Hoe luister jij naar je partner?
Geplaatst op 19 maart, 2010
Gisteren hadden Michael Minneboo, Jooper en ik een afspraak. We hebben via Internet regelmatig blog- en twittercontact en zaten gisteren voor het eerst face to face aan tafel. De tafel was rond en we zaten in het midden van het land: een soort van symbolische bulls-eye. Het gesprek was ook precies een schot in de roos: de tijd vloog voorbij en de onderwerpen over tafel.
Waar hebben drie mannen het dan over? We hadden over voetbal kunnen praten of over de winter die eindelijk voorbij is. Nee, daar hadden we het niet over. Waar we het onder andere over hadden, is hoe je als man naar je partner luistert als zij aan het vertellen is over iets dat haar emotioneel heeft geraakt.
We kwamen er niet helemaal uit in de zin van dat we een kant en klare handleiding konden bedenken. Elke partner en elk gesprek is steeds is weer anders en wat de ene keer werkt kan de andere keer niet werken. We kwamen wel tot de conclusie dat je als man in ieder geval geen adviezen moet geven tenzij je het idee hebt dat je partner dat juist graag wil. In zo’n geval kun je vragen: wat wil je dat ik doe, advies geven of luisteren? (Bedankt voor deze tip Michael).
Een man geeft graag advies en een vrouw wil graag dat er naar haar geluisterd wordt, althans, dat zijn zo’n beetje de stereotype beelden. Ik vroeg het vanochtend mijn eigen partner: hoe wil jij graag dat er naar jou geluisterd wordt?
Wat ik van haar begreep is dat er tijdens het luisteren oogcontact nodig is en dat er echt aandacht is voor wat er wordt verteld. Vertaald naar mezelf/mannen: tijdens het luisteren niet af en toe naar de computer of tv kijken of ondertussen andere dingen doen.
Haar tweede punt was: laten merken dat er geluisterd wordt. Af en toe even ja of nee knikken, instemmend hummen, goh zeggen, dat soort dingen. Vertaald naar mezelf/mannen: niet de coach of therapeut gaan uithangen. Mijn partner heeft er een hekel aan als ik met oplossingsgerichte coach vragen aan kom zetten of met geweldloze communicatie omdat ze wil dat ik als partner luister.
Haar derde punt was: vragen stellen. En daar had ik even extra toelichting nodig: wat voor soort vragen? Vragen naar de inhoud (En toen? Waarom? Hoezo?) of vragen naar het proces (Hoe voelde dat voor je? Hoe was dat voor je?). Wat ik van haar begreep is dat dit voor een vrouw steeds verschillend is: de ene keer wil ze een vraag naar de inhoud en de andere keer juist niet. Vertaald naar mezelf/mannen: er bestaat geen formule voor. Dus: trial and error, probeer ervan te leren en te genieten.
Als ik de vraag omdraai naar hoe wil ik (als man) dat mijn partner naar mij luistert, dan kom ik toch aardig dicht in de buurt van hetzelfde lijstje als dat van mijn partner. Voor de waarom-vragen heb ik een allergie, die liever niet. Ik wil ook graag dat er aandacht is en dat ik gehoord wordt en vooral dat ik de ruimte heb om te uiten wat er op dat moment leeft en speelt, zonder dat daarover geoordeeld wordt.
Een valkuil waar ik wel eens intrap is dat ik tijdens het gesprek met mijn aandacht ergens anders naar toe ga. Vrouwen, zo is mijn aanname, merken dat en hebben dan het idee tegen een muur te praten. Het beste wat ik dan naar mijn idee kan doen is het haar zeggen: ‘Ik merk dat ik dit gesprek op dit moment niet de aandacht kan geven die ik wil. Hoe is het voor jou dit gesprek vanavond voort te zetten?’
Mijn partner begint wel eens tegen me te praten terwijl ik juist ergens mee bezig ben. Andersom doe ik dat ook wel: beginnen te praten terwijl mijn partner juist ergens me bezig is. Wat naar mijn idee dan helpt is even checken: heb je aandacht om even naar me te luisteren?
Of je partner je echt helemaal hoort zoals je gehoord wil worden, daarover heb je geen controle, of je nou man of vrouw bent. Het belangrijkste van wat je zegt is volgens mij dat je het zegt voor jezelf.
En als je expliciet gehoord wilt worden kun je je partner vragen: wil je mij in eigen woorden vertellen wat je mij hebt horen zeggen? Deze vraag is niet bedoeld als overhoring maar als hulpmiddel om te checken of je boodschap is overgekomen zoals je deze hebt bedoeld.
Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk
Tags: Michael Minneboo, relaties
Reacties
35 Reacties to “Hoe luister jij naar je partner?”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
ik spreek zelfs af en toe af. ‘vind je het goed als we vanavond na het eten even praten, ik zit met iets.’ werkt beter dan met de deur in huis vallen. daar komen (vaker) geirriteerde dingen van zoals afdwalen naar computer of andere dingen. ik wil het liefst dat de luisteraar tijd neemt om naar mij te luisteren. en mij laat uitpraten vooral. 🙂
Dat is ook een hele goeie Karin, dank je wel voor je tip.
p.s vaak is het vertellen, de zogenaamde ei kwijt kunnen’ al voldoende. ik wil het kwijt. oh ja, standaard zinnen als: ‘komt wel goed’ ‘kan gebeuren’ ‘niet meer aan denken’ zijn dooddoeners en laten mij het gevoel geven dat mijn probleem of verhaal weggeblazen wordt.
heb verschillende communicatie cursussen gevolgd tijdens mijn oude werk met kinderen/ouders en weet dat soort van herhalen of samenvatten ook een goede tips is. ‘Dus als ik het goed begrijp heb je daar en daar moeite mee en voel jij je er zus en zo door?’ de ander voelt zich begrepen en voelt dat er aandacht is.
Geweldig, nog meer tips. Thx Karin. Op deze manier is er al een aardige ‘handleiding’ aan het ontstaan.
Als ik merk dat mijn partner (of kind) mij iets vertellen wil dat hem emotioneel raakt dan krijgt hij mijn onverdeelde aandacht of ik nou ergens mee bezig ben of niet. Dat vind ik belangrijk en vind ik zelf ook erg fijn. Ik zou het echt niet prettig vinden als ik een afspraak met hem moet maken om ergens over te praten, ik voel het nu en wil graag een klankbord. Soms is een korte reactie al meer dan voldoende (“de t*ring, dat meen je niet” werkt bij mij erg goed). Communicatietechnieken gebruiken in een gesprek met je partner is echt not done! Dat werkt prima in een 10 minuten-gesprek met ouders maar niet met je partner! Als ik een (soms wat langdradig, ik geef t toe) verhaal over bv mijn werk wil vertellen zeg ik: Ik wil je straks nog wat vertellen, dan is hij alvast voorbereid. Werkt ook prima bij kinderen trouwens.
Dank je wel Mootje, interessant om te lezen hoe communicatie voor jou werkt. Als ik terugdenk aan het ‘mannengesprek’ van gisteravond is voor mij nu wel duidelijk dat we een vraag hoe vrouwen graag willen dat er naar ze geluisterd wordt, aan de vrouwen moeten stellen ipv zelf proberen deze te beantwoorden 🙂
Prachtig hoe ons gesprek van gisteravond tot deze handleiding heeft geleid. Of in ieder geval: een eerste aanzet tot een handleiding. Ongetwijfeld valt er nog veel terrein te behandelen. Reacties van de dames zijn welkom 🙂
Geen gek idee trouwens, om even een afspraak te maken wanneer je dingen wilt bespreken. Mijn vriendin spreekt me ook vaak aan wanneer ik aan ’t werk ben – nadeel en voordeel van wanneer je als freelancer kantoor aan huis hebt. Ikzelf trouwens ook. Even later apart tijd nemen voor elkaar zorgt in potentie voor 100% aandacht.
Dank Michael, de kruisbestuiving van drie bloggers samen werkt als een tierelier. Ik vind het maken van een afspraak ook een interessante optie. Al denk ik, en dat is denk ik waar Mootje op wijst, er momenten zijn dat de ander echt even ‘hoge emotionele nood’ heeft. Een kant en klare formule gaat deze blog niet opleveren maar wel hele interessante gezichtspunten.
@Mootje en @Peter: Mee eens, als er sprake is van hoge emotionele nood, dan ga je geen afspraak maken. Maar bij minder hoge nood vind ik het soms handig om later even te spreken als ik ergens druk mee bezig ben of als mijn vriendin even druk is. Anders luister ik toch maar met een half oor.
Als je meldt “Ik wil je straks nog ff wat vertellen/vragen”, komt ie er meestal zelf bij me op terug wanneer hij tijd heeft/wil maken. Dat werkt andersom trouwens ook (nieuwsgierigheid wekken doet het bijna altijd goed). Als dat niet het geval is (het hoofd zit ook wel eens vol met andere zaken)is er ’s avonds over het algemeen wel een moment waarop ik het balletje nog eens opgooi en vervolgens gewoon begin te ratelen. Meestal is de tv dan uit en zitten (lees hangen) we op de bank met een glas wijn en goede muziek op de achtergrond. Een kant en klare formule die is er niet, voor niemand……zou wel makkelijk zijn zo af en toe.
Dat er geen kant en klare formule bestaat is me wel duidelijk geworden vandaag Mootje, bedankt. Wat ik begrijp uit alle reacties is dat het per persoon en per situatie anders kan zijn. Hoewel het wellicht niet zo spontaan overkomt, denk ik dat het helpt het met elkaar af en toe eens te praten over het luisteren zelf. Dat degene die wat te vertellen heeft laat weten hoe hij/zij wil dat er geluisterd wordt of dat degene die luistert vraagt: hoe wil jij dat ik luister. Ik heb wel eens het idee dat sommige mensen zelf niet weten hoe ze graag willen dat er geluisterd wordt en dan verwachten dat de ander dat via ‘mind reading’ wel weet te gissen.
Jij ook bedankt Michael. Ik herken dat wel, luisteren met een half oor. Als ik ergens mee bezig ben en ik zit er diep in, dan heb ik het nodig dat iemand me vraagt of ik even aandacht heb om te luisteren.
interessante kwestie… ligt er ook beetje aan wat er precies is. ik heb wel eens (zoals iedere vrouw) enorme stress om niets. ligt beetje aan tijd van de maand :). dan kan ik ineens in paniek raken over mn carriere, mn huis, mn leven in het algemeen. of ineens beginnen te janken bij een zielige reclame op tv. op zo’n moment kan ik beter mn moeder bellen. mn vriend kan hier nl. niet zo veel mee. Mn moeder zegt: joh, neem ff een warme douche, zet een kopje thee, vroeg naar bed, je bent nu moe dus denkt niet helder na en morgen zie je alles anders. (dat zeg ik ook als er een vriendin in nood belt). vriend wil praktische oplossing zoeken of vraagt idd: wat wil je dat ik nu doe… terwijl ik dan alleen maar ff iemand wil horen zeggen dat ik idd heel zielig ben maar dat er niemand dood is. En eerlijk gezegd heb ik daar ook mn moeder of vriendin niet meer nodig en kan ik dat nu ook heel goed tegen mezelf zeggen. Ik kom nu over als labiele emotioneel incontinente tegen zichzelf pratende idioot. Maar dat ben ik niet (nou ja…). anyway. als er ECHT iets is, is gewoon luisteren genoeg. En dan niet ondertussen gitaar spelen of computeren, dat is heeeeel irritant. Als er niet ECHT iets is, en vooral als het midden op de dag is (heb ook freelancende vriend) weet ik dus dat ik beter ander vrouwspersoon kan lastig vallen met mn ‘alles zit tegen, niets gaat goed’ drama omdat manspersonen dit niet echt hebben en/of snappen. snap je?
Dat vind ik ook een interessant inzicht Elsbeth, dat je afhankelijk waar je over wilt praten bepaalt wie je belt. Je moeder of aan andere vrouw in plaats van je partner. Ik vind dat wel een mooi voorbeeld van eigen verantwoordelijkheid nemen voor je behoefte om te worden gehoord. Dank voor het delen.
@peter: bij een hoge emotionele nood kun je ook anderen bellen/spreken en later nog eens praten met je partner. tenzij je partner de emotionele nood is. 🙂
Thx Karin, dat sluit weer mooi aan waar Elsbeth over schrijft. Dat je afhankelijk van de situatie kiest wie je wilt bellen of spreken. Het hoeft natuurlijk niet altijd de partner te zijn. Veel partners kunnen weer opgelucht adem halen 🙂
Leuk om te lezen allemaal. Op dit moment heb ik geen partner, maar heb daar wel ideeen over.
Inmiddels zijn die wel zo’n beetje allemaal besproken hier:-)
Voor mij is echte aandach erg belangrijk en dat ik het gevoel krijg serieus genomen te worden, dus inderdaad niet iets anders erbij gaan doen, niet ergens anders heen kijken enz. Oja en vooral NIET aanvullen en zinnen afmaken ook al denk je te weten wat de ander gaat zeggen. Dat vind ik persoonlijk één van de meest dodelijke dingen in een gesprek. (ik zal daar niet verder over uitwijden dan ben ik nog wel even zoet haha)
En ook ik heb geleerd dat je zelf kunt bepalen om degene te vragen naar je te luisteren die op dat moment het beste past of waar je denkt het meeste aan te hebben.
Ik heb ook afspraken met mensen: als ik bel en mijn verhaal kwijt wil en het komt bij die ander niet uit: zeg het dan gewoon. Als de nood echt heel hoog is (en dit is voor iedereen ook weer anders)dan is de ander eigenlijk altijd bereid alles te laten vallen. Als ik in tranen opbel of bij iemand aankom, dan is het wel duidelijk.
Het maken van een afspraak werkt in sommige gevallen prima denk ik.
En alweer een leuke tip erbij: niet aanvullen en geen zinnen afmaken. Dank je wel Hanneke.
Mijn conclusie:
Goed luisteren is een Kunst.
Gewenst reageren waarschijnlijk een nog grotere.
Daar kan ik me wel bij aansluiten Mootje, dank je wel. Ik denk dat die kunst begint bij de bereidheid tot werkelijk luisteren. Het hoeft niet perfect te zijn (als dat al bestaat) als de oprechte bereidheid er maar is.
Oprechte en volledige aandacht, er even helemaal zijn voor de ander, een luisterend oor en de spreker uit laten praten… helemaal 100% herkenbaar! Evenals de stoorzenders… halve aandacht, tegelijkertijd oog op iets anders hebben, ongevraagd advies geven, etcetera. Lijkt me dat je handleiding al aardig compleet is. Leuke toevoeging? Nu nog in de praktijk brengen! 😉
Inderdaad Huub, dat is het leuke van bloggen: schrijf op wat je weet (ook al is het niet compleet) en van alle kanten is er hulp en aanvulling. En zie hier: een aardige handleiding inderdaad 🙂
Mooi artikel.zit e boek de boom v @ juulmrtin te lezen en stop even en lees d op twitter je naam . Volgens mij noemde iemand vandaag ook al je naam bij thuis bij snngmieke in Helmond .dus ik effe kijken. Herkenbaar en ik prijs me heel gelukkig dat mijn vriend niet v type advies zomaar geven is.ik doe t naar hem nog wel regelmatig zegt hij en ik ga er dus wat meer op letten. Luisteren om luisteren is zo mooi…ik ga meer v je lezen en dat boek wat ik dus wil schrijven over netwerken en kleuren ook schrijven. Gr. Ingeborg
Dank je wel Ingeborg. Ik verwonder me er elke keer weer over hoe contacten en lijntjes ineens samen komen. Mooi voorbeeld van netwerken 🙂 Ja, ongevraagd advies geven en dat bij herhaling doen is wel zo’n beetje de grootste communicatie-killer in een relatie denk ik.
de focus van mensen ligt vaak teveel aan de oppervlakte. gerelateerd aan onze ervaringen. op wat we van anderen gezien hebben. de werkelijkheid is veel grilliger en complexer. en is eigenlijk niet onder woorden uit te leggen. gevoel bijvoorbeeld.
uiteindelijk kom ik alleen maar uit bij het positieve gevoel. dat je wat loopt te fluiten wanneer de ander in de buurt is. dat je je prettig voelt bij haar of hem. en dat geeft de ander dan eenzelfde gevoel. zoiets, daar draait het om voor mij.
Dat werkelijkheid en bijvoorbeeld gevoel veel grilliger en complexer zijn en niet in woorden uit te leggen ben ik met je eens Marco. Wat dat betreft zullen we met de riemen van de taal moeten roeien die we hebben. En, dat is mijn beleving, levert dat mooie kunstwerkjes als je er wat tijd een aandacht aan besteedt. Ik denk dan aan literatuur en poëzie of een mooie songtekst. Maar daar zijn veel dagelijkse contacten veel te vluchtig voor. Of zoals jij het treffend schrijft: ligt de focus van mensen vaak teveel aan de oppervlakte. Dank voor het delen Marco.
[…] die heeft bijgedragen aan het artikel ‘Hoe luister jij naar je partner?’ : dank jullie […]
Hai Peter, allereerst mijn complimenten aan jou en de twee andere voor het feit dat jullie ons vrouwen zo belangrijk vinden dat je graag goed met elkaar wil communiceren en je dus afvraagt hoe werkt het bij een vrouw en hoe zou zij willen dat ik reageer of alleen luister. Leuk om te lezen wat anderen daarin hebben ervaren of als tip aandragen. Voor mij is wel even een stuk volledige aandacht wat ik zoek. En af en toe een spiegel om in te zien wat mijn aandeel is. Of te horen dat ik gelijk heb en mijn gevoel of idee erover klopt. Ofwel bevestiging. En inderdaad vrouwen weten denk ik goed hoe ze elkaar kunnen steunen als ze emotioneel er even doorheen zitten vanwege de hormonen en het fijn is als iemand je dan even zegt neem een bad en een kop thee en maak je niet te druk. Als je een afspraak maakt om samen te praten later die avond als er meer ruimte en tijd voor het gesprek is heb je wellicht zelf al meer afstand genomen en het laten zakken en kun je wellicht efficienter praten met elkaar. Maar een knuffel is volgens mij ook we fijn op zo’n moment.
Dank je wel Maureen voor je complimenten en het delen van jouw kijk op luisteren. Aandacht is geloof ik wel de grootse gemene deler in alle reacties. Interessant om te lezen wat jij uit het luisteren wilt halen zoals een spiegel voor je idee en gevoel. Ik heb wel eens ergens gelezen dat praten voor vrouwen vaak de functie heeft om tot helderheid en verwerking te komen. Ik kan me dat voorstellen.
Bedankt voor het opzetten van dit gesprek. Kort gezegd mijn huwelijk gaat heel slecht mijn vrouw en ik praten wel maar niet verder dan het niveau huis financiën en kinderen. Als dit forum lees en de reacties lees besef ik mij meer en meer hoe ik met mijn manier van communiceren (ik ben inderdaad het prototype man praten oplossen klaar en verder)
mijn vrouw heb genegeerd.
Inderdaad ik ben geheel voorbij gegaan aan het feit dat mannen en vrouwen verschillen in het omgaan en uiten van emoties.
Dit forum is voor mij een eyeopener bedankt hiervoor.
Vriendelijke groet
Ferry
@Ferry: Dank je wel voor je reactie. Ik vind dat communiceren ook soms lastig hoor. Ik kan erover lezen wat ik wil maar in de praktijk gaat het toch vaak anders. Wat helpt is erover uitwisselen zoals jij nu doet.
@Peter
Bedankt voor de reactie ik had niet verwacht dat dit topic nog open stond gezien de datums maar voelde een behoefte deze reactie te plaatsen.
Op dit moment communiceer ik geheel oplossingsgericht met weinig geduld ik ben in zo een beetje elke valkuil gestapt zoals ik die in dit blog heb kunnen lezen.
Ik begin nu mijn ogen te openen beter laat dat nooit denk ik maar.
Gelukkig zijn mijn vrouw en ik nog wel in gesprek met elkaar en is er zeker nog sprake van liefde we willen hier aanwerken.
Dit is voor mij in iedergeval een eyeopener.
Groet
Ferry
@Ferry: Die valkuilen kennen we allemaal hoor, ik wel tenminste. Bij dit roort leeprocessen begint het altijd met de fase ‘bewust onbekwaam’. Dat is zo’n fase die echt ongemakkelijk en fruistrerend voelt maar die wel mooi het begin is van enorme verandering.
@peter ik waardeer het heel erg dat je weer een reactie geeft ik merk dat ik een sterke behoefte heb om dit te delen met mensen die niet dichtbij staan.
ok de kop is eraf gisteren avond heb ik een goed gesprek gehad met mijn partner ik moet erkennen dat dit niet gemakkelijk was en ik had ter voorbereiding een simpel en kort lijstje gemaakt met do en dont’s van de tips en ervaringen die ik van de blog heb opgepikt.
Ik deel dit en hoop dat anderen hier ook wat mee kunnen.
Do
– luisteren naar je partner en en je neiging om meteen defensief te reageren onderdrukken.
-Tel eerst eens tot tien voor dat je reageerd op het geen wat je partner verteld laat het bezinken en reageer desnoods later en geef dit ook aan.
-Neem het geen wat je partner zegt ook echt serieus wat voor jou als man als klein en onbelangerijk kan worden beschouwd is juist voor je partner van belang. Mijn partner irriteerde zich b.v. aan het feit dat ik regelmatig dingen vergeet die ze aan mij vraagt een wasje in de machine doen, papieren opruimen, een was in de droger doen etc etc. Mijn eerste reactie hier op was zo in de trant van:” dat moet je maar loslaten dat heb ik ook moeten doen met mijn irritaties”. Deze reactie werkte natuurlijk geheel averechts.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik haar hierin wel begrijp maar wel dat haar focus erg op het negatieve gericht is, dus wat ik niet doe en uit het oog verliest het gene wat ik wel doe ook zonder dat het gevraagd wordt en dat ik als man het eerder tegen elkaar wegstreep. Ik heb hierbij aangegeven dat ik mij hierdoor soms ondergewaardeerd voel.
-Vraag door als je ook maar enigszins twijfelt of je het geen wat zij vertelt ook begrijpt.
-Ga geen gesprek aan als je er niet aan toe bent of als je erg geëmotioneerd bent emotie is goed maar kleuren het geen wat je zegt en dit is niet altijd gewenst.
-Houdt altijd in je achterhoofd dat een snelle oplossing niet bestaat. Geduld en een rustige houding is van het grootste belang.
Ikzelf doe aan meditatieve yoga en ben gister eerst daar naar toe gegaan voor we aan het gesprek begonnen.
-Wees als man eerlijk tegen jezelf en uit je gevoelens.
Ook als man heb je die en kun je die beter tegen je partner uiten dan de stoere vent uit te hangen. Door je eigen gevoelens te verkleinen neem je jezelf niet serieus is mijn ervaring waardoor de slachtofferrol gemakkelijk is gevonden.
DON’TS
-Haar niet uit laten praten en meteen op het geen wat ze wil vertellen willen reageren
-Haar gevoelens/uitingen/mening verkleinen of negeren.
-Je laten afleiden door de omgeving je vrouw verdiend je volledige aandacht !! Dat vind je als man toch ook prettig?
-Kom niet ongevraagd met oplossingen of denk bij jezelf dat je het wel even snel kan oplossen dat gaat uitstekend met een lekkende kraan maar niet met de gevoelens van je vrouw :-).
Tot hier mijn lijstje dit is het geen wat ons in iedergeval geholpen heeft om een eerste grote stap te zetten naar herstel van onze relatie ik hoop dat anderen net als ik baat hebben bij deze blog.
Het leven is kort om in onmin te leven.
@Ferry: Wow, wat een verhaal vol inzichten. Je bent een ervaringsdeskundige. Heb jij er al eens aan gedacht om zelf te gaan bloggen, over dit soort onderwerpen bijvoorbeeld? Je hebt duidelijk wat te vertellen en te delen. Bedankt voor het delen.