Buurtdemocratie: omdat we elkaar heel hard nodig gaan hebben
Geplaatst op 31 maart, 2015
Democratie is ook in mijn stad een actueel onderwerp. Zo wordt hier gesproken over het ‘radicaliseren’ van de democratie vanuit het verlangen meer mensen bij de democratie te betrekken zodat ze actief gaan meedoen.
Waarom doen niet meer mensen mee? Ik hoor het de laatste tijd ook over mijn eigen wijk: zijn mensen eigenlijk wel betrokken bij de wijk, geven ze er wel om?
Eerst wat misverstanden wegruimen over apathie:
Buurtdemocratie is onbegrijpelijk in de zin van dat het onbegrijpelijk is dat het niet bestaat. Waarom zou democratie ophouden op het gemeentehuis? Weten die gemeenteraadsleden wat er in jouw en mijn wijk gebeurt? Nee maar ze beslissen er wel over.
Democratie mag het gemeentehuis niet als eindpunt hebben maar moet verder de wijken, buurten en straten in: buurtdemocratie. Als we dat in mijn stad onder radicalisering van de democratie verstaan, dan ben ik voor.
We hebben deze radicalisering hard nodig en daarvoor ga ik even terug naar het boek ‘Requiem for a Species – Why we resist the truth about climate change‘ van Clive Hamilton. Het is al weer even geleden dat ik het heb gelezen maar het lag nog even op me te wachten om deze blog te schrijven.
Het boek bevat een uitermate ernstige, ja zelfs angstaanjagende boodschap over wat ons op aarde te wachten staat als gevolg van de klimaatveranderingen. Zijn er lichtpuntjes? Herlees de titel van het boek…
Wat we kunnen doen is beginnen met ons voor te bereiden om de klimaatveranderingen en de wereldwijde gevolgen daarvan:
(….) not by self-protection but by vigorous political engagement aimed at collectively building democracies that can ensure the best defences against a more hostile climate, ones that do not abandon the poor and vulnerable to their fate while those who are able to buy their way out of the crisis do so for as long as they can. – Clive Hamilton.
Hij betoogt verder dat als de machthebbers de dramatische implicaties van de klimaatveranderingen eenmaal in de gaten krijgen en de bedreiging ervan inzien voor henzelf en hun kinderen, ze, tenzij ze worden tegengehouden, hun eigen oplossingen aan ons opleggen, oplossingen die alleen hun eigen belangen dienen. Daarbij wordt de ongelijke toegang tot wat we nodig hebben om te overleven verergerd en worden de zwakken aan hun lot overgelaten.
Clive’s conclusie: We must democratise survivability.
Mijn conclusie: Omdat we elkaar nog heel hard nodig gaan hebben.
Tags: buurtdemocratie, Clive Hamilton, democratie, klimaat, politiek
Reacties
2 Reacties to “Buurtdemocratie: omdat we elkaar heel hard nodig gaan hebben”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Ik zag een filmpje over sociaal kapitaal met als kern:
“Begin met een aanbod en niet met een vraag. Leg de verantwoordelijkheid bij jezelf.”
Ik denk dat vaak in een democratisch proces juist begonnen wordt met een vraag en bij voorkeur de verantwoordelijkheid bij een ander wordt gelegd.
Daardoor wordt betrokkenheid in de kiem gesmoord.
@Kees-Jan: Dicht bij huis zien we toch ook dat als je betrokkenheid toont er allerlei muren worden opgetrokken. Zo mag de juridische lade dicht blijven als we bv een bloemveldje willen aanleggen en mag ie helemaal open en los als we het in ons hoofd zouden halen een schietbaan midden in de wijk aan te leggen.