Waarom mensen het mooiste werk laten liggen

Geplaatst op 1 maart, 2015 

Het citaat komt uit het boek van Clive Hamilton: Requiem for a Species – Why we resist the truth about climate change.

Ik heb het boek uit en leef nog steeds. Mijn god wat een verhaal en wat kan ik ermee? Ik heb wel een draadje in het boek gevonden waar ik op kan voortborduren maar niet voordat ik eerst even de tijd neem het boek te laten afdalen.

Maar nu eerst dat citaat uit het boek van Clive Hamilton:

Reneé Lertzmann argues that inaction does not mean the absence of caring, but may be a strategy to defend ourselves from the anxiety and distress that follow from allowing ourselves to care too much. If I don;t care, I won’t feel bad.

Ik gebruik het citaat graag even in een andere context, die van om je eigen straat, buurt en wijk geven. Zoals ik dat sinds eind 2013 ervaar ligt het mooiste werk dat je kunt doen op je te wachten in je eigen straat, buurt en wijk. Velen zien het liggen, dat geloof ik echt, maar lopen er liever met een grote bocht omheen. Ik snap waarom dat is: uit emotionele zelfbescherming.

Het klopt dat als je in je eigen straat, buurt of wijk aan de slag gaat met om het even wat, je veel dieper geraakt wordt door wat je er tegen komt. Het is in dat opzicht net als met een hevige verliefdheid, ook dan zijn de emoties over het hele spectrum veel intenser.

Die emoties worden wel eens verkeerd verstaan, bijvoorbeeld als je je geraakt voelt door iets wat in je eigen straat, buurt of wijk mis ziet gaan en waar je helemaal niks aan kunt doen. Hoe je dan reageert wordt wel eens uitgelegd als negatief en dat is een grote misvatting van mensen die er grote moeite mee hebben de boosheid, verdriet of pijn van een ander uit te houden omdat ze die gevoelens bij zichzelf maar moeilijk accepteren. Het is hetzelfde mechanisme als wanneer de relatie van een goede vriend of vriendin stuk is gelopen reageren met pijnlijke blabla dat er meer nieuwe partners zijn dan lantaarnpalen.

In de zomer van 2014 deden we met een aantal actieve wijkbewoners mee aan een culturele manifestatie waarbij we onze activiteiten in de wijk mochten presenteren. We kregen een aantal agressieve reacties op het opruimen van zwerfafval. Diep van binnen weten die mensen dat ook wel, dat als je zwerfafval gaat opruimen je er als mens door verandert, je veel meer betrokken raakt en ook kwetsbaarder wordt.  En wat is dan makkelijker dan roepen: De rotzooi van een ander opruimen? Ben je besodemieterd!

En zo blijft al dat mooie werk liggen, het blijft geduldig wachten tot we bereid zijn om te leren met al die gevoelens die dat werk oproept om te gaan. Het mooiste werk is nu eenmaal emotioneel werk.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Citaten, Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Goud schijten voor eigenwaarde

Geplaatst op 17 februari, 2015 

Misschien wel het meest confronterende boek ooit gelezen: Requiem For A Species van Clive Hamilton.

Ik heb het nog lang niet uit maar het gaat over klimaatveranderingen: Why we resist the truth about climate change. Ik heb me daar nooit zo mee bezig gehouden, wel met het milieu en zorg voor het milieu maar niet met de impact van ons gedrag op de klimaatveranderingen.

Niet een boek om vrolijk van te worden, wel eentje om juist wel te lezen, al is het maar een paar bladzijden per keer want meer kan ik niet tot me nemen.

Bladzijden vol cijfers scan ik vlug. Percentages CO2, temperatuurstijgingen en formules over de impact van de groei van ons bruto binnenlands product op de groei van de CO2 uitstoot zijn voor mij wat abstract, iets wat ik niet echt kan pakken.

Maar als ik dan bijvoorbeeld lees dat we steeds vaker boeken en coaches nodig hebben om ons leven weer op orde te krijgen omdat we letterlijk en figuurlijk verzuipen in de spullen die we niet nodig hebben, als ik lees hoe we steeds meer externe opslagruimte huren om al die spullen in op te slaan die we ooit kochten maar niks mee doen, dan komt het binnen. We zien het niet eens meer als extremen maar als normaal.

