Met andere ogen kijken
Geplaatst op 21 september, 2015
Afgelopen weekend was ik op Breda Barst. 20 jaar bestaat dit prachtige festival alweer en het is altijd weer heerlijk er te zijn, vooral als ook het weer een beetje meehelpt en dat deed het dit jaar.
De meest indrukwekkende Breda Barst minuten waren niet afkomstig van de speed beat van the Deaf of van de psychedelische rocksound van Pauw en ook niet van de jaren 70 rockinvloeden van Navarone of van de zangeres van For I Am King die kan grunten dat je jezelf even moet ondersteunen.
Hoewel deze bands zeker indruk hebben gemaakt, was ik toch het meest onder de indruk van UNSEEN en dat is niet eens een band…
UNSEEN is een project van de dames van Stuif. Je gaat op een stoel zitten en kijkt naar voorbijlopende festivalgangers, dat doe je door een schilderijlijstje. Dat maakt het kijken al tot een bijzondere ervaring en te zien aan het aantal voorbijgangers dat stil bleef staan om even een foto te maken van die mensen die achter die lijstjes zaten, ook voor de mensen die we zo heerlijk zaten waar te nemen.
Via een koptelefoon kregen we een verhaal voorgeschoteld over waarnemen, over kijken naar andere mensen. Alles bij elkaar duurde het misschien vijf minuten en tijdens die minuten veranderde er van alles. Iedereen die ik zag werd steeds leuker, aardiger, liever, intrigerender, spannender en mooier.
En the fun thing is dat dit effect na afloop nog een tijdje duurde. Daarna ebde het langzaam weg en kon ik het gevoel van zachtheid en mildheid naar anderen terug oproepen door even bewust om te schakelen van hoe ik gewoonlijk naar anderen kijk naar hoe ik ook anders naar anderen kan kijken.
Als we zo anders kunnen kijken met een simpel lijstje voor onze neus en een stem die ons een kort verhaaltje vertelt over waarnemen, dan kunnen we ook zonder deze hulpmiddelen onszelf andere verhaaltjes vertellen over anderen.
UNSEEN, werkelijk de meest indrukwekkende Breda Barst minuten.
Ook indrukwekkend was het crowdsurfen van de zanger van the Greatest Handshake. Die wilde graag op handen gedragen worden en dat werd ie. Het werd alleen geen rondje door de tent van ‘de Spaanse Kraag’ maar hij verdween op handen richting Kasteelplein.
Bewaard onder Muziek, Persoonlijk
Tags: Breda Barst, verhaaltjes, waarnemen
Reacties
4 Reacties to “Met andere ogen kijken”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Mijn dochter heeft je nog gespot, ik was er zelf helaas niet bij dit keer 🙁
@Daan: Goh, ik heb haar helaas niet gezien. Het was me weer een feestje hoor.
Klinkt als een gezellig festival! Moest even gniffelen bij ‘de Spaanse Kraag’. Bij het beoordelen van een gezondheidsverklaring kwam ik dit fenomeen ooit tegen; een hele nare aandoening op een plek waar je dat als man absoluut niet wil hebben. Als je gaat googelen op afbeeldingen ervan dan hoef je even een tijdje geen eten…
Mooi hoe je soms je eigen manier van kijken en oordelen kan doorbreken door mee te doen aan zoiets leuks op een festival 🙂
@Jooper: Bedankt voor de waarschuwing, ik ga dat even niet googelen. Voor mij is de Spaanse Kraag die rode tent op Breda Barst waar punk, metal en hardcore en meer van dit soort werk met volle overgave en overtuiging wordt gespeeld. Ik noem Breda Barst ook wel eens Lowlands in het klein vanwege de sfeer, vooral in het donker is dat park fantastisch, en de ontdekkingen. Onder die ontdekkingen valt UNSEEN, het was een prachtige ervaring die ik in het dagelijkse leven wel wat vaker zou willen hebben. En nee, ik ga het nog steeds niet googelen 🙂