Dingen doen waar je blij van wordt

Geplaatst op 14 maart, 2013 

Aan den lijve ondervonden: als je teveel gericht bent op het doen van dingen waar je blij van wordt, dan word je juist minder blij.  Dan wordt blij zijn een vorm van presteren en presteren is voor blij zijn als een kwartier aan je mobiele telefoon hangen met je ex tijdens een romantisch diner voor twee.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: ,

De strijd tussen presteren en behoeften

Geplaatst op 6 januari, 2012 

Als het hoofd en het lichaam twee verschillende dingen willen, is er oorlog in de tent: innerlijk geweld tegen de behoeften van dat moment. Het is het verschil tussen moeten en nodig hebben, de strijd tussen presteren en behoeften.

De behoeften vragen niet om strijd. Die maken zich kenbaar aan de hand van gevoelens. Dat begint subtiel als een zacht en liefdevol tikje op je schouder: zou je niet eens even wat rust nemen?

Het hoofd kent die subtiliteit niet. Het kan alleen maar luidruchtig schreeuwen: je moet dit en je moet dat want anders…… Schreeuwen, oordelen en bang maken in de hoop dat je erin trapt.

Behoeften kunnen zich trouwens ook luid en duidelijk laten voelen, vooral als je ze steeds langer negeert. Dan wordt het tikje op je schouder op een gegeven moment een harde klap in je gezicht. Niet met de bedoeling je pijn te doen maar met de bedoeling om naar je lichaam te luisteren.

Wie wint?

Als de behoeften winnen, blijft het in het hoofd nog een tijdje doorzeuren. Als het hoofd wint, kan het lichaam ziek worden. Wat is erger?

Op papier is die keuze dus niet zo moeilijk te maken.

Bewaard onder Mening | 11 Comments

Tags: , , , ,

Eigen macht weggeven

Geplaatst op 11 augustus, 2011 

De mooiste plekjes waar ik ooit met de motor heb gereden, heb ik bij toeval ontdekt. Intuïtief motorrijden noem ik dat wel eens, gewoon je neus achterna en maar kijken waar je terecht komt. Motorrijden zonder elektronische navigatie (heb ik niet) en zonder wegenkaarten (heb ik wel maar gebruik ik alleen in geval van nood)

Binnen Nederland is intuïtief motorrijden een vrij risicoloze aangelegenheid omdat ik bij elk plaatsnaambordje dat ik zie wel vrij snel een idee heb waar ik ergens uithang en hoe ik weer thuis kom. Anders ligt dat in het buitenland.

Tijdens de motorvakantie bedacht een nieuw onderwerp om eens over te schrijven: verschillende manieren om je eigen macht uit handen te geven. Als eerste dacht ik aan externe autoriteiten. Externe specialisten en deskundigen die het zogenaamd allemaal wel weten en als je die dan maar volgt zit je goed, hoef je zelf geen verantwoordelijkheid te nemen en als het fout gaat kun je met de vinger naar een ander wijzen.

De dag  na de geboorte van dit schrijfonderwerp besloot ik een bewegwijzerde route te gaan rijden. Het was vanaf de camping ongeveer 100km naar het begin van de route en de route zelf was ongeveer 150km lang. Alles bij elkaar 350km. Lang zat en lekker gemakkelijk om eens een dagje de routebordjes te volgen.

De route liep door Nederland en Duitsland. Het Nederlandse deel verliep prima. Tijdens het rijden ontwikkelde ik als het ware een soort innerlijke radar om die routebordjes op te sporen.  Soms waren ze akelig goed verstopt achter een ander verkeersbord of waren ze gedeeltelijk overwoekerd door een struik. Maar ook zonder routebordjes wist ik waar ik was en hoe ik van daaruit de snelweg weer kon vinden om terug naar de camping te rijden.

In Duitsland was mijn oriëntatie meteen foetsie. Ik wist niet precies waar ik was en ook niet  of ik naar het noorden, oosten, zuiden of westen aan het rijden was en waar de snelweg richting camping was. Een mooie gelegenheid om eens intuïtief te gaan motorrijden maar ik had me voorgenomen de bewegwijzerde route te voltooien en zag me in gedachten aan het einde van de rit het vertrekpunt zegevierend weer passeren. Ik verheugde me erop daar te stoppen voor koffie.

Dat vertrekpunt heb ik echter maar één keer gezien en wel bij het vertrek. In Duitsland ben ik na een paar uur rijden verdwaald. Ik had al zo’n voorgevoel toen ik merkte dat ik al meer dan 15km geen routebordje meer had gezien. Het lukte me om terug te rijden naar het bordje dat ik als laatste had gezien om van daaruit de route vervolgen in de hoop het bordje te zien dat ik even daarvoor gemist had. Of dat bordje er eigenlijk wel was of dat ik er voor de tweede keer overheen heb gekeken, weet ik niet maar ik verdwaalde weer.

Nou is verdwalen op de motor in een prachtige streek helemaal niet erg mits het niet regent en mits er nog volop benzine in de tank zit. Het zonnetje scheen en benzine had ik genoeg dus genieten maar. Overal zag ik prachtige weggetjes om over te schakelen van het volgen van de bewegwijzerde route naar intuïtief motorrijden maar dat deed ik niet. Ik baalde ervan dat ik die route kwijt was en was teleurgesteld het vertrekpunt en de koffie daar te moeten missen. Ik was aan het rijden vanuit presteren in plaats van vanuit behoefte, een valkuil waar ik een jaar geleden tijdens motorvakantie ook in was gedonderd (lees: Handelen vanuit behoefte of vanuit presteren)

Ik was ook boos en wel op de Duitse organisatie die verantwoordelijk was voor de routebordjes maar boos zijn op een ander is meestal een teken dat er nog een ander verhaal valt te ontdekken. En dat verhaal was dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen rijplezier in handen van een externe autoriteit had gelegd.

Één van de meest opmerkelijke en soms moeilijk te accepteren kanten van mens-zijn vind ik dit: aan de ene kant iets weten en aan de andere kant met die zelfde kennis toch de mist in gaan. Ik had een schrijfonderwerp bedacht over het uit handen geven van je macht aan externe autoriteiten en de dag daarna doe ik het zelf.

Motorrijden doe ik het liefst alleen maar als je jezelf genoeg tegen komt tijdens het rijden, is het zeker niet eenzaam.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Handelen vanuit behoefte of vanuit presteren

Geplaatst op 2 augustus, 2010 

Ik had tijdens de motorvakantie een nieuwe route gevonden en reed vol bewondering door prachtige landschappen. Het was een route ‘weg van de snelweg’ en zo’n route schiet niet echt op maar dat is ook precies de bedoeling want dan zie en geniet je het meest.

Op een gegeven moment begon de vermoeidheid een rol te spelen en ook het weer sloeg om. Het was gaan regenen, zo’n soort regen die uren kan aanhouden. Maar ik wilde nog niet opgeven en reed verder en verder. Na een tussenstop bij een benzinepomp gaf ik me over: deze route zou ik vandaag niet meer voltooien. Het was via de snelweg nog anderhalf uur terug naar de camping en die opgave was al groot genoeg.

Het regende en waaide best hard en dan is de lol van het motorrijden een stuk minder. Dan gaat het minder om genieten en meer om veilig thuis komen. Onderweg naar de camping baalde ik er nog van dat ik die mooie route had afgebroken. Ik kom hier misschien nooit meer terug dacht ik. Toen ik voelde dat de terugreis behoorlijk wat van mijn concentratie vroeg, kon ik ook blij zijn dat ik was omgekeerd. Het was anders gewoon te veel geweest op een dag.

Ineens herinnerde ik me een les tijdens een training ‘Geweldloze Communicatie’. Het ging over het onderscheid tussen handelen vanuit behoefte en handelen vanuit presteren. Ik was die mooie route begonnen vanuit een behoefte, meerdere behoeften zelfs, en dat kon ik tijdens het rijden voelen want ik voelde me vervuld, blij en verwonderd. Maar op een gegeven moment reed ik niet meer vanuit behoeften maar vanuit presteren. Ik wilde die route op mijn lijstje kunnen bijschrijven als afgewerkt. En ook dat kon ik voelen want ik voelde me moe en gespannen. Ik had achteraf gezien mezelf zitten opjagen om die route af te werken.

Ik was aan die route begonnen vanuit behoefte en was bij de benzinepomp omgekeerd vanuit andere behoeften. Ergens onderweg waren mijn behoeften veranderd en achteraf gezien ben ik blij dat ik dit heb kunnen vertalen naar het letterlijk en figuurlijk veranderen van mijn koers.

De motorvakantie is nu alweer een aantal dagen voorbij en afgelopen zaterdag betrapte ik me erop dat ik na wat huishoudelijk werk, mezelf nog meer aan het werk wilde zetten door aan een vertaling te gaan werken. Ik keek naar buiten en zag dat het heerlijk zonnig weer was. Het leek me ook leuk even met een boekje buiten van de zon te genieten en verkeerde een moment in tweestrijd: aan de vertaling werken of even buiten lezen?

Met de ervaring van die motorroute nog vers in het geheugen kon ik kiezen vanuit behoefte en ben lekker buiten gaan lezen. Als er iets is dat ik na de motorvakantie dagelijks in de praktijk wil brengen dan is het dit: ik wil handelen vanuit behoefte in plaats vanuit presteren.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,