Leven in drie observaties

Geplaatst op 18 december, 2016 

Leven in drie observaties, dat is nogal wat. En toch gaat me dat lukken hoor.

Woensdag was ik samen met de groepen 5 van ‘Kindcentrum de Ontdekking‘ op de ijsbaan op de Markt. Nadat ik weet ik veel hoeveel kinderen had geholpen met hun schaatsen, gebeurde er wel een en ander op en rondom de ijsbaan:

Een kind dat valt krijgt meteen hulp om weer op te staan en verder te schaatsen.

Een kind dat aan de kant zit te huilen omdat het pijn heeft krijgt troost, probeert het daarna nog een keer en schaatst lachend verder. 

Een kind dat niet kan schaatsen krijgt les van een kind dat ook niet kan schaatsen maar dat net 5 minuten langer op het ijs staat. 

Eckhart Tolle noemde het een spirituele oefening: The practice of people watching. Zelf vind ik het meer een openbaring van goedheid die in overvloed aanwezig is en die zich graag laat zien als je er even tijd voor neemt om eens goed om je heen te kijken.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Luisteren, kijken, nadenken en bloggen maar

Geplaatst op 15 januari, 2016 

Hoe kom je aan ideeën voor een blog? Een voorbeeld hoe dat voor mij werkt.

Vanochtend fietste ik naar het centrum voor een inhaal les Tai Chi. Een vrouw fietste me tegemoet, niks bijzonders, maar ze zong hardop ‘Ik heb je niet meer nodig….

Wie is die ‘je‘? Is het mens, wat was dan de relatie en waarom is die relatie over en uit? Komt het misschien ooit nog goed? Of is het een ding, een voorwerp? Waar diende het voor en waarom dient het nu dan niet meer? Gaat het misschien over een slechte gewoonte, een verslaving of zo? En waarom zing je erover? Hoe zou het zijn als iedereen op straat wat meer zou zingen over wat hem/haar bezig houdt? Zou er dan meer love & peace zijn?

We begonnen de Tai Chi les met een meditatie, zie je al je gedachten voorbijkomen. Jee, als ik daar eens een transcript van zou hebben. Als we op het einde van de dag allemaal eens een transcript van onze gedachten konden nalezen…. Zouden we schrikken, huilen, wegrennen, erover gaan Twitteren, met servies gooien of wat? Misschien ons leven veranderen?

Heb ik mijn fiets eigenlijk wel op slot gezet? Ja echt, die vraag zag ik voorbijfietsen tijdens de meditatie. Meteen spanning. Oh God, zal ik even gaan controleren? Wat als ie niet op slot staat? Ademhalen Peter, vier tellen voor de inademing, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen en weer vier tellen vasthouden. En weg spanning. Het was maar een gedachte, nu zit ik hier en mijn fiets staat buiten, we zien wel.

Ik heb je niet meer nodig… Ik zou daarover kunnen bloggen. Transcript van je gedachten… Ik zou daarover kunnen bloggen.

Luister, kijk om je heen en denk na over wat je waarneemt, meer is het niet dat bloggen.

Soms zou ik wel eens een writer’s block willen maar dan zonder dat het luisteren, kijken en nadenken ophoudt….

Nee, dat gaat ‘m niet worden.

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Met andere ogen kijken

Geplaatst op 21 september, 2015 

Afgelopen weekend was ik op Breda Barst. 20 jaar bestaat dit prachtige festival alweer en het is altijd weer heerlijk er te zijn, vooral als ook het weer een beetje meehelpt en dat deed het dit jaar.

De meest indrukwekkende Breda Barst minuten waren niet afkomstig van de speed beat van the Deaf of van de psychedelische rocksound van Pauw en ook niet van de jaren 70 rockinvloeden van Navarone of van de zangeres van For I Am King die kan grunten dat je jezelf even moet ondersteunen.

Hoewel deze bands zeker indruk hebben gemaakt, was ik toch het meest onder de indruk van UNSEEN en dat is niet eens een band…

UNSEEN is een project van de dames van Stuif. Je gaat op een stoel zitten en kijkt naar voorbijlopende festivalgangers, dat doe je door een schilderijlijstje. Dat maakt het kijken al tot een bijzondere ervaring en te zien aan het aantal voorbijgangers dat stil bleef staan om even een foto te maken van die mensen die achter die lijstjes zaten, ook voor de mensen die we zo heerlijk zaten waar te nemen.

Via een koptelefoon kregen we een verhaal voorgeschoteld over waarnemen, over kijken naar andere mensen. Alles bij elkaar duurde het misschien vijf minuten en tijdens die minuten veranderde er van alles. Iedereen die ik zag werd steeds leuker, aardiger, liever, intrigerender, spannender en mooier.

En the fun thing is dat dit effect na afloop nog een tijdje duurde. Daarna ebde het langzaam weg en kon ik het  gevoel van zachtheid en mildheid naar anderen terug oproepen door even bewust om te schakelen van hoe ik gewoonlijk naar anderen kijk naar hoe ik ook anders naar anderen kan kijken.

Als we zo anders kunnen kijken met een simpel lijstje voor onze neus en een stem die ons een kort verhaaltje vertelt over waarnemen, dan kunnen we ook zonder deze hulpmiddelen onszelf andere verhaaltjes vertellen over anderen.

UNSEEN, werkelijk de meest indrukwekkende Breda Barst minuten.

Ook indrukwekkend was het crowdsurfen van de zanger van the Greatest Handshake. Die wilde graag op handen gedragen worden en dat werd ie. Het werd alleen geen rondje door de tent van ‘de Spaanse Kraag’ maar hij verdween op handen richting Kasteelplein.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,