Innerlijk geweld
Geplaatst op 17 december, 2010
Mijn handen willen rusten maar ik wil dat ze schrijven. Mijn ogen willen dicht maar ik wil dat ze naar het scherm blijven kijken. Mijn keel voelt droog en wil water drinken maar ik wil eerst een paar regels tekst hebben. Mijn lijf voelt moe en wil graag in bed liggen maar ik wil op de bank blijven zitten met de laptop op schoot. Mijn voeten willen dat ik mijn schoenen uittrek maar ik wil geconcentreerd blijven wachten op de inspiratie.
Hallo lichaam, werk nou eens even mee. Hoe kan ik nou schrijven over innerlijk geweld als jij steeds om aandacht, rust en zorg vraagt? Nou……?
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: geweld
Reacties
10 Reacties to “Innerlijk geweld”
Laat je reactie achter!
Dan wordt het echt tijd om wat liever voor jezelf te zijn, dear Peter! Met willen en moeten zetten we onszelf ook behoorlijk vast soms. Geniet van het weekend, de warmte in huis en de mooie kerstplaatjes buiten!
Txh @Petra maar don’t worry: als het innerlijk geweld bewust wordt waargenomen is de healer aan het werk 🙂
Goh denk ik nu! Ik loop al een week rond met het idee over vrijheid een stukje te schrijven (n.a.v. therapie die ik volg en me een inzicht gaf) en dit lijkt er wel een beetje op:-)
@Hanneke: ik zeg doen! 🙂
Herkenbaar, dat voelde gisteravond precies zo. Ik was moe, maar zat nog vol creatieve ideeen die ik wilde uitvoeren. Helaas, moeheid ging voor. Nu zit ik achter mijn Mac maar voel ik de creativiteit even niet borrelen…
@Michael: Uiteindelijk trekt het lichaam aan het langste eind en dat is maar goed ook. Er zijn uitzonderingen maar die lopen kans op een vette burnout.
@Peter: Da’s waar. Een andere optie is natuurlijk speed nemen, maar of dat tot goede creatieve producties leidt durf ik als niet-ervaringsdeskundige niet te zeggen. 🙂
De signalen van het lichaam verdoven lijkt me sowieso geen strak plan @Michael.
alles is eenheid. en alles is altijd perfect.
:-p
Uuuuuh ja @Marco maar zo voelt het niet altijd en dat is natuurlijk ook weer perfect 🙂