Burgerberaad in Oosterhout

Geplaatst op 16 juli, 2022 

Nee, er komt geen burgerberaad in Oosterhout, niet nu in ieder geval. In de toekomst misschien ook niet maar aan wie dat in ieder geval niet zal liggen is Eva Rovers, schrijfster van het boek Nu is het aan ons – Oproep tot echte democratie.

Een boek over het burgerberaad waarin ze beargumenteert dat we politiek niet teveel aan politici moeten overlaten omdat onze problemen daarvoor te complex zijn en waarom burgers cruciaal zijn voor het oplossen van de grootste uitdagingen van deze tijd.

Dinsdag 5 juli vertelde ze erover in de raadzaal van de gemeente Oosterhout.

Na een heldere en voor iedereen gemakkelijk te begrijpen uiteenzetting van de tekortkomingen van de democratie zoals we die de dag van vandaag kennen, biedt ze met het burgerberaad een uitweg aan.

Een uitweg, niet de uitweg want wat haar vertelling zo toegankelijk maakte, zelfs voor de grootste lokale sceptici, was een zekere mate van ingetogenheid waarmee ze vertelde.

Ik hou van deze manier van vertellen die ook iets van kwetsbaarheid uitdraagt want ook al heeft ze gedegen onderzoek gedaan naar het burgerberaad, het gaat over iets nieuws, over een verandering.

Nieuwe dingen en veranderingen zijn nou meestal niet bepaald de dingen waar we voor op tafel gaan staan dansen, liever duiken we ervoor weg, onder de tafel.

Het meest indrukwekkende voorbeeld van een geslaagd burgerberaad wat ook in haar boek uitvoerig aan bod komt, is dat van het burgerberaad in Ierland over de abortuswetgeving. Polarisatie alom, politiek en maatschappelijk, tot een groep burgers de politiek een handje gaat helpen. Dat handje werd een burgerberaad. En het werkte.

De presentatie van Eva Rovers redde die avond mijn week, gaf het nieuwe energie en vertrouwen. Niet dat Oosterhout met het burgerberaad aan de slag gaat want dat zie ik net als EVR het deze week in zijn artikel ‘In Oosterhout een burgerraad? in weekblad Oosterhout schreef, zo 1,2,3 niet gebeuren.

Maar wat doet het er ook toe. Wat er toe doet is de nieuwe energie, de  nieuwe vibratie die ons wereldwijd op alle gebieden een stroom aan nieuwe mogelijkheden brengt.

Een paar dagen later had ik met een andere bezoeker aan deze burgerberaad avond een gesprek over afgehaakt Nederland, groepen mensen die het gevoel gevoel hebben dat zij er niet toe doen voor de politiek en daarom democratisch afhaken. Oosterhout doet hier volgens de kaart van afgehaakt Nederland ook flink aan mee.

Ik ben niet afgehaakt zo vertrouwde hij mij toe, ik ben gewoon ergens anders aangehaakt.

Ik denk dat het burgerberaad zo’n ander haakje kan zijn.

Meer weten? Kijk eens bij

Of bestel het boek van Eva Rovers: https://kiosk.decorrespondent.nl/products/nu-is-het-aan-ons-eva-rovers

Griffie van de gemeente Oosterhout: dank jullie wel voor het organiseren van deze burgerberaad avond met Eva Rovers. Nu is het aan ons.

Bewaard onder Boeken, Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Als je van een plek houdt

Geplaatst op 17 november, 2017 

Het komt uit het laatste boek van Brene Brown: Braving the Wilderness – The quest for true belonging and the courage to stand alone.

Ik bedoel dat voorbeeld van een sportclub waar wordt weggekeken van seksueel misbruik en waar een voormalige sporter het voor de slachtoffers opneemt met de woorden:

Als je van een plek houdt, dan vecht je ervoor om die plek beter te maken, om verantwoordelijkheid te nemen voor de problemen en ze op te lossen. Je doet niet alsof alles OK is want dat is geen loyaliteit of liefde, dat is angst. 

Poeh nogal een boek.

Vertaal ‘plek’ gerust met de naam van de wijk of buurt waar je woont en laat de boodschap bij je binnen komen.

En nou?

Goed weekend allemaal.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: ,

Oosterhout leest superheldenboek ‘Mijn vriend Spider-Man’

Geplaatst op 30 juni, 2017 

Remember? Dat je gratis en voor niks het nieuwe superheldenboek ‘Mijn vriend Spider-Man’ van   Michael Minneboo kon krijgen?

Wie was jou superheld? vroeg ik en het leek me zo leuk dit boek te kunnen bezorgen bij een echte liefhebber, iemand die al van kinds af aan strips leest en alles van superhelden weet, iemand die een huis vol strips heeft en die ook beurzen bezoekt, iemand die zich ook online profileert als een liefhebber van comics en Marvel, iemand die het liefst ook Spider-Man als favoriete superheld heeft.

Ja, dat moet wel heel, heel, heel toevallig zijn wil zo iemand zich als eerste melden als nieuwe eigenaar van het boek ‘Mijn vriend Spider-Man’ en dan nog in Oosterhout wonen ook.

Oosterhout leest ‘Mijn vriend Spider-Man’

Maar ik vond hem, precies zoals beschreven. Of beter gezegd: hij vond mij. Alex, heel veel leesplezier met ‘Mijn vriend Spider-Man’. Dit boek had geen betere plek kunnen krijgen dan bij jou.

En zo leest Oosterhout ‘Mijn vriend Spider-Man’.

Wat ik door ‘Mijn vriend Spider-Man’ begrijp is waarom Michael en Alex juist Spider-Man als favoriete superheld hebben: omdat het een mens is. OK, eentje met superkrachten maar ook eentje die als mens worstelt met precies dezelfde dingen als waar jij en ik mee worstelen. Bekend met relatieshit? Nou, Spider-Man alias Peter Parker ook.

Voordat we naar buiten gingen voor de foto  vroeg ik de partner van Alex nog hoe het is om samen te leven met iemand die van superhelden houdt. Dankzij haar antwoord kon ik dit blogje met een gerust hart tikken: ‘Ik heb er geen last van……….’

🙂

Goed weekend allemaal.

PS: wil je ‘Mijn vriend Spider-Man’ ook lezen? Koop het dan bij je lokale boekhandel of bestel het boek er.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , ,

Wie was jouw superheld?

Geplaatst op 10 juni, 2017 

Afgelopen woensdag presenteerde Michael Minneboo bij boekhandel Scheltema in Amsterdam zijn eerste boek ‘Mijn vriend Spider-Man’, een boek over superhelden en wat die in je leven voor je kunnen betekenen.

Boekpresentatie Michael Minneboo

Nu was ik daar ook, no big deal, en, wel een big deal, heb twee exemplaren van dit speciale boek van Michael.  En daarom geef ik er eentje gratis weg.

Jij kunt dit mooie superheldenboek gratis en voor niks krijgen als:

  1. Je in Oosterhout woont (wel zo praktisch want ik kom dit boek persoonlijk bij jou thuis afleveren)
  2. Je de eerste bent die als comment op deze blogpost antwoord geeft op deze vraag: wie was of is jouw superheld en waarom?

Het boek ligt voor je klaar, nu jij!

Bewaard onder Boeken | 5 Comments

Tags: ,

De wereld is ons thuis (en die houden we schoon)

Geplaatst op 26 mei, 2017 

In 2015 leerde ik ze kenen: Dave, Cristina en hun twee kinderen. Contact maken met dit gezin was toen ‘onvermijdelijk’ want als je in Portugal woont, hier op vakantie bent in de Hannebroeck en daar in de bossen zwerfafval opruimt, dan heb je me!

Twee jaar later zijn ze weer terug in Nederland, in de Hannebroeck, dus ik daar woensdagochtend ook naar toe voor een hartelijk weerzien en een gezellig schoonmaakrondje door het bos.

Trash hunting bij de Hannebroeck. Foto door Luna en Armando de Haan RoLo

Ze hebben inmiddels zoveel van de wereld gezien dat niet één plek hun thuis is maar ze de hele wereld als hun thuis zien en dat perspectief verandert alles. Iedereen houdt thuis de boel schoon want laat je thuis de boel vervuilen, dan heb je jezelf daarmee.

Als je de hele wereld ziet als jouw thuis, dan probeer je overal waar je bent de boel schoon te houden want vervuiling heeft schijt aan grenzen. Vervuiling aan de andere kant van de wereld is net zo goed ons probleem als die blikjes en flesjes die we hier op straat aantreffen. Waar je ook bent: je bent thuis en je thuis houdt je schoon.

Goed om van ze te horen dat het hier in de bossen vergeleken met twee jaar geleden een stuk schoner is. Dit is waar we allemaal naar verlangen en met velen aan werken: de kanteling naar schoon.

Terug op de Hannebroeck krijg ik eindelijk Dave’s boek in handen: Kingdom of Ten. Via Facebook had ik al gezien dat hij een boek had geschreven en ook zelf heeft geïllustreerd maar hier is dan de echte Kingdom of Ten:

Kingdom of Ten door Dave de Haan

Er is ook een fraaie limited editon en daar leg ik ter plaatse snel ‘beslag’ op:

Kingdom of Ten limited edition

Kingdom of Ten is een bijzonder boek voor kinderen. Een meisje dat tijdens de rekenles in haar klas in slaap dommelt, komt terecht in een vreemde wereld van disharmonie:  de wereld van de even en oneven cijfers die voortdurend vechten met elkaar. Ze bedenkt een geweldig plan: een koninklijk bal waar de cijfers met elkaar moeten dansen. Ze maakt koppeltjes: de 2 met de 8, de 3 met de 7 enz. En tijdens de dans gebeurt er iets magisch.

Kingdom of Ten is een boek over liefde en harmonie en hoe dat met een beetje hulp en verbeelding binnen ieders handbereik ligt. Lees het verder zelf zou ik zeggen, je kunt Kingdom of Ten bestellen via Lulu.

In de tuin komt een gitaar op tafel. Of ik wat wil laten horen. Thuis speel ik elektrisch met een enorme bak distortion erop maar ik waag me aan een akoestische versie van één van de beste metal riffs ever: March of the S.O.D.

Hoe dat klonk? Dat weten ze alleen op de Hannebroeck…. Het was hoe dan ook een passend slot van een heerlijke ochtend.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Het beste wat we kunnen

Geplaatst op 15 mei, 2016 

Deze blogpost wordt misschien wel een beroerd stukje tikwerk en toch is het de beste blogpost die ik op dit moment kan tikken.

Iedereen oordeelt, hardop of in stilte, maar iedereen doet het. Aan de basis van al die oordelen ligt de aanname dat we beter kunnen dan we doen en dat anderen beter kunnen dan ze doen.

In haar boek ‘Rising Strong’ draait Brené Brown het om: mensen doen het beste wat ze kunnen. Het leven wordt gemakkelijker als je ervan uit gaat dat mensen het beste doen wat ze kunnen.

Ze komt tot dit inzicht tijdens een sessie met haar therapeute waarin ze vertelt over een pijnlijke ervaring.

De meest compassievolle mensen hebben met elkaar gemeen dat ze duidelijke grenzen hebben en die ook respecteren, ervan uitgaan dat anderen het het beste doen wat ze kunnen, en vragen om wat ze nodig hebben.

Ik deed dat anders, vertelt Brené haar therapeute. Ik ging ervan uit dat mensen niet het beste deden wat ze konden en daarom veroordeelde ik ze waardoor ik constant tegen teleurstelling vocht. Maar dat was makkelijker dan grenzen stellen. Grenzen stellen is lastig als je steeds maar leuk gevonden wilt worden, als je een pleaser bent die altijd makkelijk, leuk en flexibel wil zijn.

Ik vond dit het mooiste inzicht van haar boek omdat het zo ontzettend veel doet in onze relatie met onszelf en met anderen. Het verandert alles.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Grenzeloos liefhebben

Geplaatst op 1 mei, 2016 

Op zoek naar wat instellingen in het dashboard van mijn blog zag ik gisteren de downloadteller van het e-boek ‘Dans van Gewonde Zielen‘ op meer dan 4.000 downloads staan.

Wat is het alweer lang geleden dat ik het vertaalde en in 2011 online publiceerde, dit voor mij zo belangrijke boek ‘Dance of Wounded Souls’ van Robert Burney.

Één van de redenen om het te vertalen was dat er in het Nederlands zo weinig is geschreven over Codependency. En gelukkig is deze situatie inmiddels al wat verbeterd, zo kwam eind vorig jaar ‘Grenzeloos Liefhebben‘ uit, een boek over Codependentie: wat het is, waar het vandaan komt en hoe het ons leven beïnvloedt.

Grenzeloos Liefhebben

Grenzeloos Liefhebben

Het betreft de Nederlandse vertaling van het boek ‘Facing Codependence‘ van Pia Melody. Anna Schmitz, bekend van de Norwoodgroep ‘Als hij maar gelukkig is’, vertaalde dit boek in het Nederlands. Het behandelt belangrijke thema’s als:

Het boek is een absolute aanrader voor iedereen die in de eigen Nederlandse taal wil leren over Codependentie, een begrip dat bijzonder veelomvattend is en soms lastig uit te leggen, maar dat je ineens overal om je heen herkent (en belangrijker: bij jezelf) als je er eenmaal over hebt gelezen.

Mooi en belangrijk werk van Anna dat ze dit boek in het Nederlands beschikbaar maakte.

Bewaard onder Boeken, Codependency | Reageer

Tags: , , , ,

Buurtdemocratie: omdat we elkaar heel hard nodig gaan hebben

Geplaatst op 31 maart, 2015 

Democratie is ook in mijn stad een actueel onderwerp. Zo wordt hier gesproken over het ‘radicaliseren’  van de democratie vanuit het verlangen meer mensen bij de democratie te betrekken zodat ze actief gaan meedoen.

Waarom doen niet meer mensen mee? Ik hoor het de laatste tijd ook over mijn eigen wijk: zijn mensen eigenlijk wel betrokken bij de wijk, geven ze er wel om?

Eerst wat misverstanden wegruimen over apathie:

 

Buurtdemocratie is onbegrijpelijk in de zin van dat het onbegrijpelijk is dat het niet bestaat. Waarom zou democratie ophouden op het gemeentehuis? Weten die gemeenteraadsleden wat er in jouw en mijn wijk gebeurt? Nee maar ze beslissen er wel over.

Democratie mag het gemeentehuis niet als eindpunt hebben maar moet verder de wijken, buurten en straten in: buurtdemocratie. Als we dat in mijn stad onder radicalisering van de democratie verstaan, dan ben ik voor.

We hebben deze radicalisering hard nodig en daarvoor ga ik even terug naar het boek ‘Requiem for a Species – Why we resist the truth about climate change‘ van Clive Hamilton. Het is al weer even geleden dat ik het heb gelezen maar het lag nog even op me te wachten om deze blog te schrijven.

Het boek bevat een uitermate ernstige, ja zelfs angstaanjagende boodschap over wat ons op aarde te wachten staat als gevolg van de klimaatveranderingen. Zijn er lichtpuntjes? Herlees de titel van het boek…

Wat we kunnen doen is beginnen met ons voor te bereiden om de klimaatveranderingen en de wereldwijde gevolgen daarvan:

(….) not by self-protection but by vigorous political engagement aimed at collectively building democracies that can ensure the best defences against a more hostile climate, ones that do not abandon the poor and vulnerable to their fate while those who are able to buy their way out of the crisis do so for as long as they can. – Clive Hamilton.

Hij betoogt verder dat als de machthebbers de dramatische implicaties van de klimaatveranderingen eenmaal in de gaten krijgen en de bedreiging ervan inzien voor henzelf en hun kinderen,  ze, tenzij ze worden tegengehouden, hun eigen oplossingen aan ons opleggen, oplossingen die alleen hun eigen belangen dienen. Daarbij wordt de ongelijke toegang tot wat we nodig hebben om te overleven verergerd en worden de zwakken aan hun lot overgelaten.

Clive’s conclusie: We must democratise survivability.

Mijn conclusie: Omdat we elkaar nog heel hard nodig gaan hebben.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Volgende pagina →