Plein schoonvegen

Geplaatst op 20 juni, 2013 

Mijn oma veegde elke ochtend haar eigen straatje schoon. Letterlijk. Het ging naar niet eens zozeer om dat schone straatje maar meer om de sociale contacten. Social media bestond toen nog niet en sociale contacten waren in de tijd nog echt sociaal en er was ook echt contact. Had mijn oma aan een plein gewoond, dan had ze in plaats van haar straatje elke ochtend haar plein schoongeveegd.

Daar denk ik aan als ik lees dat er ergens een plein wordt schoongeveegd.

Maar dan blijkt dat het om iets heel anders gaat, dat mensen (levende wezens zoals jij en ik) met geweld (traangas, waterkanon, pepperspray, stokslagen) van een plein worden verjaagd.

En dat noemt de media dan ‘plein schoonvegen’.

Meneer of mevrouw de journalist, pak een schuursponsje, ga naar dat plein en schrob er het bloed en de tranen van de stenen en herschrijf daarna je artikel.

Bewaard onder Actualiteit | 2 Comments

Tags: , , , ,

We zijn te tolerant

Geplaatst op 1 april, 2013 

Een meisje wordt door haar moeder gesommeerd op te schieten. Het meisje klokt vlug een laatste slok weg, smijt het lege blikje in de bosjes en sluit zich snel aan bij haar moeder.

Wat zou jij doen als je dit zag? Zou jij het meisje en de moeder hierop aanspreken?

Twee mannen laten hun honden uit. De honden lopen los en midden op straat. Een fietser moet voor één van de honden uitwijken maar welke manoeuvre de fietser ook maakt, de hond volgt luid blaffend de bewegingen van de fietser en wel zodanig dat deze kan kiezen: stoppen of de hond aanrijden. De hond is niet van het type dat gezellig even wil spelen maar de fietser stopt toch en zegt de twee mannen de honden aan te lijnen voor de veiligheid van fietsers en die van de honden zelf.  Daarop scheldt één van de mannen de fietser uit.

Wat zou jij doen als je dit zag? Zou jij de mannen hierop aanspreken?

Een man spreekt twee medewerkers van de Albert Heijn en een vrachtwagenchauffeur aan omdat ze staan te lossen op een tijdstip waarop dat volgens de gemeente niet is toegestaan. De vrachtwagenchauffeur begint de man uit te schelden. De twee medewerkers van de Albert Heijn laten het gebeuren, zeggen niets en gaan door met hun werk.

Wat zou jij doen als je medewerker van de Albert Heijn was? Zou je die chauffeur hierop aanspreken?

We zijn te tolerant geworden, we tolereren dingen die niet acceptabel zijn. Het is niet acceptabel lege blikjes in de bosjes te gooien. Het is niet acceptabel honden midden op straat te laten lopen en een fietser in gevaar te brengen. Het is niet acceptabel een ander uit te schelden. Daar hoor je als betrokkene of als voorbijganger wat van te zeggen.

Overdreven tolerantie is niet het echte probleem. Ik zou bijna zeggen: was dat het probleem maar. Het echte probleem is onverschilligheid en de angst elkaar aan te spreken op onacceptabel gedrag.

Wat het geval van de Albert Heijn extra pijnlijk maakte was dat de man die werd uitgescholden een klant van de Albert Heijn was. Zou jij jouw klant laten uitschelden? Nee, lekker doorgaan met lossen, dan raak je ook nergens bij betrokken. Maar zo werkt het niet. Zwijgen is in dit geval verbaal geweld en intimidatie toestaan.

Maar ja, het was dan ook een druk weekend vanwege Pasen en dan moet er flink gewerkt worden om alle vrachten te lossen. Ook midden in de nacht. Ook als een klant wordt uitgescholden.  Doorwerken mensen en denk eraan: spreken is zilver maar zwijgen is goud….. Totdat je zelf aan de beurt bent. Dan hoop je dat het werk wordt neergelegd en dat iemand zijn mond open doet.