Of toch…

In the area of hyperconsumerism the urge to satisfy any desire has reached sublime levels. It is now possible to buy capsules filled with 24-carat gold leaf which, when swallowed, make your excrement sparkle. Created by the New York designer Tobias Wong, the gold pills are promoted as a signifier of exess and a means of ‘increasing your self-worth’ (….).
Clive Hamilton

Ik heb me laten vertellen dat vooral de eerste hoofdstukken een shockeffect hebben. Dat hebben ze zeker.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , ,

Stapelgedicht

Geplaatst op 27 december, 2014 

Stap 1: Je pakt een stapeltje boeken en vormt met de titels een gedicht (of mini verhaal of boodschap).

Stap 2: Je maakt er een foto van en plaats deze op Twitter met de hashtag #mijn2014stapelgedicht.

Stap 3: @Bibliotheek verzamelt alle stapelgedichten op Pinterest.

Het resultaat is een prachtige verzameling stapels boeken die met mij twee dingen doen: ik krijg er zin van om te lezen en word nieuwsgierig naar de verhalen achter die stapels.

Van een paar ervaren bloggers begreep ik dat het stapelgedicht niet nieuw is en in 2007 al opdook. Zie bijvoorbeeld Sorted Books Nu als Meme en Poëzie uit je boekenkast: stapelgedichten van blogvrienden Huub Koch en Edwin Mijnsbergen.

Ik maakte er zelf ook twee:

Stapelgedicht en dan is er koffie

Stapelgedicht familiedingetje

 

 

Bewaard onder Boeken, Fotobloggen | Reageer

Tags: , , ,

Zelf een bibliotheek beginnen

Geplaatst op 26 september, 2014 

Er komt een kamer vrij in je huis, bijvoorbeeld omdat je kinderen gaan studeren en op kamers gaan wonen maar de reden doet er eigenlijk niet toe. Dus ineens komt er een kamer vrij en dan?

Weet je wat? Je begint er gewoon een bibliotheek! Een echte bibliotheek met heel veel mooie boeken die je gratis kunt lenen zonder dat je lid hoeft te worden, met een gezellige tafel waar je kunt zitten en lezen, waar je ook heerlijke espresso kunt drinken en waar je met de eigenaresse over boeken kunt praten en meer van die dingen waar je blij van wordt.

Zo’n bibliotheek bestaat, hier in Oosterhout aan de Rulstraat nummer 42: Serendipity boekuitleen.

Vanmiddag was ik er samen met Fabiola en Günter die helemaal uit Middelburg waren gekomen voor het verhaal over de buurtmoestuin en voor de mooiste boekenplekken van Oosterhout.

Over Serendipity had ik via Twitter al gehoord en stond al een tijdje op mijn verlanglijstje om er eens te gaan kijken. Dat werd vanmiddag. Middenin een woonstraat, in je eigen huis, een echte bibliotheek. En wat voor eentje! Een plek die iedereen wel zou willen in zijn/haar straat.

Buiten staat een ‘Free Little Library‘, een schattig klein kastje waar iedereen een boek uit kan halen en een ander boek in kan stoppen. Een schattig klein kastje, dat is het ook, maar ook een symbool van de vernieuwing die door de stad trekt. Oosterhout is  zich aan het vernieuwen en wel van onderop, door initiatieven zoals Serendipity. Voor wie het wil zien ontstaat er een nieuw ragfijn weefsel door de stad dat alles doet veranderen.

Serendipity 3

 

Serendipty 1

 

Serendipity 4

 

Serendipity 2

 

Serendipty 5

Bewaard onder Boeken, Fotobloggen, Mening | 10 Comments

Tags: , , , ,

De wereld is goed en iedereen is aardig

Geplaatst op 29 augustus, 2014 

Ga je op een dag te voet van Rotterdam naar Marseille ter nagedachtenis van je overleden hond beste vriend.   Ben je onderweg afhankelijk van een heleboel andere mensen. Kom je langzaam maar zeker tot de conclusie dat de wereld goed is en dat iedereen aardig is en bereid je te helpen.

Het verhaal, en ook de conclusie dat de wereld goed is en dat iedereen aardig is, is echt. Het is echt gebeurd. ‘De grootsheid van het al’ van Raoul de Jong. Voor als je tot dezelfde conclusie wilt komen.

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Het leven is elke dag een stukje naar het zuiden fietsen

Geplaatst op 18 juni, 2014 

Morgen komt een delegatie van de gemeente Oosterhout naar Kindcentrum de Ontdekking om naar de buurtmoestuin te kijken en het verhaal daarover te horen om, zo laat de gemeente weten,  te laten zien wat er allemaal kan als je als overheid ‘de touwtjes loslaat’.

Wat ik ze ga vertellen is vrijwel hetzelfde verhaal wat ik groep 5, 6, 7 en 8 van de Ontdekking een paar weken geleden vertelde: het verhaal van de filosofie van de buurtmoestuin. Het is geïnspireerd door het boek ‘De filosofie van de heuvel‘  van Ilja Leonard Pfeiffer.

Samen met zijn Russische vriendin Geyla vertrekt hij op een dag  uit Leiden voor een fietstocht van 41 dagen en 2600 kilometer naar Rome. Elke gedachte aan Rome is dan volslagen belachelijk zegt hij erover, Rome haal je niet als je onderweg bent. En zo wordt het enige doel elke dag, 41 dagen lang, een stukje naar het zuiden fietsen. En wat dat met je doet…..

Een overheid die de touwtjes loslaat is voor mij een overheid die begint met het loslaten van doelstellingen en targets. Elke gedachte aan het bereiken daarvan is (dank je wel Ilja) volslagen belachelijk.  Big reminder to self.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Smaakmakers

Geplaatst op 14 juni, 2014 

Vraagje via Twitter op 3 juni:

Iemand in Oosterhout die dit boek over moestuinieren in de stad heeft en het me wil uitlenen?

Telefoontje op 12 juni: Wat is jouw adres Peter, dan beng ik je het boek Smaakmakers vanavond.

En om dit boek gaat het:

Het kwam op een goed getimed moment. Vorige blogpost gelezen over Mensenwerk en Eindresultaat ? Herken je het dipje? Ik wel. Sinds eind vorig jaar ben ik in bijna alle wijkprojecten gesprongen en gedoken en nu hap ik naar lucht. Het is tijd voor bezinning, een tijd om vragen te stellen.

Werkt het om met zoveel verschillende dingen in de wijk tegelijk bezig te zijn? Wat zou een focus op één of twee projecten brengen? Welke projecten zou ik dan kiezen? Hoe komen we aan meer mensen om mee te doen? Hoe zorg ik ervoor dat ik als ik zeg dat een project een uitnodiging is om aan bij te dragen vanuit vrijheid en blijheid, dat ik dat zelf ook doe? Hoe kan ik stoppen, pauzeren of veranderen als bijdragen vanuit vrijheid en blijheid dreigt af te glijden naar sleuren, duwen en trekken? Welke rol wil ik liefst spelen? Waar en hoe kan ik de meeste waarde brengen? Hoe zorg ik voor meer tijd en ruimte om met vrienden af te spreken of om een motortochtje te maken?

Het boek ‘Smaakmakers – boeren in de stad‘ is een welkome steun om de smaak weer te pakken te krijgen en om er  van te genieten. Bedankt Hanneke.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 1 Comment

Tags: , ,

Levensvreugde

Geplaatst op 6 januari, 2014 

Levensvreugde, wat is het? Dat je altijd plezier hebt en nooit eens verdriet?

Volgens Alice Miller  in haar boek ‘Het drama van het begaafde kind – Op zoek naar het ware zelf’, is het dit:

‘(….) de vrijheid om spontaan optredende gevoelens waar te maken. Het is een onderdeel van de verscheidenheid van het leven dat zulke gevoelens niet altijd opgewekt, ‘mooi’ en ‘goed’ hoeven te zijn – ze openbaren het gehele scala van het menselijke, dat wil zeggen: ook afgunst, jaloezie, boosheid, verontwaardiging, vertwijfeling, verlangen en rouw.’

Bewaard onder Boeken, Citaten | 2 Comments

Tags: , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →