Vraag en antwoord: hoe kom ik van codependency af? (3)

Geplaatst op 30 maart, 2010 

Dit artikel is een vervolg op de lezersvraag: ‘Hoe kom ik van codependency af?’ In het derde deel van deze lezersvraag: onderwijs jezelf, ga lezen en leren over codependency.

Het helingsproces is geen intellectueel proces. Je kunt alles over codependency weten en tegelijkertijd reageren op dagelijkse situaties vanuit emotionele wonden. Leren over codependency is geen vervanger voor het emotionele proces maar kan dat proces wel ondersteunen.

Het helingsproces houdt ook in het veranderen en verruimen van je perspectieven op jezelf, relaties, het leven, spiritualiteit en eigenlijk alles. Lezen en leren kan daarbij behulpzaam zijn. Deel van het helingsproces is ook jezelf omringen met mensen en informatie die je tot steun zijn.

Zoek naar websites en boeken waar je de informatie en ondersteuning vindt die jij nodig hebt. Heb je meer met boeken over spiritualiteit of persoonlijke ontwikkeling? Prima, lees dat dan want het gaat erom dat het jouw keuzes zijn.

Melody Beattie en Robert Burney zijn mijn favoriete schrijvers. Het zijn echte ervaringsdeskundigen waardoor wat ze schrijven herkenbaar is en tegelijkertijd zo liefdevol en ondersteunend bij het helingsproces.

Melody Beattie heeft talloze boeken geschreven over codependency en over leren voor jezelf zorgen. Hier een aantal van haar titels:

Vooral ‘Language of letting go’ en ‘More language of letting go’ zijn fijne boekjes vol korte verhaaltjes voor meditatie of zelfreflectie. Als je elke dag begint met zo’n verhaaltje, dan heb je al een dosis ‘zorg voor jezelf’ binnen voor de dag begint.

Je vindt Melody Beattie op Internet op http://melodybeattie.com/

Robert Burney schrijft vooral op Internet, zijn websites bevatten een overvloed aan artikelen over codependency, heling van het innerlijke kind, spiritueel geloof, metafysica, relaties en alcoholisme. Hij schreef ook een boek: The dance of wounded souls.

Hier een overzicht van zijn websites:

Deze Joy2MeU website is zodanig uitgebreid dat Robert een aantal aparte websites heeft gecreëerd voor specifieke thema’s:

Lees ook deel 1 en 2 van ‘Hoe kom ik van codependency af?’

Bewaard onder Codependency, Vraag en antwoord | 3 Comments

Tags: , , ,

Ongelukkigheid vervuilt

Geplaatst op 26 maart, 2010 

Op de kast in de kamer staat een kartonnen doosje met 50 verschillende inspiratiekaarten. Op elke kaart staat een korte tekst uit het boek ‘De kracht van het nu’ van Ekchart Tolle.

De tekst die me al enige tijd confronterend toespreekt is de volgende:

Je ongelukkigheid vervuilt niet alleen je eigen innerlijke wezen en de mensen om je heen, maar de totale menselijke psyche waar jij onlosmakelijk mee verbonden bent. Geen andere levensvorm op deze planeet kent negativiteit, alleen mensen, zoals ook geen andere levensvorm de aarde die hem voedt, verkracht en vergiftigt. – Eckhart Tolle

Wat kan ik hier op zeggen? Niks, helemaal niks. Ik word er stil van. Even…

Fijn weekend allemaal.

Bewaard onder Boeken, Citaten | 4 Comments

Tags:

Wereldvrede is maar èèn ademhaling van ons verwijderd

Geplaatst op 25 maart, 2010 

Vanochtend las ik op Jooper’s blog een prachtig geschreven en zeer herkenbaar verhaal over illusies en vooroordelen. Een verhaal zoals iedereen dat dagelijks in één of andere vorm overkomt: je ziet iemand, hoort iemand of ziet iets gebeuren en binnen een nanoseconde vormen zich oordelen.

Weerstand

Het doet me denken aan een conflict dat ik met iemand had. Het begon met een meningsverschil en groeide uit tot een conflict. Telkens als ik die persoon zag, hoorde of  aan die persoon dacht, voelde ik weerstand die ik dan weer stapelde boven op de weerstand van de dag ervoor, de week ervoor en de maand ervoor. Wat er dan gebeurt, is wat ik verdichting noem: de weerstand neemt steeds vastere vormen aan tot deze ondoordringbaar wordt en zich een voedingsbodem vormt voor haat.