Bewaard onder Mening | 8 Comments

Tags: , , , ,

Dan kun je nergens meer naar kijken

Geplaatst op 17 januari, 2013 

Amateur toneelvereniging verzint een vervolg op het sprookje van Sneeuwwitje. Like

Amateurvereniging speelt dit stuk in het theater voor kinderen tussen 4 en 12. Like

Het acteerwerk is niet altijd even goed maar iedereen doet z’n best. Like

Tot:

De boze koningin met een mes achter de hofnar aan rent en gilt: ik snijd je aan stukken. Dislike

En als je het daar dan met mensen over hebt, als je zegt dat zo’n toneelvereniging best wat meer rekening kan houden met  jonge kinderen, dan krijg je te horen: dan kun je nergens meer naar kijken. Dislike

Bewaard onder vaderschap | Reageer

Tags: , ,

Ik pest heel wat af

Geplaatst op 8 november, 2012 

Nogal aan bekentenis nietwaar? Ik zal je een paar voorbeelden geven van mijn gepest:

Voelt iemand zich moe en wil die persoon graag op tijd naar bed om te gaan rusten, dan dwing ik zo iemand eerst nog een uur te werken.

Heeft iemand echt een rotdag en voelt zo iemand zich boos en bedroefd, dan roep ik zo iemand: als je je niet blij en gelukkig voelt doe je iets echt helemaal fout.

Gaat iemand voor het eerst iets nieuws doen, iets leren of ondernemen, dan zeg ik die persoon: waag het niet te falen, je moet het meteen goed doen en succes hebben.

Het is wreed, ik weet het en toch doe ik het.

De pester in deze voorbeelden ben ik zelf. Het slachtoffer ben ik ook zelf. Ik pest mezelf.

Er is veel aandacht voor pesten, hoe het te herkennen en te voorkomen. Prima. Er zijn onderzoekers, specialisten, experts en ervaringsdeskundigen. Prima. Er zijn ook kruisridders en moraalridders. Prima. Afgelopen dagen lieten ze zich massaal horen. Prima.

Ik zat tevergeefs te wachten op iemand die vertelde over jezelf pesten, iemand die open en eerlijk sprak over zijn/haar eigen innerlijke geweld en wat daaraan te doen.

Misschien komt dat omdat  de onderzoekers, specialisten, experts, ervaringsdeskundigen, kruisridders en moraalridders niet herkennen hoe ze zichzelf pesten. Of misschien herkennen ze het wel maar praten ze er niet over omdat ze zo druk hebben anderen aan te moedigen erover te praten als ze worden gepest.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , ,

Bont en blauw

Geplaatst op 5 april, 2012 

Via verschillende social media kanalen komen ze bijna dagelijks bij me binnen: mishandelde kinderen. Bont en blauw geslagen en met ogen vol verdriet en pijn kijken ze me aan.

Ik kan er niet onberoerd naar kijken maar voel me tegelijkertijd zo machteloos. Wat kan ik doen? Op de barricaden klimmen zoals sommige anderen doen en actie voeren? Hoezeer ik sommige van dat soort initiatieven ook waardeer, ik zie mezelf op dit moment geen kruistocht voeren. Maar wat dan wel? Lichtwerk doen en liefde en licht de wereld insturen in de hoop en vertrouwen dat het bij die kinderen terechtkomt en bij de volwassenen die dat leed veroorzaken?

Die bont en blauwe kinderen stellen mij een vraag: hoe goed zorg jij voor jouw innerlijke kind?

Ik sla mezelf uiteraard niet maar ik denk dat mijn innerlijke kind een aantal dingen graag anders wil. Het zou graag meer ruimte willen hebben om te voelen wat het voelt en om nodig te hebben wat het nodig, vooral dat. Maar ook meer ruimte om te spelen, te gillen, om gek te doen, om te luieren en om al die dingen te doen die kinderen graag doen.

Hoeveel van die ruimte geef ik mijzelf?

Dus dan kies ik er toch maar voor om dat lichtwerk te doen. Die liefde en licht die ik dan de wereld instuur kan ik dicht hij huis houden.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

De strijd tussen presteren en behoeften

Geplaatst op 6 januari, 2012 

Als het hoofd en het lichaam twee verschillende dingen willen, is er oorlog in de tent: innerlijk geweld tegen de behoeften van dat moment. Het is het verschil tussen moeten en nodig hebben, de strijd tussen presteren en behoeften.

De behoeften vragen niet om strijd. Die maken zich kenbaar aan de hand van gevoelens. Dat begint subtiel als een zacht en liefdevol tikje op je schouder: zou je niet eens even wat rust nemen?

