Wat buurtgestuurd werken leert van ‘de Eetkamer’

Geplaatst op 29 november, 2019 

Tijdens het symposium Buurtgestuurd Werken van 8 oktober, vonden in Oosterhout een aantal workshops plaats waarvoor initiatiefnemers uit andere gemeenten waren uitgenodigd.

Ook onze eigen stad kent volop betrokken bewoners en initiatieven waar we van kunnen leren. Zo sprak ik met Eugene Springer, initiatiefnemer van ‘de Eetkamer van Oosterheide‘.

Eugene Springer – Foto: Sjoerd Fotografie

Het initiatief van de Eetkamer is tot stand gekomen vanuit het feit dat ik een maaltijd maakte voor mijn vrouw en mezelf en mijn vrouw zei ‘dit is bepaald geen bijstandsmaaltijd’. En toen zei ik dat het EUR 1,72 heeft gekost. Toen heb ik bij mezelf gedacht als ik nou eens een bordje eten ga maken voor drie EURO om mensen te laten zien dat je goed, gezond, lekker en vers kunt eten voor drie piek. Voorgesteld aan de Bunthoef, daar was de enige voorwaarde dat ik het volhield. Het is toen begonnen met een clubje van 20 mensen met vrienden en kennissen en later toen ik een keer een rijsttafel heb gemaakt werden het er 70 en nu is het elke week tussen de 70 en de 100.

Heel belangrijk bij zo’n burgerinitiatief is dat je het doet. Op een gegeven moment krijg je allerlei hulp aangeboden zoals welzijnsinstellingen die je willen sponsoren of de gemeente die wil sponsoren en dat moet je allemaal weigeren. Dan blijf je autonoom en voorkom je overleg- en vergaderstructuren. Zo hou je het project volledig autonoom en dat blijf ik zo doen tot ik het niet meer leuk vind.

Het mooie van het hele initiatief , en dat heb ik geleerd van het symposium Buurtgestuurd Werken, is dat elk burgerinitiatief een ecosysteem heeft. Ik vind dat een heel prettige gedachte. De Eetkamer staat nu in volle bloei en er zal op een gegeven moment een herfst intreden en dan laat ik rustig de bladeren op de verse grond vallen en ontstaat er wel weer een ander leuk idee.

Ik ben er eindeloos trots op dat het gelukt is, daar gaat het niet om, maar je moet niet blijven hangen aan je idee. Je wordt heel vaak voor van alles gevraagd en mensen willen je een platform bieden maar dat platform heb je al: je eigen initiatief. In onze gemeente word je al gauw op een schild gehesen maar je doet iets omdat je het leuk vindt.

Behalve het doen is het belangrijk om klein te beginnen. Op een gegeven moment krijg je een clubje om je heen van mensen die je gaan helpen. Dat zijn vrijwilligers en zo blijft het ook leuk. Ik noem het mijn team de Eetkamer en dat ontstaat vanzelf. Het is een soort inktvlek.

Een uitvloeisel is dat er meer initiatieven komen in de stad waarbij er ook gegeten wordt met elkaar zoals in Arkendonk en de Pannehoef. Dan word ik wel eens gebeld ‘je krijgt concurrentie’ maar zo zie ik dat helemaal niet. Ik help die initiatieven een stukje op weg: begin klein met vrienden en kennissen en 1x per maand. Ik ga binnenkort eens kijken hoe het er gaat. En niets is zo leuk als dat je eigen initiatief wordt ingehaald door anderen. Als zij het beter kunnen krijg ik tijd voor iets anders.

Ik vond het symposium Buurtgestuurd Werken een heel leuk en interessant symposium. Ik heb vijf jaar geleden een keer een blogje geschreven ‘van onder naar boven’ en dat je ergens klein moet beginnen vanuit je eigen wijk en op een gegeven moment rolt zoiets door. Ik geloof niet zo in theorie, je hebt mensen nodig die vanuit enthousiasme ergens induiken. En dan hoop je dat het mee gaat en als dat niet gebeurt is het ook goed.

Je ziet tijdens zo’n symposium ook angst zo van het gaat straks allemaal anders. Maar het simpel houden en soms ook een beetje stout sprak me wel aan. 28 december ga ik uit dank voor alle mensen van de Eetkamer op winkelcentrum Zuiderhout twee flinke emmers erwtensoep uitdelen: de Eetkamer trakteert. Niet omdat het moet maar omdat het leuk is, verder zit daar geen gedachte achter.

De enige hoop, want ik ga met open vuur werken, is dat ik gearresteerd word want dat mag namelijk niet. Maar het is een schoolvoorbeeld van hoe ik Buurtgestuurd Werken zie. We gaan met elkaar voor de buurt iets leuks doen en goed lachen met twee flinke ketels en ik hoop ook sneeuw. Ik leen die ketels trouwens van de burgemeester dus als ik gearresteerd wordt zeg ik dat ik die ketels van het hoofd van de politie heb.

Het is wat ik vind van Buurtgestuurd Werken: begin ergens, maakt niet uit waar. Een aantal voorbeelden zie je ook in het Floralia park zoals een aantal dames die daar gaan zitten handwerken. Die komen hier uit de buurt om samen te handwerken en het worden er steeds meer en die lenen wol aan elkaar uit en zo moet je het doen, ambitieuzer ook niet.

Het gevaar van het symposium is dat we straks weer een hoop rapporten hebben: het kaft is mooi en nu verder. Gewoon ergens beginnen. En ambtenaren: wees gewoon niet bang, dat is het allerbelangrijkste. Als je een fout maakt, dan maak je ‘m maar. En je hebt een burgemeester die erachter staat, daar mag je fouten van maken.

Ik heb ooit in 1977 van mijn toenmalige bazin geleerd: Eus, neem nou een beslissing want geen beslissing is altijd verkeerd. En als je een fout hebt gemaakt kun je altijd bijsturen. En als het echt fout gaat dan zeg je dat tegen elkaar en dan drink je samen een biertje en lach je en begin je opnieuw. Gewoon ergens beginnen en een fout maken en die ambtenaren die moeten gewoon faciliteren. Niet alles natuurlijk want er lopen ook mafklappers rond die weet ik veel wat willen doen. Maar als je een beetje nuchter nadenkt en er is een plan: doe gewoon lekker mee. En als het niet helemaal klopt, wat gaat er dan mis? We moeten af van die angstcultuur.

Bewaard onder Onze wijk | 2 Comments

Tags: , , , , , ,