Bont en blauw

Geplaatst op 5 april, 2012 

Via verschillende social media kanalen komen ze bijna dagelijks bij me binnen: mishandelde kinderen. Bont en blauw geslagen en met ogen vol verdriet en pijn kijken ze me aan.

Ik kan er niet onberoerd naar kijken maar voel me tegelijkertijd zo machteloos. Wat kan ik doen? Op de barricaden klimmen zoals sommige anderen doen en actie voeren? Hoezeer ik sommige van dat soort initiatieven ook waardeer, ik zie mezelf op dit moment geen kruistocht voeren. Maar wat dan wel? Lichtwerk doen en liefde en licht de wereld insturen in de hoop en vertrouwen dat het bij die kinderen terechtkomt en bij de volwassenen die dat leed veroorzaken?

Die bont en blauwe kinderen stellen mij een vraag: hoe goed zorg jij voor jouw innerlijke kind?

Ik sla mezelf uiteraard niet maar ik denk dat mijn innerlijke kind een aantal dingen graag anders wil. Het zou graag meer ruimte willen hebben om te voelen wat het voelt en om nodig te hebben wat het nodig, vooral dat. Maar ook meer ruimte om te spelen, te gillen, om gek te doen, om te luieren en om al die dingen te doen die kinderen graag doen.

Hoeveel van die ruimte geef ik mijzelf?

Dus dan kies ik er toch maar voor om dat lichtwerk te doen. Die liefde en licht die ik dan de wereld instuur kan ik dicht hij huis houden.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,