Het hoofd kent die subtiliteit niet. Het kan alleen maar luidruchtig schreeuwen: je moet dit en je moet dat want anders…… Schreeuwen, oordelen en bang maken in de hoop dat je erin trapt.

Behoeften kunnen zich trouwens ook luid en duidelijk laten voelen, vooral als je ze steeds langer negeert. Dan wordt het tikje op je schouder op een gegeven moment een harde klap in je gezicht. Niet met de bedoeling je pijn te doen maar met de bedoeling om naar je lichaam te luisteren.

Wie wint?

Als de behoeften winnen, blijft het in het hoofd nog een tijdje doorzeuren. Als het hoofd wint, kan het lichaam ziek worden. Wat is erger?

Op papier is die keuze dus niet zo moeilijk te maken.

Bewaard onder Mening | 11 Comments

Tags: , , , ,

Een onderzoekje naar menselijkheid

Geplaatst op 10 juni, 2011 

Geruime tijd volg ik via Google alerts en via RSS feeds op de zoekmachine van Twitter alles wat los en vast zit over ‘menselijkheid’. Het begrip intrigeert me.

Wat me uit de Google alerts opvalt, is dat nieuwsberichten het begrip ‘menselijkheid’ in bijna alle gevallen noemen in relatie tot geweld zoals misdaden tegen de menselijkheid (even een zijsprongetje: vooral op Twitter is er discussie of je moet spreken over misdaden tegen de mensheid of tegen de menselijkheid) en oorlogsmisdaden (een tweede zijsprongetje: oorlogsmisdaden klinkt als een pleonasme zoals witte sneeuw of groen gras).

De RSS feeds op de zoekmachine van Twitter geven een veel gekleurder beeld van ‘menselijkheid’. Ook daar wordt menselijkheid wel genoemd in relatie tot geweld, maar het wordt ook veelvuldig in één adem genoemd met politiek en dan vooral de bezuinigingen en de effecten daarvan. En gelukkig, en dat zijn de berichten die me het meeste raken, wordt er via Twitter ook regelmatig geschreven over een verlangen naar ‘menselijkheid’.

Ook zonder dat ik er statistieken op heb losgelaten, kan ik concluderen dat ‘menselijkheid’ in veruit de meeste gevallen gezien wordt als iets waar gebrek aan is. In ons eigen land wordt ‘menselijkheid’ vaak genoemd als iets dat door de politiek wordt wegbezuinigd. Dat roept bij mij een vraag op: wat hebben menselijkheid en geld met elkaar te maken?

Hoewel ik merk en ervaar dat sommige bezuinigingen grote groepen mensen diep raken, wil ik dolgraag geloven dat menselijkheid en geld maar weinig met elkaar te maken hebben, dat zelfs in een financieel failliete wereld (de wereld waarin we naar mijn idee nu leven) een overvloed aan menselijkheid mogelijk is.

De vraag is: wat is menselijkheid precies? Wat verstaan we eronder? Ik heb daar op dit moment geen antwoord op waar ik blij van word.  Natuurlijk kan ik de woordenboekdefinitie gebruiken maar dat wil ik niet. Ik wil graag op zoek gaan naar een definitie van menselijkheid zoals ik het versta en ervaar.

Misschien wil je me helpen: wat versta jij onder menselijkheid, wat betekent het voor jou, waar merk je aan dat het er wel of niet is?

Lees ook:

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 16 Comments

Tags: , , ,

Innerlijk geweld

Geplaatst op 17 december, 2010 

Mijn handen willen rusten maar ik wil dat ze schrijven. Mijn ogen willen dicht maar ik wil dat ze naar het scherm blijven kijken. Mijn keel voelt droog en wil water drinken maar ik wil eerst een paar regels tekst hebben. Mijn lijf voelt moe en wil graag in bed liggen maar ik wil op de bank blijven zitten met de laptop op schoot. Mijn voeten willen dat ik mijn schoenen uittrek maar ik wil geconcentreerd blijven wachten op de inspiratie.

Hallo lichaam, werk nou eens even mee. Hoe kan ik nou schrijven over innerlijk geweld als jij steeds om aandacht, rust en zorg vraagt? Nou……?

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags:

Volgende pagina →