Januari, son of a bitch

Geplaatst op 28 januari, 2016 

Dagen die voelen als anderhalve dagen,
nachten die voelen als halve nachten.

Maand waar maar geen einde aan komt. Hoe lang geleden was het Nieuwjaarsdag? 7 weken, 8 weken? Ik geloof het meteen.

Januari, son of a bitch. Maandag ben je dood.

 

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags:

De basis van de samenleving

Geplaatst op 26 januari, 2016 

Lekker tempo hè?

Het was me al opgevallen dat er sinds het laatste stoplicht een fietser vlak achter mee reed en met hetzelfde tempo. Ook onder de fietsers bestaan bumperklevers om lekker makkelijk uit de wind te blijven maar wind stond er niet dus wat doe jij zo vlak achter me?

Hij kwam naast me. Niet om te passeren maar om te praten, verrassend. Jaar of 17, scholier en zegt Lekker tempo hè?

Zeker, dit is mijn favoriete versnelling, op deze twee tandwielen heb ik de meeste slijtage. En we hebben een gesprek. Over fietsen, mountainbiken, tandwielen, vallen, een zere knie, examens en programmeerambities.

Vijf minuten later is het voorbij. Ik ben thuis en hij ook bijna.

Als ik er zin in heb kan ik wel een spontaan potje kletsen maar zomaar naast een onbekende fietser gaan rijden en een gesprek beginnen? Nee, nog nooit gedaan.

De basis van de samenleving is contact met elkaar en dat is nou juist zo eenvoudig als je er tenminste niet over nadenkt maar gewoon doet.

Bedankt man!

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Soep koken

Geplaatst op 23 januari, 2016 

Soms kan ik er geen soep van koken.

Dan zijn er wel ideetjes of flarden daarvan maar ontbreekt het aan iets dat alles met elkaar verbindt. Alsof ik wel ingrediënten voor me heb liggen maar geen recept.

Tuurlijk kan ik alles in een pan flikkeren en kijken wat er van komt maar januari is voor mij meestal niet de maand om deze ik-zie-wel-wat-ervan-komt-tactiek toe te passen. Niet dat het in januari aan ingrediënten ontbreekt, integendeel. Januari is een maand om ingrediënten te verzamelen en erop te vertrouwen dat het recept later komt.

En wat die soep betreft: je moet niet altijd willen om ergens soep van te kunnen koken. Even wachten en geduld hebben, tijd en aandacht even aan hele andere dingen besteden, kan wonderen verrichten. Dat je opeens ingrediënten voor je ziet liggen waar je iets mee kunt koken dat veel lekkerder is dan een pan soep.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags:

Voor of tegen?

Geplaatst op 16 januari, 2016 

Voor of tegen? Soms heel duidelijk: voor vrede en tegen oorlog natuurlijk. En dan vooral voor vrede want daar kom je verder mee dan tegen oorlog zijn.

Meestal vergeten we even door te vragen.

Of ik voor of tegen gastvrijheid ben in mijn huis? Ja hallo zeg, dat hangt er maar vanaf om wie het gaat, wat het doel is van het bezoek, om hoeveel mensen het gaat, hoe lang het duurt, of ik tijd heb, of ze ook blijven eten, hoe mijn huisgenoten er tegenover staan.

Voor of tegen vraagt niet om een antwoord maar om vragen stellen. We vergeten vaak de vragen omdat we denken dat een mening sexy is maar dat is het niet. Vragen stellen, dat is pas sexy.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags:

Lezen en leven

Geplaatst op 15 januari, 2016 

Gespot op Kindcentrum de Ontdekking:

Lezen en leven

Oosterheide natuurlijk…

Bewaard onder Fotobloggen | 2 Comments

Tags: ,

Luisteren, kijken, nadenken en bloggen maar

Geplaatst op 15 januari, 2016 

Hoe kom je aan ideeën voor een blog? Een voorbeeld hoe dat voor mij werkt.

Vanochtend fietste ik naar het centrum voor een inhaal les Tai Chi. Een vrouw fietste me tegemoet, niks bijzonders, maar ze zong hardop ‘Ik heb je niet meer nodig….

Wie is die ‘je‘? Is het mens, wat was dan de relatie en waarom is die relatie over en uit? Komt het misschien ooit nog goed? Of is het een ding, een voorwerp? Waar diende het voor en waarom dient het nu dan niet meer? Gaat het misschien over een slechte gewoonte, een verslaving of zo? En waarom zing je erover? Hoe zou het zijn als iedereen op straat wat meer zou zingen over wat hem/haar bezig houdt? Zou er dan meer love & peace zijn?

We begonnen de Tai Chi les met een meditatie, zie je al je gedachten voorbijkomen. Jee, als ik daar eens een transcript van zou hebben. Als we op het einde van de dag allemaal eens een transcript van onze gedachten konden nalezen…. Zouden we schrikken, huilen, wegrennen, erover gaan Twitteren, met servies gooien of wat? Misschien ons leven veranderen?

