelfde.

In menselijkheid proef ik iets groots, iets zakelijks, iets procesmatigs waar je als individu geen invloed op hebt. Raar, want je zou verwachten dat je juist in zo’n woord de menselijke maat terugvindt. Want daar draait ‘menselijkheid’ wat mij betreft om. Het is de smeerolie van de samenleving is ondanks alle regels houd je een menselijke maat aan in de manier waarop je met elkaar omgaat.

Goed, geen blog dus over menselijkheid, maar over menselijk zijn. Laten we ’t klein en bij onszelf houden.

© Bert van Rees

Bert van Rees is zelfstandig communicatieadviseur en tegelijkertijd vader, man, buitenmens, wijn-, eet- en kookliefhebber.

Bert blogt (nog) niet, maar twittert wel onder de naam @Berdtvr. Zijn website is Bureau Berdt

Bewaard onder Gastblogs | 1 Comment

Tags:

Wereldkampioenschap people pleasing

Geplaatst op 19 juli, 2011 

Heb je het ook gezien vorige week, dat wereldkampioenschap people pleasing? Nee? Dan heb je toch echt wat gemist hoor.

Eerst waren de organisatie en de toeschouwers over de zeik omdat die pleasers niet van elkaar wilden winnen, bang om zich schuldig te voelen over hun overwinning en over de teleurstelling van de verliezers. Bang ook voor wat de winnaars over de verliezers zouden denken en andersom.

Toen werden de toeschouwers boos omdat ze geen waar voor hun geld kregen. Voelden die pleasers zich daar weer schuldig over en begonnen ze een nieuwe poging om ditmaal wel serieus strijd te leveren om de wereldtitel.

Maar toen de eerste verliezers afvielen, werd de strijd meteen weer gestaakt. Sorry, sorry riepen de winnaars want ze voelden zich schuldig over het verdriet van de verliezers. Sorry, sorry riepen ook de verliezers want ze voelden zich schuldig over de excuses van de winnaars.

Het dreigde compleet uit de hand te lopen toen enkele toeschouwers boos het veld bestormden. Sorry, sorry roepend moesten de pleasers rennen voor hun leven.

Het schijnt dat de pleasers nu geld bij elkaar aan het brengen zijn om de toeschouwers schadeloos te stellen. In de landelijke kranten verschijnt morgen een paginagrote advertentie van ze:

 

Bewaard onder Codependency, Verhaaltjes | 11 Comments

Tags: , , ,

Mannen en spiritualiteit

Geplaatst op 18 juli, 2011 

Onder het kopje ‘spiritualiteit is voor mietjes’ las ik een artikeltje over het boek ‘The Hidden Spirituality of Men’ van Matthew Fox. Ik heb het boek niet gelezen, dat voorop. Maar als ik het artikeltje zo lees komt het boek ook niet op mijn leeslijst terecht want…

Ik ben blij dat er mannen zijn met wie ik gewoon een biertje kan drinken en over voetbal praten, over muziek of seks. Ik ben blij dat er mannen zijn die recht voor z’n raap kunnen zeggen wat ze ergens van vinden zonder zich meteen ‘geweldloos’ of ‘therapeutisch correct’ uit te willen drukken. Ik ben blij dat er mannen zijn die hun spiritualiteit verborgen houden en me op verjaardagsfeestjes tenminste niet meteen aanspreken over ‘In het hier en nu zijn’ en over Eckhart Tolle.

Iedereen heeft recht op zijn/haar spiritualiteit. En ook op het ontkennen, onderdrukken en negeren ervan. Let it be…

Lees ook: Dringend verzoek

Bewaard onder Boeken, spiritualiteit | 13 Comments

Tags:

Dringend verzoek

Geplaatst op 15 juli, 2011 

Als we elkaar op een verjaardagsfeestje ontmoeten en we hebben elkaar nog nooit eerder gezien of gesproken, ga dan bij het eerste contact niet tegen me vertellen over ‘in het hier en nu zijn’ en over Eckhart Tolle.  Doe het niet, doe het niet, doe het niet. Als je het toch doet, ben ik niet meer in het hier en nu maar in de toekomst, in het moment dat ik weer lekker thuis ben.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 16 Comments

Tags: ,

Menselijkheid en politiek

Geplaatst op 14 juli, 2011 

Dinsdagavond zat ik lekker wat op het Internet te surfen en kwam daarbij terecht bij een aantal publicaties over menselijkheid in relatie tot de overheid en het huidige politieke klimaat.

De overheid en het verlangen naar menselijkheid zijn niet bepaald dikke vrienden, dat was zo’n beetje de strekking van wat ik las.  Ook op Twitter kom ik ze tegen, berichten als: De regering maakt de menselijkheid onmogelijk.

Ik zal niet ontkennen dat een zeker verband is tussen hoe de overheid op dit moment te werk gaat en hoe dat mensen hard raakt in hun beleving van menselijkheid, maar om te zeggen dat de overheid de menselijkheid onmogelijk maakt, gaat me wat te ver.

Ik besloot er dinsdagavond  zelf een berichtje aan te wagen op Twitter:

De kloof tussen overheid en burgers groeit. Nog even en de kloof is zo groot dat de overheid op een eiland de Noordzee in drijft.

Ik kreeg meteen reactie en er werd me gevraagd wat ik onder kloof versta. Er ontstond een leuke uitwisseling en ik antwoordde onder andere:

De verzakelijking en verkilling enerzijds en de behoefte aan menselijkheid anderzijds.

Ik heb er ook een andere gedachte over: dat in een land waar de menselijkheid floreert, politieke kilheid niet kan overleven.

Aan menselijkheid kunnen we zelf veel doen.

En zo is het volgens mij.

Credits: John Geerts voor zijn bijdrage aan deze uitwisseling via Twitter. Je vindt John hier:
http://twitter.com/JohnGeerts
http://tilburgers.nl/

Lees ook: Een onderzoekje naar menselijkheid

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 1 Comment

Tags: ,

Volgende pagina →