Menselijkheid

Geplaatst op 31 augustus, 2010 

Dinsdag 24 augustus zond de Belgische televisiezender Canvas de documentaire ‘Mai qui a tué Maggie’ uit, een documentaire over de politieke dood van Maragret Thatcher.

Wat me in deze documentaire raakte, was dat onder het beeld dat ik van Margaret Thatcher had gevormd (meedogenloos), een echt mens schuilt dat kan voelen. Het was alsof haar politieke dood het ijzeren harnas deed openscheuren waar zij haar bijnaam ‘The Iron Lady’  aan te danken had. Onder dat harnas zat al die tijd al een mens dat net zo kwetsbaar kan zijn als jij en ik.

We laten ons door de beeldvorming in de media hypnotiseren. Met elk oordeel ontmenselijken we iemand stukje bij beetje.

‘Mai qui a tué Maggie’ leert mij dat in iedereen een mens schuilt. Ja, zelfs in Margaret Thatcher.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: ,

Verhalen vertellen en delen

Geplaatst op 28 augustus, 2010 

‘Muziek ontwikkelt zich voortdurend. Mensen komen met nieuwe ideeën en trucs en nieuwe manieren om hetzelfde verhaal te vertellen. We doen allemaal hetzelfde. We willen iets delen met ’n ander mens.’

Uit de documentaire ‘It might get loud‘ over de gitaristen Jimmy Page (Led Zeppelin), The Edge (U2) en Jack White (The White Stripes) .

Uit deze zelfde documentaire:

Bewaard onder Citaten, Muziek | 2 Comments

Tags: ,

Vertrouwen

Geplaatst op 26 augustus, 2010 

‘Een sprong in het onbekende. Erop vertrouwen dat het volgende akkoord en de volgende noten komen. Soms komt er niets. Dan voel je je ’n grote sukkel die niks kan, geen gitaar kan spelen. En geen nummers kan schrijven.’

Uit diezelfde documentaire ‘It might get loud‘ over de gitaristen Jimmy Page (Led Zeppelin), The Edge (U2) en Jack White (The White Stripes) .

Wat voor gitaar spelen geldt, geldt ook voor schrijven. Wat een opluchting dat Jimmy Page, The Edge en Jack White  daar af en toe ook mee worstelen.

Als het mij niet lukt een fatsoenlijke noot of akkoord te vinden op de gitaar, dan zet ik de distortion op maximaal, een beetje chorus erbij en wat delay en sla ik keihard een e-mineur aan, dat klinkt altijd goed.

Lees ook: Ineens zie je het

Bewaard onder Citaten, Muziek, Schrijven | 1 Comment

Tags:

Ineens zie je het

Geplaatst op 24 augustus, 2010 

‘Als je langs een aangelegd bos rijdt, zie je allemaal boomstammen. En ineens zie je dat ze allemaal precies op ’n rijtje staan. Duidelijkheid. Een duidelijk beeld. En vanuit ’n ander standpunt zag je dat helemaal niet. Je werkt, je doet je best om te zien wat je vanuit dat andere perspectief niet zag.’

Uit de documentaire ‘It might get loud‘ over de gitaristen Jimmy Page (Led Zeppelin), The Edge (U2) en Jack White (The White Stripes) .

Hier het leukste fragment uit ‘It might get loud’

Soms zijn de dingen een stuk eenvoudiger dan het op het eerste gezicht lijkt.

Bewaard onder Citaten, Muziek | 1 Comment

Tags:

Tandartsrekening

Geplaatst op 23 augustus, 2010 

Volgens mijn administratie had ik van mijn tandartsbezoek in mei geen rekening ontvangen. Ik vroeg de tandartsassistente dit te controleren. Volgens haar administratie had zij de opdracht tot facturatie doorgestuurd naar firma X die namens de tandartspraktijk voor de verdere afhandeling zorgt. Voor vragen moest ik firma X maar even bellen.

Ik belde firma X en die bevestigde dat er in mei geen rekening was verstuurd en dat zij van de tandartspraktijk daarvoor ook geen opdracht hadden ontvangen. Zij verwezen me terug naar de tandartspraktijk.

Ik belde de tandartsassistente weer en vroeg haar zelf contact op te nemen met firma X. Niet veel later ontving ik haar mailtje:

‘naar aanleiding van ons telefoongesprek deze morgen, heb ik contact opgenomen met X. Er blijkt daadwerkelijk iets mis te zijn gegaan. Wij gaan de declaratie alsnog aanleveren aan X en naar alle waarschijnlijkheid zal u de rekening eind volgende week ontvangen.

Hopende u hiermede voldoende geïnformeerd te hebben.’

Let even op het ontbreken van het woordje ‘bedankt’…

Toen kwam de factuur met daarop de tekst:

LET OP: Bedrag moet  uiterlijk 10-09-2010 bij geschreven zijn op de rekening van X.

Let even op het hartelijke woordje ‘moet’……

Het is gemakkelijk om teleurgesteld te zijn omdat er nog geen ‘dank je wel’ vanaf kan of omdat firma X een computersysteem de tekst op de factuur laat bepalen zonder even rekening te houden met het verhaal erachter.

De moraal van het verhaal is dat ik navraag ben gaan doen over die factuur vanuit eigen beweging en vanuit eigen behoeften. Integriteit bijvoorbeeld of vanuit erkenning voor de uitstekende zorg die ik altijd van de tandartspraktijk krijg. Daar deed ik het voor. En een bedankje was natuurlijk wel leuk geweest.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 4 Comments

Tags:

Wat is jouw speciale rol?

Geplaatst op 22 augustus, 2010 

‘Iedereen heeft, neem ik aan, zijn eigenaardigheden. Maar in een poging om normaal te zijn voor het oog van de wereld overwint iedereen die eigenaardigheden en vernietigt zo zijn speciale rol.

Ik heb de mijne behouden en geloof dat ze mijn bestaan hebben verrijkt.’

(auteur helaas onbekend)

Bewaard onder Citaten | 2 Comments

Tags:

De gave van de blogger

Geplaatst op 20 augustus, 2010 

….. één zin horen en daar een verhaaltje van maken. Ter plaatse.

Bewaard onder Bloggen | 6 Comments

Laat jezelf zien

Geplaatst op 19 augustus, 2010 

Na het optreden riep het publiek Danny Vera en z’n band terug voor een toegift. Een paar akkoorden later was er ineens
stilte. Einde toegift. Het aggregaat dat de stoom voor het geluid levert, was uitgevallen.

Daar sta je dan voor een groot veld met een man of duizend. Wat doe je dan? Wachten tot er weer stroom is? Zwaaien naar het publiek en ermee kappen? Gitaar kapot slaan op een versterker?

Wat een echte muzikant doet is wat Danny Vera deed: hij maakte de toegift in z’n eentje af, onversterkt en zichzelf begeleidend op gitaar. Het was nauwelijks te horen maar het was prachtig om te zien. Dat moet de organisatie ook gedacht hebben want terwijl het podium werd omgebouwd voor de volgende band en de mensen van de techniek druk bezig waren om weer stroom uit het aggregaat te krijgen, kwam Danny het podium weer op. Hij ging helemaal vooraan op het uiterste randje van het podium zitten en begon te zingen en te spelen. Akoestisch, unplugged, onversterkt, naturel. Kippenvel.

Het werd het mooiste moment van het festival.

Als alle hulpkrachten zoals aggregaten, versterkers en microfoons uitvallen, is wat overblijft pure mens-power. Geen muur van geluid meer om je achter te verstoppen, geen band meer om je te begeleiden.  Wat overblijft, is wie je bent en als je dat laat horen en zien, maak je geen kunst maar ben je het. En dat is zo mooi.

Met dank aan het uitgevallen aggregaat en Danny Vera.

Bewaard onder Mening, Muziek | 8 Comments

Volgende pagina →