Haat

In zijn artikel ‘This is why some people hate you’ schrijft Farouk Radwan dat we andere mensen niet haten en ook niet het werk dat we doen of de taak die voor ons ligt, maar dat we de emoties haten die we ervaren in relatie tot die persoon, dat werk of taak. Met andere woorden, de bron van de haat ligt niet buiten ons maar in ons doordat we bepaalde gevoelens afwijzen. Gevoelens van stress, angst of machteloosheid bijvoorbeeld.

En dat is wat er gebeurde in het conflict dat ik had: ik voelde me machteloos omdat ik niet wist om te gaan met het meningsverschil. Ik wees mijn gevoel van machteloosheid af en projecteerde dat op die ander door er een enorme denkbeeldige asshole van te maken.

Verhalen

Hoe maak je van iemand een enorme asshole? Door jezelf een verhaal te vertellen over die ander en telkens als je die ander ziet of hoort een stukje aan dat verhaal toe te voegen. Op de vraag van Karin Ramaker ‘Wat zoek je?’ schreef ik haar onder andere het volgende:

Wat ik zoek zijn nieuwe verhalen, verhalen die me bekrachtigen in plaats van verhalen die me bang en machteloos maken.

Dit geldt dus ook voor de verhalen die ik mezelf vertel over anderen.

Aikido

In haar prachtige boek ‘The Practice of Freedom  – Aikido Principles as a Spiritual Guide’ beschrijft Wendy Palmer de volgende oefening:

Pak twee voorwerpen van ongeveer dezelfde vorm en afmetingen maar verschillend in gewicht. Bijvoorbeeld een hamer en een schroevendraaier. Pak de hamer in je ene hand en de schroevendraaier in de andere hand. Hou je handen en armen ontspannen en voel het verschil in gewicht tussen beide voorwerpen. Begin vervolgens te knijpen tot al je spieren in handen en armen aangespannen zijn. Kun je dan nog steeds het verschil in gewicht voelen? Waarschijnlijk is het enige dat je nog voelt de spanning van je spieren omdat je het onderscheidingsvermogen bent kwijt geraakt het gewichtsverschil te voelen.

Als je, zoals ik in het voorbeeld van het meningsverschil, al je energie samentrekt rondom een bepaalde situatie, ben je niet meer in staat informatie te krijgen over deze situatie. Het opgeven van verzet en weerstand herstelt het vermogen om weer gevoelig te zijn voor de nuances van het hier en nu.

Tijdens Aikido training stelt Wendy Palmer zich voor dat haar trainingspartner een verlengstuk is van zichzelf, dat zij en haar partner twee conflicterende delen zijn van haarzelf,  dat de persoon is die haar aanvalt in werkelijkheid zijzelf is die zichzelf aanvalt.

Vrede

De impact hiervan is naar mijn idee niet minder dan dat alle strijd en oorlog die we voeren een strijd en oorlog is tegen onszelf. En dat wereldvrede een feit is als we alle innerlijke verzet en weerstand hebben opgegeven en innerlijke vrede hebben.

Toen ik hier met iemand over sprak vroeg zij mij wat je er aan hebt dit te weten omdat je de eerste de beste keer dat je met een conflict geconfronteerd wordt toch weer in dezelfde valkuil stapt.

Een goede vraag. Alleen weten is niet genoeg maar net zoals bij Aikido denk ik dat dit een kwestie is van oefenen, oefenen en oefenen. Het leven is één grote dojo en elk conflict is een trainingspartner om mee te oefenen. Elke ademhaling is een kans om conflict en strijd in te ruilen voor harmonie en vrede. Wereldvrede is maar èèn ademhaling van ons verwijderd.

Maar de kracht van iets weten is dat als je eenmaal iets weet, je het nooit meer niet kunt weten. Als jij de deze blog hebt gelezen weet jij het nu ook 🙂

Bewaard onder Boeken, Mening, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , , , , ,

De kracht van inspirerende vragen

Geplaatst op 23 maart, 2010 

Altijd leuk: een uitnodiging krijgen om mee te doen aan een interview voor een gastblog. Toen Karin Ramaker me vroeg of ik mee wilde doen aan een interview voor op haar blog zei ik meteen ‘Ja’. Niet veel later had ik de vragen in mijn mailbox.