Heb ik mijn fiets eigenlijk wel op slot gezet? Ja echt, die vraag zag ik voorbijfietsen tijdens de meditatie. Meteen spanning. Oh God, zal ik even gaan controleren? Wat als ie niet op slot staat? Ademhalen Peter, vier tellen voor de inademing, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen en weer vier tellen vasthouden. En weg spanning. Het was maar een gedachte, nu zit ik hier en mijn fiets staat buiten, we zien wel.

Ik heb je niet meer nodig… Ik zou daarover kunnen bloggen. Transcript van je gedachten… Ik zou daarover kunnen bloggen.

Luister, kijk om je heen en denk na over wat je waarneemt, meer is het niet dat bloggen.

Soms zou ik wel eens een writer’s block willen maar dan zonder dat het luisteren, kijken en nadenken ophoudt….

Nee, dat gaat ‘m niet worden.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Aan de ketting van de regels

Geplaatst op 10 januari, 2016 

We hadden in de bibliotheek afgesproken want ze had wat te vertellen, persoonlijk spul.

Zoek jij alvast maar een plekje waar we rustig kunnen praten, dan haal ik even koffie en thee.

Ik bestel.

Ik kom het wel bij je brengen zegt het meisje achter de bar, ik moet even groene thee halen want die is op.

Ik wacht hier wel even want we gaan daar achteraan zitten en blijf aan de bar staan.

Maar daar mag je geen koffie en thee drinken, dat mag alleen hier vooraan.

Dat is nieuw voor me, de bibliotheek is ingericht met allerlei gezellige zithoekjes die juist nadrukkelijk uitnodigen te gaan zitten met een kopje koffie.

Als je daar gaat zitten met koffie en thee heb je kans dat de bewaking je wegstuurt. Zeg dan dat ik je heb gewaarschuwd.

Dat zal ik zeggen en ook dat ik je niet heb begrepen.

En weg is ze om groene thee te halen.

Ik vind het bespottelijk…

Ik draai me om en verwacht in de ogen te kijken van iemand die het ook nogal overdreven vindt dat we daar geen koffie mogen drinken. Als we elkaar aankijken zie ik dat hij het heel anders bedoelt.

Je hebt je hier gewoon aan de regels te houden…

Achter me staat een oudere man, ook gewoon een bibliotheekbezoeker, en hij is boos. Niet omdat ik iets heb gedaan waar hij last van heeft maar omdat ik aan een tafeltje koffie wil gaan drinken waar dat niet mag. In een discussie heb ik geen zin en zeg dat ik hem wel  begrijp. Hij reageert nog bozer:

Je snapt er geen zak van.

We, gelukkig niet iedereen, zijn vroeger opgegroeid met deze boodschap: gehoorzaam! Opvoeding, school en kerk: gehoorzaam, gehoorzaam, gehoorzaam. En zo niet, dan straf in welke vorm dan ook want gehoorzamen zul je. Regels worden een ketting waar je aan wordt vastgeketend, soms levenslang. Niet omdat anderen het nog langer kunnen eisen als je eenmaal volwassen bent maar omdat je jezelf eraan vast legt.

Voor me staat inmiddels de koffie en thee klaar en ik besluit een medewerker van de bieb even om raad te vragen want ik wil mijn gesprekspartner graag behoeden voor gedoe met een bewaker middenin haar verhaal. Waar kan ik het beste met iemand gaan zitten voor een een persoonlijk gesprek waar we ook koffie en thee mogen drinken?

Behulpzaam worden we naar een tafeltje geleid, terug naar de voorkant van de bibliotheek, de strook waar koffie en thee zijn toegestaan. Vooruit dan maar, ik geef het een kans.

En ze begint haar verhaal. De woorden komen keihard bij me binnen, niet omdat ik geen kwetsbaar verhaal kan uithouden, in tegendeel, maar omdat het om ons heen muisstil is. Vooraan zit het bijna helemaal vol maar niemand praat, helemaal niemand. Woorden die alleen voor mijn oren zijn bestemd zijn tien meter verderop nog te horen, hoe zachtjes we ook praten.

Weet je, we drinken onze koffie en thee op en gaan ergens anders naar toe.

We steken de Markt over en vinden een heerlijk plekje in Café de Beurs. Persoonlijke verhalen zijn misschien wel het meest kostbare wat we met elkaar kunnen delen en hebben een kostbare plek nodig om tot hun recht te komen. En die plek hebben we gevonden in de echte huiskamer van de stad.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Werken aan verbindingen

Geplaatst op 3 januari, 2016 

Plekken waar toevallige ontmoetingen kunnen ontstaan kunnen we niet genoeg hebben in de wijk. De  openbare ruimte zou zodanig moeten zijn ingericht dat deze één grote ontmoetingsplaats is en niet een middel om zo snel mogelijk op een plek te geraken waar je je geld kunt uitgeven.

Overal heb je mensen met een hart voor hun wijk die keihard werken om verbindingen tot stand te brengen.

En dat is mooi, fantastisch en broodnodig.

Maar het is geen goed teken voor hoe onze openbare ruimte is ingericht en hoe onze samenleving functioneert.

Alle moois toegewenst voor 2016 en in het bijzonder veel prachtige toevallige ontmoetingen.

 

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , ,