Heeft iets toch geen zin, dan heeft het juist wel zin

Geplaatst op 14 augustus, 2015 

Gezegden zijn dooddoeners. Neem nou dat van die druppel op een gloeiende plaat, dat is toch het spreekwoordelijke equivalent van megadooddoener  ‘het heeft toch geen zin‘ ?

Het is een mindfuck, bedacht door iemand die echt flink in de ban is van het reptielenbrein, door iemand die graag lekker veilig in zijn/haar comfort zone wil blijven chillen.

Kappen met die shit.

Wel eens gezien wat een klein kiezelsteentje teweeg brengt op het wateroppervlak van een flinke  vijver?

Ik hou van deze shit.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: ,

Maar ik had wel respect

Geplaatst op 5 november, 2014 

Hij sloeg me wel eens maar ik had wel respect voor mijn vader en nu nog….

Ach, je vangt wel eens wat op in de trein. En dan ga ik vertalen: Hij sloeg me wel eens en ik was bang voor mijn vader en nu nog…

Je kunt angst gemakkelijk uit de weg gaan door het anders te noemen. Dan noem je het gewoon respect of zo. Met andere gevoelens kun je ook taalspelletjes spelen om ze uit de weg te gaan. Dan vang ik in de trein zo’n zinnetje op en denk: Daar zit iemand zich emotioneel aardig voor de gek te houden. En als ik dat maar lang genoeg blijf denken heb ik niet eens in de gaten dat ik me eigenlijk verdrietig voel om wat ik heb gehoord.

Bewaard onder Communicatie | Reageer

Tags: , , , ,

Nederlandse les +++

Geplaatst op 19 juni, 2014 

Nederlandse les +++, dat is Nederlandse les met extra’s.

Zoals vandaag.

Omdat een paar weken geleden tijdens de les het woord ‘milieustraat’ ter sprake kwam, ontstond het idee om samen maar eens een kijkje te gaan nemen op de milieustraat. Vandaag kregen we er een rondleiding met een uitgebreid verhaal. In het Nederlands natuurlijk. Meteen een leuke en praktische les.

Maar behalve dat, is zo’n uitstapje ook een mooie manier om de deelnemers aan de Nederlandse les de stad te leren kennen en te leren over hoe we in Nederland bijvoorbeeld omgaan met afval en recycling. Je zou het een speelse manier van inburgeren kunnen noemen. Meteen kwam één van de deelneemsters met het idee om vaker samen uitstapjes te maken. Bijvoorbeeld naar een museum of naar een Albert Heijn en daar dan meteen alles wat we zien in het Nederlands te benoemen.

Tijdens de Nederlandse les leren we ook over elkaars geboorteland. Mag iedereen om de beurt daar iets over vertellen en mogen de anderen daarna vragen stellen.  Zo werd laatst aan iemand de vraag gesteld: wat mis je aan je geboorteland? Alles, zo was het antwoord. Kijk, dan zijn we met z’n allen even stil.

We hebben natuurlijk ook volop plezier. Vandaag zagen we op de milieustraat een aantal lege blikken knakworst liggen. Dan is het woord ‘knakworst’ ineens het woord van de dag dat naarmate iedereen het vaker uitspreekt, steeds grappiger klinkt.

Het zou best eens heel leuk kunnen worden schreef ik 5 mei over de Nederlandse. Van alle activiteiten waar ik in de wijk bij betrokken ben geraakt, is dit misschien wel de allerleukste geworden.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , ,

Nederlandse les

Geplaatst op 5 mei, 2014 

Taalvakken waren op de middelbare school niet mijn favoriet en Nederlands al helemaal niet. Ik bedoel: bij Engels, Duits of Frans leer je een andere taal, dan heb je het idee dat je echt wat nieuws leert. Maar Nederlands? Dat spreekt, leest en schrijft iedereen al.

Dus hielden we ons bij Nederlands bezig met zinsontleding, samenvattingen maken, boeken lezen en literatuurbesprekingen. Klassikaal lazen we de Gijsbrecht van Aemstel van Joost van den Vondel , een werk uit 1637. Het is dat de zaaddodende werking ervan zich gelukkig niet fysiek heeft gemanifesteerd anders was ik nu geen vader geweest.

Opstellen schrijven, dat deden we ook. En als het onderwerp waar we het mee moesten doen me een beetje aansprak,  vond ik dat nog leuk ook. Een titel als ‘de buren van hiernaast‘, daar kon ik wel wat mee. Nu nog trouwens. Kwestie van fantasie.  Het is een dun lijntje naar misschien heb ik het bloggen er een klein beetje aan de danken.

Boeken lezen doe ik ook nog maar de credits daarvoor gaan naar Ben Borgart want het is aan zijn boek ‘de Vuilnisroos’ te danken dat ik ontdekte dat literatuur ook leuk kon zijn.

Vrijdag was ik in activiteitencentrum de Bunthoef om er een paar foto’s te maken ter promotie van het Internetcafé dat we daar gaan draaien. Of ik zin had om op vrijdagochtend Nederlandse les te geven voor een groep mensen van buitenlandse afkomst. Op die vraag was ik niet voorbereid en voor ik erover na kon denken zei ik al ja.

Ik weet niet hoe lang ik dat ga doen en ook niet hoe. Het zou best eens heel leuk kunnen worden.

 

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Maak niks belangrijk

Geplaatst op 9 juli, 2013 

Het woord ‘belangrijk’ werkt als de koplampen van een auto op een overstekend konijn.

De meeste konijnen kunnen zo’n ervaring niet navertellen. De konijnen die het wel overleven zullen je zeggen: maak niks belangrijk want het maakt je blind voor al het andere.

 

Bewaard onder Communicatie, Mening | Reageer

Tags: ,

Plein schoonvegen

Geplaatst op 20 juni, 2013 

Mijn oma veegde elke ochtend haar eigen straatje schoon. Letterlijk. Het ging naar niet eens zozeer om dat schone straatje maar meer om de sociale contacten. Social media bestond toen nog niet en sociale contacten waren in de tijd nog echt sociaal en er was ook echt contact. Had mijn oma aan een plein gewoond, dan had ze in plaats van haar straatje elke ochtend haar plein schoongeveegd.

Daar denk ik aan als ik lees dat er ergens een plein wordt schoongeveegd.

Maar dan blijkt dat het om iets heel anders gaat, dat mensen (levende wezens zoals jij en ik) met geweld (traangas, waterkanon, pepperspray, stokslagen) van een plein worden verjaagd.

En dat noemt de media dan ‘plein schoonvegen’.

Meneer of mevrouw de journalist, pak een schuursponsje, ga naar dat plein en schrob er het bloed en de tranen van de stenen en herschrijf daarna je artikel.

Bewaard onder Actualiteit | 2 Comments

Tags: , , , ,

Woordfukken

Geplaatst op 17 juni, 2013 

Woordfukken, zo noem ik het.  Dat we ergens een woord voor verzinnen en dat dit woord alles overwoekert tot de waarheid helemaal onzichtbaar is geworden en we niet meer weten waar het werkelijk over gaat.

Een voorbeeldje: winkelcentrum.

Een winkelcentrum bestaat uit winkels waar mensen van alles en nog wat kopen. De winkeliers doen hun best zoveel mogelijk te verkopen want dat betekent brood op de plank. Die mensen komen te voet, met de fiets, met de bus en met de auto naar het winkelcentrum. Er rijden ook vrachtwagens af en aan om de winkels te bevoorraden.

Zet ik hiermee een enigszins realistisch beeld neer van een winkelcentrum?

Kijk even verder. Boven de winkels zijn huizen en daar wonen mensen. Behalve een winkelcentrum is het ook een woonwijk. Kijk nog verder en je ziet dat er ook kinderen spelen, dat er mensen wandelen om andere mensen te ontmoeten zodat ze een kletspraatje kunnen maken. Het winkelcentrum is ook een sociaal netwerk.

Meer iemand heeft bedacht het een winkelcentrum te noemen. Waarom? Omdat die winkeliers dat prettig vinden, omdat ze denken dat het klanten trekt. Op zich is daar allemaal niks mis mee totdat het woord winkelcentrum de andere functies zoals woonwijk en sociaal netwerk overwoekert.

Dat een winkelier door een bewoner wordt aangesproken op overlast die hij veroorzaakt en dan reageert met: maar dat weet je toch als je op een winkelcentrum gaat wonen? De bedoeling is dan dat de bewoner met z’n bek vol tanden blijft staan en dat de winkelier door kan gaan met waar hij mee bezig was.

Helemaal ongelijk heeft de winkelier natuurlijk niet. Als je op een winkelcentrum gaat wonen kun je bijvoorbeeld verwachten dat er, behalve op zondag,  altijd mensen rondlopen en dat er auto’s af en aan rijden. Maar als gevolg van woordfukken is een ander deel van de waarheid onzichtbaar gemaakt, namelijk dat het winkelcentrum ook een woonwijk is en een sociaal netwerk.

Dus in plaats van met z’n bek vol tanden te blijven staan kan onze bewoner met evenveel recht als de winkelier tegen hem zeggen: maar dat weet je toch als je je in een woonwijk vestigt?

Bewaard onder Communicatie, Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Taal als gereedschap voor ontmenselijking

Geplaatst op 16 oktober, 2012 

In Engelse boeken worden ze ‘codependents’ genoemd en in Nederlandse boeken ‘codependenten’. Ik vind het vreselijke woorden om er mensen met codependency issues mee aan te duiden.

Onze taal heeft er een handje van om de afstand tussen wat iemand doet en wie iemand is zo snel mogelijk tot nul te reduceren. Zo noemen we iemand met een verslaving een verslaafde, iemand die steelt een dief en iemand die liegt een leugenaar.

Noem iemand vaak genoeg een verslaafde, dief of leugenaar, en je hebt al snel niet meer in de gaten dat er achter dat etiket een mens zit. Taal als gereedschap voor ontmenselijking, alsof ons gedrag bepaalt wie we zijn.

Hoe dan? Noem iemand met codependency issues gewoon zoals het is: iemand, een mens van vlees en bloed, met codependency issues. Om het nog wat verder te normaliseren: issues die we bijna allemaal in meer of mindere mate hebben.

Bewaard onder Codependency | Reageer

Tags: , , ,

Volgende pagina →