Het waren niet zomaar vijf vragen die ze had bedacht maar vragen waar je jezelf helemaal in kunt verliezen. Vijf vragen die als kloddertjes waterverf in elkaar overlopen. Wat had zij bedacht:

  1. Wie ben je?
  2. Wat zoek je?
  3. Wat heb je gevonden?
  4. Waar blijf je?
  5. Waar ga jij heen?

Voor mij is een vraag inspirerend als deze iets nieuws in me naar boven haalt en extra inspirerend als deze, telkens als ik er opnieuw naar kijk, weer iets anders naar boven haalt.  Ik heb haar vragen zondag beantwoord en als ik dat vandaag opnieuw zou doen, waren de antwoorden weer anders geweest. Extra inspirerende vragen dus.

Nieuwsgierig? Mijn antwoorden op Karin’s vragen lees je hier: 5 prangende vragen

Wil je meer van Karin lezen, volg dan haar Blog of  Twitter.

Bewaard onder Gastblogs | 5 Comments

Tags: ,

Het werkt als je weet dat je niet alles weet

Geplaatst op 22 maart, 2010 

Wat een plezier heb ik te weten dat ik niet alles weet.

Een prachtig voorbeeld daarvan is het gesprek dat Michael Minneboo, Jooper en ik vorige week hadden over luisteren naar je partner. Geen van drieën had alle antwoorden of wist precies hoe je naar je partner moet luisteren. We hadden wel zo onze eigen ervaringen en door daarover uit te wisselen hadden we niet alleen een leuk gesprek (ja, we hebben ook gelachen), maar hebben we ook van elkaar geleerd.

En na dat gesprek hadden we nog steeds niet alle antwoorden. Ik besloot er een blogje over te schrijven en guess what? De blog trok een heleboel reacties aan van ervaringsdeskundigen, mannen en vrouwen, die ieder hun eigen inzichten en ervaringen deelden over het onderwerp. Van het resultaat zou ik zo een korte handleiding kunnen schrijven of een e-book.

Het grote voordeel van weten dat je niet alles weet, is dat het drempelverlagend werkt om erover te schrijven of anderen om hun input te vragen, het is veel productiever. En het grote voordeel daarvan is weer dat het resultaat (ik schrijf hier resultaat in plaats van eindresultaat omdat het resultaat van zo’n proces nooit ten einde is) zo enorm rijk en gekleurd is en dat het zo snel tot stand komt.

Als ik dat vergelijk met hoe er in veel bedrijven nog gewerkt wordt (eerst alles onderzoeken, analyseren  en rapporteren, daarna uitgebreid vergaderen over het rapport en pas daarna en veel later een slap aftreksel van het oorspronkelijke idee ten uitvoer brengen), dan denk ik: WOW, wat gaan de dingen toch veel sneller en veel leuker als je begint te roeien met de riemen die je al hebt, dat wat je wel weet, ook al is het nog zo weinig.

Weten dat je niet alles weet is echt een zegen. Hoe meer je denkt te weten, hoe langzamer het leer- en groeiproces zich ontwikkelt. Dat is ook één van de redenen waarom jonge kinderen zo snel nieuwe dingen leren.

Ik ben blij met wat ik weet maar nog blijer dat ik weet dat ik niet alles weet. Door te weten dat ik niet alles weet houdt het reptielenbrein zich ook eerder koest.

Iedereen die heeft bijgedragen aan het artikel ‘Hoe luister jij naar je partner?’ : dank jullie wel.

Lees over het reptielenbrein ook:

 

Bewaard onder Mening, Ondernemen, Oplossingsgericht werken | Reageer

Tags: , ,

Hoe luister jij naar je partner?

Geplaatst op 19 maart, 2010 

Gisteren hadden Michael Minneboo, Jooper en ik een afspraak. We hebben via Internet regelmatig blog- en twittercontact en zaten gisteren voor het eerst face to face aan tafel. De tafel was rond en we zaten in het midden van het land: een soort van symbolische bulls-eye. Het gesprek was ook precies een schot in de roos: de tijd vloog voorbij en de onderwerpen  over tafel.

Waar hebben drie mannen het dan over? We hadden over voetbal kunnen praten of over de winter die eindelijk voorbij is. Nee, daar hadden we het niet over. Waar we het onder andere over hadden, is hoe je als man naar je partner luistert als zij aan het vertellen is over iets dat haar emotioneel heeft geraakt.

We kwamen er niet helemaal uit in de zin van dat we een kant en klare handleiding konden bedenken. Elke partner en elk gesprek is steeds is weer anders en wat de ene keer werkt kan de andere keer niet werken. We kwamen wel tot de conclusie dat je als man in ieder geval geen adviezen moet geven tenzij je het idee hebt dat je partner dat juist graag wil. In zo’n geval kun je vragen: wat wil je dat ik doe, advies geven of luisteren? (Bedankt voor deze tip Michael).

Een man geeft graag advies en een vrouw wil graag dat er naar haar geluisterd wordt, althans, dat zijn zo’n beetje de stereotype beelden. Ik vroeg het vanochtend mijn eigen partner: hoe wil jij graag dat er naar jou geluisterd wordt?

Wat ik van haar begreep is dat er tijdens het luisteren oogcontact nodig is en dat er echt aandacht is voor wat er wordt verteld. Vertaald naar mezelf/mannen: tijdens het luisteren niet af en toe naar de computer of tv kijken of ondertussen andere dingen doen.

Haar tweede punt was: laten merken dat er geluisterd wordt. Af en toe even ja of nee knikken, instemmend hummen, goh zeggen, dat soort dingen. Vertaald naar mezelf/mannen: niet de coach of therapeut gaan uithangen. Mijn partner heeft er een hekel aan als ik met oplossingsgerichte coach vragen aan kom zetten of met geweldloze communicatie omdat ze wil dat ik als partner luister.

Haar derde punt was: vragen stellen. En daar had ik even extra toelichting nodig: wat voor soort vragen? Vragen naar de inhoud (En toen? Waarom? Hoezo?) of vragen naar het proces (Hoe voelde dat voor je? Hoe was dat voor je?). Wat ik van haar begreep is dat dit voor een vrouw steeds verschillend is: de ene keer wil ze een vraag naar de inhoud en de andere keer juist niet. Vertaald naar mezelf/mannen: er bestaat geen formule voor. Dus: trial and error, probeer ervan te leren en te genieten.

Als ik de vraag omdraai naar hoe wil ik (als man) dat mijn partner naar mij luistert, dan kom ik toch aardig dicht in de buurt van hetzelfde lijstje als dat van mijn partner. Voor de waarom-vragen heb ik een allergie, die liever niet. Ik wil ook graag dat er aandacht is en dat ik gehoord wordt en vooral dat ik de ruimte heb om te uiten wat er op dat moment leeft en speelt, zonder dat daarover geoordeeld wordt.

Een valkuil waar ik wel eens intrap is dat ik tijdens het gesprek met mijn aandacht ergens anders naar toe ga. Vrouwen, zo is mijn aanname, merken dat en hebben dan het idee tegen een muur te praten. Het beste wat ik dan naar mijn idee kan doen is het haar zeggen: ‘Ik merk dat ik dit gesprek op dit moment niet de aandacht kan geven die ik wil. Hoe is het voor jou dit gesprek vanavond voort te zetten?’

Mijn partner begint wel eens tegen me te praten terwijl ik juist ergens mee bezig ben. Andersom doe ik dat ook wel: beginnen te praten terwijl mijn partner juist ergens me bezig is. Wat naar mijn idee dan helpt is even checken: heb je  aandacht om even naar me te luisteren?

Of je partner je echt helemaal hoort zoals je gehoord wil worden, daarover heb je geen controle, of je nou man of vrouw bent. Het belangrijkste van wat je zegt is volgens mij dat je het zegt voor jezelf.

En als je expliciet gehoord wilt worden kun je je partner vragen: wil je mij in eigen woorden vertellen wat je mij hebt horen zeggen? Deze vraag is niet bedoeld als overhoring maar als hulpmiddel om te checken of je boodschap is overgekomen zoals je deze hebt bedoeld.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 35 Comments

Tags: ,

Vraag en antwoord: hoe kom ik van codependency af? (2)

Geplaatst op 18 maart, 2010 

Dit artikel is een vervolg op de lezersvraag: ‘Hoe kom ik af van Codependency’.

In deel 1 noemde ik het 12 stappen programma. In dit deel wil ik als suggestie geven:  ‘Spiegelogie’. Ook nu weer geldt: kies en voel steeds zelf wat voor jou werkt.

Spiegelogie

In Nederland is verhalenverteller Willem de Ridder de grondlegger van spiegelogie en de vele fanclubs die overal in het land bestaan. Hier een interview met Willem waarin hij vertelt over spiegelogie:

Meer over spiegelogie vind je hier:

Het 12 stappen programma, de aangepaste versie ervan voor codependency, is een programma dat specifiek en direct is afgestemd op heling van codependency. Voor Spiegelogie geldt dit niet. Desondanks kan spiegelogie en in het bijzonder het regelmatig bijwonen van de spiegelogie fanclubs helpen bij de heling van codependency. Het draagt zonder meer bij aan het leren voelen en accepteren van je gevoelens en het  stapje voor stapje herkennen en erkennen van je eigen kracht.

Een spiegelogie fanclub is een bijeenkomst waarbij de deelnemers een vast programma volgen. Tijdens de bijeenkomst steunt iedereen jou in je kracht en bij het voelen van je gevoelens. Jij bent er als het ware de ster en de anderen zijn jouw fans die jou steunen. Andersom ben jij ook weer fan van de andere deelnemers. Iedereen is er ster en fan tegelijk.

Het fanclub programma bestaat uit een aantal vaste onderdelen zoals:

De complete handleiding van het spiegelogie fanclubspel vind je hier: fanclubboekje

Bewaard onder Codependency, Vraag en antwoord | 7 Comments

Tags: , , , , ,

Vraag en antwoord: hoe kom ik van codependency af?

Geplaatst op 16 maart, 2010 

In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag hoe je van codependency af komt.

Het is met codependency net als met een ui: je pelt er een laag af en komt tot de ontdekking dat er nog een andere laag onder zit. Met een ui ben je op een gegeven moment uitgepeld maar met codependency niet: je ontdekt  steeds weer nieuwe lagen. Dus als je begint met als doel er helemaal vanaf te komen, creëer je een teleurstelling. Als je doel is om elke dag één of meerdere stapjes zetten om de kwaliteit van je leven te verbeteren, dan zijn er allerlei gereedschappen die je daarbij kunnen helpen.

Wat voor de één werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Zoek vooral zelf en voel wat voor jou werkt. Ik ga hier kort in op het twaalf stappen programma. Het is niet mijn bedoeling het hele twaalf stappen programma te beschrijven, wel om het onder de aandacht te brengen als krachtig spiritueel gereedschap om je eigen leven te leven in plaats van je te laten leven door codependency.

Behalve dit twaalf stappen programma zijn er nog veel meer dingen die je kunt doen. Wellicht dat ik daar in een andere blogpost op in ga.

Het twaalf stappen programma

Het twaalf stappen programma is een spiritueel programma dat onder andere met veel succes door de AA wordt gebruikt.

In de eerste stap erkent iemand met alcoholisme dat hij/zij machteloos is over alcohol. In de aangepaste versie van het twaalf stappen programma voor mensen met codependency, erken je dat je machteloos bent over anderen. Je erkent machteloosheid over je probleem en dat wat je altijd hebt gedaan niet werkt voor jou. Je legt het probleem in de handen van God.

Dat betekent niet dat je daarna lekker lui achterover kunt leunen. Integendeel, de twaalf stappen vragen dat je ermee aan het werk gaat. Jij doet wat jij kunt, de twaalf stappen, en je vertrouwt erop, of leert erop te vertrouwen, dat God het zijne doet.

Zo vraagt stap 4 dat je een zelfinventarisatie maakt zoals van je gedrag en overtuigingen. Stap 8 vraagt onder andere dat je een lijst maakt van alle mensen die je hebt beschadigd en in stap 9 ga je het met die mensen, daar waar mogelijk, weer goed maken. Dit betekent dat je eigen verantwoordelijkheid neemt voor wat je hebt gedaan naar jezelf toe en naar anderen en dat je dit daar waar mogelijk herstelt.

Je kunt het twaalf stappen programma blijven gebruiken en telkens als het nodig is terug grijpen naar één of meerdere stappen.

Het twaalf stappen programma betekent dat je die dingen gaat veranderen die je kunt veranderen (jezelf) en dat je daar eigen verantwoordelijkheid voor neemt. En ook dat je al die dingen die je niet kunt veranderen (andere mensen) loslaat en toevertrouwt aan de zorg van God.

Tijdens het werken met de twaalf stappen kun je tot confronterende inzichten komen over hoe je jezelf behandelt, hoe je over jezelf denkt en hoe je anderen behandelt. Dit kan allerlei gevoelens oproepen waar je in het begin misschien voor terugschrikt. Het is heel gezond om al die gevoelens te voelen en om te rouwen over wat je ontdekt. Van het werkelijke voelen gaat een helende werking uit ook al is dat, als je er midden in zit, niet altijd even leuk om te ervaren. Weet dat je jezelf een enorme dienst bewijst door al die gevoelens te voelen. Heling van codependency betekent dat je een gezonde relatie opbouwt met jezelf en je gevoelens en dat je leert om van jezelf te houden en voor jezelf te zorgen.

Lees ook:

Bewaard onder Codependency, spiritualiteit, Vraag en antwoord | 3 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →